Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι άνθρωποι της Columbia Records όταν υπέγραψαν τους Blue Oyster Cult, ίσως μια απάντηση στους Black Sabbath, ίσως ένα καινούργιο rock συγκρότημα που θα μπορούσε να ξεχωρίσει από τα πολλά που αναδυόντουσαν εκείνη την εποχή. Τα τραγούδια που είχαν σαν Soft White Underbelly και Stalk-Forrest Group είχαν ενδιαφέρον αλλά ήταν μακριά από αυτό που λέμε hit single. Σίγουρα όμως είχαν μια παραφυάδα ψυχεδέλειας αλλά το είδος είχε …τελειώσει και οι Eric Bloom τραγούδι/κιθάρα, Donald "Buck Dharma" Roeser κιθάρα/τραγούδι, Joe Bouchard μπάσο/τραγούδι, Albert Bouchard ντραμς/τραγούδι και Allen Lanier πλήκτρα/κιθάρα, είχαν πολύ ενδιαφέροντες στίχους, που εύκολα θα τους χαρακτήριζα σκοτεινούς και μια εκλεπτυσμένη και εκκεντρική πολυπλοκότητα στη μουσική τους. Στο κομμάτι των στίχων πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά στον manager, ποιητή και συνπαραγωγό τους Sandy" Pearlman (διάβασε Trivia).Το εναρκτήριο τραγούδι, Transmaniacon M.C., αναφέρεται στο Altamont Free Concert του 1969 με τα γράμματα "MC" να σημαίνουν motorcycle club, ενώ η μπαλάντα (σύνθεση του Donald Roeser), (Then Came The) Last Days of May, αναφέρεται στην αληθινή ιστορία μιας αγοράς μαριχουάνας στην έρημο του Tuscon της Αριζόνα από 3 φοιτητές, που είχαν σκοπό να την μεταπωλήσουν. Οι πωλητές σκότωσαν τους 2, με τον τρίτο να ξεφεύγει και χάρη στην κατάθεση του, η αστυνομία συνέλαβε τους δολοφόνους δράστες, οι οποίοι καταδικάστηκαν και έμειναν δέκα χρόνια στην φυλακή. Ο Dharma, διάβασε το περιστατικό στην Newsday του Long Island (06/09/1970) και αντιλήφθηκε ότι γνώριζε τον έναν από τους άτυχους νέους κι έγραψε τους στίχους. Όμως το πιο γνωστό τραγούδι από το πρώτο άλμπουμ είναι το Cities on Flame with Rock & Roll, με πολύ καλή κιθαριστική δουλειά και για να μην αδικήσω κανένα, και το Stairway to the Stars που εξελίχθηκε σε all time classic!
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι κριτικοί-κι όχι το κοινό-τους είχαν χαρακτηρίσει σαν απάντηση των Αμερικάνων στους Black Sabbath, αφού τα κοινά στοιχεία ήταν λίγα. Το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ των Blue Öyster Cult είχε ένα ήχο που είχαν δεκάδες αμερικάνικα συγκροτήματα της εποχής κι όπως σημειώνει ο Σωτήρης πιο κάτω, είχαν τη δική τους ταυτότητα. Σίγουρα είχε πολύ ενδιαφέροντες στίχους, σφιχτό ήχο και δεν άργησε να ανακηρυχθεί σαν ένα από τα ξεχωριστά άλμπουμ του heavy metal (σ.σ. ο όρος ΔΕΝ υπήρχε τότε) αλλά αισθάνομαι ότι τα Secret Treaties (1974) και Agents of Fortune (1976) ήταν πολύ καλύτερα.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το εξώφυλλο του δίσκου, που σίγουρα είναι πρωτότυπ. Γενικά τα εξώφυλλα τους ήταν εντελώς αντισυμβατικά με τη μουσική τους και πάντα είχαν έναν μυστηριώδη-σοφιστικέ τόνο.
Το εξώφυλλου του πρώτου άλμπουμ τους (όπως και του δεύτερου), σχεδίασε ο Bill Gawlik, ένας ταλαντούχος φοιτητής της Αρχιτεκτονικής, ο οποίος μάλιστα σχεδίασε και το λογότυπο του συγκροτήματος, από τα πιο διάσημα και αναγνωρίσιμα στη Rock σκηνή. Το τίμημα ήταν 500$. Περισσότερες πληροφορίες για τον Bill Gawlik, δεν υπάρχουν παρά μόνο ότι δούλευε παράλληλα και ως ταξιτζής στη Νέα Υόρκη.
TRIVIA
- To Altamont Speedway Free Festival, διοργανώθηκε το 1969 στο Altamont Speedway της California στις 6 Δεκεμβρίου 1969, μπροστά σε 300.000 και είχε ονομαστεί Woodstock West". Συμμετείχαν οι Jefferson Airplane, Grateful Dead (ακύρωσαν την εμφάνισή τους), Rolling Stones, Santana, the Flying Burrito Brothers και Crosby, Stills, Nash & Young. Το Altamont Free Motorcycle Festival έμεινε στην ιστορία των συναυλιών λόγω της επιθετικής στάσης των Hells Angels που είχαν αναλάβει τη φύλαξη και τάξη(!) και τη δολοφονία του Meredith Hunter.
- Ο Samuel Clarke "Sandy" Pearlman[(1943 – 2016) ήταν παραγωγός, ποιητής, κριτικός ακόμα και στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας. Από τους πρώτους που πίστεψε στους Blue Öyster Cult, έκανε συμπαραγωγή στο πρώτο άλμπουμ τους καθώς και στα Tyranny and Mutation, Secret Treaties, On Your Feet or on Your Knees, Agents of Fortune, Spectres, Some Enchanted Evening κ.α
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
27/9/24
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ BLUE OYSTER CULT S/T/
Πριν ανακαλυφθεί ο όροs A.O.R. για τα συγκροτήματα τηs ανατολικήs ακτήs, και πολύ πριν γράψουν τιs διαχρονικέs επιτυχίεs που τουs καθιέρωσαν - Don’t fear the reaper, Astronomy, Burning for you κλπ - οι Νεουρκέζοι Blue Oyster Cult κυκλοφόρησαν ένα απ τα καλύτερα debut albums για πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα εν έτει 1972 με τίτλο απλά το όνομά τουs. Πολύ καλά ροκ τραγούδια με ξεκάθαρο στίγμα δικήs τουs μουσικήs ταυτότηταs και προσωπικού ύφουs, με classic rock ήχο ωμήs ανεπιτήδευτηs ενέργειαs, χωρίs δαιδαλώδειs συνθέσειs και αβανταδόρικουs εντυπωσιασμούs, ο δίσκοs μαs προιδέασε για το τί επρόκειτο να ακολουθήσει.. και δεν μαs απογοήτευσαν όπωs φάνηκε. με βασική κινητήρια δύναμη τουs Allen Lanier, Donald Roeser και Eric Bloom, οι B.O.C. έγραψαν μερικά απλά τρίλεπτα - τετράλεπτα κομμάτια που δεν κουράζουν και είναι κατάλληλα για airplay.. και για early 70’s θα έλεγα οτι ακροβατούν στα όρια ενόs ιδιότυπου prog-rock προσαρμοσμένο στουs αμερικανούs ακροατέs. Ξεχωρίζω τα Stairway to the stars και Cities on flame with rock and roll. αλλά για μένα αυτό που έβαλε τον ποιοτικό πήχυ ψηλά και μαs προετοίμασε για τα μελλοντικά τουs αριστουργήματα, είναι το Then came the last days of May!
Δημοσίευση σχολίου