Μετά την κυκλοφορία του Mob Rules(1981), οι αναταράξεις στους Black Sabbath ήταν…καθημερινές. Η πρόσληψη του Ian Gillan και η κυκλοφορία του Born Again έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση και σε όλα αυτά ήλθε να προστεθεί το προσωπικό άλμπουμ του Tony Iommi, Seventh Star που τελικά κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα Black Sabbath με τραγουδιστή τον Glenn Hughes. Ήταν φανερό ότι το Μεγάλο Συγκρότημα είχε χάσει το δρόμο του ή καλύτερα, δεν μπορούσε να βρει το καινούργιο σωστό μονοπάτι. Η κυκλοφορία του Eternal Idol(1987) φάνηκε ότι σε μια εποχή που το hard/melodic/sleaze κι ότι άλλο θέλετε κυριαρχούσε, μπορούσε να επαναφέρει το συγκρότημα σε ένα καλό επίπεδο (αν κι όλα ήταν υπό αίρεση)
ΤΙ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ
Διαβάζοντας στα στοιχεία του δίσκου (credits), οι μουσικοί που αποτελούν τους Black Sabbath είναι Tony Iommi κιθάρες, Tony Martin τραγούδι, πλήκτρα, Bob Daisley μπάσο και Eric Singer ντραμς. Όμως για να φθάσουν στην παραπάνω σύνθεση πέρασαν από πολλά κύματα, ξεκινώντας από τον μπασίστα Dave Spitz που αναγράφεται το όνομά του στα credits, αλλά στο δίσκο παίζει ο Bob Daisley. Και ναι μεν ντραμς παίζει ο Eric Singer αλλά τα overdubs στο Scarlet Pimpernel, παίζονται από τον Bev Bevan (πρώην ELO). Στην ουσία οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών είχαν ξεκινήσει με τον Spitz και τραγουδιστή τον Ray Gillen και σύμφωνα με τον βετεράνο Daisley, o Gillen Gillen δεν τα κατάφερνε με τους στίχους(!) και το management σταμάτησε να πληρώνει όλους τους μουσικούς. Οι ηχογραφήσεις είχαν γίνει στο Montserrat της Καραιβικής και με την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη, ο Gillen απολύθηκε και το συγκρότημα συνέχισε με με session μπασίστα τον Daisley, που απέρριψε πρόταση του Iommi να γίνει μόνιμο μέλος, προτιμώντας τη θέση του στο συγκρότημα του Gary Moore. Χωρίς τραγουδιστή και στην ουσία χωρίς πυξίδα, οι Black Sabbath ξεκινούν auditions με έναν από αυτούς να είναι ο Jon Oliva των Savatage και μετά από πρόταση του manager Albert Chapman, ο Iommi δοκίμασε τον άγνωστο Tony Martin που έως τότε τραγουδούσε στους Alliance. Στην audition, o Martin τραγούδησε μόνο το Shining κι ο Iommi τον προσέβαλε αμέσως. Στην αρχή ο Martin νόμιζε ότι ήθελε να τραγουδήσει τα τραγούδια του Hughes και του είπε «I couldn’t sing like Glenn Hughes, nobody can”. Η πρώτη δουλειά που έκανε ήταν να ξανά τραγουδήσει τα τραγούδια του Gillen με την καθοδήγηση του Chris Tsangarides, να τα ηχογραφήσει μέσα σε μια εβδομάδα και σύμφωνα με τον Martin “απλώς τραγούδησα ότι μου έδωσαν», με τους Tony Iommi και Bob Daisley να γράφουν τη μουσική και τους στίχους, αντίστοιχα αν και στα credits αναφέρεται ΜΟΝΟ το όνομα του Iommi.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το μελωδικό riff της κιθάρας στο ξεκίνημα του Shining είναι η κατάθεση της (καινούργιας) μουσικής ταυτότητας των Black Sabbath, με το ρίσκο του καινούργιου τραγουδιστή που δικαίωσε με το παραπάνω τις προσδοκίες και έφτιαξε τη δική του εποχή στο Μεγάλο Συγκρότημα. Tα Hard life to Love και Born to Lose είναι 21 από τα πλέον αντιπροσωπευτικά τραγούδια της καινούργιας φάσης του συγκροτήματος, πλούσια σε μελωδίες και καμία σχέση με το παρελθόν των Ozzy και Dio.Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι, που με το πρώτο άκουσμα, φαίνεται ότι γράφτηκε για τη φωνή του Dio.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του Eternal Idol για τη στήλη Σήραγγα του Χρόνου και οι αιτίες ήταν δύο: η πρώτη ότι μαζί με το Headless Cross είναι τα αγαπημένα μου της περιόδου Tony Martin και η δεύτερη ότι χάραξε με καταλυτικό τρόπο, το μελλοντικό ήχο των Black Sabbath. Χωρίς κανείς μας να το φαντάζεται, μετά την παλινωδία του Born Again, το Μεγάλο Συγκρότημα, απέκτησε μια σειρά νέων fans που ΔΕΝ τους είχε και που δεν ενδιαφερόντουσαν για την Ozzy περίοδος τους.
Το Eternal Idol (No 66 UK, No168 USA)απέτυχε εμπορικά αλλά η ποιότητά του είναι δεδομένη.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Η στάση των 2 μοντέλων, βασίζεται στο άγαλμα του Auguste Rodin, του 1889, που είχε τίτλο The Eternal Idol και το συγκρότημα ζήτησε άδεια να το βάλει στο εξώφυλλο, αλλά του αρνήθηκαν. Τα 2 μοντέλα που φωτογραφήθηκαν για το εξώφυλλο νοσηλεύτηκαν λόγω της τοξικότητας του χρώματος.
Οι Black Sabbath συνέχισαν με τον Tony Martin και ηχογράφησαν το Headless Cross(1989), ο Daisley επέστρεψε στην μπάντα του Gary Moore και βγήκε περιοδεία και οι Gillen και Singer σχημάτισαν τους Badlands με τους Greg Chaisson μπάσο και Jake E. Lee κιθάρα.
TRIVIATo Nightmare προοριζόταν για την ταινία A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors(1987)
H remastered έκδοση του cd (2010) ήταν 2πλή κι εκτός από τα Black Moon (άλλη κομματάρα που το ξανά δούλεψαν και το συμπεριέλαβαν στο Headless Cross) και Some kind of Woman (σύνθεση του Tony Martin) που ήταν b side σε singles, περιέχει και 2ο cd με sessions από τις ηχογραφήσεις του Ray Gillen.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
6/9/24
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ETERNAL IDOL
Οι μουσικές καρέκλες σχετικά με την θέση του τραγουδιστή φαίνεται να έγιναν το αγαπημένο παιχνίδι των Black Sabbath μετά το τέλος της πρώτης περιόδου με τον Ronnie James Dio στα φωνητικά. Ένα παιχνίδι που τελείωσε με την άφιξη του Tony Martin και την κυκλοφορία του Eternal Idol επαναφέροντας μία σταθερότητα, τουλάχιστον όσο αυτό αφορούσε το μικρόφωνο. Φτάνοντας στο σήμερα, η αξία της "εποχής" του Tony Martin έχει ευτυχώς αποκατασταθεί ως ένα σημείο. Το Eternal Idol είναι η αρχή του μίτου για σπουδαία αλμπουμς όπως το Headless Cross και το TYR που ακολούθησαν.
Δημοσίευση σχολίου