Η είδηση του ερχομού για μια ακόμα φορά των πατέρων του doom metal (θεοί είναι μόνο οι Sabbath) δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους φίλους του συγκροτήματος, αλλά και του κλασικού metal γενικότερα. Η επίσκεψη το βράδυ της 2ας Νοεμβρίου στο Fuzz ήταν μονόδρομος για να απολαύσουμε ζωντανους τους Candlemass, ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών – το συγκρότημα που αφενός ευθύνεται για κάποιες από τις κλασικότερες συνθέσεις της μουσικής μας, αλλά και μια μπάντα με εξαιρετική πάντα απόδοση στις ζωντανές εμφανίσεις της. Έφτασα σχετικά νωρίς προκειμένου να βρω καλή θέση, αλλά και για να μπορέσω να δω τους Temor, που θα άνοιγαν την συναυλία. Στις 20:30 ακριβώς το συγκρότημα από το Βόλο ανέβηκε στη σκηνή. Το έργο τους ήταν εξαρχής δύσκολο καθώς ο ήχος του απέχει από τις μουσικές προτιμήσεις όσων είχαν έρθει για να δουν την συναυλία. Το Μελωδικό Black/Death Metal που παίζουν δεν είναι η αγαπημένη μου μουσική, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι η 35λεπτη εμφάνισή τους ήταν πολύ καλή κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού.
 |
| Temor |
Τα λεπτά αναμονής για τους Candlemass περνούσαν αργά καθώς η προσμονή μας γινόταν όλο και πιο μεγάλη. Στις 21:30 εν μέσω επευφημιών οι κουρτίνες άνοιξαν και στο βάθος ξεπρόβαλε η νεκροκεφαλή με τον σταυρό από το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ. Το συγκρότημα ανέβηκε στην σκηνή ξεκινώντας με το Bewitched και δείχνοντας από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις του. Με ένα setlist βασισμένο στην πρώτη κλασική περίοδο του συγκροτήματος και με τον καλό ήχο σύμμαχο από το πρώτο λεπτό, η διασκέδαση και η θετική ανταπόκριση του κοινού ήταν δεδομένη. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι
έγινε σε κομμάτια όπως το Dark Are The Veils Of Death, Mirror Mirror και Dark Reflections. Το συγκρότημα έδειχνε να απολαμβάνει το live όσο και εμείς καθώς ο ενθουσιασμός του
κοινού και η αγάπη για το συγκρότημα εκδηλώνονταν με κάθε τρόπο. Ο ηγέτης του συγκροτήματος εξάλλου Leif Edling ευχαρίστησε ουκ ολίγες φορές το κοινό δηλώνοντας ότι
στην Ελλάδα αισθάνεται πλέον σαν στο σπίτι του. Η απόδοση του συγκροτήματος κινήθηκε στα αναμενόμενα υψηλά επίπεδα. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι η πολύ καλή ερμηνεία του Längqvist σε κομμάτια της περιόδου που πίσω από το μικρόφωνο βρισκόταν ο Messiah Marcolin. Η ερμηνευτική του προσέγγιση ήταν εξαιρετική καθώς σε καμιά στιγμή δεν προσπάθησε να μιμηθεί τον Messiah – κανείς δεν θα μπορούσε άλλωστε. Αν πρέπει να ξεχωρίσω την κορυφαία στιγμή της βραδιάς αυτή με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια ήταν η θεϊκή εκτέλεση του έπους A Sorcerer's Pledge με όλο το κοινό να σκεπάζει την φωνή του Längqvist στην εισαγωγή και την μελωδία του τέλους κλείνοντας το κυρίως set. Ανάλογος χαμός έγινε και στο επίσης κλασικό Solitude με το οποίο το συγκρότημα μας αποχαιρέτησε οριστικά. Λίγο μετά τις 23:00 μια ακόμα εμφάνιση των Candlemass στην χώρα μας πέρασε στην ιστορία! Αν και δεν ακούσαμε τα αγαπημένα μας Samarithan και At The Gallows End, είμαι σίγουρος ότι το setlist ικανοποίησε και τον πιο απαιτητικό φίλο του συγκροτήματος καθώς είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πέραν των κλασικών και κομμάτια, που το συγκρότημα δεν παίζει συχνά, όπως τα Under The Oak και The Bells Of Acheron.
Απολαύσαμε ζωντανά ένα από τα μεγαθήρια του metal σε μια από τις καλύτερες και δημιουργικότερες φάσεις του, καθώς τα τελευταία 6 χρόνια μετά την επιστροφή του αρχικού τραγουδιστή Johan Längqvist το συγκρότημα διανύει μια δεύτερη νεότητα. Το σχεδόν κατάμεστο Fuzz και η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού αποτελούν απόδειξη της αγάπης του ελληνικού κοινού για τους Σουηδούς και σίγουρα θέτει τις βάσεις για να τους απολαύσουμε ξανά ζωντανά σύντομα.
Setlist: Intro (Marche Funebre) – Bewitched - Dark Are The Veils Of Death - Mirror Mirror -
Dark Reflections - Under The Oak - The Bells Of Acheron - Crystal Ball - Sweet Evil Sun - A
Sorcerer's Pledge
Encore: The Well Of Souls - Demon's Gate – Solitude
Σημείωση: Δεν θα ήθελα ωστόσο να παραλείψω ότι θεωρώ εξαιρετικά υψηλό το ποσό προμήθειας – πρόσθετων επιβαρύνσεων για την ηλεκτρονική έκδοση εισιτηρίου καθώς για ένα εισιτήριο με ονομαστική αξία 38 ευρώ πλήρωσα επιπλέον 6 ευρώ!
Κείμενο/φωτογραφίες: Δημήτρης Τσουγκράνης
4/11/24
Δημοσίευση σχολίου