εφημερίδα του «χριστιανορθόδοξου» χώρου, που κατηγορούσε ευθέως την ίδια την μπάντα ότι προκάλεσε το «Θηρίο 666» να κάψει το Μάτι, σε ένα … γραφικό πρωτοσέλιδο, που έκτοτε κοσμεί τις συλλογές πολλών. Τα ίδια θα έλεγαν και για την φωτιά στην Πεντέλη το 2022 σε άλλο ένα συλλεκτικό εξώφυλλο.
Πίσω στην συναυλία, τώρα, της οποίας την ανταπόκριση μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
ακούσαμε και είδαμε φοβερά και τρομερά θεάματα, που απλά δικαιολογούν γιατί οι Maiden είναι το αγαπημένο metal συγκρότημα του ελληνικού κοινού, αλλά και μια επισήμανση από τον Bruce Dickinson ότι ξεπεράσαμε τα 36.000 εισιτήρια, γεγονός που κατέστησε την εν λόγω συναυλία, το πολυπληθέστερο metal σόου στην εξοχική Μαλακάσα και στο Rockwave Festival (όπως αποκάλυψε ο αρχισυντάκτης μας στην έρευνα του ΕΔΩ: Δίκαιο!
Αυτή η εμφάνιση των Iron Maiden στην χώρα μας διεξήχθη στο πλαίσιο της περιοδείας Legacy of the Beast , η οποία ξεκίνησε την 26 η Μάϊου 2018 στο Tallinn της Εσθονίας, έφτασε σε εμάς σε λιγότερο από δύο μήνες και τελείωσε την 11 η Αυγούστου με δύο εμφανίσεις στο O2 Arena του Λονδίνου. H περιοδεία βασίστηκε εν πολλοίς γύρω πάνω στο concept του ομώνυμου videogame που
κυκλοφόρησαν οι Maiden, με πρωταγωνιστή την διάσημη μασκότ τους, τον Eddie, πάνω στο οποίο πάτησαν για να πουλήσουν περαιτέρω merchandise. Παράξενο, θα
σκεφτόταν κάποιος, εφόσον το παιχνίδι δεν έκανε και καμιά ιδιαίτερη αίσθηση, ωστόσο
παρείχε την πλατφόρμα στους Maiden για μία ακόμη “greatest hits” περιοδεία, με
προσθήκες-έκπληξη που συνήθως δεν τις έπαιζαν ζωντανά, και πάνω από όλα, τους έδωσε
την ευκαιρία να βγουν στον δρόμο με την μεγαλύτερη παραγωγή που είχαν επιστρατεύσει
ποτέ για συναυλίες τους. Έτσι π.χ. βλέπαμε τεράστιες φουσκωτές φιγούρες του Ίκαρου και
ενός Spitfire, θεματικά παρασκήνια για τον πόλεμο, την θρησκεία και την Κόλαση που
άλλαζαν από πεδία μάχης σε τεράστιους καθεδρικούς και ακόμα και στην ίδια την …
Κόλαση (τελικά λέτε να ήξερε κάτι παραπάνω η εφημερίδα που λέγαμε;;;), ο Dickinson να
αλλάζει διαρκώς αμφιέσεις (όποιος δει το τρέξιμο κατά την διάρκεια της προετοιμασίας
ανάμεσα στα τραγούδια, που υπάρχει στο YouTube, θα καταλάβει), ενώ το set list περιείχε,
εκτός των γνωστών επιτυχιών, και πιο «ψαγμένα» ακούσματα όπως υλικό από το A Matter of Life and Death, τραγούδια από την εποχή του Blaze Bayley και το Flight of Icarus που είχαν να το παίξουν από το 1986 (πιθανότατα επειδή ο Steve Harris δεν το πολυγουστάρει)!
Κάνοντας μία σύντομη παρένθεση, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο βαθμό, τα live άλμπουμ των Maiden έχουν γίνει «καρτ ποστάλ» συγκεκριμένων γεγονότων. Για παράδειγμα, τοLive at Donington (1992) κατέγραψε τη δεύτερη θριαμβευτική επιστροφή τους στο θρυλικό Monsters of Rock. Το Rock In Rio (2002) αφορούσε την μεγάλη επιστροφή των Bruce Dickinson και Adrian Smith στο συγκρότημα, που πλέον έγινε εξαμελές. Το Death On The Road (2005) ηχογραφήθηκε κατά την περιοδεία του Dance Of Death, to Flight 666 (2009) αποτελεί ντοκουμέντο της greatest hits περιοδείας τους Somewhere Back in Time World Tour (άλλη επική περιπέτεια την οποία έζησα … πολύ έντονα όταν ήρθε στην Μαλακάσα!), ενώ το En Vivo! (2012) τους βρήκε στη Χιλή για την προώθηση του Final Frontier, ακολουθούμενο από το The Book Of Souls: Live Chapter (2017), από το εκπληκτικό ταξίδι του The Book of Souls. Αν παρατηρήσετε, λοιπόν, πλην τριών κύκλων περιοδειών από την επιστροφή των Dickinson και Smith στο συγκρότημα (Eddie Rips Up World Tour – 2005, A Matter of Life and Death World Tour - 2006/07 και η Maiden England
Tour 2012/2013/2014), όλες οι υπόλοιπες έχουν από ένα συνοδευτικό ζωντανό άλμπουμ.
Με αυτόν τον τρόπο, οι Maiden έδιναν στους οπαδούς τους την ευκαιρία να ζήσουν κάτι
από αυτά τα σόου, ενώ παράλληλα κάλυπταν έξυπνα τα κενά ανάμεσα στις στούντιο κυκλοφορίες τους.
Μετά από 12 live άλμπουμ (ΟΚ, 12 ½ αν συμπεριλάβουμε και το Maiden Japan), ο ακροατής-αναγνώστης σίγουρα θα αναρωτηθεί αν πραγματικά χρειαζόμαστε ένα ακόμα live από τους Iron Maiden. Την απάντηση την έδωσε η ίδια η μπάντα, κυκλοφορώντας το Nights of the Dead, Legacy of the Beast: Live in Mexico City την 20 η Σεπτέμβρη του 2020. Τότε που όλοι ζούσαμε το δεύτερο (και σκληρότερο, κατ’ εμέ) lockdown ελέω COVID-19. Το συγκεκριμένο, λόγω και των ιδιαίτερων συνθηκών, ήταν και το πρώτο διαθέσιμο τους άλμπουμ μέσω streaming, και το πρώτο διαθέσιμο προς ψηφιακό κατέβασμα ζωντανό άλμπουμ τους. O τίτλος προέρχεται από την κεντροαμερικανικη γιορτή Día de Muertos, την Ημέρα των Νεκρών, όπου εορτάζεται η παροδική επιστροφή στη Γη των νεκρών συγγενών και των αγαπημένων προσώπων. Στον κόσμο των Maiden γίνεται «Νύχτα των
Νεκρών». Πάλι καλά που δεν τους κατηγόρησαν και στο Μεξικό για … υποκίνηση «Θηρίου
666»!
Οι ηχογραφήσεις προήλθαν από αυτά τα τρία live στην Πόλη του Μεξικό, στις 27, 29 και 30
Σεπτεμβρίου του 2019. Τις εμφανίσεις άνοιγαν οι Raven Age, το συγκρότημα του κιθαρίστα
και (σημαντικότερα) γιού του Αρχηγού Steve Harris, George Harris. Στα πλήκτρα βρίσκεται ο
Michael Kenney, επί χρόνια συνεργάτης των Maiden, τόσο ως session μουσικός όσο και ως
τεχνικός στο μπάσο του Steve. Όπως είπε και ο ίδιος ο Αρχηγός, καθώς όλο το project με τις
περιοδείες Legacy of the Beast πήγε πίσω λόγω COVID, οι Maiden ξενέρωσαν (όπως και οι
οπαδοί τους) και παρόλο που επαναπρογραμμάτισαν τις εμφανίσεις τους, σκέφτηκαν να
πάνε ένα βήμα παραπέρα και να κυκλοφορήσουν ένα live άλμπουμ, αναμνηστικό της
περιοδείας, που θα μπορούσαν να ακούσουν όλοι από την ασφάλεια του σπιτιού τους. Οι
βραδιές από το Μεξικό έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση στους Maiden και για αυτό επέλεξαν τις
εν λόγω ηχογραφήσεις, μιας και οι Μεξικάνοι fans ήταν πολύ παθιασμένοι ανέκαθεν με το
συγκρότημα.
Το set list των 17 τραγουδιών που απαρτίζει το άλμπουμ προέρχεται κυρίως από τα
άλμπουμ από το Number of the Beast μέχρι και το Powerslave (συγκεκριμένα τα 10
από τα 17), εδώ εκπροσωπούνται και άλλες εποχές της 40ετούς ιστορίας της μπάντας, όπως
τα σχετικά «νεότερα» For the Greater Good of God (για πρώτη φορά σε live κυκλοφορία)
από το A Matter of Life and Death (2007) και το The Wicker Man” από το Brave New
World (2000), καθώς και τα πολύ δυνατά συνθετικά Sign of the Cross και The Clansman”
από τα δύο δύσμοιρα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στα 90s με frontman τον Blaze Bayley.
Οι «πρωτοδισκάκηδες» του Paul DiAnno εδώ εκπροσωπούνται μόνο από το ομώνυμο Iron Maiden, που έτσι κι αλλιώς κλείνει σταθερά τις συναυλίες τους εδώ και χρόνια. Μεταξύ άλλων ακούμε και τα πάντα ευπρόσδεκτα “The Evil That Men Do” από το “Seventh son of a seventh son” (1988) και το καθαρά συναυλιακό “Fear of the Dark”, από το ομώνυμο άλμπουμ του 1992. Όπως προαναφέρθηκε, μία πρωτοτυπία του συγκεκριμένου set list είναι ότι περιλαμβάνει τα “Where Eagles Dare” και “Flight of Icarus”, που είχαν να παιχτούν δεκαετίες.
Ας επικεντρωθούμε τώρα στο ζουμί της υπόθεσης. Αξίζει να αγοράσει κανείς το Nights of
the Dead; Το άλμπουμ αποτελεί σημαντικό σουβενίρ μίας ανεπανάληπτης περιοδείας για τους
Maiden, όπου η μπάντα τα δίνει όλα, το set list είναι ποικίλο χωρίς να επικαλύπτει μεγάλο
μέρος με το προηγούμενο live άλμπουμ (The Book of Souls: Live Chapter), καλύπτοντας
επαρκώς την καριέρα τους, και η παραγωγή φυσάει. Οι μουσικοί είναι όλοι σε τρομερή
φόρμα – αν και κάποιοι «καλοθελητές» λένε ότι ακούγονται κάπως κουρασμένοι και
άνευροι - και η χημεία μεταξύ τους μετά από πολλά χρόνια συνύπαρξης φαίνεται στο
τελικό αποτέλεσμα. Η κιθαριστική τριάδα των Dave Murray – Adrian Smith – Janick Gers
πετάει φωτιές, ενώ ο Nicko McBrain παραδίδει μαθήματα στο εντυπωσιακό drum set του.
(αν και αυτός «κατηγορήθηκε» ότι παίζει πολύ απλοϊκά).
Από την άλλη υπάρχουν και κάποια προβληματάκια που δεν μπορείς απλά να αγνοήσεις.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: ο Bruce Dickinson δεν είναι ότι δεν μπορεί να
τραγουδήσει. Αλλά να περιμένεις από έναν μεγάλο σε ηλικία (άνω των 60) τραγουδιστή
που τρέχει διαρκώς πάνω-κάτω στην σκηνή και αυτά αφού έχει επιζήσει από καρκίνο που επηρέασε άμεσα την φωνή του, να αποδίδει στις ψηλές νότες αυτό που απέδιδε κάποτε, είναι μη ρεαλιστικό. Αυτό φαίνεται πάρα πολύ στα παλιά τους τραγούδια, όπως πχ το Aces High. Το παράδοξο είναι ότι τα νεότερα τραγούδια (συμπεριλαμβανομένων των δύο της εποχής Blaze) τα τραγουδάει μια χαρά, αφού φρόντισαν να προσαρμοστούν πάνω στις πιο πρόσφατες δυνατότητες του. Ένα άλλο σημείο είναι ο ήχος του πλήθος, που είναι λίγο «θαμμένος» στο background. Πιθανότατα δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο κυκλοφορίας live άλμπουμ όταν ηχογραφήθηκαν αυτές οι βραδιές, με αποτέλεσμα να έχει «βουβαθεί» το πλήθος στο background, ενώ δεν ακούμε και κάποια διάδραση του Dickinson με τον κόσμο.
Τέλος, σίγουρα θα βοηθούσε να συμπεριληφθεί και μία βιντεοσκοπημένη αποτύπωση των
συναυλιών, ένα οπτικό ντοκουμέντο αυτής της λαμπρής περιοδείας.
Εσείς θα κρίνετε λοιπόν, αν αξίζει να το αγοράσετε ή όχι. Για όσους, πάντως, θέλουν να
συμπληρώσουν την συλλογή τους, ή θέλουν να έχουν ένα αντιπροσωπευτικό live set των
Maiden από μία τεράστια περιοδεία (από κάθε άποψη), είναι μία καλή αγορά.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
29/4/24
Δημοσίευση σχολίου