Δεν υπήρχε κανένας καλύτερος από αυτόν σε αυτόν τον πλανήτη», είπε κάποτε ο Eric Clapton για τον Stevie Ray Vaughan. Έχοντας ένα δικό του στυλ, αξιοποιώντας το texas blues με το παραπάνω, το παίξιμο του Αμερικάνου κιθαρίστα είχε άπλετη προσωπικότητα και τεχνική.
Ξεκινώντας την καριέρα του από την τρυφερή ηλικία των 12 ετών, ακούγοντας Muddy Waters και Jimi Hendrix, αναπτύσσει το δικό του στυλ, τραβώντας την προσοχή του του David Bowie, που τον είδε στο Montreaux Jazz Festival και τον κάλεσε να παίξει στο Let’s Dance (1983). Εκείνο που καταλάβαμε, αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του, ήταν ότι πέτυχε την απόλυτη διασταύρωση μεταξύ του αυθεντικού blues και των καινοτόμων rcok πτυχών. Αυτό που έκανε τον Vaughan ακόμα πιο ελκυστικό ήταν ότι η μεγάλη του προσωπικότητα δεν επισκίαζε το ταλέντο του, όπως το πώς συχνά περνούσε συνεντεύξεις με απίστευτα ανέκδοτα χωρίς να ξέρει κανείς αν έλεγε αλήθεια ή έκανε πλάκα. Ένα από αυτά τα αστεία(;) ήταν η ιστορία που είπε σε ένα δημοσιογράφο ότι έβαλε το χέρι σε ένα συρτάρι να πάρει ένα χαρτί κι έπιασε κάτι κρύο που δεν έμοιαζε καθόλου με χαρτί. Όπως είπε ήταν ένα χαλκοκέφαλο - ένα από τα πιο θανατηφόρα δηλητηριώδη φίδια που θα μπορούσες να συναντήσεις ποτέ, το οποίο σφίγγει το θύμα του μέχρι θανάτου. «Το πυροβόλησα τουλάχιστον τέσσερις φορές με ένα 357 Magnum», είπε αφήνοντας τον δημοσιογράφο άφωνο.
Κανείς δεν ξέρει αν η ιστορία είναι αληθινή, αλλά όπως λένε όσοι τον γνώρισαν, ήταν τόσο ευχάριστος και διασκεδαστικός ο τρόπος που τα διηγείτο που όλοι ήθελαν να τα πιστέψουν.
Α.Ρ.
8/11/24
Δημοσίευση σχολίου