Τη δεκαετία του 1980, η δυναμική του MTV είχε αγγίξει το …Θεό. Ότι παιζόταν, γινόταν επιτυχία, με τους καλλιτέχνες να γράφουν τραγούδια που να βασίζονται σε σκηνοθετική άποψη για να παιχτούν από το MTV. Πολλά τα video που μπορεί να μην συνόδευαν απαραίτητα καλά τραγούδια αλλά σκηνοθετικά ήταν άψογα. Το 1983, πριν από την κυκλοφορία του 17ου δίσκου τους, Undercover, οι Rolling Stones κυκλοφόρησαν το single, Undercover of the Night, εμπνευσμένο από το Cities of the Red Night του William S Burroughs. Το τραγούδι ξεκινάει με ένα δυνατό funky μπάσο, κι ακολουθούν κρουστά και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Jagger που παροτρύνουν: «Cuddle up baby, cuddle up tight, huddle up baby, keep it all out of sign.» Ήταν ένα τυπικό κομμάτι των Stones αλλά το video σκηνοθετημένο από τον Julien Temple, δεν ήταν ότι πιο νορμάλ για να παιχτεί τις prime times ώρες του MTV, αφού περιέχει σκηνές που δεν μπορούσαν να παιχτούν εκείνες τις ώρες. Ο Jagger, με μουστάκι, παρακολουθεί τον εαυτό του στην τηλεόραση όταν μια ομάδα μασκοφόρων που μπαίνουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, τον απαγάγουν, με την κοπέλα του να κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο έντονη καθώς πέφτουν κάτι πυροβολισμοί, μερικοί εν ψυχρώ(!), με το MTV να μην είναι καθόλου ικανοποιημένο από το περιεχόμενο και να μην το προβάλλει τις prime time ώρες, με το συγκρότημα να χάνει μεγάλο μέρος της προώθησης που θα τους πρόσφερε ο χρόνος μετάδοσης του MTV πριν από τις 21:00.
«Δεν θέλαμε ένα κλασικό video, θέλαμε να κάνουμε ένα video που να αφορά το τραγούδι» είπε ο Jagger.» Ήταν μια καλλιτεχνική επιλογή και όχι μια επιχειρηματική απόφαση», με τους Stones να επιλέγουν να παραμείνουν πιστοί στο μήνυμα του κομματιού αντί να υποστηρίξουν τους περιορισμούς των εταιρειών εκπομπής. Πάντως από το θόρυβο που προκλήθηκε, το τραγούδι έγινε επιτυχία, με το μικρό δίσκο να σταματάει στο Νο9 του αμερικάνικου chart και στο No11 του βρετανικού.
Αυτό το απλό ηλεκτρονικό κομμάτι (έτσι το λέγαμε τότε) πρέπει να ήταν το πρώτο κομμάτι σε αυτό το ύφος που άκουσα και σας πληροφορώ, το άκουγα πολλές φορές όλη την ημέρα. Σύνθεση του Gershon Kingsley το 1969, το κομμάτι βασιζόταν στο Moog synthesizer και επιτυχία έγινε το 1972 από τους Αμερικάνους Hot Butter, πουλώντας 1.000.000 αντίτυπα στη Γαλλία, 250,000 στη Μ.Βρετανία και πάνω από 2.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Γιατί το θυμήθηκα; Οι λίγο-όχι πολύ- μεγαλύτεροι, δείτε το video με τις χορευτικές φιγούρες να θυμίζουν τα «Παπάκια» των Al Bano-Romina Power. Α.Ρ.
Δημοσίευση σχολίου