Με το που ξεκίνησε τη συναυλία με το Stormbringer, πέρασαν μπροστά όλα εκείνα τα υπέροχα μετεφηβικά χρόνια μου, με τα πάρτι, τις βόλτες στα καταστήματα δίσκων, τους τσακωμούς ποιοι είναι καλύτεροι, οι Deep Purple ή οι Uriah Heep, ακόμα και η τελευταία χρόνια στην ΣΤ Γυμνασίου, που ξεκίνησε το 5νθήμερο σχολείο. Συναυλία μνήμης και συναισθημάτων, με τον μπασίστα/τραγουδιστή των Deep Purple, Glenn Hughes να παίζει 5 κομμάτια από το ιστορικό Burn (1974), παραλείποντας τα Lay Down stay down(κρίμα), What’s going on και Α 200), 2 από το Stormbringer (το ομώνυμο κι ένα πολύ μικρό πέρασμα από το High Ball Shooter) και να τιμά με άλλα 2 το Come Taste the Band (Gettin' Tighter, You keep on moving). Η φωνή του, σε πολύ καλή κατάσταση για 72χρονο μουσικό, ανταπεξήλθε το σχεδόν 2ωρο show με άνεση και με μια μπάντα μουσικών υψηλών προδιαγραφών να τον συνοδεύει. Όλα καλά, αλλά πάντα υπάρχουν και κάποια σημεία για να κρίνουμε. Το πρώτο είναι ότι η διεξαγωγή της συναυλίας την πρώτη ημέρα του Final 4 του Μονάχου, έφερε στο Floyd, περί τους 1.000 ή και λιγότερους fans του. Κρίμα. Το δεύτερο είναι τα μόνο 7(!!!) τραγούδια που έπαιξε, και δεν συμπεριλαμβάνω τα High Ball Shooter και You fool no one που έπαιξε σε medley. Αντί να κάνει όλους εκείνους τους κουραστικούς μονόλογους και το ατελείωτο σόλο ντραμς (πρέπει να ήταν πάνω από 6-7 λεπτά) θα μπορούσε να παίξει το Α200 ή κάποιο από αυτά που άφησε έξω από το track list του Burn. Ευτυχώς, οι τσιρίδες ήταν ελάχιστες και τα κομμάτια ακούστηκαν στη σωστή μορφή τους.
Ο Hughes ξέρει ότι η φωνή του είναι εξαιρετική κατάσταση, την ελέγχει και η απόδοση στα τραγούδια είναι άψογη. Είμαι γκρινιάρης που ζήτησα να ακούσω παρά πάνω τραγούδια αντί για σόλο; Εξ΄αλλου ο Hughes μας προσφέρει και τραγουδάει με άνεση, τραγούδια του Μεγάλου Συγκροτήματος που ΚΑΝΕΝΑ άλλο μέλος των Τιτανοτεράστιων δεν κάνει!
Κείμενο: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Φωτογραφίες: Γιάννης Μπίθας
25/5/24
Δημοσίευση σχολίου