Αν το Lonesome Crow ήταν το «υπόγειο» των Scorpions, η εξερεύνηση στο ανθρώπινο υποσυνείδητο, το Fly to the rainbow έμελλε να είναι η ανύψωση, το πέταγμα στην ελευθερία και η δημιουργία μιας ουτοπίας. Για να πραγματοποιηθεί όμως χρειάστηκε να βαδίσουν έναν σκληρό και τραχύ δρόμο, που σίγουρα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Συνέβησαν πολλά και χρειάστηκε μεγάλη πίστη και προσπάθεια.
Μετά το σπουδαίο ντεμπούτο του Lonesome Crow αποδύθηκαν σε μια μεγάλη προσπάθεια προώθησής του. Τόσο οι πωλήσεις, όσο και οι κριτικές ήταν ενθαρρυντικές. Η πορεία όμως δεν ήταν εύκολη και μάλιστα για ένα γκρουπ που τραγουδούσε σε άλλη γλώσσα από τη μητρική του. Τα χρήματα που έβγαζαν δεν ήταν πολλά και όλοι τους, λίγο ή πολύ, είχαν δεύτερη δουλειά για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Στο τέλος αποφάσισαν να δώσουν όλο τους το είναι στη μουσική και στην προώθηση της καριέρας τους, όσο ρίσκο και αν ήταν αυτό. Πολλές φορές έφτασαν στα άκρα, αλλά αποφάσισαν να συνεχίσουν. Έπρεπε μόνοι τους να επικοινωνούν με τον τύπο και την τηλεόραση, να τυπώνουν πόστερς για τις συναυλίες τους. Ό,τι λεφτά είχαν τα επένδυαν στην μπάντα.
Ένα βράδυ, το φορτηγό στο οποίο επέβαιναν μαζί με τον εξοπλισμό τους ντεραπάρισε. Ήταν σχεδόν καταστροφή. Ήταν τυχεροί που επέζησαν από το ατύχημα, όμως τώρα χρειαζόντουσαν νέο αυτοκίνητο και εξοπλισμό, μια που τα μουσικά τους όργανα, ενισχυτές κλπ είχαν καταστραφεί. Χρειάστηκε να πολεμήσουν ξανά από την αρχή, βήμα βήμα για να μην χρεοκοπήσουν και σταματήσουν πρόωρα τη μουσική τους καριέρα.
Η ΜΕΤΕΓΡΑΦΗ ΤΟΥ MICHAEL SCHENKER ΣΤΟΥΣ UFO
Μια ευκαιρία για αναγνώριση επρόκειτο να αποβεί σε μεγάλη δοκιμασία για το συγκρότημα: οι Scorpions άδραξαν την ευκαιρία να παίξουν support στη γερμανική περιοδεία των UFO, που ήταν ανερχόμενο και αρκετά γνωστό hard rock αγγλικό σύνολο, με πολλά στοιχεία space rock στη μουσική τους. Σε μια από τις συναυλίες των UFO, ο κιθαρίστας τους Mick Bolton τους ανακοίνωσε ότι αποχωρεί. Ο Phil Mogg, τραγουδιστής και ηγέτης των UFO δεν χρονοτρίβησε. Εντυπωσιασμένος από τον νεαρό κιθαρίστα των Scorpions Michael Schenker, έσπευσε να του προτείνει συνεργασία, καθώς είδε (και όπως αποδείχθηκε πράγματι) στο πρόσωπό του έναν μελλοντικό superstar της κιθάρας. Ο Michael, ενθουσιασμένος και προσβλέποντας στις περισσότερες ευκαιρίες ανάδειξης που του παρείχε η συμμετοχή του στους UFO, δέχτηκε να αφήσει τους Scorpions. Αυτό ήταν τρομερό πλήγμα για το τότε άγνωστο γερμανικό γκρουπ.
ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΥΑΛΙΣΗΣ
Ο drummer τους λίγο αργότερα σκοτώθηκε σε ατύχημα, ενώ ο μπασίστας L. Heimberg εγκατέλειψε το γκρουπ. Για τους επόμενους μήνες η μπάντα βρισκόταν στην κυριολεξία σε αποσύνθεση. Οι Klaus Meine και Rudolf Schenker πέρασαν για αρκετό καιρό κατάθλιψη. Οι αρχικοί Scorpions δεν υπήρχαν, έπρεπε όμως να τους ξαναφτιάξουν. Η φιλία τους και η μεγάλη αγάπη τους για τη μουσική τους έκανε να μην το βάλουν κάτω.
Αναζήτησαν στέγη στους Dawn Road, ένα τοπικό γκρουπ όπου έπαιζε κιθάρα κάποιος Ulrich Roth, γνώριμος του Michael Schenker, γεννημένος στο Ντίσελντορφ στις 18-12-1954 (στον αστερισμό του Τοξότη) ο οποίος είχε χρηματίσει κιθαρίστας και σε άλλα γκρουπ της περιοχής όπως οι Blues Infinity και οι Blues Exchange. Τον Αύγουστο όμως του 1973 οι Schenker/Meine/Roth προσέλαβαν δυο καινούρια μέλη στους Dawn Road: τους Francis Buncholz στο μπάσο και Jurgen Rosenthal στα ντραμς και percussion. Οι Dawn Road μετονομάστηκαν ξανά σε Scorpions και το γκρουπ ήταν πλέον έτοιμο για μια νέα αρχή. Τα νέα μέλη έφεραν καινούριο αέρα στις τάξεις του γκρουπ και η μπάντα ήταν πλέον γεμάτη ενέργεια. Άρχισαν να παίζουν όλοι μαζί όπου μπορούσαν ( σε clubs και σε άλλους μουσικούς χώρους) μέχρι αργά τη νύχτα. Εντωμεταξύ η Brain/Metronome είχε πάψει να ενδιαφέρεται γι’ αυτούς μετά την αποχώρηση του Michael Schenker. Έτσι έπρεπε να ψάξουν να βρουν νέα εταιρία. Οι εμφανίσεις τους κάθε νύχτα ήταν εξαντλητικές και μια φορά ο Klaus χρειάστηκε να περάσει ένα διάστημα στο νοσοκομείο από υπερκόπωση νευρικές στομαχικές διαταραχές. Όμως οι Scorpions πλέον τα έδιναν όλα. Ακόμη και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους για να επιβιώσουν και να συνεχίσουν ως γκρουπ. Πέρασαν βράδια κοιμώμενοι σε παγκάκια, έμεναν νηστικοί κι ήταν σκληρές οι στιγμές που έπρεπε να ξοδέψουν τα τελευταία τους χρήματα για ένα πακέτο τσιγάρα. Αλλά συνέχισαν, έμειναν ενωμένοι και οι κόποι τους επιβραβεύονται: τους δόθηκε η ευκαιρία να εμφανιστούν σε ένα show στην τηλεόραση όπου έκαναν μια πολύ δυναμική εμφάνιση. Αυτή η εμφάνιση δεν πέρασε απαρατήρητη από τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία RCA (στις τάξεις της οποίας ηχογραφούσαν καλλιτέχνες όπως: Elvis Presley, Jefferson Airplane, David Bowie) η οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με το γκρουπ. Το καινούριο άλμπουμ επρόκειτο να είναι παραγωγή των ίδιων των Scorpions και ηχογραφήθηκε στο Μόναχο, στα studio Musicland και Maschen. Το συγκρότημα βοήθησε ο Achim Kirsching που έπαιζε όργανο, μέλλοτρον και συνθεσάιζερ. Το Fly to the rainbow είναι εντελώς διαφορετικό άλμπουμ από το Lonesome Crow και είναι κάτι ξεχωριστό και στη δισκογραφία των Scorpions. Είναι αριστουργηματικός δίσκος και σίγουρα ο πιο ατμοσφαιρικός που έχουν γράψει.
Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Την 1η Απριλίου 1974 οι Scorpions ολοκλήρωσαν την περιοδεία τους με τους Dr. Hook & the Medicine show και αμέσως μπήκαν στο studio για την ηχογράφηση, η βάση της οποίας ήταν κάποια demos που είχαν κάνει το προηγούμενο διάστημα. Το πρώτο κομμάτι που ηχογραφούν είναι το Speedy’s coming και στη συνέχεια τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ. Πρώτα ηχογραφούν τη rhythm section, έπειτα τα κιθαριστικά μέρη και στο τέλος τα φωνητικά. Όλα έγιναν στα Musicland Studios μέσα σε επτά μέρες! Μετά την τελική μίξη το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελαν. Σύμφωνα με τον Uli, τα φωνητικά ακούγονταν πολύ χαμηλά. Η RCA θα απορρίψει τη μίξη και ο Rudy με τον Uli αναγκάζονται να απευθυνθούν σε δεύτερο studio για νέα μίξη, που αφορούσε τρία κομμάτια (το Far away και το Fly to the rainbow ήταν τα δύο από αυτά) στα οποία τα φωνητικά ακούγονταν ελάχιστα. Το αποτέλεσμα ικανοποιεί την εταιρεία και όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Λίγο πριν την αποχώρησή του, ο Michael Schenker, άφησε κληρονομιά κάποιες ημιτελείς συνθέσεις, τις οποίες εξέλιξε και ολοκλήρωσε ο Uli με νέα κιθαριστικά σόλο, για να «γεννηθούν» αριστουργήματα όπως το Fly to the rainbow. Το Drifting Sun ήταν το πρώτο κομμάτι που συνέθεσε για τους Scorpions ο Uli. Επίσης στο κομμάτι Fly to the rainbow ενσωμάτωσε το Turn the time, μια σύνθεσή του από την περίοδο των Dawn Road. Μια ακόμη διαφορά ανάμεσα στην αρχική και τελική ηχογράφηση ήταν η ελαχιστοποίηση του ήχου των synthesizers, γεγονός που οδηγεί τον Achim να αποχωρήσει από το συγκρότημα το καλοκαίρι του 1974, για να δουλέψει σαν δάσκαλος σε τοπικό σχολείο. Ο φίλος του Rainer Holst (που συμμετείχε ως μηχανικός ήχου στην ηχογράφηση) πήρε τη θέση του πίσω από τα keyboards. Παρόλο που ο Jürgen Rosenthal συμμετείχε στην εγγραφή του Fly To The Rainbow έφυγε μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, πέντε μήνες πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ. Στις 30 Ιουνίου 1974 στο Glocksee Club στο Ανόβερο είναι η τελευταία εμφάνιση με τον Jurgen Rosenthal. Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από την ίδια εταιρεία που είχε αναλάβει και το εξώφυλλο του Lonesome Crow, αλλά (σύμφωνα με τον Uli) αυτή τη φορά δεν κατάφεραν να απεικονίσουν το πνεύμα του δίσκου. Κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 1974 στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω της RCA Records. Έξι τραγούδια από το Fly to the Rainbow παίζονταν τακτικά ζωντανά από τους Scorpions: το ομώνυμο κομμάτι και τα Speedy’s Coming, They Need a Million, This Is My Song και “Drifting Sun. Το Far Away παιζόταν ήδη από την πρώιμη σύνθεση του γκρουπ με τον Michael Schenker, τουλάχιστον από το 1973. Οι ζωντανές εκτελέσεις του Speedy’s Coming και το ομώνυμο κομμάτι εμφανίζονται στο ζωντανό άλμπουμ Tokyo Tapes που ηχογραφήθηκε τον Απρίλιο του 1978. Λίγο αργότερα οι Scorpions έβγαλαν αυτά τα τραγούδια από το setlist τους. Μεταξύ 1980 και 1999 τίποτα από το Fly to the Rainbow δεν παίχτηκε στις συναυλίες τους. Μετά από μια μοναδική εκτέλεση του They Need a Million στις 7 Ιουνίου 1999 στο Patinoire de Kockelscheuer, του Λουξεμβούργου, το ομότιτλο και το Speedy’s Coming παίχτηκαν πολλές φορές μεταξύ 2000 και 2008. Το Speedy’s Coming παιζόταν γενικά με σχετική συχνότητα από το 2015 έως το 2019.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Η έναρξη γίνεται με το Speedy’s coming ένα πραγματικό hard rock ‘n roll όπου οι βρυχηθμοί της παραμορφωμένης κιθάρας του Uli Roth οδηγούσαν σε ένα πραγματικό ντελίριο σκληρής μουσικής. Καταιγιστικά και καθαρά φωνητικά από τον Klaus Meine διηγούνταν μια rock ‘n roll ιστορία με ήρωες των teenagers, εφηβικές αφίσες και rock κονσέρτα. Μετά την καταιγίδα, η απαλή ηρεμία και γαλήνη της ακουστικής κιθάρας του Rudolf Schenker στο μαγικό They need a million. Η κρυστάλλινη φωνή του Klaus Meine τραγουδούσε: I see a rainbow in the sky/ so many colors and the light/ I see the world and I see all the people/ how they ‘re running all the time/ I see your shadow over me/many miles I hear a symphony… Όλα αυτά πριν την έκρηξη: κιθάρες που αντηχούν και καλούν σε ισπανικό χορό, τα ντραμς του Jurgen Rosenthal ρολάρουν και καλπάζουν σαν καθαρόαιμα άλογα αφήνοντας τον Rudy να πάρει για λίγο τα φωνητικά στο ρεφρέν που πλαισιώνονται από οπερετικά ανεβάσματα του Klaus. Οι κιθάρες παίζουν υπέροχες ευρωπαϊκές μελωδίες, το κομμάτι απογειώνεται και σε αφήνει με το ερώτημα: πόσα χρόνια μπροστά βρίσκονταν οι Scorpions από οποιοδήποτε κοινότυπο hard rock γκρουπ;
Η συνέχεια με το Drifting Sun, σύνθεση του Uli Roth, ατόφιο hard rock σαν βωξίτης με ψυχεδελικούς-Hendrix επηρεασμούς. Εντυπωσιακά για μια ακόμη φορά τα ντραμς του Rosenthal ενώ οι στίχοι του Roth είναι ερωτικοί και γεμάτοι μυστικισμό: Baby doll, I’m sad and blue/Glossy wings will carry you/well, midnight sun will never shine/ these ravings of a fool/You 're thinking all about him, all the time/Shine on, shine on sun/Oh it’s so cold out here/Shine on, shine on sun all the night long…
Και η πρώτη πλευρά έκλεινε με το Fly people fly, σύνθεση των Michael Schenker/Klaus Meine. Μια πρώιμη μπαλάντα αρκετά ακατέργαστη με βαριά μπλουζίστικη κιθάρα, ενώ ο Klaus έκανε κάποια από τα πιο ονειρικά φωνητικά του. Οι στίχοι, αρκετά ουτοπικοί, όπως και όλο το άλμπουμ, μιλούν για διαφυγή από την πραγματικότητα, για το «χαμόγελο μπροστά στο απέραντο διάστημα», για το πέταγμα στον ουρανό, για το πέταγμα στο ουράνιο τόξο.
Η Β’ πλευρά ξεκινούσε με μ΄ένα απ΄τα πιο μελωδικά και ρυθμικά κομμάτια τους, το This is my song. Ένα κομμάτι που φιλοξενεί τους υπέροχους μελωδικούς χρωματισμούς του μπάσου του Francis Bucholz σε μια αιθέρια ατμόσφαιρα όπου πρωταγωνιστούν τα απίστευτα γεμάτα λυρισμό φωνητικά του Klaus. Στο συγκεκριμένο κομμάτι αναρωτιέσαι μήπως είναι απεσταλμένος από κάπου αλλού, πέρα από τα γήινα δημιουργώντας τέτοιες θείες, γεμάτες ρίγος δονήσεις στην καρδιά και φέρνοντας δάκρυα στα μάτια. Είναι μια ιστορία αγάπης και μίσους, είναι μια ιστορία αθωότητας, μια ιστορία για όλον τον κόσμο μας, που όπως φαίνεται παραμένει ίδιος και σήμερα. Τη σκυτάλη παίρνει το Far Away, μια ακόμη στιχουργική και μουσική ουτοπία, ένα κομμάτι αρκετά χαλαρού ύφους και άτονης απαλής ατμόσφαιρας, ίσως γιατί προετοίμαζε το τέλος και το τέλος επρόκειτο να είναι ανυπέρβλητο, επρόκειτο να ήταν επικό-φανταστικό-μαγικό κι όλα αυτά μαζί. Ένα κομμάτι-μουσική παρακαταθήκη στην ιστορία της rock μουσικής υφασμένο με όμορφα χρώματα της ευαισθησίας και του λυρισμού: το ομώνυμο Fly to the rainbow. Αφήστε τους ανέμους της φαντασίας να σας πάρουν μακριά: οι χορδές της κιθάρας αντηχούν απ’ το μακρινό παρελθόν, ο τραγουδιστής αρχίζει να ψιθυρίζει το μοναχικό τραγούδι του: μιλάει για κρύο Δεκέμβρη, για πράγματα που χάνονται και δεν ξαναβρίσκονται. Κάπου στον ουρανό όμως τα άστρα φέγγουν τόσο δυνατά που μοιάζουν με ηλιακό φως μέσα στη νύχτα. Είναι θλιμμένος παρότι βλέπει το χαμογελαστό πρόσωπό της. Ελπίζει να έρθει μαζί του να μοιραστούν την εμπειρία. Γιατί…δε ζει στο σήμερα. Βροχή στον ουρανό, ο κόσμος γυρνάει και γυρίζει πίσω στο χρόνο. Ο Francis παίζει ένα μπάσο από άλλο πλανήτη, ο Uli με τον Rudy συνδυάζονται μαγικά, ο Klaus με τον Jurgen φτάνουν στην έκσταση. Οι φωνές ακούγονται σαν ψαλμοί, καθώς ο κόσμος γυρίζει πίσω στον χρόνο. Ο Ulrich Roth παίρνει τον ρόλο του πλοηγού και ετοιμάζεται να μας ξεναγήσει. Ζητάει λίμνη από κρυστάλλινες δροσοσταλίδες στη γιγάντια πόλη της Ατλαντίδας. Τη βλέπει να χάνεται σε ένα τεράστιο κύμα από σκοτάδι. Κάπου στη γαλάζια ατμόσφαιρα διακρίνονται ακόμα τα χρυσαφένια δέντρα της άλλοτε ευτυχισμένης γης. Μα τώρα φύλλα που έχουν πέσει και κρύφτηκαν στην άμμο. Σκοτάδι ολόγυρα μα μένουν τα σύμβολα, παράξενα σύμβολα γραμμένα σε κρύο φύλλο. Ο ουρανός έχει γίνει πράσινος, ενώ μακριά τα παιδιά αιμορραγούν, μόνο τα φαντάσματα σα σκιές περιπλανιούνται. Αντίλαλοι από έναν άλλο κόσμο πριν όλα καταστραφούν και γίνουν παρανάλωμα: φωτιά από κιθάρες, εκρήξεις, διαστημικό πανδαιμόνιο θόρυβος που σου διαπερνάει τ’ αυτιά, εκτόξευση προς το ουράνιο τόξο και το σύμπαν. Επιστροφή εκεί που ανήκουμε; Εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, από το άπειρο; Οι λέξεις μοιάζουν φτωχές για να περιγράψουν το Fly to the rainbow. Καλύτερα αφεθείτε στο μουσικό αυτό ζενίθ ατμόσφαιρας και φαντασίας κι ανακαλύψτε τα δικά σας νοήματα. Οι αρχιερείς έδειξαν τον δρόμο…
Λίγο πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Jurgen Rosenthal θα αποχωρήσει και θα προσχωρήσει σε ένα από τα πιο γνωστά γκρουπ της Γερμανίας τους Eloy και μάλιστα θα γράψει όλους τους στίχους για το επόμενο άλμπουμ τους Dawn. Μπορείτε επίσης να τον ακούσετε και στα άλμπουμς Ocean και Silent cries and mighty echoes. Στη θέση του οι Scorpions θα προσλάβουν τον Βέλγο Rudy Lenners και θα προσπαθήσουν να προωθήσουν ακόμη περισσότερο την καριέρα τους. Σ’ ένα φεστιβάλ στο Ντίσελντορφ, η καταπληκτική σκηνική τους παρουσία θα γίνει αντιληπτή από τον σπουδαιότερο παραγωγό και μηχανικό ήχο της Γερμανίας τον Dieter Dierks, με τον οποίο θα συνάψουν δεκαετές συμβόλαιο συνεργασίας και θα ηχογραφήσουν το επόμενο άλμπουμ τους In Trance. Είναι το άλμπουμ με το οποίο οι Scorpions θα αρχίσουν να κάνουν αισθητό το όνομά τους στον μουσικό χάρτη της Ευρώπης.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥ
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος του fanzine Hurricane)
19/4/24
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ FLY TO THE RAINBOW
Το οπισθόφυλλο
Η ιστορία των Scorpions χωρίζεται σε τρεις περιόδους: Α. Τα πρώιμα χρόνια (1972-1878), Β. Η χρυσή εποχή (1979-1991), Γ. Η μοντέρνα εποχή (1992- …). Ανήκω στη γενιά οπαδών που γαλουχήθηκε με τα σπουδαία άλμπουμς της δεύτερης περιόδου και πολύ σύντομα αναζήτησα τις «μουσικές ρίζες» του αγαπημένου μου συγκροτήματος. Η αναζήτηση με οδήγησε και στο Fly to the rainbow, ένα άλμπουμ-αποκάλυψη για μένα καθώς μου έδειξε μια πλευρά των Scorpions που μέχρι τότε δεν πίστευα ότι υπήρχε. Το Fly to the Rainbow δείχνει μια μπάντα δεμένη παρά τις ποικίλες μουσικές επιρροές. Υπάρχει μια συνοχή στη μουσική που, αναμφισβήτητα δύσκολα συναντάς στο μόλις δεύτερο άλμπουμ ενός γκρουπ, που έχει αντιμετωπίσει εμπόδια που κατ’ αρχήν φαίνονταν ανυπέρβλητα. Το κάπως αφελές εξώφυλλο σού δημιουργεί την αίσθηση μιας μάλλον θεματικής συλλογής τραγουδιών παρόμοια με ένα concept album. Κάποιες φορές φανταζόμουν τον χαρακτήρα του εξωφύλλου να λέγεται “Speedy” και η πορεία του προς κάποιου είδους «ουράνιο τόξο» να περιγράφεται στους στίχους των τραγουδιών. Ο ήχος είναι μια μίξη '70s progressive/psychedelic rock με διπλές metal κιθάρες, ο εκπαιδευμένος ακροατής αναγνωρίζει στοιχεία από το στυλ που έκανε διάσημους τους Scorpions στα 80s, ενώ σε κάποια κομμάτια ακούγεται διακριτικά ο ήχος του mellotron. Ο γαλήνιος και ήρεμος τόνος του άλμπουμ που συνοδεύεται από τα μεγαλοπρεπή φωνητικά του Meine και το εμπνευσμένο κιθαριστικό παίξιμο του Roth σε καθηλώνει. Καινοτόμο και ατμοσφαιρικό το Fly to the rainbow έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των οπαδών των Scorpions.
Δημοσίευση σχολίου