Σκοτεινός ρομαντισμός, τραγωδία, μελαγχολία αλλά και νοσηρότητα. Και δίπλα σε αυτά, η θλίψη κι ο μηδενισμός. Και η απαραίτητη μόδα που δίνει έμφαση στην εικόνα του ανδρόγυνου, στα ρούχα του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης και της Βικτοριανής εποχής, με την κλασική εμφάνιση, να παραπέμπει σε κάτι μυστηριώδες, τρομακτικό, σκοτεινό και εξωτικό. Το μαύρο χρώμα κυριαρχεί και δίπλα του, το μοβ. Μαύρο βελούδο, δέρμα, δαντέλες και πολύ ρομαντικός που μερικές φορές συνδυάζεται με t-shirt και πάντα με μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες.
Αν ψάξουμε να βρούμε τις ρίζες του goth rock ή σκέτο gothic όπως έχουμε συνηθίσει να το αποκαλούμε, θα πάμε στην Αγγλία, στην μετά punk εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, με συγκροτήματα όπως Cure, Siouxsie and the Banshees, Joy Division, Bauhaus και πολύ αργότερα τους Cult και Sisters of Mercy, να δίνουν ταυτότητα στο νέο μουσικό είδος που ξεχώρισε λόγω του σκοτεινού ήχου του, τις σκοτεινές κι ενδιαφέρουσες διασκευές, τις μελοδραματικές ερμηνείες, την έμπνευση από την γοτθική λογοτεχνία αλλά και ένα ρομαντισμό που σχετιζόταν με τον θάνατο. Ποίοι ήταν όμως οι πρώτοι; Οι γνώμες διαφέρουν, άλλοι λένε τους Cure, ιδιαίτερα με τα άλμπουμ Seventeen Seconds(1980), Faith(1981) και Pornography(1982), άλλοι τους Siouxsie and the Banshees, άλλοι τους Bauhaus, όπως και να το κάνουμε η αλήθεια είναι κάπου μέσα εκεί. Επειδή το άρθρο ΔΕΝ απευθύνεται στους γνώστες του gothic αλλά στους…υπόλοιπους, ακολουθούν 8 άλμπουμ που κάλλιστα μπορεί να χρησιμεύσει σαν οδηγός για το gothic rock. Και δίπλα σε αυτά, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας των Illusion Fades, Γιώργος Δέδες γράφει τα ελληνικά gothic συγκροτήματα που
CURE – PRONOGRAPHY (1982)
Έχοντας περάσει 42 χρόνια από την κυκλοφορία του, εκ του ασφαλούς μπορούμε να πούμε ότι το Pornography είναι το σημαντικότερο άλμπουμ των Cure και το πιο…gothic απ΄όλα. Το άλμπουμ σηματοδότησε μια δύσκολη περίοδο για το συγκρότημα που το οδήγησε σε μια μικρή παύση αλλά κι ένα πέρασμα στα ναρκωτικά. Επειδή οι Cure έχουν ένα ισχυρό φανατικό κοινό, που σήμερα πιά αγγίζει τα 60 έτη ζωής, το Pornography αιχμαλωτίζει το συγκρότημα στο απόγειο των δημιουργικών του δυνάμεων.
ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΥΤΌ: Disintegration(1989)
SIOUXSIE AND THE BANSHEES – JUJU (1981)
Υπήρξαν άνθρωποι που αφού το άκουσαν, ένιωσαν κλειδωμένοι μέσα σε αυτό, θεοποιώντας την 66χρονη σήμερα Siouxsie Sioux (κατά κόσμον Susan Ballion).
Στο Juju, οι Siouxsie and the Banshees προσέφεραν σκοτεινή μαγεία στον γοτθικό ήχο τους, απογειώνοντας το σαν ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα άλμπουμ τους είδους. Θα μείνω στο παίξιμο του κιθαρίστα John McGeoch (πρώην Magazine), που έδωσε άλλη διάσταση στα τραγούδια στις κιθάρες, σε συνδυασμό με την ξεχωριστή ερμηνεία της Siouxsie.
ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ: TINDERBOX(1986)
BAUHAUS - IN THAT FIELD (1980)
Απελπισία, ερήμωση και μια sui generis δύναμη που καλύπτει το πρώτο άλμπουμ των Bauhaus από το Northampton. Οι Daniel Ash και Peter Murphy, διαμόρφωσαν με τον καλύτερο τρόπο το πλαίσιο του gothic, δίνοντας συνέχεια στο τραγούδι τους Bela Lugosi's Dead, που είχε κυκλοφορήσει 6 μήνες πριν το In the Flat Field. Ο Daniel Ash παίζει κιθάρα όπως…κανένας hard rock ήρωάς μου κι αποδεικνύεται δεξιοτέχνης σε αυτό που κάνει. Όχι, οι Bauhaus δεν είναι από τα συγκροτήματα που θα βάλω έναν δίσκο τους στο πικ απ μου, τους παραδέχομαι όμως.
Δίπλα σε αυτό: Mask
THE SOUND- LION’S MOUTH (1981)
Πάντα όταν άκουγα τα πρώτα 2 άλμπουμ των Sound, στο μυαλό μου ερχόντουσαν οι U2 και οι Simple Minds, αλλά στο (πολύ ακατέργαστό). Για αυτόν τον gothic οδηγό, διάλεξα το Lion’s Mouth (1981 καταπληκτικό εξώφυλλο!), που έχει ένα δικό του πρώιμο post-punk, τους απαραίτητους(!) καταθλιπτικούς στίχους και μια λαμπρή ρυθμική κιθάρα. Άντεξει στη δοκιμασία του χρόνου για να παραμείνει ένα ξεχωριστό άλμπουμ κι ένα από τα σημαντικότερα της γενιάς του.
JOY DIVIDION – UKNOWN PLEASURES
Βαθύ συναισθηματικό, θεατρικό, μελωδικό, ατμοσφαιρικό, ίσως και καταθλιπτικό, το Unknown Pleasures των Joy Division είναι ένα από τα πιο σκοτεινά άλμπουμ της δεκαετίας του '70. Ή το λατρεύεις, ή το αφήνεις στην άκρη….
Δίπλα σε αυτό: Closer (1980)
NICK CAVE and the BAD SEEDS-TENDER PREY(1988)
Όσο εύκολο ήταν να αποφασίσω να βάλω ένα άλμπουμ του Nic Cave στη λίστα, τόσο δύσκολο ήταν να επιλέξω ποιο άλμπουμ θα ήταν αυτό. Το Tender Pray, δεν κυκλοφόρησε την εποχή που τα αγγλικά συγκροτήματα έβαζαν τις θεμέλιους λίθους του gothic, αντίθετα κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, αλλά είναι γεμάτο θλίψη, πόνο και θυμό.
Έως και το 1988 που κυκλοφόρησε, το Tender Pray ήταν το καλύτερο άλμπουμ του.
Δίπλα σε αυτό: Let love In
SISTERS OF MERCY – FIRST AND LAST AND ALWAYS (1985)
Ποιος να το περίμενε όταν χόρευε εκστασιασμένος, με ένα τσιγάρο στο χέρι στα clubs της Αθήνας, ότι οι Sisters olf Mercy θα ήταν ένα από τα συγκροτήματα που στο μέλλον θα μας επισκεπτόντουσαν και μάλιστα πολλές φορές; O ήχος του First and Last and Always, με τα νεκροταφικά φωνητικά του Andrew Eldritch, έγραψαν μια σημαντική σελίδα στη gothic σκηνή της δεκαετίας του 1980, πάντα στο δεύτερο κύμα του κινήματος μαζί με τους Mission και Fields of Nephilim.
Δίπλα σε αυτό: Floodland
CULT-DREAMTIME(1984)
Αφού άλλαξαν όνομα 2 φορές και κατέληξαν στο Cult, οι Ian Astbury και Billy Duffy, παρουσίασαν ένα ξεχωριστό πρώτο άλμπουμ με darkgoth επιρροές και με στίχους αρκετά έως πολύ διαφορετικούς από τα συγκροτήματα του είδου. Περισσότερο rock'n'roll, περισσότερα ρεφρέν και σίγουρα πολλές επιρροές από…Led Zeppelin με τους fans του είδους να βρίσκουν επιρροές από τα μεγάλα συγκροτήματα του gotchic (Joy Division, Bauhaus, Siouxsie & The Banshees, The Cure).
Η μετέπειτα καριέρα τους δεν έχει καμία σχέση με τον ήχο του Dreamtime, αλλά όσοι το εκτίμησαν, το εκτίμησαν…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Την δεκαετία του 80' η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη στις νέες μουσικές τάσεις του εξωτερικού, σε μια εποχή δίχως διαδίκτυο αλλά με δίψα και πάθος των ανθρώπων για το κάθε τι καινούργιο. Έτσι λοιπόν κάποιοι αγκάλιασαν και την σκοτεινή πλευρά, την έκαναν σπουδή, και πολλές φορές εκφράστηκαν μέσω αυτής με σπουδαίο τρόπο. Ουτοπιστές ή ονειροπόλοι, εραστές της μουσικής αυτής, αφιέρωσαν το είναι τους χωρίς ανταλλάγματα και εγγυήσεις. Ο Αλέξανδρος Ριχάρδος μου ζήτησε μαζί με το συγκρότημα μου να συμπεριλάβω μερικά ακόμη δείγματα που αξίζει οι παλιοί να θυμηθούν, μα και οι νέοι που δεν γνωρίζουν αλλά θα ήθελαν να μάθουν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΔΕΣ (κιθαρίστας/τραγουδιστής των Illusion Fades)
1984 South of no North- Lacrimae christi.
Ταλέντο και ελευθερία, μουσικότητα χωρίς κλισέ που συναντά το βαθύ συναίσθημα σε κάθε ακροατή που έχει ανάγκη να βρει συναισθηματική θαλπωρή. Ακόμα και σήμερα τα dance floor που φιλοξενούν αυτή την μπάντα δεν θα νιώσουν ποτέ τους μοναξιά, καθώς ο κόσμος λατρεύει να βυθίζετε σε αυτά.
2000 Ding and zich -Old As Forever. New As Tomorrow
Εδώ έχουμε μια συλλογή του 2000 από τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στα τέλη του 80' με αρχές του 90' απο μια μπάντα που οι παλιές καραβάνες του κιθαριστικού γκοθ χώρου γνωρίζουν και εκτιμούν. Βέβαια υπάρχουν και οι ανάλογες μελωδίες που μπορούν να ταξιδεύουν και μάλιστα με υπέροχο τρόπο. Ο Τάκης Μερέκος, frond man της μπάντας, κέρδιζε δίκαια τις εντυπώσεις σε κάθε εμφάνηση, κάτι που έδινε κύρος στο όλο επιχείρημα. Τραγούδια που πάντα θα μένουν στον σκληρό δίσκο του μυαλού.
1990 Flowers of romance -Dorian Gray.
Μια σωστή φωνή στα όρια του ροκ ηχοχρώματος μαζί με ένα καλοδουλεμένο rythm section φτάνει πολλές φορές για ένα καλό αποτέλεσμα. Εδώ υπάρχουν και τα όμορφα τραγούδια, οπότε το σύνολο σε κάποιες στιγμές απογειώνεται. Μια μπάντα Γκόθικ ροκ που δικαιώνει επάξια και τις δύο αυτές λέξεις.
1995 The drops -Suicide in Heaven.
Παιδιά που χόρευαν στο υπόγειο της πλατείας Αμερικής και έμαθαν να τρέφονται με μελωδίες αυτοκτονικών αγγέλων ακούγοντας το γλυκό ψιθύρισμα του Ρόμπερτ Σμιθ. Εραστές της μουσικής με ειλικρινή και ανεπιτήδευτα τραγούδια. Ένας δίσκος που αναδεικνύει το πάθος και το όραμα μιας άλλης εποχής.
1993 The Illusion Fades-The Illusion Fades.
Τραγούδια που η μελωδία είχε ουσιαστικό ρόλο. Ρεφραίν με σημασία και λόγο ύπαρξης με τον σκοτεινό ρομαντισμό σε κύρια θέση. Αναλογικός ηλεκτρικός ήχος, δυναμικός μα και συναισθηματικός, με την συμβολή του Κώστα Παρίση και του Coti K. στην παραγωγή.
Την άλλη Κυριακή: Οι 7 τραγουδιστές που πέρασαν από τους Skid Row (κι αναμένται κι όγδοός!)
Δημοσίευση σχολίου