Αφού πήρε μαζί του τον κιθαρίστα Michael Denner και τον μπασίστα Timi Hansen από την προηγούμενη μπάντα του, συμπλήρωσε τη σύνθεση με τον κιθαρίστα Andy LaRocque και τον ντράμερ Micky Dee και «βάφτισε» το συγκρότημα με το όνομά του, κρίνοντας ότι έτσι θα αποκτούσε άμεση αναγνώριση, τόσο λόγω της προηγούμενης «θητείας» του στους Mercyful Fate όσο και λόγω της ιδιαίτερης περσόνας που είχε επινοήσει για τον εαυτό του.
Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση των King Diamond ήταν το single, No Presents for Christmas, που κυκλοφόρησε ανήμερα των Χριστουγέννων του 1985 και, τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 1986, βγήκε το παρθενικό τους άλμπουμ, Fatal Portrait. Στο ντεμπούτο της, η προσωπική μπάντα του King δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις από τους Mercyful Fate, κάτι που ως ένα σημείο είναι λογικό αφού και τα δυο σχήματα έχουν τον ίδιο τραγουδιστή με τα ιδιαίτερα φωνητικά του, όπως και δύο ακόμη κοινά μέλη (Denner – Hansen), τα οποία συμμετείχαν συνθετικά στο προηγούμενο σχήμα.
Πέρα όμως από την πρώτη εντύπωση, οι King Diamond έχουν κάποιες ουσιαστικές διαφορές οι οποίες εντοπίζονται στα εξής σημεία: αρχικά, τα τραγούδια είναι μικρότερα σε διάρκεια, λιγότερο περίπλοκα, ακολουθώντας την «κλασική» metal «διάρθρωση», αυτή που ακολουθεί το μοτίβο «στροφή-ρεφρέν-σόλο» με διακριτό τρόπο χωρίς να κουράζει τον ακροατή με συνθετικούς πειραματισμούς. Δεύτερον, οι στίχοι απομακρύνονται από την αποκρυφιστική (occult) θεματολογία και υιοθετούν περιεχόμενο που σχετίζεται με ιστορίες μεταφυσικής διάστασης, τρόμου και φαντασμάτων. Τρίτον - και σχετικό με το δεύτερο - τα φωνητικά του King Diamond γίνονται πιο θεατρικά, πιο επιβλητικά, πιο τρομακτικά και έχουν συνεχείς εναλλαγές εύρους και ύφους, καθώς πρέπει να «υποδυθούν» διαφορετικούς χαρακτήρες, ανάλογα με το περιεχόμενο των στίχων.
Όσον αφορά τα μέλη του συγκροτήματος, εκτός του King Diamond που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις, o κιθαρίστας Denner και ο μπασίστας Hansen, ήδη γνωστοί από την πολύ καλή δουλειά τους στους Mercyful Fate, συνεχίζουν και εδώ την κορυφαία τους απόδοση, ο ελληνο-σουηδός ντράμερ Micky Dee («κατά κόσμον», Μιχάλης Δελάογλου), εντυπωσιάζει με την δυναμικότητα και την τεχνική του, ενώ ο έτερος κιθαρίστας Andy LaRocque αποτελεί πραγματική αποκάλυψη και χωρίς μάλιστα να έχει αναλάβει ακόμα τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα αποκτήσει στην μπάντα από το επόμενο άλμπουμ της (Abigail) και μετά.
Στον τομέα των συνθέσεων, το Fatal Portrait αποτελεί ένα ημι-concept άλμπουμ, καθώς από τα εννέα συνολικά τραγούδια τα τέσσερα πρώτα και το τελευταίο αποτελούν μια ενιαία ιστορία η οποία συνοπτικά – ανά τραγούδι - είναι η εξής: (The Candle) σε κάποιο σπίτι, ο πρωταγωνιστής παρατηρεί στη φλόγα όποιου κεριού ανάβει, το θλιμμένο πρόσωπο ενός μικρού κοριτσιού. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της και δεν λέει τίποτα παρά μόνο επαναλαμβάνει δυο λέξεις, «the Jonah». (The Jonah) Το Jonah είναι τελικά ένα πολυκαιρισμένο βιβλίο που ο αφηγητής ανακαλύπτει στη σοφίτα του σπιτιού. Μέσα σ’ αυτό είναι γραμμένο, μεταξύ άλλων, και ένα ξόρκι, που όταν ο ήρωας το διαβάζει φωναχτά μπροστά στη φλόγα του κεριού, το πνεύμα του κοριτσιού -που ονομάζεται Molly - απελευθερώνεται και αρχίζει να του λέει την ιστορία του. (The Portrait). H μητέρα της Molly – Mrs Jones – επειδή ζήλευε την κόρη της και δεν ήθελε να την βλέπει κανείς άλλος, την έκλεισε στην σοφίτα του σπιτιού και άρχισε να ζωγραφίζει ένα πορτραίτο της για να το βάλει πάνω από το τζάκι και έτσι να μείνει αθάνατη. Όσο το πορτραίτο ζωγραφιζόταν, τόσο αδυνάτιζε η Molly μέχρι που όταν αυτό ολοκληρώθηκε, εκείνη πέθανε σε ηλικία 4 ετών. Πριν πεθάνει όμως έκανε το πορτραίτο της να μιλήσει και να ευχηθεί στη μητέρα της τον ίδιο πόνο. Η μητέρα της τότε έκαψε το πορτραίτο και λέγοντας το ξόρκι του Jonah, φυλάκισε το πνεύμα της κόρης της στη φλόγα του κεριού. (Dressed in White). Από τότε, το πνεύμα της Molly τριγυρνάει και στοιχειώνει το σπίτι (Haunted), αναζητώντας εκδίκηση για αυτά που της έκανε η μητέρα της.
Όλα τα τραγούδια που συνθέτουν το concept είναι καταπληκτικά, αναδύοντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα τρόμου και μυστηρίου και στα οποία δεσπόζουν τα εφιαλτικά φωνητικά , το σατανικό γέλιο, τα σπαραχτικά κλάματα και οι κραυγές του King Diamond, ενώ εντυπωσιάζουν οι μελωδίες των Denner-La Rocque στις κιθάρες. Ιδιαίτερα στο Dressed in White - σαφώς το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ – οι κιθάρες οργιάζουν και ακούμε τρελές «κόντρες» μεταξύ των δυο κιθαριστών , τόσο στα leads όσο και στα σόλο.
Τα υπόλοιπα τέσσερα, ανεξάρτητα από το concept, τραγούδια (Charon, Lurking in the Dark, Halloween, Voices from the Past) είναι επίσης κορυφαία, με το Charon, που αναφέρεται στον Χάροντα, τον βαρκάρη που μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών στον Άδη μέσω του ποταμού Αχέροντα, να ξεχωρίζει λίγο παραπάνω. Κάποιες μεταγενέστερες επανεκδόσεις του άλμπουμ περιλαμβάνουν επιπλέον τα τραγούδια No Presents for Christmas και The Lake, με το τελευταίο να περιλαμβάνεται αρχικά στο single του άλμπουμ, Halloween και μεταγενέστερα στο EP The Dark Side που κυκλοφόρησε το 1988, μετά το άλμπουμ “Them”.
Το Fatal Portrait έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τους φίλους των Mercyful Fate, οι οποίοι βρήκαν στους King Diamond την ιδανική συνέχεια του αγαπημένου τους σχήματος. Επιπλέον, έγινε δεκτό με ενδιαφέρον αλλά και περιέργεια από το σύνολο των metal οπαδών οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους δεν είχαν ξαναδεί συγκρότημα με τόσο ιδιαίτερο στυλ, προσωπικότητα αλλά και θεματολογία. Η πραγματικότητα είναι ότι όντως το Fatal Portrait αποτελεί ένα εμβληματικό και καινοτόμο άλμπουμ του metal, που αποτέλεσε τον πρώτο σταθμό μιας μεγάλης πορείας για τον/τους King Diamond, η οποία θα επιφύλασσε ακόμα καλύτερες κυκλοφορίες και ακόμη πιο εφιαλτικές ιστορίες για να στοιχειώσουν τα ακούσματα των metal οπαδών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
19/3/25
About Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου