Ο Rod Stewart κυκλοφόρησε το όγδοο σόλο άλμπουμ του με τίτλο Foot Loose and Fancy Free τον Νοέμβριο του 1977. Το άλμπουμ βγήκε μετά το πολύ επιτυχημένο A Night on the Town (1976). Για τις ανάγκες της περιοδείας για το A Night On the Town, ο Rod δημιούργησε μια δυναμική νέα μπάντα, η οποία αποτελούνταν από τους κιθαρίστες Jim Cregan και Gary Grainger (που θα τους βλέπουμε δίπλα στον Rod για την επόμενη δεκαετία) και τον Billy Peek, τον μπασίστα Phil Chen, τον κιμπορντίστα John Jarris και τον θρυλικό ντράμερ Carmine Appice. Ο Rod ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με τη νέα μπάντα του που πήγαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν αμέσως μετά το τέλος της περιοδείας. Τους πλαισίωναν ο θρυλικός παραγωγός Tom Dowd (Eric Clapton, The Allman Brothers), ο μηχανικός ήχου Andy Johns (συνεργασία με τους Rolling Stones, τους Led Zeppelin και άλλους) καθώς και οι κιθαρίστες Steve Cropper και Fred Tackett , αλλά και οι κιμπορντίστες Nicky Hopkins και David Foster. Μπορεί η επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ να είχε δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι η νεολαία στην Αγγλία δεν ενδιαφερόταν για το τι είδους μοντέρνα μπιχλιμπίδια διακοσμούν το αριστοκρατικό σπίτι του Rod Stewart στο Χόλιγουντ ή ποιοι θα είναι οι ακριβείς όροι (αν υπάρχουν) του χωρισμού του από την Britt Ekland. Ουσιαστικά αισθάνονταν να έχουν χάσει την επαφή μαζί του όχι μόνο μουσικά αλλά και πνευματικά.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Ηχογραφημένο στο Manta Sound Studio στο Τορόντο του Καναδά, το Foot Loose & Fancy Free αξιοποιεί τόσο τη μουσική κληρονομιά του Stewart όσο και την τότε τρέλα για την disco που κυριαρχούσε. Υπονοώντας τι πρόκειται να ακολουθήσει σε μεταγενέστερους δίσκους, κυρίως στο ντίσκο Blondes Have More Fun, με πωλήσεις τεσσάρων εκατομμυρίων συνολικά το άλμπουμ διατηρεί ένα μείγμα μπαλάντας και boogie/blues ήχου με τον οποίο οι θαυμαστές είχαν εξοικειωθεί, όπως στο κομμάτι που ανοίγει την πρώτη πλευρά το "Hot Legs. ένα εύθυμο rock 'n' roll κομμάτι εμπνευσμένο από τους Rolling Stones με τον τεράστιο ήχο τυμπάνων του Appice να θυμίζει John Bonham, ένα υπέροχο riff κιθάρας και τον Stewart να θρηνεί αξέχαστα το I love ya honey στο τέλος κάθε ρεφρέν.
Ο Stewart αναφέρεται σε αυτό ως ένα από τα «βρώμικα, αγενή, τραγούδια του». Αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας που δεν τον αφήνει μόνο του, εξαντλώντας τον όταν έρχεται για λίγη… αγάπη όλες τις ώρες. Ποτέ δεν μαθαίνουμε το όνομά της και έχουμε την αίσθηση ότι δεν το ξέρει και ο ίδιος - απλά την αποκαλεί Hot legs. Ακολουθεί το You're Insane", το οποίο βασίζεται στον ήχο του μπάσου, με τον κλιμακωτό ρυθμό που ακολουθεί τον τελευταίο στίχο των ρεφρέν να το κάνει ξεχωριστό. Ήταν στις αρχές Οκτωβρίου του 1977 όταν ο Stewart κυκλοφόρησε το You're in My Heart (The Final Acclaim), το πρώτο single από το τότε επερχόμενο άλμπουμ, Foot Loose & Fancy Free. Μια τρυφερή μπαλάντα που έγινε τεράστια επιτυχία, ανεβαίνοντας στο # 4 στο Hot 100 την εβδομάδα της 14ης Ιανουαρίου 1978. Ο Stewart εμπνεύστηκε το κομμάτι στις αρχές Οκτωβρίου του 1977, όταν στεκόταν έξω από το ξενοδοχείο Hyatt Regency στο Τορόντο του Καναδά με τον παραγωγό του Tom Dowd. «Το ρεφρέν με χτύπησε σαν κεραυνός!» θα πει αργότερα. Αμέσως ζήτησε ένα μαγνητόφωνο από τον Tom, αλλά εκείνος (καθώς δεν είχε μαζί του μαγνητόφωνο) του είπε να το τραγουδήσει και ο ίδιος θα έγραφε τις συγχορδίες και τη μελωδία σε ένα πακέτο τσιγάρων!» Ο Rod τραγουδά δυνατά, στις 10 το πρωί, με πολλούς σαστισμένους περαστικούς να τον θαυμάζουν. Το You're in My Heart, σύμφωνα με δήλωση του Rod, δεν αφορά μόνο την Britt, αλλά όλες τις γυναίκες με τις οποίες είχε σχέσεις εκείνη την περίοδο (που δεν ήταν λίγες). Αυτή η δήλωση μπορεί να επηρεάστηκε από την αγωγή ύψους 12,5 εκατομμυρίων δολαρίων που κατέθεσε η Ekland εναντίον του Stewart, στην οποία οι δικηγόροι της επεσήμαναν πώς ενέπνευσε μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του. Οι στίχοι: «Είσαι ή Σέλτικ, ή Γιουνάιτεντ, αλλά μωρό μου έχω αποφασίσει, είσαι η καλύτερη ομάδα που έχω δει ποτέ» είναι μια αναφορά σε δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της Σκωτίας, την Νταντί Γιουνάιτεντ και τη Σέλτικ. Ο Stewart είναι ένθερμος υποστηρικτής της Σέλτικ.
Το Born Loose, που κλείνει την πρώτη πλευρά, είναι ένα ακόμη κομμάτι που θυμίζει έντονα Stones, αλλά είναι άσκοπα μεγάλο σε διάρκεια και ίσως το πιο μέτριο από τα κομμάτια του δίσκου. Στα συν του τραγουδιού η παρουσία του θρυλικού John Mayall, που παίζει φυσαρμόνικα. Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με την εκδοχή του Rod για την επιτυχία των The Supremes You Keep Me Hanging On, με την ενορχήστρωση να βασίζεται στη διασκευή των Vanilla Fudge, μια δεκαετία νωρίτερα, ντράμερ των οποίων ήταν τότε ο Carmine Appice. Η στιβαρή ενορχήστρωση, η διπλή κιθάρα και η αξεπέραστη ερμηνεία του Rod, μας χαρίζουν την καλύτερη εκτέλεση του You Keep Me Hanging On που έχουμε ακούσει. Μια ακόμη διασκευή του If Loving You Is Wrong (I Don't Want to Be Right) του Luther Ingram, ακούγεται πολύ καλύτερη από την αυθεντική εκτέλεση. Εκεί που ο Ingram ακουγόταν απογοητευμένος, παραιτημένος από την κατάσταση, ο Stewart ακούγεται σίγουρος ότι παίρνει τη σωστή απόφαση. Ειδικά στο τρίτο ρεφρέν, η έλξη της φωνής του εξακολουθεί να είναι ικανή να δημιουργήσει ηράκλειο συναισθηματικό δράμα. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τους The Faces στις αρχές της δεκαετίας του '70, αλλά ποτέ δεν κυκλοφόρησε επίσημα, οπότε αυτή ήταν η ευκαιρία του Stewart να διορθώσει αυτό το λάθος. Το υποτονικό You Got a Nerve είναι πιο απλό και διαθέτει αυτό το ανατριχιαστικό δίστιχο: "Ω, τι ευχαρίστηση μου δίνει τώρα να ξέρω ότι αιμορραγείς μέσα σου". Προφανώς το τραγούδι εμβαθύνει στη σχέση του, η οποία διαλύθηκε εκείνη την εποχή, με την Britt Ekland και δείχνει μια πολύ προσωπική πλευρά ενός ανθρώπου που ήταν διαβόητος για τα σεξουαλικά του καμώματα (πραγματικά και φημολογούμενα) και μας δίνει μια ιδέα για το πόσο είχε σημασία για αυτόν αυτή η συγκεκριμένη ερωτική σχέση.
Ο Rod Stewart έγραψε το I Was Only Joking μαζί με τον κιθαρίστα Gary Grainger. Αν και είναι έντονα προσωπικό, είναι παράλληλα ένα τραγούδι με το οποίο θα ταυτιστεί οποιοσδήποτε άνθρωπος μιας συγκεκριμένης ηλικίας, ειδικά κάποιος που απέτυχε να ανταποκριθεί στις δυνατότητές του, έχασε την αγάπη της ζωής του ή γενικά έχει αποτύχει. Και σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να καλύψουμε τουλάχιστον μία από αυτές τις κατηγορίες. Αν και γραμμένο από την ανδρική οπτική, οι περισσότερες γυναίκες θα μπορούσαν επίσης να πουν το ίδιο. Η Susie, που αναφέρεται εδώ, είναι η Susannah Boffey, που όταν τον γνώρισε το 1961 ήταν μια 17χρονη μαθήτρια. Εκείνη την εποχή, ήταν ο άγνωστος Roderick Stewart και η Susie, που ήταν ο πρώτος του έρωτας, το 1963 γέννησε την κόρη τους. Ήδη η σχέση τους είχε διαλυθεί οπότε το παιδί τελικά υιοθετήθηκε από ένα πλούσιο ζευγάρι από το Ανατολικό Σάσεξ. Το 2010 η Sarah Streeter (όπως ονομαζόταν το παιδί) έγινε τελικά δεκτή στην οικογένεια του βιολογικού πατέρα της. Το I Was Only Joking έχει αφηγηματικό χαρακτήρα, με εκπληκτικές μελωδίες, μια κυρίως ακουστική ενορχήστρωση (που διακόπτεται από ένα σόλο ηλεκτρικής κιθάρας διάρκειας ενός λεπτού στο 3:45) και ένα ζωηρό ρεφρέν να θυμίζει τις προηγούμενες επιτυχίες Maggie May και You Wear It Well.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ
To Footloose and Fancy free κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου 1977 και έφτασε στο Νο 3 του UK Chart και Νο 2 στο USA Chart. Τον Απρίλιο του 1978 κυκλοφορεί το single I was only joking το οποίο έφτασε στο Νο 5 στην Αγγλία και Νο 22 στις ΗΠΑ. Τον Μάιο κυκλοφορεί το κομμάτι Ole Ola (Mulher Brasilerira), το οποίο ο Rod ηχογράφησε με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Σκωτίας ενόψει του επερχόμενου Μουντιάλ της Αργεντινής. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς θα γνωρίσει τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του με το Do ya think I’m sexy και το άλμπουμ Blondes have more fan. Στα τέλη του ίδιου μήνα ξεκινά μια επτάμηνη παγκόσμια περιοδεία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
To Footloose and Fancy free ανήκει στην κατηγορία των άλμπουμς που απαιτούν πραγματική τέχνη και δεξιότητα για να παίξει και να συνθέσει κάποιος τα τραγούδια τους. Ένα είδος μουσικής που τείνει να ακολουθήσει το δρόμο της κλασικής μουσικής και να απευθύνεται σε μια εξειδικευμένη αγορά. Πιστεύω ότι θα δούμε κάποια μέρα συγκροτήματα που αφιερώνονται σε αξιοσημείωτες στιγμές της μουσικής από τα τέλη της δεκαετίας του '60 έως τα μέσα της δεκαετίας του '70, να παίζουν μπροστά σε αίθουσες συναυλιών σιωπηλών θαμώνων, που στη συνέχεια θα συζητήσουν τις αποχρώσεις της ερμηνείας του τραγουδιστή ή την επιδεξιότητα του κιθαρίστα. Ακόμη κι έτσι πιστεύω ότι το Footloose and Fancy free θα επιβιώσει αρκετά ώστε να μιλήσει στις επόμενες γενιές με την ίδια ευγλωττία που μίλησε στη δική μου.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
19/7/24
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ FOOT LOOSE AND FANCY FREE
Το Foot loose and Fancy Free είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του Rod Stewart που μαζί με τα Atlantic Crossing, A Night on the Town και Blondes have more fun αποτέλεσε μια πολύ πετυχημένη 4άδα δίσκων. Ο σκερτσόζικος τρόπος ερμηνείας του στο Hot Legs, το πανέμορφο You’re in my heart και το σπαραξικάρδιο (If Loving You Is Wrong) I Don't Want to Be Right, ήταν και είναι από τα αγαπημένα μου. Σπουδαίος ερμηνευτής και πολύ καλός δίσκος!
Δημοσίευση σχολίου