Είναι γεγονός, ότι τότε που οι Stranglers κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τίτλο Rattus Norvegicus (1977), το punk κίνημα βρισκόταν στην κορύφωσή του. Θα ήταν λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό να τους συμπεριλάβουμε στους κυρίαρχους εκφραστές του κινήματος, δίπλα στους Ramones, τους Clash και τους Sex Pistols. Στην πραγματικότητα όμως, οι Stranglers ήταν ήδη καταξιωμένοι μουσικοί, με το έργο τους να έχει προκαλέσει τους πρώτους έντονους κυματισμούς του punk στη Μεγάλη Βρετανία, στον ίδιο βαθμό με τον Iggy Pop και τους Stooges στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, ότι οι Stranglers παραήταν καλοί μουσικοί για να χωρέσουν πίσω από μια ετικέτα και αν θεωρούντο punk, ήταν γιατί έτσι γούσταραν. «Η ανάγκη να υιοθετήσουμε αυτή την οργισμένη πόζα ταίριαζε στην προκλητική μας φύση» παραδέχτηκε αργότερα ο κιθαρίστας και frontman του γκρουπ Hugh Cornwell. «Κανείς μας δεν ήταν στ’ αλήθεια punk», συνεχίζει ο Cornwell, «αλλά το είδαμε σαν ευκαιρία. Τι μας ένοιαζε πώς θα μας αποκαλούσαν; Εμείς ενδιαφερόμαστε να βγούμε από την αφάνεια». Και, πραγματικά, οι Stranglers δεν ήταν δυνατόν να μείνουν για πολύ στο χώρο του punk. Οι μουσικές τους γνώσεις και η δεξιοτεχνία τους, τους έφεραν γρήγορα σε θέση να ηγούνται της post-punk εποχής, μαζί με τους Talking Heads και τους Television. Έτσι, φτάνουμε αισίως στο Νοέμβριο του 1981, όπου οι Stranglers, έχοντας ήδη κάνει κάποιους τολμηρούς πειραματισμούς στο LP The Raven (1979), επανέρχονται σε πιο δημοφιλή ακούσματα, μέσα από το νέο τους άλμπουμ La Follie, στο οποίο ξεχωρίζει αμέσως ένα μπαρόκ, τζάζι, ποπ κομμάτι, το Golden Brown!
ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ
To Golden Brown ήταν σαν «κεραυνός εν αιθρία» μέσα στο άλμπουμ, κυρίως εξαιτίας του ήχου του τσέμπαλου, που κυριαρχούσε μέσα στο τραγούδι. Όπως συνήθως συμβαίνει, αυτό προέκυψε εντελώς απρόσμενα, ενόσω ο κημπορντίστας Dave Greenfield πειραματιζόταν με τον ήχο ‘τσέμπαλο’ στα πλήκτρα του. Το μουσικό μοτίβο προήλθε από ένα κομμάτι τους, ονόματι Second Coming, που προοριζόταν για το άλμπουμ The Raven, αλλά τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε. Όσο για τους στίχους, τους έγραψε αστραπιαία στο στούντιο ο Hugh Cornwell, αντλώντας -μάλλον- την έμπνευσή του από την καστανόξανθη (golden brown) επιδερμίδα της τότε κοπέλας του, που ήταν μεσογειακής καταγωγής. Όπως θυμάται ο μπασίστας τους JJ Burnel: «Το Golden Brown φτιάχτηκε επίτηδες κόντρα στο ρεύμα. Αυτό που θέλαμε εμείς με αυτό το τραγούδι, ήταν να δείξουμε το μεσαίο μας δάχτυλο στους επικριτές μας».
ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ “TAKE 5”
Το πιο χαρακτηριστικό όμως σε αυτό το κομμάτι, είναι ο ρυθμός που έχει γραφτεί. Στην αρχή θυμίζει βαλσάκι, σε ρυθμό 3/4 δηλαδή, αλλά κάθε 4 μέτρα, προστίθεται ένας επιπλέον 13ος χτύπος. Για να το αποδώσουμε πιο σωστά μουσικά, είναι σαν να έχεις τρία μέτρα 3/4 και ένα μέτρο 4/4, ή με άλλα λόγια, είναι σαν να αναφέρεσαι στον ρυθμό ενός από τα πιο διάσημα κομμάτια τζαζ της ιστορίας, το περίφημο ‘Take 5’ του μεγάλου πιανίστα Dave Brubeck, με τον μυθικό Paul Desmond στο σαξόφωνο. Δείτε και μόνοι σας αυτή την απρόσμενη ομοιότητα:
ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Δυστυχώς, η δισκογραφική εταιρία των Stranglers, η ΕΜΙ, δεν σχημάτισε καθόλου καλή ιδέα για το Golden Brown. Ο λόγος ήταν πολύ απλός: Τραγούδι που δεν χορεύεται, είναι ξοφλημένο! «Έπρεπε να επιμείνουμε πάρα πολύ για να συμπεριλάβουν αυτό το τραγούδι στο άλμπουμ», θυμάται ο JJ Burnel, «άσε τι μας έλεγαν για το σινγκλ. ‘Είναι αδύναμο κομμάτι’, ‘θα ψοφήσει’, ‘θα πνιγεί μέσα στο τσουνάμι των Χριστουγεννιάτικων χαζοτράγουδων’, τι δεν μας έλεγαν. Όμως αυτό επέζησε», συνεχίζει υπερήφανος ο Burnel, «έβγαλε δικά του πόδια και περπάτησε και έγινε παγκόσμιο χιτ». Πραγματικά, ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του ως σινγκλ, τον Ιανουάριο 1982, το Golden Brown πήγε Νο 2 στα Βρετανικά charts, ενώ αντίστοιχα καλά πήγε και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Βέβαια, όπως διαχρονικά συμβαίνει, δεν σ’ αφήνουν να αγιάσεις. Πάντα βρίσκονται οι κακοπροαίρετοι, που προσπαθούν να σου μαγαρίσουν την επιτυχία. Σήμερα τους λέμε “trolls”, τότε τους λέγαμε «αναγνώστες της Daily Mail», που λυσσάξανε ότι οι στίχοι δεν αναφέρονται σε κάποια κοπέλα, αλλά προτρέπουν στη χρήση ηρωίνης. «Είναι και το ένα και το άλλο» απαντάει προκλητικά και απερίφραστα ο Hugh Cornwell, «είναι για την ηρωίνη και είναι και για ένα κορίτσι. Βασικά, οι στίχοι περιγράφουν την απόλαυση που μου πρόσφεραν αυτά τα δύο, σε κάποιες όμορφες στιγμές». Και καθάρισε! Χρόνια αργότερα, πάντως, παραδέχτηκε ότι θα είχαν μεγαλύτερη επιτυχία, αν δεν είχε προκληθεί αυτός ο θόρυβος. Σε μια συνέντευξή του το 2017, ο Cornwell ομολόγησε ότι ο JJ Burnel βιάστηκε να συμφωνήσει με την εκδοχή περί ηρωίνης, διότι αυτό έκανε του ραδιοφωνικούς παραγωγούς να αφαιρέσουν αμέσως το Golden Brown από τα playlists. «Θα έπρεπε πρώτα να περιμένει να πάμε Νο 1 και μετά να μιλήσει», είπε ο Cronwell. Ποιος ξέρει; Σε κάθε περίπτωση, το Golden Brown αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία των Stranglers.
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Στη μεγάλη επιτυχία του τραγουδιού συνέβαλε και το video clip, που σκηνοθέτησε ο Lindsey Clennell, στο οποίο τα μέλη της μπάντας εμφανίζονται ως εξερευνητές στην Αίγυπτο του 1920, αλλά και ως μουσικοί σε ένα φανταστικό τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, ονόματι Radio Cairo.
Κλείνοντας να υπενθυμίσουμε το line-up των Stranglers εκείνη την εποχή (1975-1990):
Hugh Cornwell (Κιθάρα, φωνή)
JJ Burnel (Μπάσο, φωνητικά)
Dave Greenfield (Keyboards, φωνητικά)
Jet Black (ντραμς).
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
15/6/24
Δημοσίευση σχολίου