Έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του σε μεγαθήρια της μουσικής όπως οι Rainbow και οι Black Sabbath, o Ronnie James Dio θα συνεχίσει να μεγαλουργεί και στην προσωπική του καριέρα. Το δυνατό ξεκίνημα και τα κλασικά πρώτα άλμπουμ θα διαδεχτούν ωστόσο κάποιες μέτριες, αν όχι αδύναμες προσπάθειες. Το Dream Evil, το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ του μεγάλου Ronnie σηματοδοτεί το κομβικότερο σημείο της ατομικής του πορείας. Η απόλυση του κιθαρίστα και βασικού συνθέτη του σχήματος Vivian Campbell κατά την διάρκεια της περιοδείας για το Sacred Heart θα γεμίσει αβεβαιότητα τους πάντες. Η έλευση του Craig Goldy θα φέρει νέα πνοή στο συγκρότημα αποτέλεσμα της οποίας είναι το μάλλον υποτιμημένο Dream Evil.
Το άλμπουμ θα ηχογραφηθεί την Άνοιξη του 1987 στα Village Recorder Studios του Los Angeles και θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του ιδίου έτους.
Στο Dream Evil ο Dio (η αρχική ιδέα ήταν της τότε συζύγου του και manager Wendy Dio) συνέλαβε την ιδέα ενός concept άλμπουμ, που πραγματεύεται το υπερφυσικό, τους φόβους και το σκοτάδι. Έχοντας δίπλα του εγνωσμένης αξίας μουσικούς και έναν νέο εξαιρετικό κιθαρίστα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για κάποια εξαιρετικά riffs και solos, δεν επιτρέπει να γίνει αισθητό το κενό της απώλειας του Campbell. Αν και είναι πιο βαρύ και σκοτεινό σε σχέση με τον προκάτοχό του, ο ήχος μοιάζει σε κάποια σημεία με αυτόν του Sacred Heart καθώς το συγκρότημα πασχίζει να σημειώσει εμπορική επιτυχία στην αμερικανική κυρίως αγορά.
Αυτό εξάλλου φανερώνει και η εκτεταμένη χρήση πλήκτρων, αλλά και οι πιασάρικες – «εύκολες» μελωδίες σε κάποια κομμάτια. Συγκροτήματα όπως οι Judas Priest, οι Iron Maiden, οι Whitesnake, την ίδια περίοδο θα εγκαταλείψουν τον κλασικό ήχο τους, στρεφόμενοι τις περισσότερες φορές με επιτυχία στον αμερικάνικο metal ήχο. Είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ το οποίο περιέχει ελάχιστες μέτριες στιγμές. Σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την στροφή του Μεγαλειότατου στον πιο σύγχρονο ήχο και θεματολογία.
Συνθετικά το Dream Evil χαρακτηρίζεται από την πιο σκοτεινή και μελαγχολική διάθεσή σε σχέση με το παρελθόν. Υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και βάθος στις συνθέσεις. Αυτός είναι ενδεχομένως και ο λόγος που απαιτείται προσεκτικότερη ακρόαση του συγκεκριμένου άλμπουμ σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ του γκρουπ.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ:
Night People: Ιδανικό άνοιγμα με το συγκρότημα να δείχνει διάθεση να ανεβάσει γκάζια σε σχέση με το Sacred Heart. Απλό riff, γρήγορες ταχύτητες, απίστευτα solos και φυσικά η θεϊκή ερμηνεία του Dio σε πρώτο πλάνο! Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας μιας και θυμίζει αρκετά τα Stand Up And Shout και We Rock, διώχνει κάθε ίχνος αμφισβήτησης για την συνθετική δεινότητα του Goldy και μας ανοίγει την όρεξη γι’ αυτό που έπεται!
Dream Evil: Αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ! Υποδειγματικό riff στην κιθάρα, ενώ για μια ακόμη φορά το solo του νεοφερμένου Goldy είναι απίστευτο! Το δαιμονικό εφέ στην μέση του τραγουδιού καθώς ο Dio τραγουδάει Dream Evil και το γέμισμα του Appice είναι το κερασάκι στην τούρτα για ένα ακόμα αριστούργημα των Dio!
Sunset Superman: Οι κομματάρες διαδέχονται η μία την άλλη! Την σκοτεινή εισαγωγή του Schnell στα πλήκτρα διαδέχεται το μάλλον καλύτερο riff του δίσκου! Η ερμηνεία του Ronnie είναι εξωπραγματική. Ο ρυθμός στα τύμπανα στο ρεφρέν θυμίζει έντονα το We Will Rock You των Queen, ενώ εξαιρετική δουλεία κάνει και ο Bain στο μπάσο. Μόνο ψεγάδι ο ενοχλητικά επαναλαμβανόμενος τίτλος!!!
All Τhe Fools Sailed Away: Η μάλλον πληρέστερη σύνθεση του άλμπουμ ξεπερνάει σε χρονική διάρκεια τα 7 λεπτά, χωρίς ωστόσο να κουράζει σε καμιά περίπτωση. Η ονειρική φωνή του Dio στην εισαγωγή δημιουργεί την δραματική – μυστηριακή ατμόσφαιρα, την οποία διαδέχεται το βαρύ mid tempo κιθαριστικό riff, που χωρίς να κλέβει την παράσταση, οδηγεί στο ρεφρέν και την κορύφωση της σύνθεσης. Ο Schnell (πλήκτρα) ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλειά σε όλο το άλμπουμ συνεργάζεται ιδανικά με τον Goldy στο καταπληκτικό solo κιθάρας και πλήκτρων. Στο All Τhe Fools Sailed Away ο Dio θα μας χαρίσει κάποιους από τους ομορφότερους στίχους του. Το συγκρότημα μάλιστα θα γυρίσει και videoclip περικόπτοντας ωστόσο σχεδόν τρία λεπτά προσαρμοζόμενο στις επιταγές της εποχής.
Naked In The Rain: Ιδανικό το άνοιγμα της και δεύτερης πλευράς του άλμπουμ! Την απόκοσμη ατμόσφαιρα της εισαγωγής διακόπτει το εξαιρετικό riff του Goldy, ο οποίος εισφέρει και ένα ακόμα εξωπραγματικό solo. Η μελωδία στα φωνητικά και φυσικά η ερμηνεία του Ronnie απογειώνουν το κομμάτι. Στιχουργικά ο Dio πραγματεύεται την ευαλωτότητα, που αισθάνεται κάποιος στις δύσκολές στιγμές, παραλληλίζοντας την με τη «γυμνότητα» στην έκθεση στα καιρικά φαινόμενα. Ηχητικά η σύνθεση ισορροπεί μεταξύ hard rock και κλασικού ευρωπαϊκού metal των ‘80s αποτελώντας πόλο προσέλκυσης νέων fans.
Overlove: Την bluesy εισαγωγή διαδέχεται ο καταιγιστικός ρυθμός με τον Appice να σφυροκοπάει στα drums και τον Goldy να τον ακολουθεί με ένα ακόμη πολύ δυνατό riff! Το σφυροκόπημα στα τύμπανα, o uptempo ρυθμός και οι κιθάρες του Goldy θυμίζουν έντονα παλιές ένδοξες μέρες των Rainbow (Kill The King). To solo στην κιθάρα επιβεβαιώνει την ανωτερότητα του νεοφερμένου Goldy έναντι του προκατόχου του στον τομέα αυτό. Μόνο ψεγάδι το μονότονο και κουραστικά επαναλαμβανόμενο ρεφρέν.
I Could Have Been a Dreamer: Στιχουργικά το τραγούδι αναφέρεται στις χαμένες ευκαιρίες, προτρέποντας τους ακροατές να προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Τον πρώτο λόγο έχει η μελωδία της φωνής του Ronnie, που πλαισιώνεται ιδανικά από τα πλήκτρα του Schnell. Είναι το πιο «πιασάρικο» κομμάτι του άλμπουμ με το οποίο το συγκρότημα προσπάθησε να διεισδύσει στο ραδιόφωνο διευρύνοντας το κοινό του. Όχι τυχαία αυτό και το All Τhe Fools Sailed Away κυκλοφόρησαν ως singles και φυσικά γυρίστηκε επίσης videoclip.
Faces in the Window: Επάνοδος στην κανονικότητα με μια κομματάρα!!! Κιθάρες και τύμπανα σε ρυθμό καλπασμού και φυσικά η ερμηνεία του τεράστιου Dio, που δεν σταματά να μας εκπλήσσει με το εύρος της θεϊκής του φωνής. Σήμα κατατεθέν η «γέφυρα» στην μέση του κομματιού με τον Ronnie να τραγουδάει “Give me shelter” πριν και πάλι ο Appice μπει στον κανονικό ρυθμό ισοπεδώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του.
When a Woman Cries: Η ταχύτητα πέφτει καθώς φτάνουμε στο τέλος του άλμπουμ. Ένα μάλλον μέτριο κομμάτι με την δουλειά του Schnell στα πλήκτρα να ξεχωρίζει. Η ερμηνευτική δεινότητα του Dio δεν επαρκεί για να ανεβάσει την σύνθεση στο επίπεδο των υπολοίπων κομματιών του άλμπουμ.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ:
Το εξώφυλλο είναι εμπνευσμένο από το κομμάτι Faces in the Window καθώς εικονίζεται ο Murray, η δαιμονική μορφή, που υπάρχει και σε άλλα άλμπουμ του σχήματος να κοιτάζει ένα κοριτσάκι που κοιμάται στο κρεββάτι του, ενώ και στο δωμάτιο βρίσκονται βρίσκονται επίσης κάποιες δαιμονικές μορφές!
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Στο Dream Evil ο Dio κατορθώνει να ισορροπήσει μεταξύ της προσπάθειας για καταξίωση και εμπορική επιτυχία στην αγορά της Β. Αμερικής, χωρίς ωστόσο να αποποιηθεί το παρελθόν και να απογοητεύσει τους παλιότερους φίλους του γκρουπ. Ο Ronnie κατάφερε να διατηρήσει τόσο την ακεραιότητά του όσο και την υψηλή ποιότητα της μουσικής του μέχρι το τέλος των ‘80s, συμπεριλαμβανομένου του Lock Up the Wolves που δίχασε.
Κόντρα στην ποιότητα του άλμπουμ, η ανταπόκριση του κοινού και κριτικών ήταν συγκρατημένη. Εμπορική επιτυχία σημειώθηκε στην Ευρώπη και όχι στην αμερικάνικη αγορά όπου το συγκρότημα είχε στρέψει την προσοχή του. Θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια έως ότου το άλμπουμ αναγνωριστεί ως ένα από τα καλύτερα του Dio, θέση που δικαιωματικά του ανήκει.
Μετά την ηχογράφηση του Dream Evil δυστυχώς το συγκρότημα θα φτάσει σε σημείο διάλυσης καθώς θα αποχωρήσουν (έστω και προσωρινά οι περισσότεροι), ο Vinny Appice (τύμπανα), ο Jimmy Bain (μπάσο), ο Claude Schnell αλλά και ο νεόφερτος Craig Goldy. Το νέο σχήμα θα σημαίνει την απόλυτη μεταστροφή στον ήχο των Dio, χωρίς φυσικά ποτέ να φτάσει την δόξα του παρελθόντος!
TRIVIA
• O Murray, η δαιμονική μορφή που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ υπήρξε η μασκότ του συγκροτήματος. Υπάρχει στο εξώφυλλο των δύο πρώτων άλμπουμ, σε κάποια singles, ενώ η τελευταία του εμφάνιση ήταν στο εξώφυλλο του Dream Evil.
• O Dio είχε δηλώσει ότι ο Bain διαφωνούσε με την έλευση του Craig Goldy καθώς θεωρούσε ότι δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει το κενό του Vivian Campbell.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
19/1/24
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ DREAM EVIL
"We bring you fantasy" από την μία. "We bring you pain" από την άλλη. Μία ζυγαριά την οποία μόνο ο τεράστιος Ronnie James Dio κατορθώνει να μην παλατζάρει χάρις της "θεϊκής" και "διαβολικής" φύσης του. Το "Dream Evil" συγκαταλέγεται στα μεγάλα αλμπουμς του Μεγάλου Κοντού και μάλιστα στα πλέον μελωδικά του. Με ανεμπόδιστα keyboards από τον Claude Schnell, με βαριές κιθάρες από τον "ψάρακα" Craig Goldy, με ρυθμό "μπετόν αρμέ" από Bain και Appice, το εμπορικό όραμα του αρχηγού είναι ξεκάθαρο για όλους τους υπόλοιπους χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί το σκότος από την γενική ατμόσφαιρα του δίσκου. Κάτω από το κρεβάτι σου κρύβονται μυστήρια, ανίερα πράγματα σαν την μορφή αυτού που στέκεται στο παράθυρο ενώ εσύ κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου!
Δημοσίευση σχολίου