Τα τέλη της δεκαετίας του ’80 θα βρουν τους πατέρες του metal στα πρόθυρα της καταστροφής. Ενώ οι Ozzy και Dio γνώριζαν επιτυχία και ως solo καλλιτέχνες, οι Black Sabbath (στην πραγματικότητα ο Iommi) πάσχιζαν να κρατηθούν ζωντανοί εναλλάσσοντας συνεχώς μέλη και κυρίως ερμηνευτές. Η εμπορική αποτυχία του Eternal Idol (1987) σήμανε και την διακοπή της συνεργασίας τους με τις επί σειρά δισκογραφικές τους εταιρίες (Warner Brothers στις ΗΠΑ και την Vertigo στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Αν και οι Sabbath είχαν φτάσει στο έσχατο σημείο, ο θεός Iommi ήταν αποφασισμένος να αναγεννήσει το γκρουπ από τις στάχτες του! Διατηρεί τον Tony Martin στα φωνητικά, ενώ πίσω από τα drums φέρνει ένα μουσικό με συνεργασίες που προκαλούν δέος. O Cozy Powell είναι η μουσική προσωπικότητα, που μπορεί να σταθεί δίπλα από τον Iommi προσδίδοντας λίγη από την χαμένη αίγλη του παρελθόντος. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Powell ήταν εκείνος, που έπεισε τον Iommi να μην καλέσει τον Dio να αναλάβει τα φωνητικά, κρατώντας τον Tony Martin. Ο Geezer Butler απέρριψε την πρόταση να συμμετάσχει στο άλμπουμ, επιλέγοντας να συνεχίσει την συνεργασία του με τον Ozzy.
Σχεδόν αμέσως θα υπογράψουν με την δισκογραφική I.R.S. Records μέσω της οποίας τον Απρίλιο του 1989 θα κυκλοφορήσει το μνημειώδες Headless Cross.
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Το στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με το μουσικό περιεχόμενο καθώς εστιάζει στην σκοτεινή θεματολογία πραγματευόμενο τον θάνατο και την μάχη του καλού έναντι των δυνάμεων του κακού. Οι στίχοι του Martin αποτέλεσαν ευαγγέλιο για άπειρους μουσικούς, που θέλησαν να ασχοληθούν με σκοτεινά θέματα, καθιστώντας τον Martin τον καλύτερο στιχουργό των Sabbath μετά τον Ronnie James Dio!
Η ενασχόληση με το απόκρυφο είχε το τίμημά της καθώς για μια ακόμα φορά επέσυρε την κατηγορία του «σατανισμού» για τα μέλη του γκρουπ. Σε μια ζωντανή εμφάνιση στο Μεξικό στο πλαίσιο της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ εξαγριωμένοι καθολικοί υπό την καθοδήγηση εκκλησιαστικών και τοπικών παραγόντων διαδήλωσαν εναντίον της ζωντανής εμφάνισης του σχήματος με την εμφάνιση τελικά να αναβάλλεται υπό τον φόβο γενικευμένων επεισοδίων!
Η ακρόαση του άλμπουμ δίνει την εντύπωση ότι η θεϊκή φωνή του Tony Martin αποτελεί τον οδηγό για όλες τις συνθέσεις με τα άλλα όργανα να αποτελούν την βάση πάνω στην οποία θα τοποθετηθεί η φωνή του. Ο Martin εξάλλου συμμετείχε όχι μόνο γράφοντας τους στίχους, αλλά εισέφερε και στην σύνθεση! Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει φυσικά την εκπληκτική δουλειά των Iommi και Powell, οι οποίοι ανέλαβαν και την παραγωγή του άλμπουμ. Στην σκοτεινή ατμόσφαιρα τού δίσκου , συνολικά, σημαντική είναι η συνεισφορά τού Geoff Nicholls στα πλήκτρα.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
The Gates Of Hell: Η απόκοσμη σύνθεση με τον Geoff Nicholls στα πλήκτρα αποτελεί ιδανικό intro γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει.
Headless Cross: Το ομότιτλο κομμάτι είναι έπος βγαλμένο από τις ένδοξες μέρες του Heaven And Hell. Μεσαίες ταχύτητες, ένα ακόμα θεϊκό επικό/doom riff του Iommi και τα γεμάτα δύναμη φωνητικά του Tony Martin αιχμαλωτίζουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Στο ίδιο πνεύμα με την μουσική και το στιχουργικό περιεχόμενο, που ιστορεί μια πραγματική ιστορία από το μεσαίωνα. Τον Ιούνιο του 1348 ο Μαύρος Θάνατος έπληξε και την Αγγλία αφανίζοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ο Μεγάλος Λοιμός θα ξαναχτυπήσει τον 17ο αιώνα!!! Οι κάτοικοι του χωριού Headless Cross, τρομαγμένοι από το μέγεθος της καταστροφής πήγαν σε ένα γειτονικό λόφο με το επίσης ίδιο όνομα για να προσευχηθούν στο θεό και να λάβουν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους. Τελικά δεν επέζησε κανείς!!! Στο ίδιο απόκοσμο ύφος και το videoclip του κομματιού προκειμένου το συγκρότημα να προωθήσει το άλμπουμ.
Devil & Daughter: Αν και το κιθαριστικό riff σκοτώνει, τον πρώτο λόγο έχουν τα πλήκτρα του Geoff Nicholls και το γεμάτο δύναμη παίξιμο του Powell ανεβάζοντας την σύνθεση σε άλλο επίπεδο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για το πολύ καλό solo του Iommi. Οι στίχοι αναφέρονται στον πρώην μάνατζερ των Sabbath, Don Arden και την κόρη του Sharon Osbourne, σύζυγο του Ozzy. Ο αρχικός τίτλος ήταν Devil's Daughter αλλά άλλαξε την τελευταία στιγμή για να μην θυμίζει το Devil's Daughter (Holy War) του Ozzy, που είχε κυκλοφορήσει το προηγούμενο έτος.
When Death Calls: Αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία των Black Sabbath και όχι μόνο! Πρόκειται για μια σύνθεση όπου υπάρχουν τα πάντα. Η απόκοσμη εισαγωγή με το μπάσο του Lawrence Cottle να έχει τον πρώτο λόγο, η ανατριχιαστική ερμηνεία του Martin και φυσικά το θεϊκό drumming του Powell και οι κιθάρες του Iommi στην κορύφωση. Τις εκπληκτικές αυτές εναλλαγές επιτείνει το γρήγορο μέρος στην μέση της σύνθεσης και φυσικά το solo του Brian May, που ακολουθεί και αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα. Η συνεισφορά του May δεν αναφέρεται λόγω κωλυμάτων στα συμβόλαια των καλλιτεχνών. Οι στίχοι αποτελούν έναν διαλογισμό για τη θνητότητα και τις άγνωστες σφαίρες πέρα από τη ζωή, με έναν σκοτεινό τρόπο, που υποδηλώνει την πανταχού παρουσία του θανάτου.
Kill In The Spirit World: Η δεύτερη πλευρά του δίσκου ανοίγει μελωδικά με μια ακόμα εξαιρετική σύνθεση, χωρίς ωστόσο να λείπει το σκοτεινό στοιχείο τόσο ερμηνευτικά αλλά κυρίως στιχουργικά. Οι στίχοι περιγράφουν την μάχη για μια ψυχή, όπου μοχθηρά πνεύματα και θεϊκές δυνάμεις συγκρούονται. Η ερμηνεία του Tony Martin είναι από άλλο πλανήτη, ενώ ο Iommi στο solo αφήνει να φανούν οι blues επιρροές του. Οι Sabbath κατηγορήθηκαν από μερίδα οπαδών τους θεωρώντας ότι στο Kill In The Spirit World όπως και στο Call Of The Wild έγιναν περισσότερο μελωδικοί από όσο έπρεπε για να προσεγγίσουν μεγαλύτερο ακροατήριο.
Call Of The Wild: Μια ακόμα mid tempo σύνθεση, που μουσικά δεν διαφέρει πολύ από το Kill in the Spirit World καθώς απηχεί την προσπάθεια του γκρουπ να συμβαδίσει με τις μουσικές τάσεις της εποχής του. Ο αρχικός τίτλος του κομματιού ήταν «Hero» με το συγκρότημα να αναγκάζεται να αλλάξει για μια ακόμα φορά τίτλο για να αποφύγει την σύγχυση με το ομότιτλο τραγούδι από το No Rest For The Wicked του Ozzy που είχε κυκλοφορήσει λίγο πριν.
Black Moon: Η μάλλον αδύναμη στιγμή του άλμπουμ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλό κομμάτι. Σήμα κατατεθέν το κοφτό riff του Iommi και ο ρυθμός στα drums. Η σύνθεση υπήρχε από την εποχή του Ray Gillen και κυκλοφόρησε ως b-side στην single έκδοση του The Eternal Idol. Η επανηχογράφηση για το άλμπουμ είναι καλύτερη, αλλά ως εκεί.
Nightwing: Το άλμπουμ κλείνει με ένα ακόμα έπος! Το εξαιρετικό μπάσο του Cottle στην εισαγωγή και την ακουστική κιθάρα του Iommi διαδέχεται ο καταιγισμός του Powell και η ηλεκτρική κιθάρα στο ρεφρέν. Το solo Iommi όπου η ηλεκτρική κιθάρα εναλλάσσεται με την ακουστική προσδίδει στην μοναδικότητα του κομματιού. Φυσικά ο Tony Martin μας χαρίζει μια ακόμα συγκλονιστική ερμηνεία – αρκεί να τον ακούσετε καθώς φωνάζει Nightwing flies Again… και θα καταλάβετε τι εννοώ!
Οι κριτικοί της εποχής αναγνώρισαν το Headless Cross ως το καλύτερο άλμπουμ των Sabbath μετά το Mob Rules (1982), αλλά δυστυχώς εμπορικά και πάλι απέτυχαν καθώς στην Αμερική έφτασε έως την θέση 115 των charts, ενώ στην Ευρώπη τα πήγε λίγο καλύτερα σταματώντας στην θέση 18 και 31 των γερμανικών και αγγλικών charts αντίστοιχα. Με το Headless Cross οι Sabbath διατρανώνουν την παρουσία τους, αλλά δυστυχώς το κοινό τους είχε πλέον γυρίσει την πλάτη. Τα τέλη των 80s είναι η περίοδος των guitar heroes όπως ο Van Halen, o Satriani και τόσοι άλλοι, κάνοντας τον γεννήτορα της μουσικής μας να φαίνεται «ξεπερασμένος»!
Το Headless Cross μπορεί να μην προκάλεσε αίσθηση την εποχή που κυκλοφόρησε, όμως ο χρόνος υπήρξε σύμμαχός του. Αν και λόγω διάθεσης από την δισκογραφική το άλμπουμ ήταν για πολλά χρόνια δυσεύρετο, η επιτέλους remastered έκδοσή του ως μέρους του 4πλού πακέτου Anno Domini, που περιέχει τα studio άλμπουμ της IRS με τον Martin έβαλε τα πράγματα στην θέση τους. Αν και χρειάστηκε να περάσουν 35 χρόνια από την κυκλοφορία του, το Headless Cross και η υποτιμημένη από πολλούς περίοδος με τον Martin λαμβάνει επιτέλους την αναγνώριση που της πρέπει.
TRIVIA
• Μετά την εμπορική αποτυχία του Eternal Idol o Tony Martin αποχώρησε προσωρινά από τους Sabbath (μέσα του 1988) για να συμμετέχει στο supergroup Forcefield, drummer του οποίου ήταν ο Cozy Powell. Η γνωριμία των δύο μουσικών οδήγησε στην συνεργασία ένταξη του Powell στους Black Sabbath.
• Στην remastered έκδοση του άλμπουμ συμπεριελήφθη και το κομμάτι Cloak & Dagger, που υπήρχε στην δεύτερη πλευρά του single Headless Cross. Είναι μια εξαιρετική bluesy σύνθεση, που θα μπορούσε εύκολα να έχει συμπεριληφθεί στο άλμπουμ.
• O Tony Martin εκτελεί χρέη μπασίστα στο Devil & Daughter.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
28/6/24
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ HEADLESS CROSS
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Το Headless Cross είναι από τα καλύτερα άλμπουμ που φέρουν την επωνυμία Black Sabbath και μία από τις καλύτερες περιόδους, με τραγουδιστή τον Tony Martin, του συγκροτήματος. Η εμπορική αποτυχία του Eternal Idol ανάγκασε τον Tony Iommi να στραφεί σε πιο μελωδικούς δρόμους, ακόμα και αν χρειαζόταν να μιλήσει στιχουργικά για "διαβόλια" και τα συναφή. Με φοβερή μεταγραφή του θρυλικού Cozy Powell, οι κανονιοβολισμοί από τα τύμπανά του ταίριαξαν απόλυτα με την επιβλητική ριφολογία του Iommi και με τα άπιαστα φωνητικά του Tony Martin σε ένα δίσκο που γέρασε όμορφα και που απέκτησε cult status.
Δημοσίευση σχολίου