Στο τέλος της χρονιάς όλοι κάνουν ανασκοπήσεις, που έχουν πολύ ενδιαφέρον γιατί μας ξανά φέρνουν στη μνήμη περιστατικά και γεγονότα που τα ζήσαμε και ίσως τα ξεχάσαμε. Όμως στον χώρο του κλασσικού rock, τα γεγονότα και οι κυκλοφορίες είναι μετρημένες κι έτσι σκέφτηκα ότι μια ανασκόπηση για τη χρονιά που πέρασε θα πρέπει να είναι διαφορετική από τις συνηθισμένες, θεωρώντας ότι η επιλογή των Καλύτερων Άλμπουμ σε μια εποχή που το είδος του classic rock αλλά και hard and Heavy φθίνει με γεωμετρική πρόοδο, θα ήταν μάλλον ανούσια. Άσε που θα ήταν δύσκολο να βρούμε 10 (πραγματικά) καλά άλμπουμ! Έτσι σκέφτηκα, πρώτον να αποφύγω την καταγραφή των θανάτων και δεύτερον να βρω κάτι ενδιαφέρον και να καταγράψω μια σειρά επανασυνδέσεων, επιστροφών και ανακοινώσεων συναυλιών που να είναι ελκυστικές και ενδιαφέρουσες. Και βέβαια πρώτη επανασύνδεση είναι αυτή των αδελφών Noel και Liam Gallagher, που σαν Oasis επιστρέφουν συναυλιακά, με τα εισιτήρια για 15 συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο να εξαντλούνται μέσα σε λίγες ώρες! Διόλου απίθανο να τους δούμε κι εδώ αν και νομίζω ότι τα χρήματα που θα ζητούν θα είναι απλησίαστα για τα ελληνικά δεδομένα!
9 συναυλίες θα δώσουν οι Savatage στην Ευρώπη το 2025, μια στη χώρα μας και μάλιστα όχι στην Αθήνα όπως θα ήταν αναμενόμενο αλλά στην Πύδνα Πιερίας, στο Terra Republic. Αναμένεται κοσμοσυρροή…
Η ξεχωριστή συναυλία των Septicflesh στο Ηρώδειο στις 28 Σεπτεμβρίου αποτέλεσε την πρώτη εμφάνιση heavy metal συγκροτήματος στο χώρο και σίγουρα όχι η τελευταία. Στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2024 του Metal Hammer, πριν την ιστορική εμφάνισή τους στο Ηρώδειο, ο Σπύρος Αντωνίου έλεγε στον Κώστα Χρονόπουλο: «Όντως μπαίνουμε σε ένα εντελώς καινούργιο κεφάλαιο και ίσως βρισκόμαστε στην πιο σημαντική σελίδα στην πορεία των Septicflesh μέχρι σήμερα».
Θα μείνουμε στο χώρο των συναυλιών με την επαναδραστηριοποίηση των Crimson Glory με τραγουδιστή τον Τεξανό Travis Wills και 3 ιδρυτικά μέλη, τους Ben Jackson κιθάρα, Jeff Lords μπάσο και Dana Burnell. Οι Crimson Glory θα παίξουν στο Up The Hammers XIX, στις 7 Μαρτίου στην Αθήνα και στις 8 Μαρτίου στο Principal Club Theater Θεσσαλονίκης. Θα ιδρώσουν τα τσιμέντα.
Η επιστροφή του Mike Portnoy ήταν αναμενόμενη να συνδυαστεί με καινούργιο άλμπουμ αλλά και περιοδεία. Οι Dream Theater μας περιμένουν την Τετάρτη 23 Ιουλίου, στην Πλατεία Νερού….Όμως εκτός των εγχώριων συναυλιακών ανακοινώσεων, είχαμε και την αμερικάνικη περιοδεία των AC/DC που ξύπνησε μνήμες 2009 με τους Angus Young και Brian Johnson να εξακολουθούν να αντέχουν. Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ακόμα δυνατό!
Στην ίδια κατηγορία με τους AC/D/C είναι και οι Heart, με τις αδελφές Wilson να τα έχουν θάψει το τσεκούρι του πολέμου κι από τον Απρίλιο του 2024 να έχουν ξεκινήσει την αμερικάνικη περιοδεία τους. Δεν μπορεί, κάποτε θα τις δούμε και εδώ (σ.σ. έστω και σε διακοπές!).
Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου οι R.E.O. Speedwagon έδωσαν την τελευταία συναυλία τους στο Venetian Theatre του Λας Βέγκας, κλείνοντας μια σπουδαία καριέρα. Έκλεισαν τη συναυλία παίζοντας το Roll With the Changes, ανεβάζοντας στη σκηνή τους V.I.P. καλεσμένους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, τους managers και το road crew. 40 χρόνια και πλέον, το Keep on Loving You, εξακολουθεί να μου αρέσει. Σε παγκόσμια περιοδεία για τα 50 χρόνια έχουν βγει οι Uriah Heep, μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία που θα κρατήσει όσο αντέξουν. Μήπως να τους ξανά βλέπαμε; Το ίδιο και οι Foreigner που κάθε χρόνο είναι υποψήφιοι να παίξουν εδώ αλλά δεν παίζουν. Πάντως οι Coldplay έπαιξαν και συγκέντρωσανστο ΟΑΚΑ συνολικά 110.00 θεατών. Εντυπωσιακό!
Τι είδους επανασύνδεση είναι αυτή χωρίς τον Johnny Rotten δεν την καταλαβαίνω. Τώρα θα μου πείτε, η πρώτη φορά είναι που συγκρότημα επανασυνδέεται χωρίς ένα τόσο τρανταχτό μέλος; Όχι βέβαια. Εξ΄άλλου οι Sex Pistols ποτέ δεν μου άρεσαν κι απορώ που έχω δίσκο τους στη δισκοθήκη μου. Για όσους το αγνοούσατε, οι αυθεντικοί Steve Jones, Paul Cook και Glen Matlock, προσέλαβαν τον Frank Carter στη θέση του Johnny «Rotten» Lydon και παίζουν σε clubs στη Μ.Βρετανία (κι εκεί να μείνουν).
To πρόβλημα με τις φωνητικές χορδές του Steven Tyler στάθηκε ανυπέρβλητο κι οι Aerosmith κατέθεσαν αιτήσεις συνταξιοδότησης. Τι, όχι;
Εντυπωσιακά είναι τα νούμερα των φετινών συναυλιών των παλιοροκάδων στην Αμερική. Οι ZZ Top έπαιξαν 99 συναυλίες, οι Mammoth WVH 96, οι Foreigner 92 (σ.σ. έχουν βγει αποχαιρετιστήρια περιοδεία) και οι Styx επίσης 92.
Πολύ θα ήθελα να ήμουν σε μια γωνία και να τους έβλεπα να μιλούν, αν κι από το video που κυκλοφόρησε, νομίζω ότι υπήρξε πολύ αμηχανία. Όπως και αν το κάνουμε η συνάντηση ενός πρώην (Di Anno) κι ενός νυν (Dickinson) δεν είναι καθημερινό θέαμα.
ΑΚΟΥΣΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥΣ
Δίσκοι κυκλοφόρησαν πολλοί, ας μιλήσουμε γι αυτούς που είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον, ξεκινώντας από το Songs of a Lost World, το καινούργιο άλμπουμ των Cure μετά από 16 χρόνια για να περάσουμε στο Stereo Crush των Gotthard που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο. Το Stereo Crush διαδέχεται το #13(2020). Δεν περιμένω να ακούσω κάτι εξαιρετικό αλλά σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον. Το Moggs Hotel, το ομότιτλο άλμπουμ του καινούργιου συγκροτήματος του Phil Mogg (τραγουδιστής των UFO) με αφήνει αδιάφορο κι ο μόνος λόγος που το αναφέρω είναι ότι σταμάτησε την ευρωπαική περιοδεία των UFO, η οποία θα κατέληγε στη χώρα μας, λέγοντας ότι αντιμετωπίζει σοβαρό καρδιακό πρόβλημα. Και λίγους μήνες μετά ανακοίνωσε δίσκο και περιοδεία με τους Moggs Hotel!Πρέπει να είμαι ένας από τους λίγους fans των Black Crowes στη χώρα μας. Τους παρακολουθώ από τo 1990 που κυκλοφόρησαν το πρώτο-εξαιρετικό-άλμπουμ τους Shake Your Money Maker και χαίρομαι που τα αδέλφια Robinson τα ξανά βρήκαν και περιοδεύουν έχοντας κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό καινούργιο άλμπουμ, το Happiness Bastards. Σαν να ακούω δίσκο της δεκαετίας του 70! Το αγόρασα, το άκουσα αλλά δεν τρελάθηκα. Τουλάχιστον στέκεται στο ύψος του. Ο λόγος για το Free spirit roar των Warlord,με τον Eric Juris των Crystal Viper στη θέση του Bill Tsamis. Οι κριτικές που πήρε ήταν ουδέτερες έως και αρνητικές, εστιάζοντας στην απουσία του Tsami. Να δεις που ούτε στην χώρα μας δεν θα τους καλέσουν για συναυλία. Κύττα που στα πατημένα 70, οι Judas Priest, βγάζουν δισκάρες!
Το ίδιο και οι Quireboys που το Wardour Street είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς Εκεί που φαινόταν ότι οι Black Country Communion θα αποτελέσουν παρελθόν, 7 χρόνια μετά το τελευταίο studio άλμπουμ τους, κυκλοφόρησαν το V που όσοι το άκουσαν μίλησαν με καλά λόγια. Ο Τάκης Μπαμπάγαλας κουβαλάει το φορτίο των Will O the Wisp στον καινούργιο δίσκο του Water of Time που είναι το τρίτο προσωπικό άλμπουμ, ενώ οι Magnum ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους μετά το θάνατο του κιθαρίστα και βασικού συνθέτη τους Tony Clarkin. Για τους fans τους, κυκλοφόρησε το 2πλό cd Live at KK’s Steel Mill. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν. Δεν θα προχωρήσω σε άλλη καταγραφή ονομάτων γιατί θα έκανα ανασκόπηση, πράγμμα που όπως διαβάσατε την αρχή του κειμένου, δεν ήθελα με κανένα τρόπο.
ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΒΙΝΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Όμως και στη χώρα μας είχαμε ένα σημαντικό στοιχείο που μπαίνει στην ανασκόπηση της χρονιάς. Κι αυτό είναι η-επί τέλους- επανεκτύπωση ελληνικών δίσκων σε ΒΙΝΥΛΙΟ, κάτι που τα προηγούμενα χρόνια ήταν ουτοπιστικό. Βέβαια υπήρχε λόγος, αφού η κάθε επανεκτύπωση πρέπει να είναι από 300 έως 500 αντίτυπα και λόγω της μικρής αγοράς, τα νούμερα δεν βγαίναν. Να όμως που το πρόβλημα ξεπεράστηκε και στα λίγα καταστήματα δίσκων που έχουν απομείνει, εμφανίστηκαν τα 4 πρώτα άλμπουμ των Socrates Drank the Conium(κάποια είχαν κυκλοφορήσει από το 2023), το ιστορικό Ταγάρι των Poll, Ασυμβίβαστος, το soundtrack με τη μουσική του Σιδηρόπουλου, Στο Σινεμά και Τα Αστρόνειρα του Τουρνά, οι Ωδές των Βαγγέλη Παπαθανασίου και Ειρήνης Παππά, το 666 των Aphrodite’s Child, σχεδόν όλη η δισκογραφία των Τρύπες και Διονύση Σαββόπουλου πολλά άλλα. Μην τα αγνοήσετε.
Στις 7 Μαρτίου οι Crimson Glory παίζουν στο Up the hammers
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διόρθωσα
Διαγραφή