ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ STRANGEHOLD ΤΟΥ TED NUGENT

 

Το 1975 με βρίσκει μαθητή στην Ε Γυμνασίου στο Η! Γυμνάσιο Αρρένων, στην πλτ. Κολιάτσου. Ήδη έχω ξεκινήσει να φτιάχνω τη δισκοθήκη μου κι έχοντας το δικό μου δωμάτιο, μπορούσα άνετα να περνάω πολλές ώρες ακούγοντας μουσική δυνατά ή με ακουστικά (τότε είχαν να αποκτούν και οικιακή χρήση,  πέραν της επαγγελματικής). Μόλις είχα πάρει ένα καινούργιο πικ απ, δεν θυμάμαι τη μάρκα του, αλλά  ήταν πολύ καλύτερο από το προηγούμενο μονοφωνικό Panasonic. Τότε αγόρασα το πρώτο άλμπουμ του Ted Nugent που είχε κυκλοφορήσει στην Αμερική από το Σεπτέμβριο του 1975 αλλά κατά την πάγια τακτική των τότε δισκογραφικών εταιρειών, οι κυκλοφορίες στη χώρα μας γινόντουσαν με καθυστέρηση μερικών μηνών. Σαν όνομα, πρώτη φορά τον άκουγα, δεν είχα ιδέα περί Amboy Dukes και ψυχεδελικών καταβολών του, αλλά η μια και μοναδική φορά που είχα ακούσει στο ραδιόφωνο το Stranglehold, έφθανε να με στείλει στο γειτονικό δισκάδικο, του οποίου ήμουν πολύ καλός πελάτης. Τι κομματάρα ήταν αυτή! 8 φοβερά λεπτά, με διαρκείς αλλαγές, με τα τέσσερα όργανα (μπάσο, 2 κιθάρες, ντραμς) να εναλλάσσονται, σαν ένας κορυφαίος παλιοροκάδικος ύμνος της δεκαετίας του 70. Η καλοπροβαρισμένη τετράδα των Derek St. Holmes τραγούδι, κιθάρα, Ted Nugent κιθάρα, τραγούδι, Rob Grange μπάσο και Cliff Davies ντραμς, σε κάθε κομμάτι του άλμπουμ δείχνει μια ακατάβλητη διάθεση κι όρεξη. Το φορτωμένο με τεστοστερόνη Stranglehold είναι ένα άριστο δείγμα του τι με περίμενε να ακούσω στο πρώτο άλμπουμ του Nugent, με το διαρκές ρολάρισμα του Cliff Davies να ανανεώνει το ενδιαφέρον του ακροατή. Εξ΄άλλου ΔΕΝ υπάρχει άνθρωπος που να ακούει για πρώτη φορά το κομμάτι και να μην ρωτάει "'τι είναι αυτό;”
Το καλοκαίρι του 2024, σε συνέντευξη του στην εκπομπή Dr. Music, ο Nugent αποκάλυψε μια πραγματικά απίθανη ιστορία, από αυτές που δεν ξεχνιούνται. Όταν είχε ήδη υπογράψει στην Epic και ετοιμαζόταν να μπει στο studio για να προχωρήσει τις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του πρώτου δίσκου του, έγινε μια ακρόαση των demos των τραγουδιών με τα στελέχη της εταιρείας, για να καταλήξουν στην τελική λίστα, όταν κατάλαβε ότι τόσο τα στελέχη της εταιρείας όσο και ο συμπαραγωγός Lewis Futterman του είπαν ότι όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με τα τραγούδια αλλά συμφώνησαν να μην ηχογραφήσει το 8λεπτο Stranglehold, "επειδή δεν έχει ρεφρέν, και κανείς δεν θα παίξει στο ραδιόφωνο ένα οκτάλεπτο τραγούδι με τόσο κιθάρα». Ο Nugent τους απάντησε »Σας αγαπώ παιδιά, αλλά αυτό είναι τρελό! Από πότε υπάρχει κανόνας που να λέει ότι ένα τραγούδι πρέπει να έχει ρεφρέν; Δεν χρειάζεται να έχει ρεφρέν. Όλο το κομμάτι είναι groovy. Και παρεμπιπτόντως, με υπογράψατε και μου δώσατε πολλά χρήματα γιατί ήρθατε σε δέκα από τις συναυλίες μου και είδατε πώς αγαπάει ο κόσμος το Stranglehold. Και τώρα θέλετε να το βγάλετε από το δίσκο;» Σηκώθηκε κι ευγενικά τους είπε “Fuck you, πρέπει να φύγω γιατί σε μια ώρα ηχογραφώ και το πρώτο που θα ηχογραφήσω θα είναι το Stranglehold».

Το Σεπτέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ του με το Stranglehold να ανοίγει  το δίσκο και να σταματάει στο Νο 28 του αμερικάνικου chart μεγάλων δίσκων και στο Νο58 του Βρετανικού, ξεπερνώντας τα 2.000.000 αντίτυπα, με το Strangehold με την ασυνήθιστη συνθετική δομή του να αναδεικνύεται σαν ένα από τα καλύτερα κομμάτια του hard rock ΟΛΩΝ των εποχών! Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξή στο Dr.Music εδώ.
Διαβάζοντας την παρά πάνω ιστορία, καταλαβαίνετε πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει τη λάθος επιλογή από τη σωστή και πόσο εύκολα, άνθρωποι της δισκογραφίας που ΑΥΤΗ είναι η δουλειά τους να κάνουν ένα τόσο σοβαρό λάθος. Καλά κι αυτός ο συμπαραγωγός, τι στην οργή έκανε;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

1/7/24

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος