Τους Queen τους ανακάλυψα ακούγοντας το τρίτο (πολύ) καλό άλμπουμ τους Sheer Heart Attack. Το τραγούδι που με κέρδισε με το πρώτο άκουσμα ήταν το Killer Queen που εξακολουθεί να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Όταν βέβαια άκουσα από την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στο Α! Πρόγραμμα, το Bohemian Rhapsody, όσο κι αν ακούγεται βαρύγδουπο, η ζωή μου άλλαξε. Μαθητής της ΣΤ! Γυμνασίου στο Η! Γυμνάσιο Αρρένων στην οδό Νικοπόλεως στην Πλτ. Κολιάτσου, αγόρασα αμέσως το άλμπουμ A Night at the Opera, ακούγοντας το καθημερινά. Έχοντας μάθει σχεδόν όλα τα τραγούδια απ΄έξω, ήλθε η στιγμή το συγκρότημα να βγάλει το νέο του δίσκο, με πρώτο single το Somebody to Love που μου ακουγόταν σαν μια συνέχεια του Bohemian Rhapsody. Και ο τίτλος ήταν πολύ …ίδιος με τον προηγούμενο. A Day at The Races. Βέβαια τότε, η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή και χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να μάθουμε ότι και οι 2 τίτλοι A Night at the Opera και A Day at the Races, είναι τίτλοι ταινιών των αδελφών Marx, που βγήκαν στους κινηματογράφους το 1937 και 1938 αντίστοιχα.
ΟΙ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ
Το συγκρότημα μπήκε τον Ιούνιο στο Manor studio με προοπτική να έχει τελειώσει στο τέλος καλοκαιριού και ο δίσκος να κυκλοφορήσει αμέσως. Όμως η επιλογή τους να μη χρησιμοποιήσουν σαν παραγωγό τον Roy Thomas Baker αλλά απλά σαν σύμβουλο και να αναλάβουν οι ίδιοι την παραγωγή, τους καθυστέρησε, με τον δίσκο να κυκλοφορεί το Δεκέμβριο (1976, Νο1 Μ.Βρετανία, Νο 5 Αμερική)Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, έχοντας πλέον τελειώσει τις ηχογραφήσεις και πριν τον κυκλοφορήσουν, έπαιξαν σε 2 μεγάλες συναυλίες στο Cardiff Castle και στο Hyde Park του Λονδίνου στις 18 Σεπτεμβρίου όπου ήταν με ελεύθερη είσοδο και την παρακολούθησαν 150.000 θεατές. Και στις 2 συναυλίες, δοκίμασαν τα Tie Your Mother Down και You Take My Breath Away, με τις αντιδράσεις του κόσμου να είναι θετικές.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Βάζοντας το A Day at the Races στο National Panasonic πικ απ, που ήταν και ενισχυτής, με το πρώτο άκουσμα, αισθάνομαι ότι κάθε τραγούδι που ακούω, αντιστοιχεί σε ένα του προηγούμενου άλμπουμ. Η αλήθεια είναι ότι το Somebody to Love, δείχνει ότι δούλεψαν πολύ στο φωνητικό κομμάτι, με το σόλο κιθάρας να έχει περίοπτη θέση στο κομμάτι όπως και τα περίπλοκα αρμονικά μέρη. Για την ιστορία, ο μικρός δίσκος, σταμάτησε στο Νο2 του βρετανικού chart και στο Νο13 του αμερικάνικου με τον May να δηλώνει σε μεταγενέστερη συνέντευξή του ότι ένα από τα χαρίσματα του Mercury ήταν να κτίζει ένα τραγούδι ώσπου να το φτιάχνει σε ένα άλλο! Πανέμορφη μελωδία το You Take My Breath Away, με 3πλά φωνητικά από τον Freddie Mercury, αφήνει πίσω της πλούσια συναισθήματα ενώ ξεχωριστό είναι το Millionaire Waltz, σύνθεση του Mercury γραμμένη για τον τότε manager τους John Reid. Τραγούδι με πολλά πλήκτρα, μουσικές εναλλαγές και καλό μπάσο από τον Deacon αλλά και πολύ ενδιαφέρον παίξιμο της κιθάρας. Όσο ο May το ηχογραφούσε, τόσο ο Mercury του ζητούσε να γίνει πιο σύνθετος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί πολλές ημέρες για να καταλήξει στην τελική ενορχήστρωση. Στην ίδια κατηγορία με τα 2 προηγούμενα είναι και το Good Old-Fashioned Lover Boy, επίσης σύνθεση του Mercury, που ξεκινά με πιάνο και φωνητικά που μόνο ο Mercury ξέρει να ερμηνεύει, για να μπουν το μπάσο και τα ντραμς και το τραγούδι να πάρει σάρκα κι οστά. Και τα 3, ξεχωριστά τραγούδια και σύμφωνα με τον μπασίστα John Deacon, τα φωνητικά είναι εμπνευσμένα από τα gospel κι όχι από την όπερα! Οι στίχοι του White Man - μια κραυγή για δικαιοσύνη στους Ινδιάνους ιθαγενών της Αμερικής - μπορεί να ακούγονται ανατριχιαστικοί για τα σημερινά εκλεπτυσμένα…αυτιά μας, αλλά τότε, τη δεκαετία του 70, τα rock συγκροτήματα έγραφαν τέτοιους στίχους. Από τις πιο rock στιγμές των Queen.
Όσο κι αν προσπάθησαν, τα τραγούδια του A Day at the Races, ακούγονται σαν αδελφάκια με αυτά του A Night at the Opera.
Όσο για το Teo Torriatte (Let Us Cling Together) που κλείνει το δίσκο, αποτελεί ένα φόρο τιμής του May στους Ιάπωνες θαυμαστές του συγκροτήματος και παίχτηκε live στο Τόκιο κατά τη διάρκεια των περιοδειών Jazz Tour (1979) και Game(1981) και Hot Space(1982). Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι στο ρεφρέν ο Mercury τραγουδάει στα γιαπωνέζικα (σ.σ. όσο με σκέφτομαι ότι στα εφηβικά χρόνια να προσπαθούσα να το τραγουδήσω….)
TRIVIA
- Η επιλογή των δύο τίτλων A Night at the Opera και A Day at the Races, έγινε από τον Brian May ο οποίος ήταν φανατικός φίλος των ταινιών των αδελφών Marx. Μάλιστα είχε τηλεφωνήσει του Groucho Marx για να του ζητήσει την άδεια.
- Στη συναυλία του Cardiff θα έπαιζαν και οι νεοσύστατοι Ritchie Blackmore's Rainbow, αλλά ο πρώην κιθαρίστας των Deep Purple είχε αποσύρει το συγκρότημα από τη συναυλία την τελευταία στιγμή γιατί οι διοργανωτές αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν το σκηνικό με το ουράνιο τόξο, που είχε ύψος 35 πόδια και δεν χώραγε στη σκηνή.
- Το Teo Torriatte (Let Us Cling Together) είναι μαζί με τα Mustapha (από το Jazz) και το Las Palabras de Amor (από το Hot Space) τα μόνα τραγούδια των Queen με το ρεφρέν να μην είναι αγγλικά!
- Τη συναυλία στο Hyde Park είχαν ανοίξει οι άγνωστοι Supercharge, των οποίων ο κιθαρίστας Lee Karski ήταν σπουδαστής στο Ealing Art College με τον Mercury όταν ήταν ακόμα γνωστός ως Fred Bulsara. Οι άλλοι καλλιτέχνες ήταν η Kiki Dee και ο Steve Hillage.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Την επόμενη χρονιά, το 1977 κυκλοφόρησαν το News of the World
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
14/2/25
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ A DAY AT THE RACES
Το 'A Day at the Races' είναι ένα άλμπουμ πλούσιο τόσο σε μουσική καινοτομία όσο και σε πολιτιστική έκφραση. Καταφέρνει να διασκεδάσει και ταυτόχρονα να προβληματίσει βαθιά. Κάθε τραγούδι συμβάλλει σε μια μεγαλύτερη αφήγηση που ταξιδεύει τον ακροατή μέσα από διαφορετικά συναισθήματα και σκέψεις. Στιχουργικά, αγγίζει θέματα αγάπης, φιλοδοξίας και προσωπικής αναζήτησης, με μια αίσθηση δράματος, που καθορίζει το στυλ των Queen. Συχνά θεωρείται «αδερφάκι» του A Night at the Opera, αν και προσφέρει μια πιο υποτονική και ενδοσκοπική εμπειρία. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το συγκρότημα δεν είχε στόχο να επαναλάβει τον ήχο του τελευταίου τους άλμπουμ, καθώς η μουσική εδώ δεν είναι τόσο οπερατικά πυκνή, η εστίασή της στις μπαλάντες και το συναισθηματικό βάθος φέρνει μεγαλύτερη αίσθηση οικειότητας, που επιτρέπει στο 'A Day at the Races' να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα έργα των Queen.
Δημοσίευση σχολίου