Είναι πολλοί οι λόγοι, που οι Beatles είναι το πιο διάσημο συγκρότημα στον κόσμο. Πρώτα απ’ όλα, προξένησαν μια πολιτιστική επανάσταση σε κάθε επίπεδο, από τη μουσική μέχρι την αισθητική, και η επιρροή τους παραμένει βαθιά ως τις μέρες μας, αγγίζοντας ανθρώπους κάθε ηλικίας και υπόβαθρου. Αντλώντας έμπνευση από τον Bob Dylan, οι Fab Four απέδειξαν ότι τα τραγούδια μπορούσαν να πάνε πέρα από τα αβλαβή ποπ της εποχής, εμβαθύνοντας σε σοβαρότερα θέματα και έχοντας απήχηση στους ακροατές, μέσω ενός μοναδικού μείγματος πειραματισμού, πολιτικού σχολιασμού και μιας γνήσιας επιθυμίας απόδρασης από τα συμβατικά μονοπάτια. Μπορεί να χρειάστηκαν λίγο χρόνο για να βελτιώσουν την τέχνη τους - λαμβάνοντας καθοδήγηση από τον Little Richard στο Αμβούργο και ξεκλειδώνοντας τον καλειδοσκοπικό ήχο τους, δοκιμάζοντας «χόρτο» από τον Bob Dylan στη Νέα Υόρκη - αλλά όταν όλα ήρθαν και έδεσαν, ο κόσμος πραγματικά έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Μέχρι να φτάσει η στιγμή που κυκλοφόρησαν το «ταξιδιάρικο» άλμπουμ τους Rubber Soul (1965), είχαν ήδη κλέψει τις καρδιές και τα μυαλά της νεολαίας, με την Beatlemania σε πλήρη εξέλιξη μετά το εμβληματικό ντεμπούτο τους στο The Ed Sullivan Show το 1964.
Μετά την κυκλοφορία του Rubber Soul, οι Beatles απομακρύνθηκαν εντελώς από το παρελθόν τους και διέψευσαν τις έως τότε προσδοκίες, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή δημιουργικότητας και πειραματισμού. Στο δεύτερο μισό της καριέρας τους, όχι μόνο τελειοποίησαν την ψυχεδέλεια και πρωτοστάτησαν στην εναλλακτική ροκ, αλλά μετέτρεψαν το στούντιο ηχογράφησης κυριολεκτικά σε μουσικό όργανο και κατέστησαν την αισθητική ως μια αναπόσπαστη πτυχή της δουλειάς κάθε σοβαρού καλλιτέχνη. Αυτές οι επαναστατικές καινοτομίες δεν ήταν παρά η αρχή. Σήμερα, έχοντας πια εμπεδώσει την πολιτιστική σημασία των Beatles, τα πανεπιστήμια έχουν καθιερώσει μαθήματα αφιερωμένα στην ανάλυση της βαθιάς επίδρασης των επιτευγμάτων τους. Ενώ λοιπόν, αυτά τα επιτεύγματα των Beatles, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν άνευ προηγουμένου και είναι απίθανο να επαναληφθούν ποτέ -επειδή ήταν οι πρώτοι που έκαναν ό,τι έκαναν, δεν άφησαν περιθώρια στους άλλους να ακολουθήσουν με τον ίδιο τρόπο-, πολλοί ξεχνούν ότι, καθώς το κουαρτέτο από το Λίβερπουλ πλησίαζε στο τέλος της καριέρας του, ένα νέο συγκρότημα ανέβαινε στο προσκήνιο, το οποίο μάλιστα τους έριξε και από την 1η θέση: οι Led Zeppelin.
Δημιούργημα του κιθαρίστα Jimmy Page το 1968, από τα απομεινάρια της προηγούμενης μπάντας του, τους Yardbirds, αρχικά με το όνομα The New Yardbirds (που γρήγορα άλλαξαν όνομα μετά από ένα αστείο του Keith Moon), οι Led Zeppelin εφορμούν στη μουσική σκηνή με ένα δυνατό μείγμα σκληρού ροκ, συνδυασμένο με ακατέργαστο μπλουζ και το αιθέριο χάος της ψυχεδέλειας. Ο Page είχε από καιρό οραματιστεί την ανύψωση του ροκ σε πολύ ανώτερο επίπεδο, ήδη ενόσω έπαιζε με τους The Yardbirds. Τώρα πια, με τους «δικούς του» Led Zeppelin, μπορούσε να δώσει ζωή σε αυτό το όραμα. Για να το πετύχει αυτό, συγκρότησε το τέλειο lineup: τον εντυπωσιακό τραγουδιστή Robert Plant, τον εξαιρετικό μπασίστα και πολυοργανίστα John Paul Jones και τον βροντερό ντράμερ John Bonham.
Παρόλο που το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των Led Zeppelin, που κυκλοφόρησε το 1969, σημείωσε σημαντική επιτυχία, ήταν το επόμενο άλμπουμ τους, το Led Zeppelin II (επίσης του 1969), που σηματοδότησε μια μνημειώδη αλλαγή στην ιστορία της ροκ. Περιέχοντας διαχρονικά κομμάτια, όπως το Whole Lotta Love και το Ramble On, το άλμπουμ έκανε μεγάλο θόρυβο. Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων του 1969, το Led Zeppelin II εκθρόνισε το Abbey Road των Beatles από την πρώτη θέση στα charts, σφραγίζοντας την έναρξη μιας συναρπαστικής νέας εποχής στη μουσική. Τα δύο άλμπουμ συνέχισαν να εναλλάσσονται στην κορυφή των charts, μέχρι τον Μάιο του 1970, που κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ των Beatles, το Let It Be. Όπως αναμενόταν, ανέβηκε αμέσως στην κορυφή και κράτησε την πρώτη θέση για ένα μήνα, μέχρι που εμφανίστηκε το Led Zeppelin ΙΙΙ, ένα άλμπουμ που αποτέλεσε τα καθοριστικό σημείο καμπής της πορείας των Led Zeppelin. Με το III, ο Page φαίνεται να υλοποιεί πλήρως το όραμά του, καθώς -παράλληλα- το άλμπουμ αυτό σηματοδότησε το οριστικό τέλος της βασιλείας των Beatles. Μια νέα δεκαετία είχε ανατείλει, εγκαινιάζοντας μια μουσική στροφή προς ένα πιο διεισδυτικό και εσωστρεφές ροκ, αλλά και προς το μέταλ. Οι Led Zeppelin εδραίωσαν αυτή την ριζική αλλαγή το 1973, όταν έσπασαν το διάσημο ρεκόρ προσέλευσης θεατών των Beatles, που είχε σημειωθεί στο Στάδιο Shea το 1965, με μια ιστορική συναυλία στην Tampa της Φλόριντα.
Το 1970, όταν οι Led Zeppelin είχαν πλέον καθιερωθεί ως το μεγαλύτερο συγκρότημα στον κόσμο, βγήκαν στην τηλεόραση για να συζητήσουν αυτά τα θέματα που είχαν προκύψει. Αποφεύγοντας επιδέξια τις ερωτήσεις που αποσκοπούσαν να τους φέρουν κόντρα στους Beatles, ο John Bonham περιέγραψε ξεκάθαρα πώς είχαν αλλάξει τα πράγματα. Είπε για το κοινό: «Νομίζω ότι έρχονται να ακούσουν και όχι απλώς να σε κοιτάξουν και να δουν τι είσαι. Όπως κι εγώ, παλιότερα, όταν πρωτοπήγα να δω τους Beatles, ήταν για να τους κοιτάξω, δεν με ενδιέφερε πραγματικά αυτό που άκουγα, έτσι και σήμερα δεν είναι αυτό που είσαι, είναι αυτό που παίζεις».
Είχαν τελικά οι Led Zeppelin μεγαλύτερη επιρροή από τους Beatles;
Αν και οι Beatles είχαν αναμφίβολα μεγαλύτερο -συνολικά- αντίκτυπο, αυτό δεν μειώνει τη σημασία των Led Zeppelin, οι οποίοι παραμένουν ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα όλων των εποχών. Ενώ οι Beatles ήταν πρωτοπόροι στην αναμόρφωση της παραδοσιακής σύνθεσης τραγουδιών, ξεπερνώντας κατά πολύ το πολιτικό συναίσθημα του Bob Dylan, οι Led Zeppelin έφεραν επανάσταση στην ουσία των ροκ συγκροτημάτων. Όχι μόνο ενίσχυσαν τη δύναμη της ροκ, αλλά έφεραν κι μια ξεχωριστή, έντονα στυλιζαρισμένη, προσέγγιση στη μουσική τους, μετατρέποντας το είδος σε κάτι πιο δυναμικό και επιδραστικό. Ο Page, όπως είπαμε και πιο πάνω, είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνει τον επαναστατικό του ήχο με τους The Yardbirds, ένα από τα πιο σημαίνοντα συγκροτήματα των μέσων της δεκαετίας του 1960 και από τους πρωτοπόρους της ψυχεδέλειας.
Ωστόσο, ήταν με τους Led Zeppelin που εκτοξεύτηκε στην τριάδα των καλύτερων κιθαριστών όλων των εποχών, επηρεάζοντας μια ολόκληρη γενιά, από τον Ritchie Blackmore μέχρι τον Eddie Van Halen. Ο Page εμφύσησε στην τέχνη του μια αληθινή αίσθηση βαρύτητας και εγκεφαλικού βάθους. Ενώ ο Jimmi Hendrix άγγιξε επίσης παρόμοια όρια, ο Page το έκανε με πιο εννοιολογικό και σταθερό τρόπο, σε όλη τη 12χρονη πορεία των Led Zeppelin, επεκτείνοντας συνεχώς την καλλιτεχνική του δράση, όπως αποδεικνύεται σε μνημειώδη κομμάτια, σαν το «Kashmir», το «When the Levee Breaks» ή το ‘Achilles Last Stand’.
Θα μπορούσαμε -ίσως- να υποστηρίξουμε ότι οι Led Zeppelin είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο ως κιθαριστικό συγκρότημα, σε σχέση με τους Beatles. Ενώ ο John Lennon, ο Paul McCartney και ο George Harrison ήταν όλοι εμβληματικοί κιθαρίστες, που έφεραν κάτι εντελώς φρέσκο όταν εμφανίστηκαν, το παίξιμο του Jimmy Page ήταν πολύ πιο δυναμικό, εφευρετικό και «μυώδες». Το στυλ του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να βγάλει τη ροκ μουσική από την πιο στοιχειώδη φάση της και να τη μετατρέψει σε κάτι πολύ πιο δυνατό, όπου η κιθάρα έγινε το κεντρικό και το πιο συναρπαστικό στοιχείο του ήχου μιας μπάντας. Συνολικά ωστόσο, χωρίς τα ρηξικέλευθα βήματα που έκαναν οι Beatles, χάρη στα οποία αναμορφώθηκαν τα μουσικά γούστα, μπάντες όπως οι Led Zeppelin (και άλλοι πρωτοπόροι της εποχής, όπως οι Black Sabbath και οι Deep Purple) ίσως να μην είχαν ανέβει τόσο γρήγορα ή να βρίσκονταν ακόμα στο περιθώριο της ροκ. Οι Fab Four έφεραν επανάσταση στη μουσική σε όλα τα είδη και παραμένουν πρότυπο του πειραματικού πνεύματος της δεκαετίας του 1960. Αντίθετα, οι Led Zeppelin φημίζονται για την επέκταση της ροκ ως μουσικού είδους, κάτι από το οποίο οι Beatles απομακρύνθηκαν, όταν κατήργησαν τις ζωντανές εμφανίσεις. Έτσι, σήμερα, η επιρροή των Led Zeppelin στη ροκ μουσική είναι πιο εμφανής από αυτή του πιο διάσημου εξαγωγικού προϊόντος του Λίβερπουλ.
Απόδοση στα Ελληνικά: ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
30/10/24
Δημοσίευση σχολίου