Ήταν 1980 όταν στις ελληνικές discotheque ο κόσμος χόρευε, η τουλάχιστον προσπαθούσε να χορέψει, το Electricity που λόγω του ρυθμού του απαιτούσε να εφεύρουμε ιδιαίτερες χορευτικές φιγούρες που ήταν μάλλον τοπικά πηδηματάκια! Τότε το λέγαμε electro, μετά μας είπαν ότι το λένε synth pop. Όπως και να το λέγανε, ήταν ωραίο και κάναμε κέφι. Και μέσα στην ίδια χρονιά, οι Orchestral Manoeuvres in the Dark, που τους αποτελούσαν οι Andy McCluskey και Paul Humphreys, βγάζουν και δεύτερη μεγάλη επιτυχία, το Enola Gay(Νο 8 Μ.Βρετανία) με τις πωλήσεις του μικρού δίσκου μόνο στη χώρα τους να ξεπερνούν τις 400.000 αντίτυπα και σε όλο τον κόσμο τα 5.000.0000! Όσο για το όνομα του συγκροτήματος, οι Orchestral Manoeuvres in the Dark, σύντομα το μίκρυναν σε OMD, αλλά εμείς απτόητοι, χορεύαμε κάθε επιτυχία τους. Επειδή τότε ο κόσμος ασχολούταν με τη μουσική, σύντομα η ερώτηση "ποια είναι η Enola Gay" άρχισε να ακούγεται στις παρέες, για να πάρουν την απάντηση «μα το όνομα του βομβαρδιστικού USAAF B-29 Superfortress που μετέφερε το Little Boy, την πρώτη ατομική βόμβα που χρησιμοποιήθηκε σε πολεμική πράξη, που έπεσε στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, σκοτώνοντας περισσότερους από 100.000 των πολιτών της. Το όνομα του βομβαρδιστικού επιλέχθηκε από τον πιλότο του, τον συνταγματάρχη Paul Tibbets, ο οποίος το ονόμασε από τη μητέρα του, Enola Gay Tibbets (1893–1983), η οποία είχε πάρει το όνομά της από την ηρωίδα του μυθιστορήματος Enola!!! Τώρα βέβαια πως θα αισθάνθηκε η Κα Enola όταν έμαθε ότι το βομβαρδιστικό που έφερε το όνομα της έριψε μια ατομική βόμβα, είναι άλλο θέμα.
Tο τραγούδι δεν έχει ρεφρέν αλλά είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο από το χαρακτηριστικό ρυθμό του. Τα περισσότερα από τα μελωδικά μέρη ηχογραφήθηκαν σε ένα Korg Micro-Preset και τα τύμπανα προέρχονται από drum machine. Το περίεργο είναι Paul Humphreys που παίζει πλήκτρα αλλά κι ο manager του συγκροτήματος Paul Collister δεν ήταν fans του τραγουδιού με τον Collister να φθάνει στο σημείο να απειλεί να παραιτηθεί αν κυκλοφορούσε σε μικρό δίσκο (single). Ο έτερος των OMD, McCluskey (μπάσο/τραγούδι)που ήταν ο συνθέτης και τραγουδούσε ήταν δυσαρεστημένος με την τελική μίξη του κομματιού. Οι στίχοι του αναφέρονται στη αμφιβολία χρησιμοποίησης της ατομικής βόμβας και ζητά από τον ακροατή να σκεφτεί εάν οι βομβαρδισμοί ήταν απαραίτητοι ("It shouldn't ever have to end this way”). Προς το τέλος των στίχων ακούγεται ο McCluskey να λέει It's 8:15 όπου είναι η ώρα που έριξαν τη βόμβα από το σκάφος καθώς πολλά ρολόγια «πάγωσαν» από τις επιπτώσεις της έκρηξης. Το Enola Gay είναι ένα αντιπολεμικό τραγούδι αν και ο McCluscky δήλωσε ότι δεν είχε πολιτικά κίνητρα για να γράψει το τραγούδι και το μόνο που ήθελε ήταν να θέσει σε σκέψη τον κόσμο για τη χρησιμοποίηση βομβών.
Το τραγούδι πήρε καλές κριτικές και εκτίναξε τη δημοτικότητα των OMD, ενώ απαγορεύτηκε να παιχτεί στο δημοφιλές παιδικό πρόγραμμα του BBC1 Swap Shop, επειδή θεωρήθηκε ότι προάγει την ομοφυλοφιλία. Δεν μπορώ να ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους αυτοί που πήραν την παραπάνω απόφαση όμως το Enola Gay έχει ένα χαρούμενο ρυθμό που σήκωνε τον κόσμο στις πίστες και παραμένει σήμερα σαν κλασικό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
19/10/24
Δημοσίευση σχολίου