Το απόγευμα της Παρασκευής 12/7/2024 βρίσκει εμένα και τους δύο φίλους από Αθήνα που κατέφθασαν την ίδια μέρα, να παρκάρουμε στα πέριξ της Μονής Λαζαριστών για να παρακολουθήσουμε το συναυλιακό γεγονός του καλοκαιριού για την πόλη της Θεσσαλονίκης, όσον αφορά τον χώρο του hard rock/heavy metal: τους εκρηκτικούς και άκρως διασκεδαστικούς Steel Panther.
Σύμφωνα με σχετική ιστοσελίδα, η Μονή Λαζαριστών, στην σημερινή Σταυρούπολη της Δυτικής Θεσσαλονίκης, χτίστηκε το 1886 από τους μοναχούς του τάγματος του Αγίου Βικεντίου του Παύλου, που έγιναν γνωστοί ευρύτερα από την έδρα του τάγματος στην εκκλησία Saint-Lazare στο Παρίσι. Στα τέλη του 20ου αιώνα, το κτήριο, που είχε υποστεί αρκετές φθορές και είχε παραμεληθεί ανά τους αιώνες, εντάχθηκε στο πρόγραμμα των μεγάλων έργων που πραγματοποιήθηκαν από τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης “Θεσσαλονίκη 1997” και το 1996 ξεκίνησαν οι εργασίες αναστήλωσης και προσθήκης στο αρχικό κτίσμα. Το συγκρότημα της Μονής Λαζαριστών αποπερατώθηκε το 1997 και άρχισε σταδιακά να διατίθεται στο κοινό με την πραγματοποίηση θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών, εκθέσεων και άλλων εκδηλώσεων.
Για όσους δεν είναι και πολύ εξοικειωμένοι με το συγκρότημα, παραθέτω ένα σύντομο βιογραφικό. Οι Steel Panther είναι ένα κωμικό glam metal συγκρότημα από το Los Angeles της Καλιφόρνια, που δημιουργήθηκε το 2000 ως Metal Shop και αργότερα γνωστό ως Metal Skool πριν γίνει Steel Panther το 2008. Το συγκρότημα, με τους Ralph "Michael Starr" Saenz (φωνητικά), Russ "Satchel" Parrish (κιθάρα), Travis "Lexxi Foxx" Haley (μπάσο) και ο Darren "Stix Zadinia" Leader (τύμπανα), κέρδισαν την προσοχή στο Sunset Strip ερμηνεύοντας διασκευές από glam metal συγκροτήματα των 80s και δικά τους χιουμοριστικά και σκανδαλιστικά τραγούδια. Για την ιστορία, ο Starr ήταν τραγουδιστής στους Atomic Punks, ένα tribute band των Van Halen της πρώτης εποχής με τον David Lee Roth (με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “David Lee Ralph”), ενώ ο Satchel έχει δουλέψει με τον κιθαρίστα Paul Gilbert, τον Jeff Pilson στους War & Peace, αλλά ακόμα σημαντικότερη ήταν η δουλειά του ως κιθαρίστας στο βραχύβιο σχήμα του Rob Halford, τους Fight. Την τετραετία 2002-2006 έπαιξε στους Atomic Punks, όπου και γνωρίστηκε με τον Starr, ενώ παράλληλα στις αρχές της δεκαετίας ήδη έπαιζε στο δικό του συγκρότημα με τον μετέπειτα ντράμερ των Steel Panther, Stix Zadinia.
Το ντεμπούτο EP τους, Hole Patrol, κυκλοφόρησε το 2003. Το πρώτο άλμπουμ τους Feel the Steel (2009), καρφώθηκε στο Νο. 1 του Billboard Comedy, ενώ το δεύτερο τους Balls Out (2011), τα πήγε επίσης καλά, οδηγώντας σε περιοδείες με τους Def Leppard, τους Mötley Crüe και τους Guns N' Roses. Το 2021, ο Lexxi Foxx αποχώρησε από το συγκρότημα και ως αντικαταστάτης του επιλέχθηκε ο Joe “Spyder” Lester. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε πέρυσι το άλμπουμ On The Prowl. Οι κυκλοφορίες τους είναι γνωστές για τον κωμικό και σατιρικό τους χαρακτήρα σχετικά με το glam metal και το περιρρέον lifestyle. Ο ξεχωριστός συνδυασμός πονηρού χιούμορ και glam metal, σε συνδυασμό με τις δυνατές ερμηνείες και τα σκανδαλιστικά βιντεοκλίπ, τους έχει κερδίσει πολλούς θαυμαστές και σημαντική αναγνώριση στην rock και metal κοινότητα.
 |
| Gus G+Ronnie Romero |
Μπήκαμε σχετικά εύκολα στον χώρο και συναντήσαμε γνωστούς από όλη την Ελλάδα. Εκτός φυσικά από την Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, το Ρέθυμνο, η Λάρισα, η Πτολεμαΐδα και πολλές άλλες πόλεις έδωσαν το παρόν με κόσμο που ήρθε είτε ατομικά είτε οργανωμένα με εκδρομές. Βλέπετε, επρόκειτο για την πρώτη και μοναδική εμφάνιση του συγκροτήματος στην χώρα μας, οπότε πολλοί συνέρρευσαν από όλη την επικράτεια για να παραστούν σε αυτό το ιδιαίτερο event. Μετά από τις συστάσεις και τα σχετικά, κατευθυνθήκαμε σε ένα από τα τρία μπαρ που εξυπηρετούσαν τον χώρο για την απαραίτητη… ενυδάτωση! Στο μπαρ οι τιμές ήταν λογικές θεωρώ, με τίμια τριάδα μπύρες στα 10 Ευρώ. Με ένα πέρασμα από το merch stand ρίξαμε μια ματιά και στα προς πώληση είδη, που περιλάμβαναν t-shirts (στα 40 Ευρώ) και πιο οικονομικές επιλογές όπως καρφίτσες, τσάντες και ραφτά.
Η συναυλία ξεκίνησε με το δίδυμο των Gus G και Ronnie Romero, μία εμφάνιση που είχε αναγγελθεί μετά την ανακοίνωση της συναυλίας των Steel Panther. Καλοδεχούμενη φυσικά, καθώς είχαμε την ευκαιρία να δούμε δύο εξαιρετικά ταλαντούχους καλλιτέχνες στην σκηνή, με τον Χιλιανό πρώην τραγουδιστή των βραχύβιων Rainbow του 21ου αιώνα, να συνοδεύει φωνητικά τον resident guitar hero της Θεσσαλονίκης, ο οποίος δεν παύει ποτέ να ακούγεται δουλεμένος και εντυπωσιακός. Οι δυο τους ταιριάζουν αρκετά, έχουν ήδη εμφανιστεί κάμποσες φορές μαζί στην σκηνή και θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε και κάτι δισκογραφικά από αυτούς, δεν θα ήταν μία παράταιρη ένωση. Το set τους ξεκίνησε με το Fearless του Gus G, από την ομώνυμη προσωπική δουλειά του 2018, και στην συνέχεια κινήθηκε περισσότερο σε διασκευές παλιών αγαπημένων ύμνων όπως τα Highway Star(Deep Purple), Mob Rules (Black Sabbath) και Kill the King(Rainbow). Σε εκείνο το σημείο, ανέβηκε στην σκηνή ο frontman των Steel Panther, Michael Starr, τραγουδώντας το Redemption από το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Gus.G ένα τραγούδι που το είχαν γράψει μαζί σε κάποιο πέρασμα του κιθαρίστα από το Los Angeles. H παράσταση του Gus συνεχίστηκε για λίγο ακόμα, με τα Cold Sweat (Thin Lizzy) και το προσωπικό του I Am the Fire, κλείνοντας το set με επικό τρόπο και το War Pigs των Black Sabbath. Οι Gus G και Ronnie Romero έπαιξαν γύρω στα 45 λεπτά, χωρίς να κουράσουν και εξυπηρετήσαν επάξια τον σκοπό τους, ζεσταίνοντας τον κόσμο, σε μία ήδη πολύ ζεστή βραδιά, για τo κυρίως πιάτο που άκουγε στο όνομα Steel Panther.
Εν μέσω ενθουσιώδους υποδοχής από σχεδόν (κατά προσωπική μου εκτίμηση) 1.500 θεατές, οι Ατσάλινοι Πάνθηρες ανέβηκαν στην σκηνή και εκεί ξεκίνησε το πραγματικό πάρτι, με το μεγάλο τους hit, Eyes of a Panther. Το συγκρότημα ήταν σε μεγάλη φόρμα, έχοντας εντυπωσιακό ήχο, θαρρείς και έπαιζαν σε απόλυτη αρμονία από το στούντιο. Στην πραγματικότητα, τα σόου των Steel Panther είναι αυτό που θα περίμενε κάποιος από ένα τέτοιου είδους σχήμα, συνδυάζοντας το stand-up comedy με σατιρικού τύπου heavy metal ύμνους. Την μερίδα του λέοντος στο set είχαν τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, με τα Asian Hooker και Death to All but Metal (συν το εναρκτήριο τραγούδι) από το Feel the Steel και τα 17 Girls in a Row, Just Like Tiger Woods, Tomorrow Night και Weenie Ride από το Balls Out.
To τελευταίο το έπαιξαν μετά από έναν αυτοσχεδιασμό, όπου τραγούδησαν διαδοχικά και οι τέσσερεις (με τον Stix να παίζει … πλήκτρα!) κάνοντας σκανδαλιστικές, ανήθικες προτάσεις σε μία κοπέλα από το κοινό που ανέβασαν στην σκηνή, πρόλογο ουσιαστικά του 17 Girls in a Row, όπου έγινε κυριολεκτικά το σώσε, καθώς όσες κοπέλες από το κοινό το επιθυμούσαν είχαν την ευκαιρία να ανέβουν στην σκηνή με το συγκρότημα!
 |
| 17 Girls in a Row |
Εκτός από τους ασταμάτητους λικνισμούς και τον αισθησιακό χορό στο εν λόγω τραγούδι – ίσως το highlight της βραδιάς – η μπάντα δεν σταμάτησε να βγάζει ενέργεια και κέφι, κατά την διάρκεια της συναυλίας. Από το πρόσφατο άλμπουμ, για τους σκοπούς του οποίου περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο, ακούστηκαν τα 1987 (αφιερωμένο στην καλύτερη χρονιά του metal στην Αμερική, σύμφωνα με τον Satchel), Ain't Dead Yet και Friends With Benefits.
Κάπου στην μέση του set, o Satchel έδωσε λίγο χρόνο στους υπόλοιπους να ξεκουραστούν, παίζοντας ένα φοβερό κιθαριστικό σόλο, που αποδεικνύει την αξία του σαν κιθαρίστα πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Στην συνέχεια, ο Gus G, ανταποδίδοντας την παρουσία του Starr στο δικό του set, ανέβηκε στην σκηνή ντυμένος… Satchel, για να παίξουν μία διασκευή στο Crazy Train του Ozzy Osbourne. Το set των Steel Panther έκλεισε με δύο hits από το άλμπουμ All You Can Eat, το ξεσηκωτικό Party Like Tomorrow Is the End of the World και την ωδή στο ανώνυμο στοματικό σεξ, Gloryhole, εν μέσω πανηγυρισμών από τον κόσμο.
Πέρα από τα κομμάτια με το stand-up comedy που μας χαλάρωσαν και πραγματικά ρίξαμε πολύ γέλιο, έχω να πω το εξής: πρόκειται τέσσερεις τολμηρούς τύπους που δεν διστάζουν να έρθουν σε στενή επαφή με το κοινό, που δεν φοβούνται να τσαλακώσουν τους εαυτούς τους πάνω στην σάτιρα και που σίγουρα είναι εξαιρετικοί μουσικοί, καταρτισμένοι και προβαρισμένοι. Μία μπάντα με πολύ ταλέντο, που στήνει ένα σόου το οποίο (φαντάζομαι), είναι ό,τι κοντινότερο θα δούμε ποτέ σε αυτή την δύσμοιρη χώρα από την glam metal σκηνή της Sunset Strip, του Hollywood και του Los Angeles της δεκαετίας του ’80, από ανθρώπους που τα έζησαν από πρώτο χέρι. Προσωπικά, εντυπωσιάστηκα τόσο που πήγα να πάρω και το t-shirt μου λίγο πριν το τέλος της συναυλίας. Η θερμοκρασία ήταν βασανιστικά υψηλή αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο. Μέσα σε πολύ ανεβασμένο κλίμα και διάθεση, οι Steel Panther μας αποχαιρέτησαν, ενώ συνάντησαν κάποιους fans μετά από λίγη ώρα για γνωριμίες, φωτογραφίες και τα σχετικά.
ΥΓ: Ιδανικός επίλογος θα ήταν το πάρτι που λογικά θα έπρεπε να ακολουθήσει στα σχετικά μπαρ της περιοχής των Λαδάδικων – συγκεκριμένα στην πολύπαθη οδό Αιγύπτου. Δυστυχώς, εκεί υφίσταται ένας ακήρυχτος πόλεμος με τις Αρχές εδώ και λίγες εβδομάδες, που φιλοδοξούν να στραγγαλίσουν την νυχτερινή διασκέδαση στα μπαρ, απαιτώντας, τελείως παράλογα (προφασιζόμενοι καταγγελίες .. ιδιοκτητών καταλυμάτων που δεν υπάρχουν στο συγκεκριμένο σημείο) την εφαρμογή ενός κόφτη στα 80 decibel (!), που φυσικά ξεπερνιέται με την απλή ομιλία (που λόγος για μουσική!). Οπότε ο κόσμος μαζεύτηκε μουδιασμένα εκεί για να συνεχίσει την «διασκέδαση» του στην μούγκα. Σκηνικά που είχαμε να δούμε από την εποχή του κορωνοιου και μάλλον εξυπηρετούν σκοπούς και συμφέροντα τουλάχιστον ύποπτα, τα οποία θα αποκαλυφθούν εν καιρω.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Κώστας Τσιρανίδης
16/7/24
Δημοσίευση σχολίου