Στα περισσότερα αν όχι σε όλα(!) τα συγκροτήματα, η εικόνα των καλόβολων και υπομονετικών φίλων, που μοιράζονται τις εύκολες και δύσκολες στιγμές, είναι ΟΥΤΟΠΙΣΤΙΚΗ. Συνήθως οι σχέσεις είναι από ουδέτερες (στην καλύτερη περίπτωση) έως και κακές (στην πιο συνηθισμένη).
Μπορεί να είναι μέλη του αγαπημένου μας συγκροτήματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ταιριάζουν σαν χαρακτήρες μεταξύ τους. Ας μεταφερθούμε στο βάθος της δεκαετίας του 60, στο 1964 όπου βρίσκουμε τους Roger Daltrey, Pete Townshend και John Entwistle να σχηματίζουν τους Who. Την ίδια εποχή, οι Beatles και οι Rolling Stones είχαν αρχίσει να γνωρίζουν τις πρώτες επιτυχίες τους, αλλά οι Who αντιπροσώπευαν ένα άλλο κομμάτι της νεολαίας, την εργατική νεολαία, τους τσαμπουκάδες του Λονδίνου, με πρώτο και καλύτερο τον τραγουδιστή Roger Daltrey, που εύκολα έλυνε τις διαφορές του με γροθιές ακόμα και με τους …συμπαίκτες του.
Η ιδιοσυγκρασία του ήταν ονομαστή με τον ντράμερ Keith Moon να την έχει βιώσει πολλές φορές, αλλά και τον Pete Townshend. Όμως αυτή η ιδιοσυγκρασία λίγο έλειψε να κοστίσει στον τραγουδιστή την παρουσία του στο συγκρότημα, την εποχή μάλιστα που είχαν αρχίσει να γνωρίζει επιτυχία. Στη σκηνή τα έδιναν όλα, έσπαγαν τα όργανά τους και ο κόσμος έφευγε κατευχαριστημένος, αλλά εκτός σκηνής, οι εντάσεις ήταν …θερμότατες, με τον Daltrey να λειτουργεί σαν μεσαίος πόλος μεταξύ των Pete Townshend και Keith Moon, με τον κιθαρίστα να είναι γνωστός για την ταραχώδη προσωπικότητά του και την κοφτερή γλώσσα του. Αντίθετα, ο Keith Moon ντράμερ ήταν party animal αλλά η κατάχρηση ουσιών, άλλαζε την ιδιοσυγκρασία του. Σε μια εμφάνισή τους, ο Daltrey τσακώθηκε με έναν fan από τπο ακροατήριο, χτυπώντας τον στην πλάτη, ενώ σε μια συναυλία τους στη Δανία, όπου το παίξιμο του Moon ήταν εκτός χρόνου, εκνευρισμένος ο Daltrey, έψαξε τα προσωπικά αντικείμενά του και βρήκε ναρκωτικά και καταλαβαίνετε τι επακολούθησε. Ένα άλλο περιστατικό συνέβη το 1966 στο Stevenage, βόρεια του Λονδίνου,
με τον Daltrey να σπάει τη μύτη του Moon και χρειάστηκαν περίπου πέντε άτομα για να με κρατήσουν μακριά του, γράφει ο Roger Daltrey στην αυτοβιογραφία του, The Biography. «Δ
εν ήταν μόνο επειδή τον μισούσα, ήταν απλώς επειδή αγαπούσα τόσο πολύ το συγκρότημα και νόμιζα ότι καταστρέφονταν από αυτά τα χάπια». Οι Townshend και ο μπασίστας John Entwistle πήραν το μέρος του Moon, θεωρώντας ότι ο Daltrey είχε υπερβάλει και βλέποντας τις επαναλαμβανόμενες εκρήξεις θυμού του που κατέληγαν σε γρονθοκοπήματα, τον απέλυσαν. Ήταν μια απόφαση που δεν κράτησε πολύ και σύντομα επέστρεψε στο συγκρότημα, με τους managers τους Kit Lambert (και Πρόεδρος της Track Records) και Chris Stamp (αδελφός του ηθοποιού Terence Stamp), να βοηθούν να βρεθεί λύση. Χρόνια αργότερα, το 1973, σημειώθηκε ένα άλλο σοβαρό περιστατικό μεταξύ Daltrey και Townshend όταν οι δύο μουσικοί βρίσκονται στο studio κάνοντας πρόβες για την περιοδεία που θα ακολουθούσε της κυκλοφορίας του άλμπουμ
Quatrophenia. Εκείνες τις ημέρες υπήρχε μια ένταση μεταξύ τους γιατί ετοίμαζαν μια promotional ταινία, η οποία είχε καθυστερήσει.
Ο Townshend είχε πιει ένα ολόκληρο μπουκάλι brandy κι εκνευρισμένος πλησίασε πολύ κοντά στο πρόσωπο του Daltrey κι άρχισε να του φωνάζει, λέγοντας «θα κάνεις αυτό που σου λένε». Αν κι ο χαρακτήρας του Daltrey δεν σηκώνει τέτοιου είδους συμπεριφορές έδωσε τόπο στην οργή και δεν αντέδρασε. Οι roadies που τον ήξεραν ότι ήταν οξύθυμος τον κράταγαν να μην επιτεθεί στον Townshend ο οποίος δεν σταμάτησε τις φωνές και στην προκλητικότητα (τον Daltrey τον είχε ενοχλήσει γιατί του φώναξε με κολλημένο το στόμα του πάνω στο πρόσωπό του!). Ο Townshend συνέχισε κι εκτός εαυτού λέει στους roadies “Αφήστε τον θα τον σκοτώσω, θα σκοτώσω τον κοντό” (Ι’ll kill the little fucker’). H επόμενη κίνηση του Townshend ήταν να πετάξει προς τον Daltrey μια κιθάρα Les Paul, η οποία πέρασε δίπλα απλό τον ώμο του (σ.σ δεν μπορώ να φανταστώ τη σκηνή!). Αυτό ήταν. Ο Daltrey πέρασε στην επίθεση ρίχνοντας μια γροθιά στον Townshend, ρίχνοντας τον αναίσθητο στο πάτωμα. Ειδοποίησαν ασθενοφόρο αλλά επειδή δεν συνερχόταν ο Daltrey νόμισε ότι τον σκότωσε!
Εκείνη τη …οικογενειακή στιγμή, εμφανίζεται στο studio o πρόεδρος της αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας που είχε τους Who, αντικρίζοντας ένα έξαλλο αλλά και φοβισμένο Daltrey, ένα αναίσθητο Townshend και μια Les Paul πεταμένη στο πάτωμα με τους τεχνικούς και roadies να …τρέχουν! «
Θέε μου, πάντα έτσι είναι;” Λέει, κι ο Keith Moon που ήταν παρών στο επεισόδιο του απαντά: “Όχι, σήμερα είναι στις καλές τους!!!». Τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά βίας με πρωταγωνιστή τον Daltrey και η …αποβολή του από το συγκρότημα, τον έκαναν να ξανά σκεφτεί την πορεία του και να αναθεωρήσει τη συμπεριφορά του καθώς κατάλαβε ότι μια …μόνιμη αποβολή, θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση όχι μόνο από πλευράς καριέρας αλλά και σε δύσκολη οικονομική σχέση, αφού καταγόταν από 5μελή εργατική οικογένεια και βοηθούσε ην οικογένεια του!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
3/6/24
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου