Η 19η Αυγούστου 1991 ήταν σημαδιακή ημερομηνία για τους Judas Priest. Το συγκρότημα περιόδευε για την Painkiller tour παίζοντας στο Τορόντο όταν δεν λειτούργησε ο ανυψωτής της σκηνής και η Harley Davidson του Rob Halford, έπεσε πάνω σε μια δοκό, με αποτέλεσμα ο τραγουδιστής να υποστεί κάταγμα στη μύτη, διάστρεμμα στον λαιμό, να μείνει αναίσθητος για λίγο ενώ το συγκρότημα συνέχιζε να παίζει. Αφού ανέκτησε τις αισθήσεις του, ο Halford επέστρεψε και τελείωσε την παράσταση. Αμέσως μετά ασθενοφόρο τον πήγε στο κοντινότερο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.
Στην πραγματικότητα, αυτό το τυχαίο γεγονός, επίσπευσε την αποχώρησή του από το Μεγάλο Συγκρότημα, με τον Metal God να στέλνει μια επιστολή προς την εταιρεία management των Jayne Andrews και Bill Curbishley, που χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες, τους δήλωνε την αποχώρησή του από τους Judas Priest.
«Νομίζω ότι το συγκρότημα και εγώ πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα ο ένας από τον άλλον. Θα απομακρυνθώ και θα κάνω ένα σόλο δίσκους». Η απάντηση που έλαβε από τον Curbishley ήταν επιθετική αφού του είπε ότι κάνει λάθος και ήταν ανόητος που σκεφτόταν να φύγει όταν το συγκρότημα βρισκόταν στην κορυφή. Ο Halford δεν του απάντησε, αλλά έκανε μια συνέντευξη Τύπου, όπου επιβεβαίωσε στους θαυμαστές ότι δεν παραιτείται από τους Judas Priest ούτε ότι έχει AIDS (σ.σ. ήταν περίοδος κουτσομπολιών για το συγκεκριμένο θέμα, με τον Freddie Mercury να έχει αποκαλύψει ότι ήταν θετικός στον ιό HIV), ρίχνοντας το βάρος της αποχώρησής του στο δημιουργικό κομμάτι που ήθελε να δοκιμάσει σαν σόλο καλλιτέχνης.
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ
Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι Judas Priest αφού έκαναν τις απαραίτητες auditions στους Steve Grimmett (Grim Reaper, Lionsheart, ex-Onslaught), Ralf Scheepers (Primal Fear, ex-Gamma Ray), Whitfield Crane (Ugly Kid Joe) αλλά και τον πρώην Accept, David Reece, κατέληξαν στον Αμερικάνο Tim "Ripper" Owens πρώην μέλος του tribute συγκροτήματος στους Judas Priest, British Steel. Με τον Ripper στο μικρόφωνο, οι Judas Priest κυκλοφόρησαν τα studio άλμπουμ Jugulator( 1997) και Demolition(2001) καθώς και 2 live, τα '98 Live Meltdown και Live in London (2003). Από την άλλη πλευρά, ο Metal God με τον Scott Travis στα ντραμς, σχημάτισε τους Fight με τους οποίους κυκλοφόρησε τας άλμπουμ War of Words( 1993) και A Small Deadly Space(1995), με το EP Mutations(1994) να μεσολαβεί των 2 κυκλοφοριών. Ευτυχώς διαλύθηκαν και το 1997 οι πειραματισμοί του συνεχίζονται, με τους 2wo με τους οποίους κυκλοφόρησε (και πάλι ευτυχώς) μόνο ένα άλμπουμ, το Voyeurs(1998). Και οι νεότεροι, διαβάζεται αυτά τα «ευτυχώς», γιατί ο ήχος του είχε γίνει grunge κι αν εξαιρέσω το πρώτο άλμπουμ των Fight, τα άλλα ήθελαν μεγάλη υπομονή για να τα ακούσεις. Το 1999 σχημάτισε τους Halford, με τον ήχο του να επιστρέφει στο κλασικό metal, με το άλμπουμ Resurrection(2000) που αποτέλεσε την καλύτερη σόλο προσπάθεια του Ακολούθησαν τα Live Insurrection(2001), Crucible(2002), το live DVD Live in Anaheim για να κλείσει η προσωπική περιπέτεια του (σ.σ και δική μας) με τον Halford IV: Made of Metal. 10 χρόνια υπομονής ήταν αρκετά. To Σεπτέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Confess.
Η ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ
Η επανένωση του Halford με τους Judas Priest, προέκυψε μετά από χρόνια εικασιών και φημών για να φθάσουμε στο 2002 όπου ο Metal God είπε «το ένστικτο μου λέει ότι κάποια στιγμή θα συμβεί». Ήταν Ιούλιος 2003 όταν επέστρεψε στο Συγκρότημα και την επόμενη χρονιά βγήκαν περιοδεία στην Reunited Tour 2004 όπου στις 20 Ιουλίου πέρασαν κι από το Rockwave, το Φεβρουάριο του 2005 κυκλοφόρησαν το Angel of Retribution, που σηματοδότησε την 30ή επέτειο του συγκροτήματος.
ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ JUDAS PRIEST ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (2004-2024)
Ήταν 20 Ιουνίου 2004 όταν οι επανασυνεδεμένοι Priest έπαιξαν στο Rockwave κατά τη διάρκεια της Reunited Summer tour. Tέσσερα χρόνια αργότερα, ξανά ήλθαν στο Rockwave, στη Μαλακάσα. Ήταν 9 Ιουλίου 2008 κατά τη διάρκεια της Nostradamus tour. Στις Ιουλίου 2011 έπαιξαν στην Πλτ. Νερού κατά την Epitaph tour και την επομένη 6 Ιουλίου έπαιξαν στο Καυτατζόγλειο στη Θεσσαλονίκη. Έπρεπε να περάσουν 4 χρόνια, για να φθάσουμε στις 4 Ιουλίου 2015 και να εμφανιστούν στο Rockwave κατά τη διάρκεια της Redeemer tour, ενώ στις 19 Ιουλίου 2018 ξανά ανέβηκαν στη σκηνή του Rockwave κατά την Firepower tour. 15 Ιουλίου 2022 έπαιξαν στην Πλτ. Νερού γιορτάζοντας τα 50 χρόνια τους για να φθάσουμε στις 21 Ιουλίου 2024 όπου θα παίξουν και πάλι στην Πλτ. Νερού
ΤΑ ΑΛΜΠΟΥΜ
ANGEL OF RETRIBUTION (2005)
The Metal God is Back. Δέκα πέντε χρόνια αναμονής για καινούργιο υλικό από τους Judas Priest, δεν είναι πολλά, είναι ΠΑΡΑ πολλά. Και παρ΄ όλο που μου άρεσει η φωνή του Reaper ποτές δεν συμπάθησαν τα 2 πονήματα που ηχογράφησε με το συγκρότημα. Αλλά το Angel of Retribution ακούστηκε στα ηχεία μου σαν καθαρτήριο κάνοντας το μυαλό μου να επιστρέψει στα χρόνια της δεκαετίας του 80. Όχι, δεν κάνω συγκρίσεις, αλλά το Angel of Retribution μού άρεσε και μού αρέσει! Το Judas Rising είναι all time classic και δίπλα του τα Deal with the devil, Worth Fighting For και φυσικά η μπαλάντα Angel, είναι οι μεγάλες στιγμές του άλμπουμ. Ο Metal God επέστρεψε σπίτι του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
NOSTRADAMUS (2008)
To Nostradamus μέχρι και την κυκλοφορία του Redeemer of souls είναι το album των Judas Priest με την υψηλότερη θέση στα Αμερικάνικα charts, μια τυπική θα λέγαμε επιτυχία αφού η Αμερική ήταν μια κλειδωμένη πόρτα για τη μπάντα. Παρά αυτή τη δημοφιλία του όμως, η βάση των οπαδών τους ποτέ δε το εκτίμησε, δεν το αποδέχτηκε, δεν το χώνεψε. Όπως και με το Turbo, οπού εκεί βέβαια η μπάντα έγινε πιο light προς χάριν της Αμερικάνικης αγοράς, πιθανόν να χρειαστούν ακόμα άλλα δέκα χρόνια προκειμένου το Nostradamus να βρει την θέση του στην συνείδηση των οπαδών. Η αιτία φυσικά είναι η διαφορετικότητα του, η προσπάθεια των Βρετανών να κάνουν μια concept οπερετική δουλειά η οποία να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το κατάφεραν μια χαρά η αλήθεια να λέγεται. Έφτιαξαν ένα εξαιρετικό μουσικά άλμπουμ, γεμάτο ατμόσφαιρα, πλήκτρα, ακουστικές κιθάρες, ενδιάμεσα μικρά instrumental κομμάτια, απίστευτες shredding δισολίες από τους Downing και Tipton, τα καλύτερα φωνητικά του Halford από το Painkiller μέχρι και σήμερα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για τον μέσο οπαδό που θέλει την μπάντα να αναλώνεται μουσικά και να ανακυκλώνει το τυπικό ύφος του heavy metal. Όχι πως το Nostradamus δεν είναι metal, είναι, απλά προς χάριν του concept τολμά να κοιτάξει και προς άλλα πιο οπερετικά μονοπάτια και να εμπλουτίσει την ατμόσφαιρά του και με άλλα στοιχεία. Δύσκολο άλμπουμ για τον τυπικό metal οπαδό, μια συναρπαστική ευκαιρία όμως για την μπάντα να κάνει κάτι που πραγματικά ήθελε και ένιωθε, και για εμάς όλους τους υπόλοιπους που δεν περιοριζόμαστε μουσικά σε πολύ μονταρισμένα μονοπάτια. Δεν είναι τυχαίο που μόλις πριν λίγο καιρό ο Halford τόνισε ξανά πόσο υπερήφανος είναι για το Nostradamus και όλα τα μέλη κατά καιρούς έχουν δηλώσει ότι θα ήθελαν πολύ να έκαναν μια περιοδεία στην οποία να έπαιζαν καθ’ ολοκληρία το άλμπουμ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ
REDEEMER OF SOULS (2014)
Δομικές αλλαγές για ακόμα μια φορά θα συμβούν στην μπάντα με την επεισοδιακή αποχώρηση του K.K. Downing και την αντικατάσταση του από τον εξαιρετικό Richie Faulkner. Έξι χρόνια μετά το πολυδιάστατο Nostradamus, οι Judas Priest το 2014 θα επιστρέφουν με το Redeemer of souls και ηχητικά επιστρέφουν στο κλασσικό heavy metal το οποίο σε όλη τους το ζωή υπηρετούν και τιμούν. Βρίσκω απόλυτα λογικό να κάνουν αυτή την στροφή ξανά, αφού ναι μεν είναι αυτός ο φυσιολογικός τους χώρος αλλά και από την άλλη θα ήταν αδύνατον μουσικά να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν με ένα πολύπλοκο και οπερατικό concept άλμπουμ. Ο προβληματισμός των οπαδών
σαφώς και ήταν πως θα ήταν ένα άλμπουμ των Priest χωρίς ένα από τα βασικά πλέον επιδραστικά και ιδρυτικά τους μέλη μετά από σχεδόν μισό αιώνα δισκογραφίας μαζί του. Και κατά πόσο βέβαια ο Richie Faulkner, θετικά ή αρνητικά, θα επηρέαζε τον ήχο τους στο στούντιο. Σε μια εποχή που πλέον το internet έχει αλλάξει δραματικά τα δεδομένα, οι Judas Priest με το Redeemer of souls, για πρώτη φορά στην καριέρα τους θα μπουν το top ten του Billboard της Αμερικής και αυτό θα είναι μια κάποια ικανοποίηση για την μπάντα, ηθική πιο πολύ. Λέω ηθική γιατί στην δεκαετία του 80, ένα άλμπουμ που μπορεί να πήγαινε στο top 50 της Αμερικής, να είχε πολλαπλάσιές πωλήσεις από το Nο 6 του 2014 σε
φυσικό προϊόν. Από εκεί και πέρα το Redeemer of souls κάνει εξαιρετικά καλά την δουλειά του, η οποία δεν ήταν άλλη από να αποδείξει πως η μπάντα ήταν εδώ, δημιουργική, δραστήρια, δυναμική και συνθετικά ικανή να ανταπεξέλθει τόσο στην εποχή, όσο και στο ότι έχασε τον K.K. Δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, αλλά είναι τόσο καλό όσο ώστε να στηρίξει την μπάντα και να της δώσει πίστη και ώθηση για τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα, τέτοια ώστε ακόμα και τώρα, σήμερα, κάθε φορά που θα κυκλοφορήσουν κάτι νέο ή θα βγουν περιοδεία να γίνεται σεισμός στο heavy metal. Τι άλλο θέλετε να έκανε; Λίγο είναι αυτό;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ
FIREPOWER (2018)
Το Firepower ήταν το 18ο άλμπουμ τους και προέκυψε ανάμεσα σε μεγάλη προσμονή αλλά και σοβαρές προκλήσεις, κυρίως τη διάγνωση Parkinson του Glenn Tipton. Παρά το δυσοίωνο παρασκήνιο, το άλμπουμ ξεπέρασε κάθε προσδοκία με το στιβαρό και ανεπιτήδευτο metal που θυμίζει την κλασική εποχή τους, χωρίς όμως να έχει μείνει ανεπηρέαστο από πιο σύγχρονους ήχους καθώς και από τις σόλο δουλειές του Rob Halford. Το άλμπουμ συνδυάζει κλασικές και μοντέρνες ιδέες, δυνατό ήχο και συγκλονιστικές συνθέσεις και παρά το γεγονός ότι η φωνή του Halford «βαραίνει» με τα χρόνια, η συνθετική ικανότητα της μπάντας λάμπει, με ξεχωριστά τραγούδια όπως τα Firepower,
Evil Never Dies, Rising From Ruins, Lightning Strikes, Never the Heroes και No
Surrender, όπου κυριαρχούν οι εξαιρετικές ερμηνείες και η λεπτομερής, πολυσύνθετη
κιθαριστική δουλειά από τους Glenn Tipton και Richie Faulkner. Η παραγωγή των Tom Allom και Andy Sneap, είναι δυνατή, με ένταση και συνοχή καθ’ όλη τη διάρκεια. Συνολικά, το Firepower”στέκεται επάξια ως μέρος της κληρονομιάς των Priest στο metal, καθιστώντας το μια ξεχωριστή κυκλοφορία τους και αναγκάζοντας μεγάλη μερίδα του κοινού και των κριτικών να μιλά για το καλύτερο τους άλμπουμ στην μετά- Painkiller εποχή, κάτι που επιβεβαιώθηκε εμφατικά και στα charts, αφού έφτασε μέχρι το Νο 5 σεΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο (και στο top-5 άλλων 15 χωρών).
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
IΝVINCIBLE SHIELD (2024)
Έξι χρόνια μετά το Firepower και δύο χρόνια μετά την ένταξη τους στο Rock and Roll Hall of Fame, οι Judas Priest εξακολουθούν να είναι εδώ και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι σε διακοσμητικό, όπως ο χρόνος κατέστησε πολλούς καλλιτέχνες της σειράς τους. Κάτι που έγινε ξεκάθαρο με το Invincible Shield. Την παραγωγή έχει επιμεληθεί ξανά ο Andy Sneap (που εκτελεί και καθήκοντα δεύτερου κιθαρίστα στις περιοδείες τους), πετυχαίνοντας έναν άρτιο και γεμάτο ήχο, τοποθετώντας επιτυχώς τις συνθέσεις της μπάντας στο 2024. Στα 72 του, ο Halford καταφέρνει να δώσει εξαιρετικές ερμηνείες, οι Faulkner και Tipton παίζουν ανελέητα και δεν κρατιούνται καθόλου, χωρίς γίνονται φλύαροι, οι Hill και Travis προσφέρουν το κονίαμα για να δέσουν όλες οι ιδέες και η μία ώρα και κάτι που διαρκεί το άλμπουμ περνάει εύκολα, με θαυμάσια τραγούδια όπως τα
Panic attack, Crown of horns, Trial by fire”, Fight for your life, The Serpent and the
King και Invincible Shield. Παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει τόσα αξιομνημόνευτα
τραγούδια όσα ο προκάτοχος του, το άλμπουμ κατάφερε να επαναφέρει το όνομα
των Priest ψηλά στα charts, πετυχαίνοντας την υψηλότερη επίδοση τους στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου (Νο 2, ψηλότερα από το Νο4 του British Steel) και πηγαίνοντας στην κορυφή άλλων επτά ευρωπαϊκών charts.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
TA LIVE
Από την επανασύνδεση του 2004 έως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 3 live, τα A Touch of Evil: Live(2009) όπου είναι το τελευταίο live με τον K. K. Downing. Ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων περιοδειών 2005, 2008 και 2009. Το 2013 κυκλοφόρησαν το Setlist The Very Best Of Judas Priest Live και το Battle Cry (2016) ηχογραφημένο στο Wacken Open Air festival του 2015 κατά τη διάρκεια της Redeemer of Souls Tour. Κυκλοφόρησε και σε έκδοση με dvd.
Οι Judas Priest θα παίξουν στις 21 Ιουλίου στην Πλτ. Νερού, μαζί με τον Bruce Dickinson και τους Accept. Για εισιτήρια, πατήστε εδώ.
Την επόμενη Κυριακή:Όλοι οι σταθμοί στην καριέρα του Μεγάλου Bruce Dickinson
7/7/24
Δημοσίευση σχολίου