Τι ακριβώς κάνει ένα ντεμπούτο άλμπουμ πετυχημένο; Όχι μόνο η εμπορική επιτυχία, ή επιδραστικότητά του ή μόνο η ποιότητά του αλλά και τα 3 μαζί! Αν γυρίσουμε το χρόνο δεκαετίες πίσω, θα συναντήσουμε τα ντεμπούτο άλμπουμ των Vanilla Fudge και Velvet Underground & Nico, που πληρούν τους 2 από τους 3 παραπάνω όρους, ποιότητα και επιδραστικότητα αλλά όχι πωλήσεις. Βέβαια εδώ τίθεται το ερώτημα, τι είναι ποιοτικό που μάλλον οδηγεί σε μια εντελώς υποκειμενική απάντηση. Για να είμαστε ειλικρινείς, πολύ δύσκολα θα βρούμε δίσκους που να πληρούν(στο απόλυτο) τους τρεις παραπάνω όρους. Όμως ΥΠΑΡΧΟΥΝ ορισμένοι κι αυτός ψάχνουμε να βρούμε! Ένα κλασικό rock ντεμπούτο άλμπουμ που να ανταποκρίνεται και στις τρεις προϋποθέσεις και να έχει πουλήσει τουλάχιστον 1.000.000 αντίτυπα. Ο Rockmachine.gr ρώτησε μια σειρά από ανθρώπους όπου η γνώμη τους έχει βαρύτητα, για να φτιάξουμε μια λίστα με τα Καλύτερα Rock Ντεμπούτο. Και οι απαντήσεις είναι οι εξής:
ΣΑΚΗΣ ΝΙΚΑΣ
Συντάκτης Rockpages.gr
Με παίρνει τηλέφωνο ο Αλέξανδρος και με ρωτάει αν θα ήθελα να του γράψω λίγες γραμμές για το ποιο θεωρώ ότι είναι το καλύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών. Για μένα προσωπικά δεν τίθεται καν θέμα δεύτερης σκέψης και η απάντηση είναι πανεύκολη: Appetite For Destruction! Δεν θα κάτσουμε εδώ να αραδιάσουμε τους λόγους…όλοι ξέρετε ποιοι είναι αυτοί! Λέξεις όπως η επιδραστικότητα, οι πωλήσεις, οι συνθέσεις, η αλητεία, η παραγωγή, το Los Angeles συναντώνται σε κάθε αναφορά στο αριστούργημα των Guns. Ήμουν 12 χρονών όταν βγήκε και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον αντίκτυπο που είχε σε όλους μας αφού όλοι μιλούσαμε για αυτό το δίσκο στο σχολείο μιας και το MTV έπαιζε συνέχεια τα “Sweet Child ‘O Mine”, “Paradise City” και “Welcome To The Jungle”. Ένας δίσκος που άλλαξε τα πάντα και που ακούγεται μέχρι σήμερα το ίδιο φρέσκος…36 και βάλε χρόνια μετά!
ΥΓ: Ίσως ανήκω στη μειοψηφία που προτιμούν το εμβληματικό εξώφυλλο με το σταυρό από αυτό με το ρομπότ…
ΆΝΤΑ ΛΑΜΠΑΡΑ: Ιδρυτικό μέλος και κιθάρα στους Villa 21 και Nonmandol.To 1968 στη σκοτεινή πόλη Birmingham συναντήθηκαν τέσσερις μουσικοί για να παντρέψουν τις μουσικές τους ικανότητες δημιουργώντας τους Black Sabbath. Ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι δημιουργώντας ένα από τα ιστορικότερα άλμπουμ της rock το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Black Sabbath” που κυκλοφόρησε το 1970, βάζοντας τα θεμέλια και δημιουργώντας καινούργιες μουσικές φόρμες. Δικαίως ονομάζονται προπάτορες του Heavy Metal.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
Μετά την απρόσμενη επιτυχία του debut single των Beatles, του Love Me Do, που σκαρφάλωσε αστραπιαία στη θέση 17 των βρετανικών charts, αλλά και του Please Please Me στη συνέχεια, o παραγωγός τους George Martin θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα και για το πρώτο άλμπουμ του νεαρού σχήματος. Έκλεισε λοιπόν το στούντιο της ΕΜΙ για τις 11/2/1963, με την ελπίδα ότι κάτι καλό θα έβγαινε από το άβγαλτο γκρουπάκι. Πού να φανταζόταν τι ξεκινούσε εκείνη την ημέρα! Οι Beatles όρμησαν σαν σίφουνες στο στούντιο και, μέσα σε 9 ώρες και 45 λεπτά (!!), είχαν ηχογραφήσει 14 αξιόλογα τραγούδια, δικά τους ή διασκευές. Το αποτέλεσμα ήταν ένας ολοκληρωμένος δίσκος, γεμάτος ζωντάνια, που εγκαταστάθηκε στο top 10 της
Μεγάλης Βρετανίας για έναν ολόκληρο χρόνο, ένα μοναδικό ρεκόρ που χρειάστηκε 50 χρόνια για να σπάσει. Καθόλου άσχημα για ντεμπούτο.
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ
Μικρός ακόμα, από τα τέλη της δεκαετίας του 70 που είχα αρχίσει να ακούω ξένη μουσική, ξεχώρισα τα τραγούδια των Bad Company και σταδιακά ανακάλυψα ότι τα περισσότερα βρισκόντουσαν στο πρώτο άλμπουμ τους με τον σύντομο τίτλο Bad Co. Σε κάθε δίσκο τους υπήρχαν φοβεράhits και έξοχα τραγούδια αλλά στο πρώτο άλμπουμ, δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο τραγούδι, αυτό που αργότερα στη δισκογραφία ονόμασαν filler. Μοναδικά τραγούδια, εξαιρετική παραγωγή κι ένα λιτό εξώφυλλο, συνθέτουν το μοναδικό κι αξεπέραστο ντεμπούτο των Bad Company. Έτσι απλά!
ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Συνεργάτης σελίδας Facebook Rock Ιστορίες
Θεωρούνται ως μια από τις μπάντες που πρωτοπόρησαν και πιθανά θεμελίωσαν το ρεύμα Manchester ήτοι σύγκλιση brit-pop, indie rock με στοιχεία acid και ψυχεδέλειας. Ως μπάντα οι Stone Roses συστάθηκαν αρχές 80ς στο Manchester κυκλοφορόντας το ντεμπούτο album τους το 1989. Mε ομώνυμο τίτλο το album γνώρισε τεράστια επιτυχία επηρεάζοντας καταλυτικά και άλλες μπάντες συντελώντας στην εξέλιξη αυτής της σκηνής με αποκορύφωμα το δεύτερο, επί Ευρωπαϊκού εδάφους Summer of Love. Αγόρασα το album στο Λονδίνο το 1990 από συνοικιακό δισκάδικο του οποίου ο ιδιοκτήτης είχε απωλέσει παρωπίδες τοπικιστικού χαρακτήρα. Ακόμα και σήμερα τα Don’t Stop, Made of Stone και Waterfall ακούγονται πολύ καλύτερα από την πιασάρικο (το λες και hit) Fools Gold.
ΜΑΡΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Συντάκτης Metal Hammer
Όταν ένα άγνωστο εννιαμελές συγκρότημα από το Des Moines της Iowa κυκλοφορούσαν το ντεμπούτο album τους στις 29 Ιουνίου του 1999 κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τον αντίχτυπο που θα είχε τόσο στο ίδιο το συγκρότημα όσο και τον σκληρό ήχο στο σύνολό του. Και όμως το “Slipknot” ήταν το σωστό album στην σωστή στιγμή για τους Slipknot, ήταν το album που τους μετέτρεψε σε παγκόσμιο φαινόμενο μέσα σε μία νύχτα κάνοντάς τους την αγαπημένη μπάντα μιας γενιάς που έψαχνε να βρει τους δικούς της ήρωες. Μέχρι και σήμερα αποτελεί το πιο μοσχοπουλημένο ντεμπούτο στην ιστορία της Roadrunner.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ-Rockmachine.gr
Θέλω εξ αρχής να είμαι ειλικρινής! Η προσωπική καριέρα του Ozzy μου αρέσει πολύ
περισσότερο από την θητεία τους στους Sabbath και θεωρώ το Blizzard of Ozz συντριπτικά
καλύτερο σε σχέση με ό,τι έχει κάνει με τους πατέρες του metal!
Η απόλυση του Ozzy από τους Sabbath έσωσε και τις δύο πλευρές από το συνθετικό τέλμα
στο οποίο είχαν περιέλθει. Η συνεργασία με τον μάγο της κιθάρας Randy Rhoads αλλά και
τους υπόλοιπους μουσικούς στην κορυφή της δημιουργικής τους ορμής ανέστησε τον
Madman κυκλοφορώντας στον καλύτερο δίσκο της καριέρας του. Στο άλμπουμ αυτό
έλαμψε το άστρο του Rhoads, ενώ υπάρχουν κομμάτια που θα μείνουν άφθαρτα στο
πέρασμα του χρόνου (Crazy Train, Mr. Crowley, Suicide Solution κ.α.). Εμπορικά το Blizzard
of Ozz άνοιξε τις πόρτες για επιτυχία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού…τί άλλο να
ζητήσει κανείς από ένα πρώτο άλμπουμ για να το χαρακτηρίσει κλασικό!!!
ΠΕΤΡΟΣ ΑΔΑΜ
Ραδιοφωνικός Παραγωγός Kosmos Fm 93,6 & 107,00 FM
Αν δούμε τους καλλιτέχνες που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ και ξεπέρασαν το ένα εκατομύριο αντίτυπα, μπορούμε να σταθούμε στις 20 Δεκεμβρίου 1979 και στην κυκλοφορία του Rock n’ roll hall of Famer Christopher Cross με το ομώνυμο άλμπουμ του. Το Christopher Cross με την διαχρονική επιτυχία Ride like the wind και το Sailing πούλησε 6,240,610 αντίτυπα σύμφωνα με το Best-selling albums org αλλά και με στοιχεία που έχει καταθέσει η Nielsen και έχει πιστοποιηθεί ως πλατινένιο πέντε φορές στις ΗΠΑ Μπορεί να θεωρείται soft rock για την εποχή ή για την ακρίβεια Yacht Rock (δηλαδή έχει προσμείξεις από την West Coast μουσική και την Adult Oriented Rock), ωστόσο τα φωνητικά του Michael McDonald (μέλος των Steely Dan και ιδρυτικό μέλος των Doobie Brothers στο παρελθόν) είναι εντυπωσιακά όπως και τα δεύτερα φωνητικά της Νιcollete Larson στο Say you’ll be mine. Το άλμπουμ καθιστά μια σημαντική πρωτιά ώς το πρώτο άλμπουμ soft rock στα τέλη της δεκαετίας του 1970 που κέρδισε πέντε βραβεία Grammy (ήταν υποψήφιο για έξι) μεταξύ των οποίων το άλμπουμ της χρονιάς, το δίσκο της χρονιάς, το τραγούδι της χρονιάς και τον καλύτερο νέο καλλιτέχνη, με τον Cross να γίνεται ο πρώτος καλλιτέχνης που κερδίζει τις τέσσερις μεγάλες κατηγορίες την ίδια χρονιά στα 23α Ετήσια Βραβεία Grammy. Αυτό το κατόρθωμα δεν επαναλήφθηκε για 39 χρόνια, έως ότου η Billie Eilish κέρδισε και τα τέσσερα βραβεία στο 62α Ετήσια Βραβεία Γκράμι το 2020.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΛΑΣ
αρχισυντάκτης Rockpages.gr
Ένα άλμπουμ που ανέκαθεν θεωρούσα αδικημένο στις σχετικές ψηφοφορίες για τα καλύτερα ντεμπούτο είναι αυτό των W.A.S.P.. Νομίζω ότι όσο κι αν προσπαθήσει κανείς δεν θα βρει εύκολα άλλο metal άλμπουμ εκείνης της εποχής με αντίστοιχο αντίκτυπο στην αισθητική, την κοινή γνώμη και το attitude. Τέσσερις τύποι που έμοιαζαν ότι από κάπου το έσκασαν με υποψία ρούχων πάνω τους, make up, σατανικό μοχθηρό image, με πριόνια, μαχαίρια, αίματα, ημίγυμνες γυναίκες θύματα βασανιστηρίων στην σκηνή και τα σχετικά. Να θυμίσουμε ότι στις συναυλίες τους προκαλούσαν το κοινό, ενώ πετούσαν μέχρι και ωμό κρέας. Μόνιμος στόχος της PMRC έβγαζαν έντονα την αίσθηση του επικίνδυνου.
Και δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για τα τραγούδια! “(Animal) Fuck Like A Beast” – επίτιμο μέλος του Filthy 15 club της λογοκρισίας, το οποίο στην αρχική έκδοση του άλμπουμ αφαιρέθηκε κατόπιν εντολής της Capitol, υπο το φόβο του μποϊκοτάζ της κυκλοφορίας από τα δισκάδικα, L.O.V.E. Machine, I Wanna Be Somebody τα αιώνια σουξέ και τα Hellion, School Daze, Tormentor και φυσικά Sleeping In The Fire για συμπλήρωμα.
Αμφιβάλλω αν οι συνολικές του πωλήσεις έχουν ξεπεράσει το εκατομμύριο, όμως σίγουρα το αποτύπωμα του πρώτου "αίματος" των W.A.S.P. είναι πιο έντονο από πολλά άλμπουμ με πολύ περισσότερες πωλήσεις. Υπομονή, το καλοκαίρι είναι κοντά!
ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΛΕΑΣ-Ραδιοφωνικός Παραγωγός (1055 ROCK)
Θυμάστε τη σπαρταριστή κωμωδία της δεκαετίας του 80 “Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα»’;Το αντίθετο με τον προηγούμενο τίτλο, νιώσαμε οι έφηβοι εκείνης της εποχής ,ακούγοντας το Apetite for Destruction;ένα θορυβώδες, αγενές και εθιστικό άλμπουμ. Ήταν η δική μας μουσική “εξέγερση’’.Το μουσικό τηλεοπτικό κανάλι MTV με τη διαρκή προβολή των video clips των Guns, συνέβαλε στη δημιουργία του μύθου τους. Στην αρχή ήταν απίθανο να βρεις το δίσκο στην Ελλάδα και όταν τον αγόρασα, κατά τη διάρκεια μαθητικής εκδρομής στην Κύπρο, ήταν σαν να κατακτούσα για λίγη ώρα την κορυφή του θρυλικού Εβερεστ. Τραγούδια όπως τα Paradise City, Sweet Child O’Mine και Welcome to the Jungle,παραμένουν αλώβητα στη φθορά του χρόνου και ποικίλα συναισθήματα πανηγυρίζουν έξαλλα, κάθε φορά που ασχολείσαι με αυτό το άλμπουμ. Εξωστρέφεια, θυμός και ένας λυρισμός που δραπετεύει από τον βούρκο είναι κάποια χαρακτηριστικά του. Οι στίχοι σε συνοδεύουν από τότε και δεν σβήνουν:’’Γνωρίζεις που βρίσκεσαι; Είσαι στη ζούγκλα,μωρό μου’’.´Ονειρα για Τέντι Μπούδες και όχι μόνο
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-Rockmachine.gr
Στην καρδιά των eighties το μεταλ ήταν πανίσχυρο! Το Night Songs των Cinderella κυκλοφόρησε στις 2 Αυγούστου 1986 και ήταν το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος. Ο δίσκος καρφώθηκε στο No3 των Αμερικανικών charts και μετά από δώδεκα μόλις μέρες έγινε διπλά πλατινένιο, πουλώντας δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Η δυναμική του υπήρξε τέτοια ώστε μέχρι τα μέσα του 1991 να καταφέρει να φτάσει τα τρία εκατομμύρια αντίτυπα και να γίνει τριπλά πλατινένιο! Αιχμή το δόρατος, η μπαλάντα Nobody's Fool που έσπασε την εικοσάδα των singles φτάνοντας στην 13η θέση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΣΑΤΖΕΚΙΑΝ
Συναυλιακός φωτορεπόρτερ και συνεντευξιαστης
Οι φορές που μια ομάδα εκλεκτών και ήδη καταξιωμένων ή/και διάσημων μουσικοσυνθετών έχει πετύχει να συνδράμει ως Dream Team σε ένα από κοινού νέο εγχείρημα και έχει καταφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ήτοι το πολυπόθητο “άθροισμα” του δυναμικού των μονάδων, είναι δυστυχώς ελάχιστες.
Όμως τούτο το ομώνυμο ντεμπούτο των ανυπέρβλητων Bad Company, Paul Rodgers (Free), Mick Ralphs (Mott The Hoople), Boz Burrell (King Crimson) & Simon Kirke (Free) αποτελεί από κάθε μα κάθε άποψη μια λαμπρή Εξαίρεση σε αυτό τον άχαρο Κανόνα!… Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει;;;
Από την α-ξ-ε-π-έ-ρ-α-σ-τ-η παραγωγή του Terry Thomas που έκτοτε δημιούργησε Σχολή στο ευθυτενές hard rock; Από αυτή καθαυτή την μνημειώδη τραγουδοποιϊα με ύμνους παντοτινούς όπως την ομώνυμη κομματάρα, το Ready For Love, το Rock Steady, το Can’t Get Enough; Ακόμη και το...μουσειακό εξώφυλλο του δίσκου που ξεγέννησε η τιτανομέγιστη Hypgnosis αποτελεί απόκτημα ζωής. Με λίγα λόγια, το εν λόγω διαμάντι μεταλαμπάδευσε υποδειγματικά την βαρυσήμαντη μουσική κληρονομιά των πρωτοπόρων Free στη Χρυσή Δεκαετία του ‘70, προσφέροντας σπουδές αυθεντικού hard rock μια για πάντα!
Οι Rainbow είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα, και αυτό το οφείλουν εν μέρη, στο ότι ήταν η πρώτη rock μπάντα που άκουσα ποτέ, κάπου εκεί πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Μού άνοιξαν μια πολύ διαφορετική μουσική προοπτική, ως ακροατή, και όπως ήταν φυσικό αναζήτησα λίγο καιρό αργότερα τα άλμπουμ τους. Επειδή λένε πως The first cut is the deeper η αναζήτηση μου ξεκίνησε από το πρώτο άλμπουμ τους το οποίο περιείχε το πολύ παράξενο άκουσμα για μένα τότε, που άκουγε στο όνομα The temple of the king, και οδηγήθηκε μοιραία στο περίεργο άλμπουμ με αυτό τον πύργο και το ουράνιο τόξο από πάνω του. Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι ήταν μια κιθάρα βέβαια σε σχήμα πύργου. Με το πέρασμα του χρόνου, έρχεται και η εμπειρία απόρροια της γνώσης. Σήμερα το πρώτο άλμπουμ της παρέας του Ritchie Blackmore, μπορεί να μην φαντάζει ως το ντεμπούτο που συγκλόνισε την μουσική σκηνή και πούλησε δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα, ανέβηκε στα charts (UKΝο 11, USA Billboard Νο30) και κριτικοί και ακροατές έμειναν με ανοικτό το στόμα εξαιτίας του… Παρόλα αυτά, και οι πωλήσεις του ήταν ικανοποιητικές, και όλοι περίμεναν με αγωνία να δουν την νέα κίνηση του Ritchie Blackmore, και μας άφησε τουλάχιστον τρία all time classics Catch the Rainbow, Man on the silver mountain, Sixteen century greensleeves αλλά και κάτι ακόμα… Είναι το αγαπημένο άλμπουμ του Ronnie James Dio…
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ-Rockmachine.gr
8 χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το συνηθισμένο (μέχρι εκείνη την ώρα) μεσημέρι όπου έβαλα την κασέτα του Best Of, Volume I των Van Halen, στο φροντιστήριο αγγλικών, λίγο πριν το μάθημα. Με το πάτημα του play ακολούθησαν 102 δευτερόλεπτα ηλεκτροσόκ, όπου χώρος και χρόνος έχασαν την φυσική τους διάσταση. Αυτό που μόλις είχα ακούσει ήταν το Eruption. To οποίο διαδέχτηκε το αθάνατο Ain't talkin' 'bout love και το αργόσυρτο θηρίο Runnin' With The Devil. Όλα από το πρώτο άλμπουμ των Van Halen, με τίτλο “Van Halen” (1978) που έπεσε, σε ένα κόσμο μοιρασμένο μουσικά ανάμεσα στην disco και την punk, σαν τον αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους, πάνω σε ένα ανυποψίαστο κοινό. Ήταν το πρώτο ουρλιαχτό του συγκροτήματος που πήρε το hard rock από το χέρι και το πήγε χοροπηδώντας στην επόμενη δεκαετία. Ταχύτητα, τεχνικές και καυτό θέαμα επί σκηνής. Οι Van Halen κατέκτησαν τις ΗΠΑ και τον κόσμο με το πρώτο άλμπουμ τους, το καλύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών κατά την ταπεινή μου άποψη, που μετατόπισε τους πόλους του αμερικάνικου hard rock, σε μόλις 35 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΧΤΑΡΙΔΗΣ
Ραδιοφωνικός Παραγωγός Kosmos Fm 93,6 & 107,00 FM
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Violent Femmes με τίτλο το όνομά τους χρειάστηκε οκτώ χρόνια για να γίνει πλατινένιο, να φτάσει δηλαδή το 1 εκατομμύριο αντίτυπα σε πωλήσεις, ήταν όμως από τις πρωτες του στροφές ένα αλμπουμ που ηχούσε μοναδικό. Και έγινε κλασικό και σημείο αναφοράς για γενιές επί γενεών εφήβων που ήθελαν και θα θέλουν πάντα κάποιον να εκφράσει αυτό που νιώθουν μέσα τους και που δεν μπορούν να το πουν με λόγια και νότες. Ένα άλμπουμ που ξεχείλιζε και τότε, το 1983 που κυκλοφόρησε, αλλά ακόμη και σήμερα με μια ενέργεια και ένα πάθος που δεν ξεπηδούσε από τα ντεσιμπέλ των οργάνων και της ηχογράφησης αλλά από έναν εσωτερικό κόσμο που δεν μπορούσε να περιοριστεί. Το τρίο από το Μιλγουόκι των Ηνωμένων πολιτειών έπαιζαν στον δρόμο, εκεί τους ανακάλυψε και η δισκογραφική εταιρεία και τους υπέγραψε έναντι μηδενικής αμοιβής. Ο μινιμαλιστικός τους ήχος τους, ένα χαρμάνι φολκ/πανκ, πρώιμο ροκ εν ρόλ δηλαδή, σε έλκει αμέσως και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για σκέψεις. Ειναι απλά σαρωτικός.
Τρία όργανα όλα κιόλα, το θρυλικό μινιμαλ σετ τυμπάνων του Βίκτορ ντε Λορέντζο, το ακουστικό μπάσο του Μπράιαν Ρίτσι και η κιθάρα του Γκόρντον Γκάνο μαζί με αυτή τη φωνή περιγράφει με χιούμορ και αμεσότητα τα άγχη και τις αγωνίες των εφήβων σε ολόκληρο τον κόσμο. Δέκα μόλις τραγούδια, το ένα καλύτερο από το άλλο, κα΄ζουν το Violent Femmes να λάμπει σαν γνήσιο διαμάντι. Από το πρώτο μόλις τραγούδι, το θρυλικό “Blister in the Sun” μέχρι το κλείσιμο με το υπέροχο και μελαγχολικό εναλλακτικό blues το “Good Feeling” το άλμπουμ ξεχειλίζει από έμπνευση, ταλέντο, χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ακόμη και το εξώφυλλο είναι αξέχαστο.Όχι απλά ένα απ' τα καλύτερα πρώτα άλμπουμ συγκροτήματος όλων των εποχών αλλά και μέσα στα 10 καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 80.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ – συντάκτης του Metal Hammer
Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex PistolsΤο καλύτερο ντεμπούτο είναι αυτό που όταν βγήκε, άλλαξε τον κόσμο. Αυτό που δικαίωσε όλες τις προσδοκίες και τους φόβους που προκάλεσε η ξαφνική ανάδειξη τεσσάρων αυθεντικών (αν και καλά διαλεγμένων από τον manager τους) αλητήριων στη βρετανική κοινωνία της εποχής. Αυτό που αποτέλεσε αρχέτυπο ενός ολόκληρου μουσικού είδους (punk rock) άμα τη εμφανίσει. Αυτό που εκδημοκράτισε το rock, προσκαλώντας για πρώτη φορά τους μη έχοντες να γρατζουνίσουν κιθάρες, να σκίσουν φωνητικές χορδές και να κάνουν ουσιώδη φασαρία.
Αυτό που έχει 12 φανταστικές συνθέσεις, που δεν έχουν χάσει στάλα από το επαναστατικό τους δηλητήριο.
Are You Experienced, Μάιος 1967. Το άλμπουμ που σύστησε στον κόσμο το φαινόμενο Hendrix κι αυτό τα λέει όλα. Η επιτυχία του τεράστια επί τη εμφανίσει, #2 στα βρετανικά τσαρτ και #5 στα Τop LPs του Billboard όπου έμεινε συνολικά 106 (!) βδομάδες από τις οποίες 76 στο Top 40. Διθυραμβικές και οι κριτικές πλην ελάχιστων εξαιρέσεων - απ´ αυτές ποτέ δε γλιτώνεις. Από κει και πέρα αν μιλήσεις για την άφταστη ποιότητα αυτού του αριστουργήματος απλώς θα επισημάνεις το προφανές. Αν πεις για τις στρατιές καλλιτεχνών που επηρέασε θα αρχίσεις σήμερα και θα τελειώσεις αύριο. Να πεις για τον ήχο του Hendrix, το Big Bang στην κιθάρα; Ποιος πίστευε ότι παίζεται και έτσι; Να πεις για τους δρόμους που παρελαύνουν στο άλμπουμ; R&B, blues, free jazz, soul, ψυχεδέλεια, hard rock, heavy metal, μέχρι και… scratch, είναι όλα μέσα. Να πεις για τα κομμάτια καθαυτά; Ένα κι ένα, με αιχμές τα μυθικά Purple Haze, Foxy Lady, Red House, The Wind Cries Mary, Manic Depression & Hey Joe τα οποία και σήμερα, 57 χρόνια μετά, παραμένουν απόλυτο σημείο αναφοράς για κάθε λάτρη του Rock. Τελικά ό,τι κι αν πεις για το Are You Experienced είναι λίγο. Υπήρξε ένας καλλιτεχνικός και εμπορικός θρίαμβος, ένα ντεμπούτο άλμπουμ - βόμβα μεγατόνων που, χωρίς υπερβολή, όποιος δεν το άκουσε έστω εν μέρει το αυτί του είναι ακόμη παρθένο.
ΗΛΙΑΣ ΣΕΛΙΜΑΣ
Ραδιοφωνικός παραγωγός - Συγγραφέας/Συνεργάτης σελίδας Facebook Rock Ιστορίες
Οι Guns N' Roses σχηματίστηκαν το 1985 και τελικά υπέγραψαν συμβόλαιο με την Geffen Records μετά από δύο χρόνια σκληρής δουλειάς στα ροκ κλαμπ του Λος Άντζελες. Ήταν αυτά τα δύο χρόνια που θα αποτελούσαν την έμπνευση για το πρώτο τους άλμπουμ, Appetite for Destruction.
Ένα άλμπουμ που ακόμα και σήμερα όταν λες Guns n Roses, είναι το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό, είναι το πρώτο τους, (πολύ ισχυρίζονται ότι είναι και το αυτό που κρατάει την καριέρα τους ζωντανη), άλλαξε τους όρους του είδους όταν βγήκε, και οι 30 εκατομμύρια πωλήσεις του το φέρνουν λίγο πιο πίσω από το πρώτο σε αυτή την κατηγορία. Όσον αφορά την επιδραστικότητα και την παραγωγή του, μιλάμε για δίσκο αναφοράς.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ-Rockmachine.gr
Αν και άνθρωποs των 70s, αποφάσισα να γράψω για ένα debut album των early 90's, και ο λόγοs είναι οτι με συνεπήρε ψυχή τε και σώματι μόλιs το πρωτάκουσα. Σ αυτό το μουσικό είδοs που αποκαλέστηκε grunge με αφετηρία το Seattle, εκτόs απ την ατομική βόμβα που έσκασε τον Σεπτέμβριο του 1991 με το Nevermind των Nirvana, την ίδια χρονική περίοδο κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ των Pearl Jam με τίτλο Ten. τί πολιτισμικό σοκ ήταν αυτό.. o Eddie Vedder και η παρέα του αποφάσισαν να γράψουν μουσική για τη γενιά τουs και τoν μή προνομιούχο Αμερικανό, για τουs απόκληρουs του περιθωρίου, τα λαϊκά παιδιά και τουs φοιτητέs, καταφέρονταs να ταυτιστούν μαζί τουs με τον πιο γνήσιο αυθόρμητο και συναισθηματικό τρόπο. η οργισμένη ευαισθησία του Eddie στην ερμηνεία του δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείεs. με κομμάτια όπωs τα Alive, Jeremy και Even Flow, κατάφεραν να σκαλίσουν τη ψυχή των οπαδών τουs γιατί αυτό που έκαναν αβίαστα ήταν ανυπόκριτο και έντιμο. και το ένστικτο του κόσμου δεν ξεγελιέται..
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΥΓΟΥΝΑΣ
Τραγουδιστής στους Flowers of Romance/Nexus και New Zero God.
Το καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ για εμένα ήταν το Never Mind The Bollocks των Sex Pistols. Κι αυτό επειδή έγινε η αιτία να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά, να αμφισβητώ τα πάντα, μου έδωσε μια σπρωξιά για να γίνω μουσικός και χάριν σε αυτό, άκουσα πολλά άλλα όμορφα ντεμπούτα που το ακολούθησαν.
Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι πως αυτά τα τέσσερα 19άχρονα παιδιά δεν κυκλοφόρησαν άλλο άλμπουμ μαζί (το The Great Rock’n’Roll Swindle δεν πιάνεται) αλλά ετούτο εδώ κατάφερε και ξανάβαλε μπροστά την μηχανή του Rock’n’Roll και επηρεάστηκαν σχεδόν όλες οι τέχνες, πέφτοντας η μία μετά την άλλη σαν τα πούλια του ντόμινο. Τους παρακολουθώ ακόμα και τους τέσσερεις τώρα που πλησιάζουν τα 70 τους χρόνια και σκέφτομαι πως αυτό που έκαναν πριν από 50 χρόνια τους άλλαξε την ζωή για πάντα. Ήταν το μπαλάκι του Rock’n’Roll που πήραν οι Άγγλοι από τους Αμερικάνους, το μπόλιασαν με ανατρεπτικές κοινωνικές αντιλήψεις και τους το πέταξαν πίσω. Κι αυτό λειτούργησε σαν ωρολογιακή βόμβα που δημιούργησε χιλιάδες μικρές πολιτικοποιημένες μπάντες.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο χαμογελάω. Και είναι ακόμα πιο απίστευτο πως το όλο συγκρότημα ήταν ένα κατασκεύασμα ενός εμποράκου. Μια απάτη που μας έβαλε όλους όσους πιστέψαμε σε αυτό, σε ένα τρενάκι για μια ολόκληρη ζωή… Και ίσως να μας βγήκε σε καλό…
ΆΡΗΣ ΓΙΩΤΗΣ
Ραδιοφωνικός Παραγωγός στον Επικοινωνία 94fm, Υπεύθυνος Προγράμματος στο www.ifeelradio.gr
Θέλετε με τους Ronnie Dio And The Prophets; Με τους ELF; Μήπως με τους Rainbow; Ακόμα ακόμα με τους Black Sabbath; Ο Ψηλότερος Κοντός της metal, o Ronnie James Dio, είναι γεννημένος να φτιάχνει-δημιουργεί-συμμετέχει σε πολλά σχήματα με έναν κοινό παρονομαστή: Δίσκους εμπορικούς αλλά κυρίως ποιοτικούς! Έλαχε όμως το 1983 με το δικό του project, τους Dio, να δημιουργήσει έναν δίσκο - breakthrough. Και το όνομα αυτού: Holy Diver.
Οι ερμηνείες του μνημειώδεις. Holy Diver, Don't Talk To Strangers, Stand Up And Shout, Rainbow In The Dark κ.α. Με άξιους συμπαραστάτες συνοδοιπόρους στη δημιουργία ενός album που συγκαταλέγεται στα καλύτερα metal album - και όχι μόνο - όλων των εποχών, τους Vinny Appice στη drums (διαχρονικός συνεργάτης), τον Jimmy Bain στο μπάσο και στα keyboards και φυσικά τον εξαιρετικό στη κιθάρα, Vivian Cambell. Αποτέλεσμα αυτού: Ασημένιος δίσκος με πάνω από 60.000 αντίτυπα στο Ηνωμένο Βασίλειο και Διπλά Πλατινένιος στην Αμερική με πάνω από 2.000.000 πωλήσεις. RIDE THE TIGER, RONNIE!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ-Rockmachine.gr
Εξ αρχής, η απόφασή μου ήταν να επιλέξω κάποιο άλμπουμ από τον χώρο του εμπορικού, μελωδικού hard rock/glam metal, μια δύσκολη επιλογή καθώς υπήρχαν αρκετές υποψήφιες αξιόλογες κυκλοφορίες. Τελικά όμως, την «πρόκριση» την κέρδισε το εξαιρετικό και κλασικό πλέον ομώνυμο ντεμπούτο των αμερικανών Skid Row. Όπως αποδείχτηκε, ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος ήταν κάτι περισσότερο από μια ακόμη hair metal κυκλοφορία καθώς κατάφερε να συγκεντρώσει στα τραγούδια του τα καλύτερα στοιχεία του ευρύτερου σκληρού ήχου της τότε εποχής (1989). Εμπορικά μελωδικά κομμάτια, με ευκολομνημόνευτα ρεφρέν και δυναμική hit single, όπως τα κλασικά 18 and Life και Youth gone wild, καθαρόαιμες metal συνθέσεις με στοιχεία punk αυθάδειας και πρόκλησης (Sweet little Sister, Makin’ a mess, Big guns), μια επική power μπαλάντα (I remember you) και 5 ακόμα τραγούδια υψηλής αδρεναλίνης (Can’t stand the Heartache, Here I am, Piece of me, Rattlesnake shake, Midnight/Tornado), δημιούργησαν ένα μοναδικό άλμπουμ που κατέκτησε το ευρύ κοινό. Το Skid Row κατάφερε να κερδίσει τόσο τους θιασώτες του hair metal λόγω της μελωδικότητάς του και της εμπορικής χροιάς του` όσο και τους σκληροπυρηνικούς μεταλάδες λόγω της αιχμηρότητάς και του τσαμπουκά που βγάζει αλλά επίσης και λόγω της εικόνας που προέβαλαν τα μέλη της μπάντας:
Τα μαλλιά κομμωτηρίου, τα παρδαλά ρούχα και το make-up των κλασικών glam/hair metal συγκροτημάτων δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια αλλά αντιθέτως τα μέλη της μπάντας έχουν το look του μέσου macho μεταλά που ο καθένας θα μπορούσε να έχει στην παρέα του. Μια εικόνα που έκανε τον οπαδό να ταυτίζεται περισσότερο με τη μπάντα. Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο χαρισματικός τραγουδιστής του σχήματος, το 19χρονο, τότε, ομορφόπαιδο Sebastian Bach, ιδανικός κράχτης της μπάντας για τον γυναικείο πληθυσμό. Για όλα τα παραπάνω στοιχεία, το ντεμπούτο των Skid Row έκανε δικαίως τεράστια επιτυχία, έφτασε μέχρι το νούμερο 6 του Billboard, έγινε πέντε φορές πλατινένιο πουλώντας πάνω από 5 εκατομμύρια κομμάτια και έδωσε την ευκαιρία στην μπάντα να περιοδεύσει με μεγαθήρια της εποχής και μάλιστα να συμμετάσχει στο πρώτο φεστιβάλ με δυτικά συγκροτήματα που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1989 στην Μόσχα (Moscow Music Peace Festival) επί εποχής ΕΣΣΔ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ-Rockmachine.gr
Οι περισσότεροι από εσάς, θα πιστεύατε ότι με βάση την ηλικία μου, θα επέλεγα σαν καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ το Bad Co των Bad Company. Κι όμως δεν το επέλεξα, με βασικό λόγο ότι ναι μεν ήταν και θα είναι ένα από τα Καλύτερα Ντεμπούτο Άλμπoυμ όλων των εποχών αλλά θεωρώ ότι δεν άλλαξε τη ροή της rock μουσικής γιατί εκείνη την εποχή είχαν κυκλοφορήσει πολλά καλά rock άλμπουμ, που έδωσαν μορφή και ουσία στο rock. Γι αυτό επέλεξα το Apetite for Destruction των Gunners για ένα και μοναδικό λόγο, άνοιξε δρόμο και έδωσε στο rock μια νέα διάσταση που έως τότε ελάχιστα άλμπουμ είχαν πετύχει. Χωρίς να είναι πρωτοποριακό, το Apetite for Destruction έχει στον υπερθετικό βαθμό, όλα εκείνα τα στοιχεία που το έκαναν αθάνατο: μελωδίες, γρέζι φωνή στολισμένη με τσιρίδες, συναρπαστικά σόλο που δημιουργούν 54 υπέροχα λεπτά μουσικής. Το τελευταίο σπουδαίο rock άλμπουμ!
Την άλλη Κυριακή: O Σπύρος Γιαννακόπουλος κι ο Αλέξανδρος Ριχάρδος κάνουν μια βαθιά βουτιά στο παρελθόν και γράφουν για τα σημαντικότερα συγκροτήματα του sleaze/A.O.R. που μπορούσαν να πάνε καλύτερα (αλλά δεν πήγαν!)
29/12/24
Όχι και slipknot, τι άλλο θα ακούσουμε....
ΑπάντησηΔιαγραφή