Σε μια περίοδο που η επιστροφή του στους Iron Maiden είχε επιβεβαιωθεί, ο Bruce
Dickinson κυκλοφόρησε το Scream For Me Brazil σηματοδοτώντας την παύση της
προσωπικής του καριέρας και την επάνοδό του στους Βρετανούς Θεούς.
Μετά από αρκετούς πειραματισμούς, θα επιστρέψει στον κλασικό metal ήχο και με τους Tribe Of Gypsies του κιθαρίστα και παραγωγού Roy Z (Eddie Casillas στο μπάσο και
David Ingraham στα τύμπανα) και με την προσθήκη του παλιού γνώριμου Adrian Smith, που
στο μεταξύ είχε επίσης επιστρέψει στους Maiden, θα ηχογραφήσει και θα περιοδεύσει την
περίοδο 1997 – 1999.
Αν και ο ίδιος είχε δηλώσει ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει τους μικρούς ή μέσης
χωρητικότητας συναυλιακούς χώρους, τον Απρίλιο του 1999 έκανε πέντε ζωντανές εμφανίσεις στην Βραζιλία με την τελευταία στο Sao Paolo να ηχογραφείται και να αποτυπώνεται στο πολύ καλό Scream For Me Brazil.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 2 Νοεμβρίου του 1999 σε παραγωγή του Roy Z και περιέχει
συνθέσεις από την προσωπική πορεία του Dickinson, εξαιρώντας ωστόσο το Tattooed
Millionaire (1990) και το πειραματικό Skunkworks του 1996 (το Back From The Edge
μπορούσε να έχει χώρο στο setlist)!
Το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ εστιάζει υπερβάλλοντας στο (τότε) πρόσφατο Chemical Wedding καθώς από αυτό προέρχονται οι επτά από τις δώδεκα συνολικά συνθέσεις! Μια σειρήνα αεροπορικής επιδρομής δίνει το έναυσμα και το πάρτι ξεκινά με το πολύ καλό Trumpets Of Jericho με τον Bruce και τους μουσικούς, που τον συνοδεύουν, να δείχνουν από το πρώτο λεπτό ότι είναι σε απίστευτη φόρμα. O Bruce ερμηνευτικά βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση σε ζωντανή εμφάνιση από το Life After Death με τους Maiden. Φυσικά το κοινό της Βραζιλίας επιφυλάσσει θερμή υποδοχή στο συγκρότημα επευφημώντας ή συνοδεύοντας τον Bruce στα φωνητικά – αξίζει να ακούσει κανείς τα Tears Of The Dragon και Darkside Of Aquarius για να αντιληφθεί την αγάπη του κοινού για τον Dickinson. Όλος ο δίσκος θυμίζει πάρτι και η ακρόαση του σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ήσουν εκεί. Οι εκτελέσεις των κομματιών στην πλειοψηφία τους ακολουθούν πιστά την studio εκδοχή και χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό καθιστούν την ακρόαση προβλέψιμη ως ένα βαθμό. Απ’ την άλλη πλευρά η πίστη απόδοση των συνθέσεων σε ένα live χωρίς τις ευκολίες και τα εφέ του studio αποτελεί άθλο!
Ξεχωρίζει ίσως η εκτέλεση του Laughing In The Hiding Bush που παίζεται πιο heavy, όπως
αρχικά ο Roy Z ήθελε να ακούγεται το κομμάτι. Με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια θα κατέτασσα την ζωντανή εκτέλεση του Gates Of Urizen ως την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ. Ο Dickinson είναι καθηλωτικός στο αργό μέρος της σύνθεσης καθώς δεν είμαστε
λίγοι αυτοί που πιστεύουμε ότι η ζωντανή εκτέλεση υπερτερεί αυτής του studio. Δυστυχώς στα 69 λεπτά διάρκειας του άλμπουμ (χωρούσαν τουλάχιστον δύο κομμάτια ακόμη) δεν έχει περιληφθεί όλο το setlist της εμφάνισης, αφού έχουν εξαιρεθεί τα Jerusalem καθώς και τα Powerslave, 2 Minutes to Midnight και Flight of Icarus από την θητεία του στους Iron Maiden, στερώντας από τον ακροατή την ολοκληρωμένη εικόνα της ζωντανής εμφάνισης του Dickinson.
Η παραγωγή του Roy Ζ κινείται σε μάλλον μέτρια επίπεδα. Αν και η φωνή του Bruce
ακούγεται όπως πρέπει, τα υπόλοιπα όργανα σε κάποια σημεία δεν ακούγονται καθαρά
καθώς ο ήχος «μπουκώνει». Αν συγκρίνει κανείς τον ήχο με αυτόν του Alive In Athens των
Iced Earth που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, θα καταλάβει τί εννοώ. Το artwork είναι λιτό – το εξώφυλλο σε πράσινο φόντο απεικονίζει ένα πιράνχα έτοιμο να επιτεθεί, ενώ το υπόλοιπο φυλλάδιο περιέχει φωτογραφίες του συγκροτήματος και των fans από την ζωντανή εμφάνιση.
 |
| Το Οπισθόφυλλο |
Αν και ο Dickinson ακόμα και μετά την επάνοδό του στους Maiden συνεχίζει να κάνει ζωντανές εμφανίσεις με το προσωπικό του σχήμα παραμένοντας ενεργός δισκογραφικά, το
Scream For Me Brazil σηματοδοτεί το τέλος της πρώτης και καλύτερης περιόδου της προσωπικής του καριέρας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
30/6/24
Δημοσίευση σχολίου