Το συγκρότημα θα μεταβεί στην Δανία προκειμένου να ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις του νέου άλμπουμ με τον Bonnet να παραμένει τυπικά ο τραγουδιστής τους σχήματος. Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, ο Ritchie θα τον διώξει επικαλούμενος «μουσικές διαφορές». Στην πραγματικότητα το συγκρότημα ηχογράφησε το άλμπουμ χωρίς καν να γνωρίζει ποιος επρόκειτο να είναι ο ερμηνευτής. Ο Bonnet έχει δηλώσει ότι πριν την αποχώρησή του το μόνο τραγούδι που ήταν έτοιμο ήταν το I Surrender του Russ Ballard.
Όταν ο Turner μπήκε στο συγκρότημα, το άλμπουμ ήταν σχεδόν έτοιμο, με τον 29χρόνο τότε Αμερικανό να συνεργάζεται με τον Glover γράφοντας τους στίχους και τις μελωδίες, ενώ εν συνεχεία θα μπει στο Syosset Studio της Νέας Υόρκης για να ηχογραφήσει τα φωνητικά.
Ο τίτλος ήταν ιδέα του Blackmore, ο οποίος έψαχνε κάτι που να ταιριάζει με την τότε διάθεση των μελών της μπάντας. Βλέποντας την φράση Difficult To Cure στο περιοδικό Melody Maker σκέφτηκε ότι αυτός θα ήταν ιδανικός τίτλος για το επερχόμενο άλμπουμ.
Το εξώφυλλο συνδέεται με τον τίτλο του δίσκου απεικονίζοντας μια ομάδα ιατρών, που φορούν μάσκες! Αν και έργο της διάσημης εταιρίας Hipgnosis δεν μπορεί να συγκριθεί με εξώφυλλά του παρελθόντος (λχ Rainbow Rising) και σύμφωνα με τον Turner το συγκρότημα δεν συμμετείχε στην επιλογή αυτή.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ:
I Surrender: Το άλμπουμ ανοίγει με την κομματάρα, που έγραψε για το συγκρότημα ο Russ Ballard. Πρόκειται για την προσπάθεια του συγκροτήματος να επαναλάβει την επιτυχία του Since You ‘ve Been Gone από το Down To Earth. Αν και σύνθεση του Ballard, το συγκρότημα τροποποίησε δραστικά την αρχική μορφή διεκδικώντας μάλιστα και δικαιώματα, χωρίς φυσικά το αίτημα να γίνει δεκτό. Κυκλοφόρησε ως single σκαρφαλώνοντας στην 3η θέση των βρετανικών charts.
Spotlight Kid: Οι ταχύτητες ανεβαίνουν στο δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο έγινε επίσης αγαπημένο των φίλων του συγκροτήματος. Οι στίχοι του αναφέρονται σε έναν νεαρό, που ξαφνικά γνωρίζει τεράστια επιτυχία, την οποία καλείται και να διαχειριστεί. Οι στίχοι του Glover αναφέρονται στον Turner σύμφωνα με δηλώσεις του τελευταίου. Αν και εξαιρετική σύνθεση ίσως ακούγεται πιο «μαλακό» απ’ όσο έπρεπε να είναι. Θα το διαπιστώσει κανείς ακούγοντας τις πολύ καλύτερες ζωντανές εκτελέσεις με τον Rondinelli να ξεχωρίζει σφυροκοπώντας τα drums. Λόγω αυτής της δυναμικής είναι το κομμάτι με το οποίο άνοιγαν τις ζωντανές τους εμφανίσεις.
No Release: Η εισαγωγή σήμα κατατεθέν του κομματιού θυμίζει έντονα Led Zeppelin γεγονός που δεν έχει αρνηθεί ούτε ο Blackmore, αν και ως βασική έμπνευση αναφέρει το Gypsy Eyes του Jimi Hendrix. Ο γρήγορος ρυθμός που διαδέχεται το intro και η γεμάτη πάθος ερμηνεία του Turner ανεβάζουν το κομμάτι.
Magic: Ενδεχομένως η πιο pop στιγμή του άλμπουμ, ενδεικτική όμως της προσπάθειας του γκρουπ να προσεγγίσει το αμερικάνικο κοινό. Μετά το δυνατό ξεκίνημα του Rondinelli τα ηνία αναλαμβάνει ο Don Airey, που μαγεύει με την μελωδία στα πλήκτρα, ενώ πολύ καλή είναι για μια ακόμα φορά και η ερμηνεία του Turner. O Blackmore κάνει ένα βήμα πίσω με αποτέλεσμα το όλο αποτέλεσμα να ακούγεται αρκετά αδύναμο.
Vielleicht Das Nächste Mal (Maybe Next Time): Η πρώτη πλευρά κλείνει με μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική ορχηστρική σύνθεση φέρνοντας στο προσκήνιο την δεδομένη αγάπη του Blackmore για την κλασική μουσική. Ο τίτλος στα γερμανικά είναι ενδεικτικός επίσης της αγάπης του Ritchie για την γερμανική κουλτούρα και πολιτισμό. Ο Blackmore σύμφωνα με δηλώσεις του ιδίου θέλησε να πραγματευτεί και να αποτυπώσει τα αισθήματα θλίψης, που του γέννησε η ιστορία ενός κοριτσιού που αντιμετώπισε δυσχέρειες στην ζωή του.
Can ‘t Happen Here: Η δεύτερη πλευρά του άλμπουμ ανοίγει εξίσου δυνατά. Την χαλαρή blues εισαγωγή διαδέχεται το καταιγιστικό riff του Blackmore. Οι στίχοι του Glover παραμένουν επίκαιροι και στην εποχή μας καθώς αναφέρονται στην διαφθορά και την αλλοτρίωση, που επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Για το συγκεκριμένο κομμάτι το συγκρότημα θα γυρίσει και videoclip. Μη έχοντας ωστόσο εμπιστοσύνη στην δύναμη της εικόνας, θα επενδύσουν σε ένα απλό clip μακριά από τις υπερβολές glam και hair metal συγκροτημάτων της εποχής.
Freedom Fighter: Αρκετά καλό κομμάτι, αντιπροσωπευτικό της νέας κατεύθυνσης του συγκροτήματος. Δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας καθώς κάποια σημεία του (λχ το χορωδιακό σημείο) θυμίζουν έντονα το All Night Long από το Down To Earth. Έμπνευση για τους στίχους του κομματιού αποτέλεσε η πολιτική κατάσταση της εποχής σε όλο τον κόσμο καθώς σχεδόν παντού γίνονταν (και εξακολουθούν) πολεμικές συγκρούσεις.
Midtown Tunnel Vision: Αναμφίβολα μια από τις καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ. Ο Blackmore εμπνέεται από τον heavy blues ήχο συγκροτημάτων όπως οι Cream, οι Mountain και ο Hendrix. Το solo βέβαια προδίδει τις καταβολές του Ritchie από κλασική μουσική, ενώ η ερμηνεία του Turner θυμίζει έντονα τον τεράστιο Paul Rodgers. Οι στίχοι είναι κυρίως του Turner και αναφέρονται στην Νέα Υόρκη, την πόλη, που την εποχή εκείνη ζούσε.
Difficult to Cure (Beethoven's Ninth): Για μια ακόμα φορά στο προσκήνιο τίθεται η αγάπη του Blackmore για την κλασική μουσική. Πρόκειται για μια διασκευή της Ωδής Της Χαράς, του τμήματος δηλαδή με το οποίο τελειώνει η ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν. Αν και δυσκολεύτηκε να ηχογραφήσει τα μέρη του καθώς αντίθετα από ότι συνηθίζεται μπήκε τελευταίος, ο Rondinelly θεωρεί το συγκεκριμένο κομμάτι το απόγειο της απόδοσής του με τους Rainbow. Τα χαμόγελα που ακούγονται στο τέλος του κομματιού προέρχονται από την ταινία Way Out West (1937) με πρωταγωνιστές τους Laurel και Hardy (Χοντρός - Λιγνός).
Αν και η στροφή σε πιο εμπορικά και εύκολα μονοπάτια, δυσαρέστησε αρκετούς οπαδούς, το Difficult to Cure μοιάζει περισσότερο με την φυσική συνέχεια του Down To Earth ανοίγοντας τις πόρτες στο ευρύτερο κοινό! Αν και υπάρχουν κομματάρες, είναι εξίσου εμφανής η έλλειψη συνοχής μεταξύ των κομματιών καθώς και η μέτρια παραγωγή του Glover. Σε κάθε περίπτωση το Difficult To Cure αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα αμερικάνικου ροκ των 80s, αποδεικνύοντας ότι ο Blackmore παρά τις αλλαγές στην σύνθεση του συγκροτήματος, μπορούσε εύκολα να ανασυντάσσει τις δυνάμεις του δημιουργώντας εξαιρετικούς δίσκους.
TRIVIA
Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του Difficult To Cure είχε προταθεί για εξώφυλλο του Never Say Die των Black Sabbath (1978)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
1/5/24
Είναι εξαιρετικός δίσκος, με τα τραγούδια να απογειώνονται live. Ο Blackmore κατάφερε να κάνει εμπορική στροφή -και να τα οικονομήσει, αυτός ήταν ο στόχος του - χωρίς να απογοητεύσει ιδιαίτερα τους παλιούς οπαδούς. Το εξώφυλλο πράγματι μεγάλη αποτυχία
ΑπάντησηΔιαγραφή