Και ποιος δεν ξέρει το Pretty Woman, έτσι δεν είναι; Και, αν τυχόν, δεν ξέρει το διάσημο τραγούδι του Roy Orbison, από το 1964, σίγουρα θα έχει ακούσει για το ομότιτλο φιλμ, από το 1990, που ανέδειξε την Julia Roberts σε αστέρι παγκόσμιας ακτινοβολίας, αλλά και που ταυτοχρόνως αναθέρμανε το ενδιαφέρον του κοινού γι’ αυτό το τόσο όμορφο ρυθμικό τραγουδάκι, με το πιασάρικο ριφ και την ανεπανάληπτη φωνή του Roy Orbison.
ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ
Η ιστορία λέει, ότι το Pretty Woman (ή, πιο σωστά: Oh, Pretty Woman) γράφτηκε το καλοκαίρι του 1964, από τον Roy Orbison και τον συνήθη συνεργάτη του Bill Dees. Σύμφωνα με την αφήγηση του Dees, καθόντουσαν οι δυο τους στο σπίτι του Orbison, προσπαθώντας να κατεβάσουν καμιά ιδέα για καινούργιο τραγούδι, όταν ξαφνικά τους διέκοψε η γυναίκα του Roy, η Claudette, που του ζητούσε λεφτά για να βγει έξω. "Pretty woman never needs any money", της είπε πειραχτικά ο Dees και αυτό άρεσε πολύ στον Orbison, ο οποίος σκάρωσε αμέσως το πρώτο στιχάκι: "Pretty woman walking down the street". Και καθώς ο Dees κρατούσε τον ρυθμό, χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι, ο Orbison πρόσθετε τους επόμενους στίχους. «Μου άρεσε αμέσως αυτό το τραγούδι, από τον ρυθμό του πρώτα απ’ όλα, που σου έδινε την εντύπωση ότι άκουγες τις κόκκινες γόβες της Pretty Woman να αντηχούν στο πεζοδρόμιο», διηγείτο ο Dees. «Μας πήρε μια Παρασκευή να το γράψουμε, μια Παρασκευή να το ηχογραφήσουμε και άλλη μία για να κυκλοφορήσει. Αυτό ήταν!». Αυτό ήταν; Χμ, ίσως όχι. Διότι υπάρχουν μαρτυρίες, πολύ αξιόπιστες μαρτυρίες, ότι το τραγούδι αυτό άρχισε να γράφεται πολύ νωρίτερα και, μάλιστα, πολύ μακριά από το σπίτι του Orbison. Συγκεκριμένα, ότι γράφτηκε (ή, τέλος πάντων, άρχισε να γράφεται) τον Μάιο του 1963 στην Αγγλία. Για να την δούμε αυτή την εκδοχή, διότι παρουσιάζει ΜΕΓΑΛΟ ενδιαφέρον!
Ο ROY ORBISON ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
Δεν ήταν καινούργιος στη μουσική σκηνή ο Roy Orbison, όταν έγραψε το Pretty Woman. Ο γεννημένος στο Τέξας, το 1936, συνθέτης και τραγουδιστής είχε σημειώσει αξιοπρόσεκτη επιτυχία το 1956, με το ροκάκι Ooby Dooby και συνέχισε την ανοδική του πορεία τα επόμενα χρόνια, με τραγουδάρες, όπως το Only the Lonely, Cryin’, In Dreams και Fallin’. Το ταλέντο του και η χαρακτηριστική φωνή του τον καθιέρωσαν, από την αρχή της καριέρας του, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και έξω από τα σύνορα της χώρας του. Ειδικά στη Μεγάλη Βρετανία, ήταν πολύ δημοφιλής και τα τραγούδια του ανέβαιναν αμέσως ψηλά στα charts.
Ήταν, λοιπόν, απόλυτα φυσικό να τον καλέσουν οι Εγγλέζοι για μια μεγάλη τουρνέ στη χώρα τους, από τις 18 Μαΐου έως τις 9 Ιουνίου 1963. Στην περιοδεία αυτή, όπου βεβαίως ο Roy Orbison θα ήταν το πρώτο όνομα, θα τον συνόδευαν δύο βρετανικά γκρουπ, ως support: Οι Gerry and the Pacemakers και οι … Beatles! Ναι, οι Beatles, που μόλις τότε είχαν αρχίσει να κάνουν όνομα με το Love Me Do και το She Loves You και είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους LP. Η ιδέα της κοινής περιοδείας με τον Roy Orbison σίγουρα τους ενθουσίασε, γιατί ανήκε στους αγαπημένους τους Αμερικανούς καλλιτέχνες. Αφού, να σκεφτείτε ότι το πρώτο τραγούδι που τραγούδησαν στην πρώτη τους ηχογράφηση στο BBC, το 1962, ήταν το Teenager’s Turn, του Roy Orbison! Επίσης, ο John Lennon έχει δηλώσει ότι έγραψε το Please Please Me, προσπαθώντας να μιμηθεί το στυλ του Roy. Αντίθετα, ο Roy Orbison δεν τους είχε ξανακούσει. Του έκανε λοιπόν μεγάλη εντύπωση, όταν ένα βράδυ, πριν την συναυλία, τον πλησίασαν οι Beatles και του είπαν το εξής: «Ξέρεις κάτι; Τα λεφτά τα βγάζεις εσύ, δεν αφήνεις εμάς να κλείσουμε την παράσταση;». «Γιατί όχι;», σκέφτηκε ο Orbison, «βγάζω πράγματι τα τριπλά απ’ αυτούς, ας τους κάνω τη χάρη». Και τους άφησε! «Κάπου, λοιπόν, μετά το 13ο ή 14ο μπιζάρισμα που έκαναν οι Beatles εκείνο το βράδυ, ήρθαν ο John και ο Paul και μου λένε: ‘Yankee go home’», θυμόταν αργότερα γελώντας ο Orbison. Στη διάρκεια της περιοδείας, οι Beatles έγιναν πολύ καλοί φίλοι μαζί του. Όχι τόσο επάνω στη σκηνή, που εξακολουθούσε να τους προξενεί δέος να εμφανίζονται μετά τον μεγάλο Roy Orbison, όσο στο λεωφορείο που ταξίδευαν, από πόλη σε πόλη. «Ήταν πρωτόγνωρο για εμάς, να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες», γράφει ο Paul McCartney στην αυτοβιογραφία του ‘Many Years From Now’, «να τους βλέπουμε πώς εργάζονται και πώς γράφουν μουσική». Και φτάνουμε στο επίμαχο σημείο: «Μέσα στο λεωφορείο, είδαμε τον Roy να κάθεται στις πίσω θέσεις και να γράφει το Pretty Woman», συνεχίζει ο Paul. «Ήταν τόσο όμορφο, θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε και ιδέες ο ένας με τον άλλο»! Αυτή η ανάμνηση του McCartney δεν ταιριάζει και τόσο με τη διήγηση του Bill Dees! Δεν αποκλείεται πάντως να συνέβησαν και τα δύο. Να είχε δηλαδή μια πρώτη ανεπεξέργαστη ιδέα ο Orbison, κατά τη διάρκεια της περιοδείας, και αργότερα στο σπίτι του να τη δούλεψε καλύτερα, με τη βοήθεια του Dees. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι από τότε, και ίσως χάρη και στον Roy Orbison, που τους παραχώρησε τη θέση του, οι Beatles πέρασαν στην “Premiere League”, άρχισαν να παίζουν με τους μεγάλους, ήταν μεγάλοι οι ίδιοι!
 |
| Με τους Beatles και Gerry and the Peacemakers |
Ο ΑΠΟΗΧΟΣ
Όσο για την Pretty Woman, ανεξάρτητα του πώς ή πότε γράφτηκε, δεν πήγε καθόλου άσχημα: Με το που κυκλοφόρησε, τον Αύγουστο του 1964, πήγε Νο 1 στις ΗΠΑ και έμεινε 3 βδομάδες στην πρώτη θέση. Ήταν η δεύτερη (και τελευταία) φορά, που ανέβηκε τραγούδι του Roy Orbison στο Νο 1. Τα ίδια και στο Ηνωμένο Βασίλειο: 3 βδομάδες στην 1η θέση του singles chart, μόνο που εδώ ήταν η 3η φορά που ο Roy Orbison έβλεπε κορυφή. Ήταν μάλιστα ο μόνος Αμερικανός καλλιτέχνης που χτύπησε Νο 1 όχι μία, αλλά δύο φορές εκείνη τη χρονιά, αφού την ίδια επιτυχία είχε και το It’s Over (1964).
Έχοντας πουλήσει συνολικά πάνω από 7.000.000 αντίτυπα, το Pretty Woman είναι η πιο εμπορική επιτυχία του Roy Orbison. Και όλα αυτά συνέβησαν τότε, πριν δηλαδή προβληθεί η ομώνυμη ταινία (1990), όπου το τραγούδι έχει περίοπτη θέση στο soundtrack, πραγματοποιώντας έτσι μια δεύτερη πετυχημένη πορεία. Πρόκειται πάντως για την τελευταία μεγάλη επιτυχία του Roy Orbison. Από κει και πέρα, η φήμη του άρχισε να φθίνει, ώσπου ξαφνικά, το 1987, σώθηκε χάρη στο σωσίβιο που του έριξε ένας … Beatle, ο George Harrison, ο οποίος τον συμπεριέλαβε στους Travelling Wilburys, δίπλα στον Dylan, τον Tom Petty και τον Jeff Lynn. Οι δύο τελευταίοι μάλιστα, του έγραψαν τη μεγάλη του επιτυχία You Got it, την οποία όμως δεν πρόλαβε να ευχαριστηθεί, γιατί πέθανε έξαφνα, τον Δεκέμβρη του 1988 από ανακοπή. Ήταν μόλις 52 χρονών.
TRIVIA
Σύμφωνα με τον Bill Dees, το περίφημο “Mercy” που αναφωνεί ο Orbison, είναι ιδέα του Dees, ενώ ο βρυχηθμός αμέσως μετά είναι ιδέα του Roy. Όσο για το yeah, yeah, yeah, αυτό είναι των Beatles.
Ο Orbison έμεινε, μεταξύ άλλων, στην ιστορία για τα χαρακτηριστικά σκούρα μυωπικά γυαλιά που φορούσε. Κατά μία περίεργη σύμπτωση, ήταν στην περιοδεία με τους Beatles που τα πρωτολανσάρησε, διότι είχε ξεχάσει τα κανονικά γυαλιά του στην Αμερική.
Η “Pretty Woman” Claudette δεν έμεινε πολύ με τον Roy Orbison. Λίγο μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού χώρισαν, τα ξαναβρήκαν αργότερα, αλλά τελικά η Claudette σκοτώθηκε σε δυστύχημα με μοτοσυκλέτα.
Το 1991 απονεμήθηκε μετά θάνατον στον Roy Orbison το βραβείο Grammy για την καλύτερη ανδρική ερμηνεία ποπ τραγουδιού. Το βραβείο οφείλετο στο υπέροχο βίντεο A Black And White Night, όπου ο Orbison ερμηνεύει το Pretty Woman με την εκλεκτή συμμετοχή του Bruce Springsteen, του Tom Waits, του Elvis Costello και πολλών άλλων.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
21/9/24
Δημοσίευση σχολίου