.jpg)
Παρά την απώλεια αυτή, το συγκρότημα αποφάσισε να συνεχίσει, έχοντας πλέον σαν πυρήνα του τον μπασίστα Don Van Stavern και τον κιθαρίστα Mike Flyntz. Ο πρώτος συμμετείχε στα άλμπουμ Thundersteel (1988), The Privilege of Power (1990) και Immortal Soul (2011) και ο δεύτερος είναι στο συγκρότημα από το άλμπουμ Nightbreaker (1993) και μετά. Τους Van Stavern και Flyntz πλαισίωσαν ο κιθαρίστας Nick Lee (μαθητής του Flyntz), o ντράμερ Frank Gilchriest (γνωστός και από την συμμετοχή του στους Virgin Steele) και ο τραγουδιστής Todd Michael Hall. Τέλος, έγινε και μια μικροαλλαγή στο όνομα της μπάντας όπου προστέθηκε ένα V (5) που συμβολίζει τον πέμπτο κατά σειρά τραγουδιστή της και ταυτόχρονα το νέο, πέμπτο «κεφάλαιο» που θα ξεκινούσε.
Με την σύνθεση αυτή, που κρατάει έως σήμερα, κυκλοφόρησαν το 2014 το καταπληκτικό Unleash the Fire και στην συνέχεια, το 2018, το πολύ καλό Armor of Light, που παραδόξως, οι περισσότερες κριτικές που έχω διαβάσει, το θεωρούν μέτριο άλμπουμ ενώ, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και φτάνουμε στο 2024, όπου μετά από 6 χρόνια απουσίας, οι Riot κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ, Mean Streets, τρίτο της πέμπτης περιόδου τους και δέκατο έβδομο της συνολικής τους ιστορίας.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Το Mean Streets συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με τις προηγούμενες δυο κυκλοφορίες, εκ του ασφαλούς, χωρίς βέβαια αυτό να είναι κάτι κακό ή να μειώνει την ποιότητα των συνθέσεων. Για μια ακόμη φορά ακούμε δυναμικό και γρήγορο metal, στα όρια του power, σαφώς επηρεασμένο από το στυλ του υπερ-κλασικού Thundersteel και με αρκετά στοιχεία από το αλήτικο και χύμα hard rock της πρώτης τους φάσης (τα άλμπουμ με Speranza και Forrester στα φωνητικά) εμπλουτισμένα όμως με πιο metal ήχο.
Μεγάλο κεφάλαιο για την μπάντα αποτελεί ο τραγουδιστής Todd Michael Hall, με την εντυπωσιακή σε έκταση, μελωδικότητα και χροιά φωνή του που άνετα τον κατατάσσει, ίσως στον καλύτερο που έχει περάσει από το συγκρότημα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους δυο κιθαρίστες, οι οποίοι τιμούν την παράδοση της μελωδίας και τεχνικής που πάντα χαρακτήριζε τα τραγούδια των Riot. Ιδιαίτερα δε όταν έρχεται η στιγμή των σόλο, οι Flyntz και Lee, μας αφήνουν άναυδους, τόσο στις μεταξύ τους εναλλαγές όσο και στις δισολίες τους. Φυσικά, ούτε το rhythm section υπολείπεται, με τον Van Stavern να αποδίδει άψογα τις στιβαρές μπασογραμμές του και τον Gilchriest να «βομβαρδίζει» ανελέητα σαν πυροβολαρχία.
Το άλμπουμ έχει συνολική διάρκεια 52 περίπου λεπτά και περιλαμβάνει 12 τραγούδια τα οποία είναι όλα πολύ καλά και θεωρώ ότι δεν περιλαμβάνει κανένα filler αφού δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι που να ζορίζεσαι να το ακούσεις. Αν θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε κάτι «αρνητικό», αυτό είναι ότι πολλά από τα τραγούδια έχουν παρόμοιο στυλ και στις πρώτες ακροάσεις, αν ακούσεις τον δίσκο από την αρχή ως το τέλος, έχεις την εντύπωση ότι ακούς τα ίδια θέματα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει την λανθασμένη εντύπωση ότι οι συνθέσεις είναι αδιάφορες. Αυτό συνέβη και σε εμένα και μόνο μετά την τρίτη προσεκτική ακρόαση άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Μιλάμε δηλαδή για περίπτωση άλμπουμ grower, δηλαδή όσο περισσότερο το ακούς, τόσο περισσότερο το εκτιμάς.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το Mean Streets ξεκινάει ιδανικά με το Hail to the Warrior, ένα γρήγορο και ισοπεδωτικό κομμάτι, σχεδόν power metal, με πιασάρικο ρεφραίν, δυνατό μπάσο, ντραμς πολυβόλο, φωνητικά καμπάνα και εντυπωσιακό σόλο. Παραπέμπει στο στυλ των κομματιών του Thundersteel και αποτελεί το πρότυπο για τα υπόλοιπα γρήγορα κομμάτια του δίσκου, όπως το High Noon, ένα τραγούδι με απίστευτη ενέργεια, σόλο που θερίζει και θεματολογία σχετικά με την Άγρια Δύση, τα υπερηχητικά Higher και Mortal Eyes, το Lost Dreams, που περιλαμβάνει το καλύτερο σόλο του άλμπουμ και το No More, με πολύ ωραίες μελωδικές γραμμές και που, αν και τελευταίο του δίσκου, είναι ένα από τα καλύτερα. Τα έξι αυτά κομμάτια, το μισό άλμπουμ δηλαδή, αποτελούν την υποομάδα των γρήγορων, power metal συνθέσεων, οι οποίες είναι η μια καλύτερη από την άλλη και ακολουθούν πιστά το ύφος που έθεσαν οι Riot με το νέο ξεκίνημά τους, από το Unleash the Fire του 2014.
Το υπόλοιπο μισό άλμπουμ έχει εξίσου καλά και ενδιαφέροντα κομμάτια και συγκεκριμένα το Feel the Fire, πρώτο single και βίντεο του δίσκου, με πιο εμπορικό ύφος και αύρα από 80’s metal, το μεσαίας ταχύτητας Love beyond the grave, το πιο hard rock Lean into it, το ήρεμο Open Road και τέλος, δυο από τα πιο καλά τραγούδια του δίσκου, το προσωπικό αγαπημένο , Beyond this time, με ένα ιδιαίτερα επικό/ανθεμικό κουπλέ και το ομώνυμο, Mean Streets, ένα κομμάτι που θυμίζει τα πρώτα άλμπουμ της μπάντας και αναφέρεται σε νοσταλγικές αλητήριες καταστάσεις, όπως ακριβώς έκανε και το Take me Back από το άλμπουμ Unleash the Fire.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το νέο άλμπουμ των Riot ακολουθεί πιστά την μουσική φόρμουλα που έθεσε το συγκρότημα στο νέο του αυτό «κεφάλαιο», δεν έχει εκπλήξεις ούτε πειραματισμούς, αλλά προσφέρει πολύ καλό, παραδοσιακό και δυναμικό heavy metal. Για ένα συγκρότημα που σε λίγο θα συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής και έχει περάσει πολλές και διάφορες δοκιμασίες και δυσκολίες, το Mean Streets είναι μια άριστη κυκλοφορία, προσφέρει κάτι παραπάνω από 50 λεπτά ηχητικής απόλαυσης, συγκαταλέγεται άνετα στις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2024 όσον αφορά τις «παλιοσειρές» και αποδεικνύει - όπως έχει συμβεί πολλές φορές μέσα στο 2024 – ότι οι βετεράνοι έχουν ακόμα να προσφέρουν πολλά στο metal.
Επενδύστε και απολαύστε ανεπιφύλακτα!
9/10
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
Δημοσίευση σχολίου