Η διετία 1976-1977 ήταν πολύ δύσκολη για τους rock stars της δεκαετίας του 70, καθώς η εμφάνιση του punk είχε αλλάξει τα δεδομένα. Κι οι Yes, ένα από τα 5 κορυφαία progressive συγκροτήματα μέσα σε αυτό το κλίμα αμφισβήτησης, κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους, το Going for the One(No1 UK, No 8 USA). Για να τοποθετηθούμε σωστά στο χρόνο αλλά και στην εξέλιξη τους, το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ τους ήταν το Relayer (1974), ενώ ακολούθησε μια σειρά προσωπικών άλμπουμ, με τα μέλη να δίνουν διέξοδο στις ικανότητές τους. Το 1976 τους βρίσκει στο Montreux της Ελβετίας, όπου έχουν μετακομίσης λόγω της υπέρογκης φορολόγισης στη Μ.Βρετανία και αρχίζουν τις ηχογραφήσεις των νέων κομματιών τους, όπου στο ίδιο studio, oi Emerson, Lake & Palmer τελειίωναν το Works (1977), κάνοντας στην ουσία..υπερωρίες αφού είχαν τελειώσει τις συμφωνημένες ώρες τους. Η σύνθεσή τους έχει μια μικρή αλλαγή με τον παλιό Rick Wakeman να επιστρέφει και να αντικαθιστά τον Patrick Moraz στα πλήκτρα, με τους υπόλοιπους να παραμένουν οι ίδιοι (Jon Anderson, Steve Howe, Chris Squire, Rick Wakeman και Alan White.
Το συγκρότημα προερχόταν από 4 δίσκους με έντονο και ιδιαίτερα πολύπλοκο συνθετικό περιεχόμενο.To Fragile ήταν αριστουργηματικό και περίπλοκο, το Close to the edge συναρπαστικό, το Tales from Topographic Ocean άνευ λόγου κουραστικό και δαιδαλώδες και το Relayer πολυποίκιλο και συνάμα μελωδικό. Και φθάνουμε στο σωτήριο έτος 1977, ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του punk και όταν μαθαίνουμε ότι οι Yes θα κυκλοφορήσουν καινούργιο άλμπουμ, αναρωτιόμαστε «τι θα είναι. Πόσο κοντά ή πόσο μακριά στο κλασικό progressive ήχο τους». Kαι ξαφνικά, λες και μια θεική δύναμη άλλαξε την αισθητική τους, παρουσιάζουν 5 κομμάτια όπου όλα λειτουργούν με ακρίβεια, περφεξιονισμό και σοβαρότητα. Οι μακρόσυρτες συνθέσεις του παρελθόντος έχουν παραμεριστεί, με εξαίρεση το 12λεπτο Awαken, που συνθετικά και δημιουργικά είναι το αρτιότερο κομμάτι τους. Μπορεί το Wonderous Stories να είναι το πλέον προβεβλημένο (κυκλοφόρησε και σε μικρό δίσκο-single) με τους στίχους του Jon Anderson να αναφέρονται στις χαρές της ζωής και να είναι εμπνευσμένοι από ρομαντικές ιστορίες, αλλά ακόμα κι από το πρώτο άκουσμα, το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια του Going for the One, σε κατακτούν. Πριν η βελόνα του πικ απ φύγει από αυτό το μικρό τραγούδι, διάρκειας μόνο 3:47 (για τα δεδομένα των Yes!!!), προσέξτε το σόλο του Steve Howe με την 12χορδη πορτογαλική κιθάρα, την οποία είχε χρησιμοποιήσει στο I've Seen All Good People! Κι αυτή η μαγική φωνή του Anderson στην εισαγωγή….
Μείνετε στους στίχους του End of the Century, που γράφτηκαν από τον (ποιόν άλλον;) Jon Anderson κι αφηγείται την ιστορία του Roan, ενός γλύπτη του οποίου η γυναίκα πεθαίνει το χειμώνα και, ενώ βρίσκεται σε θλίψη για το θάνατό της, σκαλίζει ένα άγαλμά της και την επαναφέρει στη ζωή. Η ιδέα προήλθε από την όπερα La bohème, με πολλά στοιχεία και έμπνευση από την ελληνική μυθολογική φιγούρα του Πυγμαλίωνα, ο οποίος ερωτεύεται ένα άγαλμα γυναίκας που σκάλισε ο ίδιος. Κι όλα αυτά, ντυμένα με μια εντυπωσιακή ατμοσφαιρική μουσική.
Η μαγεία του Going for the One δεν περιγράφεται, ακούγεται, για αυτό σάς παραπέμπω στην άμεση ακρόαση του. Είναι υπέροχο!
TRIVIA
- Επειδή η υπερβολή ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το συγκρότημα, το εκκλησιαστικό όργανο που ακούγεται στα Awaken και Parallels, ηχογραφήθηκε στην Église des Planches, μια εκκλησία του Montreux.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Για πρώτη φορά μετά από το 1971 και το άλμπουμ The Yes Album, οι Yes επέλεξαν να κοσμήσουν το εξώφυλλο με μια φωτογραφία που δεν έχει καμία σχέση με τη ζωγραφική του Roger Dean που εμφανιζόταν στα προηγούμενα άλμπουμ τους. Το εικαστικό επιμελήθηκαν οι Storm Thorgerson και Aubrey Powell της περίφημης Hipgnosis, που πριν όμως καταλήξουν στο γυμνό άνδρα που στέκεται μπροστά από τους ουρανοξύστες, υπήρχε η σκέψη το εξώφυλλο να αναλάβει και πάλι ο Dean, ο οποίος είχε μάλιστα προχωρήσει στην ιδέα, ζωγραφίζοντας κάποιους αιωρούμενους βράχους και δένδρα, που στην ουσία αποτελούσαν τη συνέχεια στο εικαστικό που κοσμούσε το εξώφυλλο του Yessongs (1973). Όταν ο Dean πήγε στο Montreux όπου ηχογραφούσαν, απέρριψαν την ιδέα του να έχουν στο εξώφυλλο ακόμα ένα μια ζωγραφιά του και άρχισαν να ψάχνουν για κάτι διαφορετικό. Ο Dean λέει ότι μόνο στον τραγουδιστή Jon Anderson, είχε δείξει τα σχέδια του και σε κανένα άλλο μέλος του συγκροτήματος, ενώ ο κιθαρίστας Steve Howe αργότερα δήλωσε ότι υπήρξε ένα μόνο μέλος των Yes που είχε εκφράσει την αρνητική θέση του να συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκους με τις ζωγραφιές του, χωρίς να τον κατονομάσει. Στην κάθετη αλλαγή πλεύσης εικαστικού, συνετέλεσε και η αλλαγή σύνθεσης των τραγουδιών τους, όπου είναι μικρότερης χρονικής διάρκειας.
Τη μακέτα επιμελήθηκε ο George Hardie, ενώ το λογότυπο του Dean διατηρήθηκε. Στο εσωτερικό του διπλού εξώφυλλου, υπάρχουν φωτογραφίες κάθε μέλους στη λίμνη της Γενεύης, ενώ παρατίθενται οι στίχοι με φόντο ένα μεγάλο δένδρο πάνω από τη λίμνη.
Η αλλαγή από τα περίτεχνα τοπία του Roger Dean στη γεωμετρική απλότητα, που είναι ιδιαίτερα έντονη λόγω του ουρανοξυστών και είναι έντονο το στοιχείο της αντιπαράθεσης του γυμνού ανθρώπου μπροστά στο τεχνολογικό μέγεθος. Κι ακόμα δεν είχαν εμφανιστεί οι υπολογιστές….
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ένα χρόνο αργότερα, το 1978 κυκλοφόρησαν το Tormato.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
21/3/25
Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ GOING FOR THE ONE
Γυρίζοντας δεκαετίες πίσω, θυμάμαι ότι τη χρονιά 1978-79, αγόρασα το Going for the One σε κασέτα εταιρείας (όπως πάντα τότε), όντας εντυπωσιασμένος από τα ελάχιστα δείγματα που είχα ακούσει.
Όπως ήταν φυσικό, εκείνη την εποχή δεν είχα καταλάβει ότι είχα αγοράσει ένα από τα καλύτερα progressive άλμπουμ των Τιτάνων Yes! Τι να πως και τι να γράψω για αυτό το δίσκο. Ευρηματικές εισαγωγές, ονειρικές μελωδίες, πανέξυπνες εναλλαγές, μοναδικά φωνητικά και απίστευτη progressive ατμόσφαιρα , συνυπάρχουν άψογα , ενορχηστρωμένα από 5 βιρτουόζους μουσικούς. Λίγο αργότερα, η ΕΡΤ σέ ένα μουσικό διάλειμμα, όπως τα έλεγαν τότε, προέβαλε αποσπάσματα από την περιοδεία εκείνου του δίσκου, δίνοντας μου την απρόσμενη ευκαιρία να καταλάβω τι είναι οι Yesεπάνω στη σκηνή, πράγμα που το συζητούσα για 1μήνα! Τελικά το Going for the Oneήταν η αιτία να τους παρακολουθώ μέχρι σήμερα
About Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου