Οι Harem Scarem είναι μία ακόμη κλασσική περίπτωση συγκροτήματος που ενώ είχαν όλα τα προσόντα για την μεγάλη κατηγορία στο τέλος παρέμειναν cult ήρωες για τον κλειστό μελωδικό χώρο. Μεγάλοι στην Ιαπωνία και αγαπητοί στον Καναδά, την πατρίδα τους, ο πρώτος ομότιτλος δίσκος τους του 1991 είναι ένας θρίαμβος πάθους και καλογυαλισμένου Melodic Rock που στέκει αγέρωχος μέχρι σήμερα. Η ιστορία των Harem Scarem ξεκινά πίσω στο μακρινό 1987 όταν ο Harry Hess, τραγουδιστής των Blind Vengeance θα συναντήσει τον κιθαρίστα των Minotaur, Pete Lesperance και μαζί θα χρησιμοποιήσουν το όνομα Harem Scarem για να δηλώσουν το νέο project τους με πηγή έμπνευσης το cartoon του Bags Bunny! Η σύνθεση θα ολοκληρωθεί με τον μπασίστα Mike Gionet και τον ντράμερ Darren Smith. Το demo CD που θα ηχογραφήσουν θα κερδίσει την προσοχή της Warner Bros στον Καναδά η οποία θα τους υπογράψει ως μία πράξη "κύκνειου άσματος" σχετικά με τη σύναψη μεγάλων συμφωνιών για αλμπουμς στον Καναδά. Το ντεμπούτο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει θα φτάσει στο Νο 68 του Καναδά με τα αντίστοιχα singles Slowly Slipping Away (No 25), Honestly και Love Reaction να κάνουν μία σχετικά μικρή αίσθηση. Ο δίσκος βέβαια περιέχει συνεισφορές από μέλη των Honeymoon Suite (Ray Coburn), Coney Hatch (Carl Dixon) και Haywire (Paul MacAusland).
Την επόμενη χρονιά, 1992, θα γίνει ένας κάποιος ντόρος γύρω από τους Καναδούς καθώς οκτώ τραγούδια από το άλμπουμ θα ακουστούν στην σειρά Degrassi Junior High και στην αποχαιρετιστήρια τηλεοπτική ταινία του Degrassi High, School's Out. Πέρα από διακρίσεις ή μη το άλμπουμ είναι ότι πιο μελωδικό κυκλοφόρησαν στην καριέρα τους μέχρι σήμερα με καλογραμμένα τραγούδια που δικαιωματικά του δίνουν την ταμπέλα του κλασσικού, παραδειγματικού δίσκου που θα εμπνέει αρκετές γενιές ακόμα. Ο δίσκος ξεκινάει με το Hard To Love, ένα υπόδειγμα γραφής μελωδικού hard rock που μιλάει κατευθείαν μέσα σου. Το Distant Memory ρίχνει αρκετά νωρίς το τέμπο και τους τόνους συγκριτικά με την ροή του άλμπουμ αλλά είναι κομματάρα. Απίστευτες μελωδίες και τρομερή ερμηνεία από την βραχνή φωνή του Harry Hess. Η συνέχεια ανήκει στο With A Little Love με ρεφρέν κόλλημα και με βελούδινες "κιθαριές" από τον ταλαντούχο Pete Lesperance. Το Honestly είναι η power ballad του δίσκου! Πάντα όταν το ακούω σκέφτομαι παράλληλα το Faithfully των Journey αλλά νομίζω πως και οι ίδιοι όταν το έγραφαν αυτό θα σκέφτονταν.
Το Love Reaction ικανοποιεί τους μύστες της μελωδίας και πάλι ενώ το Slowly Slipping Away διαθέτει αυτόν τον πιασάρικο χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένα single ώστε να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα τραγούδια. Με rockin διάθεση στην συνέχεια υποδεχόμαστε στα ηχεία μας το All Over Again, ένα τραγούδι που αναφέρεται στο να μην μετανοιώνεις για πράγματα που έγιναν αφού και τα καλά και τα κακά είναι μέρος της ζωής μας. Το εξαιρετικό Don't Give Your Heart Away συνεχίζει το σερί καλών τραγουδιών με ευκολομνημόνευτο ρεφρέν και με ένα άκρως εμπνευσμένο κιθαριστικό σόλο. Μελωδικό έπος για την συνέχεια με το How Long, ένα βραδυφλεγές άσμα που ξεκινά ήρεμα προϊδεάζοντάς μας όμως ότι κάτι εκρηκτικό θα ακολουθήσει, μέχρι το λεπτό που γίνεται το ξέσπασμα και το τραγούδι απογειώνεται. Το άλμπουμ θα κλείσει με ένα ακουστικό ράγισμα καρδιάς μέσα από το τραγούδι Something To Say που στηρίζεται εκατό τοις εκατό στην ερμηνεία του Harry Hess η οποία σε κομματιάζει.
Καναδάς και μελωδία είναι δύο έννοιες που πάνε χέρι με χέρι για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Οι Harem Scarem, ιδιαίτερα σε αυτό το μνημειώδες άλμπουμ, επιβεβαιώνουν τον παραπάνω κανόνα. Το μελωδικό ροκ στα καλύτερά του εντελώς κόντρα στο νέο τοπίο που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στις αρχές του ενενήντα.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
30/10/24
Δημοσίευση σχολίου