Ακούγοντας ξανά το άλμπουμ In-A-Gadda-Da-Vida, εκείνο που αισθάνομαι είναι ότι οι Iron Butterfly με μετέφεραν σε εκείνη την προ 56(!) ετών εποχή, που η ψυχεδέλεια δεν ήταν μόδα, αλλά τρόπος ζωής και πολιτισμού. Το In-A-Gadda-Da-Vida(το άλμπουμ), ήταν το δεύτερο των Καλιφορνέζων Iron Butterfly (σχηματίστηκαν το 1966 στο San Diego), έχοντας προηγηθεί το Heavy (1968), που δεν έκανε επιτυχία. Μη μου πείτε όμως, η επιλογή της λέξης Heavy στον τίτλο του (καμία σχέση με το μουσικό όρο, που τότε δεν υπήρχε), δεν ήταν τουλάχιστον ευρηματική; Για να ξανά γυρίσω στο άλμπουμ In-A-Gadda-Da-Vida, η βαριά φωνή του Doug Ingle που παίζει και πλήκτρα, δένει απόλυτα με το μουσικό ύφος τους, δημιουργώντας ένα πραγματικό αριστούργημα. Και δεν αναφέρομαι στη 17λεπη ομώνυμη σύνθεση του Ingle, αλλά και στα 6 κομμάτια του δίσκου, με προεξέχοντα τα Flowers and Beads και Most Anything You Want, που ντύνουν μουσικά το κίνημα των hippies. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρω το πνεύμα μια εποχής που βρίσκεται τόσο πίσω στο χρόνο. Απλά, αναφέρω ότι εκείνη τη χρονιά, το 1968, οι Beatles κυκλοφόρησαν την πιο ψυχεδελική στιγμή τους με το Magical Mystery Tour, ενώ οι Cream κυκλοφόρησαν το Wheels on fire, η Aretha Franklin σημείωνε επιτυχία με το τραγούδι της Chains of Fools, οι Doors κυκλοφόρησαν το Waiting for the Sun και οι Mike Bloomfield, Stephen Stills και Al Kooper κυκλοφορούσαν το αριστούργημα Super Session.
Το 17 ομώνυμο κομμάτι, είναι η επιτομή της ψυχεδέλειας, βασισμένο σε ένα υπνωτικό riff στα πλήκτρα, που δεν σε κουράζει να το ακούς, ξανά και ξανά. Ο τίτλος του τραγουδιού, σύμφωνα με τον ντράμερ Ron Bushy και τον συνθέτη/ βασικό τραγουδιστή Doug Ingle, υποτίθεται ότι θα ήταν In the Garden of Eden. Ο Ingle εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους κι επιθυμούσε να συνθέσει μουσικά θέματα για ταινίες. Αποφάσισε να γράψει ένα κομμάτι το οποίο θα συμπύκνωνε τους διαφορετικούς ήχους που είχε στο μυαλό του και δημιούργησε το riff, το οποίο του φάνηκε πολύ καλό ως βάση για περαιτέρω επεξεργασία. Προσωρινά έδωσε τον τίτλο In the Garden of Eden, αλλά δεν ήταν στις προθέσεις του να τον χρησιμοποιήσει σαν τελικό τίτλο.
ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Ένα βράδυ, κάποιες φίλες τους έφεραν ένα γαλόνι (4,5 λίτρα) κόκκινο κρασί. Ο Ingle δεν είχε φάει ούτε μπουκιά επί διήμερο με συνέπεια να μεθύσει και να μην μπορεί να μιλήσει καθαρά. Ο ντράμερ Ron Bushy όταν άκουσε το τραγούδι, ζήτησε να μάθει τον τίτλο κι ο μεθυσμένος Ingle του είπε In-A-Gadda-Da-Vida. Διάβασε εδώ την ιστορία του τραγουδιού.
TRIVIA
- Το ομώνυμο τραγούδι, ηχογραφήθηκε με το πρώτο take στο sound check,
- To άλμπουμ σταμάτησε στο Νο4 του αμερικάνικου chart μεγάλων δίσκων (Long Play, LP) ενώ ΔΕΝ μπήκε καν στο βρετανικό. Οι συνολικές πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 8.000.000 αντίτυπα, νούμερο ρεκόρ για την εποχή και το άλμπουμ με τις υψηλότερες πωλήσεις, για ένα διάστημα της Atlantic Record. Οι έως σήμερα οι πωλήσεις του σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ξεπεράσει τα 30.000.000 αντίτυπα.
- Το 1995 κυκλοφόρησε σε deluxe cd έκδοση με ανέκδοτο υλικό που βρέθηκαν στα master tapes και συνοδεύτηκε με 36σέλιδο ένθετο.
Επτά μόλις μήνες αργότερα, κυκλοφόρησαν το Ball (Ιανουάριος 1969).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
21/6/24
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ IN A GADDA DA VIDA
Στο αποκορύφωμα της «ψυχεδελικής» περιόδου, το 1968, οι Iron Butterfly κυκλοφορούν το κλασσικό τους αριστούργημα In-A-Gadda-Da-Vida, ένας δίσκος ορόσημο τόσο για το ίδιο το συγκρότημα, όσο και για την εξέλιξη της ροκ μουσικής, αφού θεωρείται από τους ελάχιστους που επηρρέασαν ονόματα όπως οι Black Sabbath, AC/DC, Alice Cooper, Rush, Uriah Heep κ.λ.π.
Το ομώνυμο κομμάτι είχε αρχικό τίτλο In The Garden Of Eden, σύνθεση του Doug Ingle, αλλά η χρήση ουσιών κατά την διάρκεια της ηχογράφησης …..μετέτρεψε τους στίχους σ’ αυτό που γνωρίζουμε μέχρι σημέρα (!). Το τραγούδι είχε διάρκεια 17 λεπτά περίπου, καταλαμβάνει ολόκληρη την Β’ πλευρά του δίσκου και αναφέρεται στην Βιβλική αγάπη του Αδάμ προς την Εύα. Είναι χαρακτηριστικά τα υπέροχα σόλο στο όργανο από τον συνθέτη και τραγουδιστή μαζί με το σόλο ντραμς του Ron Bushy. Μια μικρότερης διάρκειας εκτέλεση κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο, που έφερε τους Iron Buttefly μέσα στο Αμερικάνικο top-40, μέχρι το Νο 30.
Αν και όλα τα κομμάτια του άλμπουμ κινούνται στον χώρο της «ψυχεδέλειας», τα heavy περάσματα είναι ευδιάκριτα και είναι αυτά που επηρρέασαν σε μεγάλο βαθμό το Hard Rock που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια. Ένας δίσκος must για κάθε δισκοθήκη!!!
Δημοσίευση σχολίου