Το 1978 βρίσκει το punk να έχει αρχίσει να μεταλλάσσεται σε new wave και τους Who να κυκλοφορούν το 8ο άλμπουμ τους με τίτλο Who Are You, που διαδέχτηκε το καλό Who by Numbers. Βασικό χαρακτηριστικό του (καινούργιου) ήχου είναι το συνθεσάιζερ, που όπως και να το κάνουμε ΔΕΝ τους ταίριαζε ΚΑΘΟΛΟΥ. Στο διάστημα από την κυκλοφορία του Who by Numbers, τα μέλη ασχολήθηκαν με την προσωπική τους καριέρα αλλά οι Keith Moon και Pete Townshend, μπήκαν δυνατά στο χώρο του αλκοόλ και των ναρκωτικών, με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του, να μην υπάρχει διάθεση. Ειδικά ο Keith Moon αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα ακόμα και να παίξει, με αποκορύφωμα το κομμα΄τι Music Must Change όπου τα ντραμς αφαιρέθηκαν εντελώς και αντικαταστάθηκαν με τον ήχο των βημάτων και κυμβάλων! Σύμφωνα με τον μπασίστα John Entwhistle, το παίξιμό του ήταν το ανομοιόμορφο κι εκτός του μέτρου, που σταμάτησαν τις ηχογραφήσεις. Αλλά κι ο τραγουδιστής Roger Daltrey αντιμετώπισε πρόβλημα με τις φωνητικές χορδές και αναγκάστηκε να κάνει χειρουργείο. Ο Pet Townshend έκοψε το χέρι του σε ένα παράθυρο κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης με τους γονείς του, ενώ ο οργανίστας John "Rabbit" Bundrick, έσπασε το χέρι του και τον αντικατέστησε ο Rod Argent των Argent!
Και δεν έφθαναν όλα αυτά, όταν άλλαξαν studio και πήγαν στο RAK, ο εξοπλισμός ήταν διαφορετικός από αυτόν του studio που είχαν κάνει τις αρχικές ηχογραφήσεις και έπρεπε να λύσουν κι αυτό το πρόβλημα!
Πριν προχωρήσω στα τραγούδια, μια αναγκαία παρατήρηση. Όσοι διαβάζετε τη στήλη Σήραγγα του Χρόνου, θα έχετε αντιληφθεί περιέχουν ιδιαίτερα προσωπικά στοιχεία αφού σχεδόν όλα τα έζησα στην εποχή τους, αγοράζοντα στους δίσκους με το χαρτζιλίκι μου (κάτι παρόμοιο κάνει και ο Επαμεινώνδας στο επιμύθιο). Παραλείπω τη λέξη κριτική, γιατί κριτική μετά από 40 χρόνια δεν γίνεται. Μόνο ανάσυρση αναμνήσεων και καταγραφή άποψης. Το Who Are You (No6 UK, No2 USA) κινείται στον ίδιο χώρο με αυτόν του προηγούμενου άλμπουμ τους (Who by Numbers), με πολύ πιο πλούσια πλήκτρα(synthesizer και πιάνο) κι αυτό γιατί ο Townshend που ήταν ο βασικός συνθέτης είχε αγοράσει ένα synthesizer κα πειραματιζόταν, με αποτέλεσμα ο ήχος τους να διαφοροποιηθεί. Που ήταν ο ήχος του Live At Leeds με το οποίο τους γνώρισα, που αυτός του Who Are you κι ακόμα χειρότερα του Face Dances(1981); Πέραν του ομότιτλου τραγουδιού που είναι ένα από τα αγαπημένα μου, το Who are you, έχει 2-3 καλές στιγμές όπως το New Song που ανοίγει το άλμπουμ και τα Guitar and Pen και Trick of the Light που έχουν μέσα τους την κάψα του rock και νομίζω ότι εκεί σταματάει το ενδιαφέρον.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το συγκρότημα φωτογραφίστηκε πίσω από τη σκηνή μιας συναυλίας, με την καρέκλα που κάθεται ο Keith Moon να γράφει «Μην τον αφαιρέσετε». Τραγική ειρωνεία, ο Moon πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1978, λίγο λιγότερο από ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ. Προσέξτε ότι ο κάθεται με την πλάτη της καρέκλας στραμμένη προς την κάμερα, κατόπιν προτροπής του φωτογράφου Terry O'Neil για να κρύψει το διογκωμένο στομάχι του, αποτέλεσμα του αλκοολισμού.
TRIVIA
Ο John "Rabbit" Bundrick έσπασε το χέρι του όταν αρνήθηκε να πληρώσει το ναύλο στον ταξιτζή κι αυτός τον πέταξε έξω από το αυτοκίνητο!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Τα 2 χρόνια που ακολούθησαν οι Who ήταν ιδιαίτερα δημιουργικοί, αφού το 1979 κυκλοφόρησαν το ντοκιμαντέρ The Kids Are Alright με το soundtrack να κυκλοφορεί σε 2πλό δίσκο, που στην ουσία ήταν ένα Best of. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το soundtrack της ταινίας Quadrophenia, επίσης σς 2πλό δίσκο. Το 1981 κυκλοφόρησαν το επόμενο studio άλμπουμ τους που ήταν το Face Dances.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
4/4/25
Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ WHO ARE YOU
Όταν οι Who κυκλοφόρησαν το Who are you, γνώριζα μόνο μερικές διαχρονικές επιτυχίες τους και το μοναδικό Who’s Next. Τα μουσικά περιοδικά και οι ελάχιστες ραδιοφωνικές εκπομπές μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την επιστροφή τους μετά από 3ετή απουσία. Ο δίσκος αυτός ήταν η αιτία να ασχοληθώ σοβαρότερα με τους Who, ψάχνοντας προς τα πίσω τη δισκογραφία τους! Αγόρασα την κασέτα Whoa re you και ανακάλυψα τη μαγεία τους σε κάθε τραγούδι, μια ιστορία, ένα μήνυμα και μια κοινωνική ερώτηση. Ο ήχος των Who μοναδικός, με την φωνή του Roger Daltrey στα ύψη, τα riffs και τα σόλο του Townshend, την εγγύηση του Entwistle και τα τύμπανα του Keith Moon που κανείς δεν περίμενε τόσο γρήγορα το χαμό του λίγο αργότερα. Στις αρχές του 90, ξανά αγόρασα το άλμπουμ σε cd, και διαπίστωσα την ωριμότητά του και τη σωστή τοποθέτηση της ορχήστρας και των πλήκτρων , έτσι ώστε ο γνώριμος ήχος τους να είναι ακόμα πιο πλούσιος και ζωηρός, κάτι που δεν είχα καταλάβει το 1979. Τελικά η προσπάθεια τους να συνεχίσουν με άλλον ντράμερ στη θέση του Moon, δεν απέδωσε – η αλήθεια είναι πικρή-και η μοναδικότητα τους τελείωσε στο Who are you.
About Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου