Η ιστορία χιλιοακουσμένη και χιλιοογραμμένη. Οι Police έδωσαν την πρώτη συναυλία στις 30 Μαρτίου 1980 στο Σπόρτινγκ, 13 ολόκληρα χρόνια μετά την ιστορική πρώτη εμφάνιση των Rolling Stones, στο του γηπέδου της Λ.Αλεξάνδρας. Είναι όμως έτσι; Όχι βέβαια! Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας, στην ουσία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έως και το Νοέμβριο του 1985 που ξεκίνησε το Ρόδον Club, δεν υπήρχε club-συναυλιακός χώρος, με αποτέλεσμα οι όποιες συναυλίες, εγχώριων ονομάτων να γίνονται σε κινηματογράφους ή να εμφανίζονται σαν καλεσμένοι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στις αλήστου μνήμης Ολυμπιάδες της δεκαετίας του 70 αλλά και σε «καλά» νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας.
Σήμερα θα διαβάσετε για όσες συναυλίες θυμάμαι, καθώς οι περισσότερες δεν είναι καταγεγραμμένες στη χώρα μας ΠΡΙΝ την ιστορική συναυλία των Police. Ένα άρθρο που είχα στο μυαλό μου πολύ καιρό να γράψω αλλά την αφορμή μου την έδωσε ο καλός φίλος και συλλέκτης Βασίλης Γεωργίου που μου έδωσε το βιβλίο «Η Αθήνα στη δεκαετία του 60» (εκδ.Δοκίμιο Ιστορία 38)όπου αναφέρει ότι εμφανίστηκαν οι Charles Azanvour, Harry Belafonte, Sacha Distel αλλά και οι…Kingsmen!!! Να εξηγήσω ότι παραθέτω μόνο τους σημαντικώτερους καλλιτέχνες καθώς οι επισκέψεις ήταν πολλές καθώς επίσης ότι συναυλίςε με την έννοια που ξέρουμε ήταν ελάχιστες, αυτές των ManuDiBango, Middle of the Road, Mungo Jerry και των jazz καλλιτεχνών, όλες οι άλλες ήταν εμφανίσεις σε κοσμικά κέντρα.
VIVE LA FRANCE ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ LATIN
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60, οι Γάλλοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες ήταν καλεσμένοι στα κοσμικά μαγαζιά της Αθήνας.
Το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου 1961, η Dalida εμφανίστηκε στα Αστέρια της Γλυφάδας για να βρούμε τον Ιανουάριο του 1962 τον Βέλγο Jacques Brel. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Μάρτιο του 1963 ο Gilbert Bécaud εμφανίζεται στα Αστέρια, όπως κι o Johnny Hallyday τον Ιούλιο του 1966 (θα τον ξανά συναντήσουμε πιο κάτω), για να φθάσουμε στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου 1967 όπου και πάλι στα Αστέρια, εμφανίστηκε ο Hervé Vilard. Ξεχωριστή παρουσία ο σπουδαίος Κουβανός Pérez Prado, ο «βασιλιάς του μάμπο» που εμφανίστηκε στην Αθήνα στο κλαμπ Μπλε Αλεπού, στην οδό Τροίας, στην Κυψέλη, στην Πάτρα στο Δημοτικό Θέατρο και στη Θεσσαλονίκη, στο Περίπτερο Εθνών ΔΕΘ. Όλα αυτά, τον Απρίλιο του 1957.
 |
| Perez Prado |
Όμως ο Perez Prado δεν ήταν ο μόνος λάτιν καλλιτέχνης που επισκέφτηκε τη χώρα μας. Τον Οκτώβριο του 1960 ήλθε ο επίσης Κουβανός Raoul Zequeira όπως η ορχήστρα Orfeu Negrο, οι Los Indios αλλά και οι γνωστοί Chakachas και οι Trio Los Paraguayos. Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60, οι μετακλήσεις λατίνων καλλιτεχνών ήταν πάρα πολλές και αναφέρω μόνο τις σημαντικότερες. Να αλλάξουμε …ήπειρο και να πάμε στην Βόρεια Αφρική και στον Αιγυπτιο-λιβανέζο Bob Azzam, που είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, το περίφημο Moustafa. Σας προτείνω να διαβάσετε εδώ το εμπεριστατωμένο άρθρο του Φώντα Τρούσσα που αναφέρεται σε όλες τις επισκέψεις Γάλλων αλλά και Λατίνων καλλιτεχνών στη χώρα μας.
Να ξεφυλίσσουμε τις σελίδες του βιβλίου «Η Αθήνα στη δεκαετία του 60» και τον Ιανουάριο του 1961 η παρουσία του Charles Aznavour τα επισκιάζει όλα. Προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, έχοντας υπογράψει για 9 εμφανίσεις, έχοντας εισπράξει το εντυπωσιακό ποσό των 7.000 δολαρίων αλλά μαθαίνει πως το κέντρο στο οποίο επρόκειτο να τραγουδήσει ήταν κλειστό λόγω… πτώχευσης! Έτσι δέχτηκε να τραγουδήσει, με μικρότερο ποσό βεβαίως, στην κοσμική ταβέρνα της Πλάκας «Παληά Γειτονιά» και στη συνέχεια στο Καμπαρέ «Αριζόνα», όπου και έκλεισε τις εμφανίσεις του. Η παρουσία το και η βελούδινη φωνή τους είχε καταγοητεύσει Αθηναίους και Αθηναίες (σ.σ. τότε η γαλλική γλώσσα ήταν πολύ διαδεδομένη), ενώ οι εφημερίδες έγραψαν ότι θα ξανά έλθει, ενθουσιασμένος από το κοινό αλλά και τους ανοιχτοχέρηδες επιχειρηματίες. Πράγματι, το 1963 εμφανίσθηκε σε κοσμικό κέντρο του Καλαμακιού, στο πρόγραμμα του οποίου συμμετείχαν οι Λένα Παμέλα, Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Ζωή Φυτούση, Μανώλης Καστρινός κ.α.!
Ένας από τους μεγάλους τραγουδιστές που ήλθε στη χώρα μας και τραγούδησε με την Νάνα Μούσχουρη ήταν ο Hary Belafonte, που εμφανίστηκε για τους εκλεκτούς πελάτες της «Αθηναίας» του νυχτερινού μαγαζιού που κρατούσε εκείνη την περίοδο τα σκήπτρα της ποιότητας.
To 1963 δεν υπήρχαν συναυλιακοί χώροι και οι εμφανίσεις γινόντουσαν στα «καλά» μαγαζιά που ήταν τα κοσμικά κέντρα που συναγωνιζόντουσαν πιο θα φέρει τον καλύτερο ξένο καλλιτέχνη. Η «Νεράϊδα» στο Καλαμάκι που είχε η Λένα Παμέλα, έφερε στην αρχή του καλοκαιριού του 63, τον περίφημο Γάλλο τραγουδιστή Sacha Distel που έκανε μόνο 2 εμφανίσει με την ορχήστρα του Ζεράρ Κιστέλ. Το ταμπλ ντοt (γαλλικά, η υποχρεωτική αποδοχή προκαθορισμένου γεύματος κοινού για όλους χωρίς δυνατότητα άλλων επιλογών) είχε 250 δρχ. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, το ίδιο μαγαζί έφερε τον Charles Aznavour . Κάποιοι άλλοι πλήρωσαν 120δρχ που κόστιζε το ταμπλ ντοτ για να πάνε στα «Αστέρια» της Γλυφάδας όπου εμφανίστηκαν οι…Kingsmen, αλλά όπως με πληροφόρησε ο Φώντας Τρούσσσας δεν ήταν οι ...αυθεντικοί! Ενώ στο «Εμπασί”’ στην οδό Αμερικής οι Αθηναίοι απόλαυσαν τον Enrico Macias.
Το γαλλικό τραγούδι όπως και το ιταλικό ήταν πολύ της μόδας και στις 7 Σεπτεμβρίου 1968 στο Παλαί Ντι Σπορ της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, εμφανίστηκαν οι Johnny Hallyday και η όμορφη γυναίκα του και πετυχημένη τραγουδίστρια, Sylvie Vartan όπως γράφει στο βιβλίο του It’s Only Rock’n’Roll, ο Ντίνος Δηματάτης μεταξύ των μουσικών που τους συνόδευσαν ήταν κι ο Άγγλος κιθαρίστας Mick Jones, μετέπειτα μέλος των Spooky Tooth και Foreigner.
58 δευτερόλεπτα από τις εμφανίσεις των Sylvie Vartan και n Johnny Hallyday στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Το ασπόσπασμα προέρχεται από τα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα που παιζόντουσαν στους κινηματογράφους, πριν τις ταινίες και στην ουσία ήταν προπαγανδιστικά καθότι χούντα. Εκτός από την αντιπαθητική φωνή του σχολιαστή που από τότε τριβιλίζει το μυαλό μου, προσέξτε τι χαζομάρες λέει (…τα γιεγιέδικα τραγούδια κ.α.)
Και πάλι σύμφωνα με το βιβλίο του Ντίνου Δηματάτη, It’s only Rock’n’Roll που καταγράφει όλες τις εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, οι Marmalade έρχονται στην πόλη το Σεπτέμβριο του 1971, με τον τραγουδιστή Dean Ford να πέφτει με τα ρούχα σε μια μικρή λίμνη που είχαν φτιάξει μπροστά στη σκηνή για τις ανάγκες του φεστιβάλ.
Το φθινόπωρο του 1971, οι Shocking Blue πραγματοποιούν 2 εμφανίσεις, η πρώτη 8 με 10 και η δεύτερη 10-12 το βράδυ, πάντα στο Παλαί Ντι Σπορ (ο χώρος που παίζει ο μπασκετικός Άρης).
Αρχές δεκαετίας, σίγουρα μετά το 1972, εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σαν καλεσμένος ο Καμερουνέζος σαξοφωνίστας Manu DiBango. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που τον έβλεπα στην τηλεόραση να παίζει τη μεγάλη επιτυχία του Soul Makossa. Ο Αμερικάνος πρώην πυγμάχος Rocky Roberts, εμφανίστηκε με μεγάλη επιτυχία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα καθώς και στα τότε κρατικά κανάλια της ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ, τραγουδώντας τη μεγάλη επιτυχία του Stasera mi butto. Τον συνόδευαν οι "δικοί μας" Up Tight.
 |
| Marmalade/Schoking Blue |
Στην τέταρτη Ολυμπιάδα(;) τραγουδιού που διοργάνωσε η επταετία στο Παναθηναϊκό Σταδιο, εκτός συναγωνισμού συμμετείχαν οι Mireille Mathieu, Johnny Hallyday, Massimo Ranieri, Little Tony, οι αδελφές Kessler και οι Σκοτσέζοι Marmalade που ήταν στο ζενίθ της επιτυχίας τους, με την Ολυμπιάδα τραγουδιού(;) να διεξάγεται μεταξύ 9 και 11 Ιουλίου 1971.
Ήταν 28 Σεπτεμβρίου 1975 όταν οι Osibisa έπαιζαν στον Τάφο του Ινδού, στο κλειστό γήπεδο κάτω από τις κερκίδες, που τότε το χρησιμοποιούσαν για αγώνες βόλεϊ και μπάσκετ. Για την ιστορία, οι Osibisa έπαιξαν στις 27 Σεπτεμβρίου 1975 στη Θεσσαλονίκη στο Παλαί Ντι Σπορ και στις 28 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, ενώ είχαν παίξει και στην Πάτρα. Ήμουν παρών στη συναυλία της Αθήνας και μπορώ να πω ότι ήταν η πιο ανοργάνωτη συναυλία που έγινε στον πλανήτη Γη!
 |
| Cat Stevens Γιάννης Πετρίδης |
Σύμφωνα με τις ημερομηνίες, ο Cat Stevens έπρεπε να κάνει 4 ημερομηνίες αλλά οι συναυλία της Αθήνας που θα γινόντουσαν στο Σπόρτινγκ Καραϊσκάκη ακυρώθηκαν και έτσι έπαιξε μόνο την πρώτη από τις 2 ημερομηνίες στη Θεσσαλονίκη. Στο βιβλίο του Ντίνου Δηματάτη, It’s only Rock’n’Roll, αναφέρεται ότι έπαιξε την πρώτη ημέρα, 8 Ιουνίου χωρίς ιδιαίτερη συμμετοχή κόσμου αλλά όχι τη δεύτερη, που ακυρώθηκε. Εξ άλλου αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα καθώς είχε σπάσει το πόδι του. Πάντως διακοπές στη Χαλκιδική, έκανε!!!
Όταν ξεκίνησα να καταγράφω τα ονόματα που εμφανίστηκαν στη χώρα μας ΠΡΙΝ τους Police, θυμόμουν τους Middle of the Road και τους Mungo Jerry αλλά καθώς δεν υπήρχε κάτι γραπτό για να μου το επιβαιώση, σκέφτηκα να τους αναφέρω και τίποτε άλλο. Ψάχνοντας τα παλαιότερα τεύχη του περιοδικού Zoo (τεύχος 5, σελ 17 απ΄όπου και η σκαναρισμένη σελίδα) σε άρθρο με τον τίτλο Nostalgia των Άκη Λαδικού και Νίκου Πετρουλάκη, η μνήμη επίβεβαιώθηκε, διαβάζοντας για τη συναυλία της 15ης Σεπτεμβρίου στην παραλία (σ.σ. τότε τη λέγαμε πλαζ!) του Αγίου Κοσμά, που διαφημίστηκε σαν το Πρώτο Υπαίθριο Σούπερ Ροκ Φεστιβάλ. Το εισιτήριο κόστιζε 50 δρχ και τη συναυλία διοργάνωσε το περιοδικό Φαντάζιο με παρουσιαστή τον Τόνυ Πέρις. Τη βραδιά άνοιξαν οι Κάστορες και να συνεχίζουν οι Socrates.
 |
| Το άρθρο από το Zoo |
Τη συναυλία μαγνητοσκόπισε η ΥΕΝΕΔ με παρουσιαστή τον Ντάνο Λυγιζο και μπορείτε εδώ να εδώ να δείτε τους Socrates Drank the Conium αλλά όχι τους Middle of the Road οι οποίοι την επομέμη εμφανίστηκαν στο Φεστβάλ Θεσσαλονίκης. Μια εβδομάδα μετά, οι διοργανωτές έστησαν ένα φεστιβάλ φάντασμα στο γήπεδο του Μίλωνα με προσκελημένους τους Mungo Jerry που ήδη είχαν κάνει τις μεγάλες επιτυχίες In the Summertime και Baby Jump!
 |
| Mungo Jerry Γιάννης Πετρίδης |
ΟΜΩΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΗΤΑΝ…Η JAZZ
Ακούγεται απίστευτο αλλά από τα πρώτα ξένα ονόματα που έπαιξαν στη χώρα μας και μάλιστα σε “δύσκολα” χρόνια ήταν 2 γίγαντες της jazz.
Tην Άνοιξη του 1956 (12 έως και 26 Μαϊου), ο τρομπετίστας του Be bop Dizzy Gillespie και η 20μελής ορχήστρα του έρχονται στην Ευρώπη σε μια οργανωμένη jazz περιοδεία από το Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α., που σαν στόχο είχε τη διάδοση της αμερικανικής κουλτούρας και κατ’ επέκταση η ενίσχυση της εικόνας της Αμερικής στη Μεσόγειο. Επισκέπτονται την Τουρκία, το Πακιστάν, τον Λίβανο και την Ελλάδα όπου έχουν προγραμματίσει να μείνουν στην Αθήνα τουλάχιστον όλο το δεύτερο δεκαήμερο του Μάη για 14 συνολικά εμφανίσεις στο Ρεξ Κοτοπούλη (σ.σ. τότε έκαναν 2 συναυλίες την ημέρα, η μια το απόγευμα). Όμως στη χώρα μας το κλίμα ήταν αντιαμερικάνικο λόγω των γεγονότων της Κύπρου, οι συναυλίες δεν ολοκληρώθηκαν, με την εναρκτήρια συναυλία να είναι ηλεκτρισμένη. Λίγες ημέρες πριν είχαν απαγχονιστεί από τους Άγγλους 2 αγωνιστές της ΕΟΚΑ, οι Καραολή και Δημητρίου (σ.σ. είναι 2 διαφορετικά ονόματα κι όχι ένα όπως συνηθίζουμε να τους αναφέρουμε). Στις 14 Μαϊου, ο Gillespie που ήταν γνωστός για την καταπληκτική δεξιοτεχνία του, τη λοξή τρομπέτα του, έδωσε μια δωρεάν συναυλία οποίοι πριν πάνε να τον ακούσουν, είχαν πετάξει πέτρες στα παράθυρα της Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, διαμαρτυρόμενοι για την θέση της Αμερικής να υποστηρίξει τους Βρετανούς στον αγώνα για την Κύπρο. Επειδή όμως η μουσική εξημερώνει τα ήθη και κατευνάζει τα πάθη, η συναυλία ολοκληρώθηκε μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού κι έκλεισε με χειροκροτήματα. Ο κόσμος ήταν τόσο πολύς έξω από το «Ρεξ» και τόσο ενθουσιασμένο που με το τέλος της συναυλίας σταμάτησε η κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας και η μπάντα αποθεώθηκε. Αξίζει να παρακολουθήσετε το video το οποίο έχει φωτογραφίες και πολύ ενδαφέρουσα αφήγηση.
 |
| O Stan Getz στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Αθηνών |
Η Καίτη Κασιμάτη-Μυριβήλη σε συνέντευξη στον Θάνο Φωσκαρίνη, που δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» της «Ελευθεροτυπίας» στις 23 Οκτωβρίου του 2010 αναφέρει ένα καταπληκτικό περιστατικό όπου ο Gillespi είχε προσκληθεί στο ραδιόφωνο στην εκπομπή «Το θέατρο στο μικρόφωνο» και μαζί του είχε πάει κι ο ενορχηστρωτής της ορχήστρας και πιανίστας, ονόματι Quincy Jones!! "Παρών ήταν κι ο Μάνος Χατζιδάκις και όταν τελείωσαν οι συνεντεύξεις, τους πρότεινε να τους πάμε να φάμε, και αποφάσισαν να πάμε στου Τσιτσάνη, κάτω στις Τζιτζιφιές. O Χατζιδάκις του σύστησε τους Αμερικανούς μουσικούς και αναφέρθηκε στη μουσική τους. Οι ξένοι ενθουσιάστηκαν με τη μουσική και τα τραγούδια που άκουγαν απ’ τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου, ώστε κάποια στιγμή ο Τσιτσάνης ζήτησε από τον Gillespi και τον Τζόουνς να παίξουν κάτι όλοι μαζί. Ανέβηκαν στο πάλκο και οι δύο. Ο μεν Κουίνσι Τζόουνς κάθισε στο πιάνο, ο Γκιλέσπι έπαιζε την τρομπέτα του και ο Τσιτσάνης μπουζούκι, δημιουργώντας ένα απίστευτο jam session. Ακόμα λυπάμαι που δεν είχαμε μαζί μας ένα φορητό μαγνητόφωνο να ηχογραφήσουμε αυτή την τόσο ασυνήθιστη μουσική που έβγαινε από τους αυτοσχεδιασμούς». Διαβάστε εδώ ολόκληρο το απόσπασμα. https://artxpress.gr/index.php/item/3813-o-d-gillespie-to-tzamarisma-stou-tsitsani-kai-oi-synavlies-sto-theatro-reks/
Ο Louis Armstrong εμφανίστηκε στο θέατρο Ορφέας της Αθήνας την Παρασκευή 3 Απριλίου 1959, στο πλαίσιο της τότε ευρωπαϊκής περιοδείας του. Τυχεροί όσοι τον παρακολούθησαν O Sinαtra έχει έλθει στην Αθήνα; Κι όμως ναι, εμφανίστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 18-19 Μαΐου 1962. Θα σας πρότεινα να διαβάζατε το άρθρο του Φώντα Τρούσσα στη Lifo. Πατήστε εδώ. Και μια σημείωση: Διαβάζοντας το άρθρο, παρατηρώ ότι το όνομα του διοργανωτή είναι αυτό του Θόδωρου Κρίτα που ήταν ο άνθρωπος που έφερε τους Police στην Ελλάδα. Τότε δεν υπήρχαν οργανωμενα γραφεία διοργανωτών και η επικοινωνία με τους ξένα αντίστοιχα γραφεία, σε νηπιακή κατάσταση. Ο Κρίτας είχε εμπειρία και τη δυναμική να κλείσει τους Police για να ανοίξει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ελληνική συναυλιακή πραγματικότητα. Κι εδώ είμαι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε πως "κλείστηκαν"οι Police για τις προλυθρύλιτες συναυλίες τους.Η πρώτη συζήτηση είχε γίνει το 1979 στα αρχικά γραφεία της CBS στα γραφεία επί της οδού Συγγρού 19, από τον Υπεύθυνο Ξένου Ρεπερτορίου Μίλτο Καρατζά και τον 20χρονο τότε Ιωσήφ Αβράμογλου, που του πρότεινε να κάνει τη συναυλία των Police. Η αμοιβή του συγκροτήματος ήταν 200.000 δρχ κι ο Αβράμογλου δεν είχε χρήματα να καλύψει τις απαιτήσεις του με τον Καρατζά να του προτείνει τον Θόδωρο Κρίτα που ήταν γνωστό όνομα στη αγορά. Ο Αβράμογλου τον επισκέφτηκε στο γραφείο του στην οδό Λέκκα κι αν και δεν του άρεσε καθόλου το rock, δέχτηκε την πρότασή του και χρηματοδότησε τις 2 συναυλίες.
Το Θέατρο Λυκαβηττού έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες. Τι να πρωτοθυμηθώ: Whitesnake, Dream Theater, Scorpions, Socrates Drank the Conium, Mike Oldfield, Peter Gabriel, Poll και τόσους άλλους. Ίσως να μην γνωρίζετε ότι το ΠΡΩΤΟ όνομα που έπαιξε στο υπέροχο αυτό θέατρο, ήταν o Stan Getz, στις 10 Ιουλίου του 1965. Απαραίτητη σημείωση ότι το θέατρο ήταν το καλλιτεχνικό όραμα της ηθοποιού Άννας Συνοδινού, όπου έφερε το όνομά της. Ο πρώην Δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης όταν το ανασκεύασε το 2022, άλλαξε το όνομά του, χωρίς ποτέ να εξηγήσει το λόγο. Εκτός από το θέατρο Λυκαβηττού, ο Getz έπαιξε και σε άλλους χώρους όπως στη Στοά του Αττάλου, όμως η πρώτη εμφάνιση ήταν εκείνη της 10ης Ιουλίου 1967 στον Λυκαβηττό, συνοδευόμενος από τον νεαρό και άγνωστο πιανίστα Chick Corea. Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του LIFO, γραμμένο από τον Φώντα Τρούσσα.
Αν υπάρχει κάποια επιβεβαιωμένη εμφάνιση/συναυλία ξένου ονόματος στη χώρα μας, πάντα πριν τις 2 ημερομηνίες των Police, ενημερώστε με στα σχόλια και θα τις συμπληρώσω. Όμως πάντα να είναι διασταυρωμένη και να αναφέρετε την πηγή σας.
Το τελευταίο μεγάλο όνομα ΠΡΙΝ τους Police ήταν αυτό της Ella Fitzgerald που το καλοκαίρι του 1979, στις 16 και 17 Ιουλίου, εμφανίστηκε στο θέατρο του Λυκαβηττού. Δείτε εδώ τη συνέντευξη της μεγάλης ερμηνεύτριας στην ΕΡΤ και στην Μαίρη Παραπονιάρη https://www.ertnews.gr/arxeio-afierwmata/ella-fitzeralnt-lykavittos-1979/
Και μετά ήλθαν οι Police….
Την επόμενη Κυριακή: Οι Black Sabbath απολυουν τον Ozzy!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
1/12/24
Δημοσίευση σχολίου