To Valentyne Suite (1973) των Colosseum είναι ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της βρετανικής jazz rock σκηνής, αν κι εμείς στην Ελλάδα τότε το είχαμε κατατάξει στο Progressive. Επειδή οι ετικέτες δεν έχουν καμία σημασία, αυτό το άλμπουμ αποτελούσε την επιτομή κάθε σκεπτόμενου ροκά(σ.σ. ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η λέξη) στη χώρα μας και η μη απόκτησή του, συνεπαγόταν την…περιφρόνηση. Έχοντας αποκτήσει μυθική διάσταση, έσπευσα να το αγοράσω και για να είμαι ειλικρινής μου άρεσε αλλά έως εκεί. Χρειάστηκαν να περάσει πολύς καιρός για να μπορέσω να πω στη βαθιά λογική των Colosseum και να μου αρέσει πραγματικά. Φυσικά για τους νεότερους rock fans, ούτε λόγος. Καλύτερα να μην ασχοληθούν με αυτό το αριστούργημα, που για τη δική μου γενιά αποτέλεσε δίσκος αναφοράς.
ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΆ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το Valentyne Suite κυκλοφόρησε το 1969 και σταμάτησε στο Νο15 του βρετανικού chart και είναι το πιο αντιπροσωπευτικό άλμπουμ της δισκογραφία των Colosseum. Την παραγωγή του έκαναν οι Tony Reeves, Gerry Bron(ο μετέπειτα ιδιοκτήτης της Bronze Rec) κι ο μπασίστας Tony Reeves μουσικός από τη μεγάλη εκλεκτή παρέα των ταλαντούχων που έπαιξαν με τον John Mayall. O Reeves συνέχισε την καριέρα του στους Greenslade. Οι υπόλοιποι μουσικοί είναι ο σαξοφωνίστας/πνευστά "Dick" Heckstall-Smith κι αυτός με εμπειρία από την παρέα του Mayall, o ντράμερ Jon Hiseman,που ήταν η κινητήριος δύναμη των Colosseum,έχοντας θητεύσει παίζοντας δίπλα στους Arthur Brown single, New Jazz Orchestra, Graham Bond Organisation και στον…John Mayall , o κιθαρίστας/τραγουδιστής James Litherland κι ο εξαιρετικός οργανίστας/Hammond, David Greenslade, αργότερα στους Greenslade
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Αν και μόλις δεύτερο άλμπουμ τους, το Valentyne Suite, ακούγεται σαν ένα άρτιο μουσικό οικοδόμημα, αρχής γενομένης από το The Kettle, ένα Blues jazz κομμάτι με φωνητικά κι ένα ξεσηκωτικό σόλο κιθάρα. Στο ίδιο ύφος κινείται και η σύνθεση του κιθαρίστα James Litherland, Butty's Blues ενώ το Elegy, δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο, αφήνοντας το μυαλό να ταξιδέψεις τη χώρα του blues. Θα γυρίσω το δίσκο από την άλλη πλευρά για να απολαύσω το 17λεπτο Valentyne Suite, που για αυτό γράφτηκαν όλα αυτά στην εισαγωγή και σίγουρα σαν σύνθεση είναι πιο κοντά στο progressive παρά στο jazz rock. Θεμελιώδη ρόλο παίζουν τα πλήκτρα του David Greenslade,που αναδεικνύεται σε αφανή ήρωα(!), όπου πάνω τους στηρίζεται όλη η μελωδία και η εξέλιξη της σύνθεσης. Τη μόνη ένσταση που μπορώ να διατυπώσω είναι το χαμηλό παίξιμο του μπάσου που στερεί ένα δυνατό ρυθμό. Ίσως επειδή το άλτο σαξόφωνο του"Dick" Heckstall-Smith να καταλαμβάνει πολύ «χώρο».
Το άλμπουμ ακούγεται απόλυτα απολαυστικό και όσοι το έχετε στη δισκοθήκη σας, τραβήξτε το και βάλτε το στο πικα απ. Αξίζετε να ακούσετε ένα τέτοιο αριστούργημα!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Δύο μήνες μετά την ευρωπαική κυκλοφορία του, το άλμπουμ κυκλοφόρησε στην αμερικάνικη αγορά με τίτλο The Grass Is Greener, περιέχοντας 4 κομμάτια της ευρωπαικής έκδοσης ("Butty's Blues", "The Machine Demands a Sacrifice", "The Grass Is Greener"και "Elegy") με τον Clem Clemson (αργότερα στους Humble Pie) στην κιθάρα και τραγούδι και με τον James Litherland να τραγουδάει μόνο στο “Elegy”. Το αμερικάνικο εξώφυλλο έχει διαφορετικό χρώμα, απουσιάζει στο μεγαλύτερο βαθμό η Β ! πλευρά με το Valentyne Suite, έχοντας κρατήσει μόνο το “Grass is Greener” που έδωσε στο τίτλο στο άλμπουμ. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι καινούργια, ηχογραφημένα με τον Clemson. Προφανώς, οι Αμερικάνοι θεώρησαν ότι η ευρωπαική έκδοση και κυρίως η παρουσία του πανέμορφου Valentyne Suite θα έπεφτε βαριά στο κοινό τους.
Το καινούργιο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1970 με τίτλο Daughter of Time.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/1/24
Ο ΚΩΣΤΑΣ Elton ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ VALENTYNE SUITE
Το δεύτερο άλμπουμ των Colosseum με τίτλο Valentine Suite κυκλοφόρησε από την ιστορική εταιρεία Vertigo το 1969 και προκάλεσε αίσθηση στην πατρίδα τους την Μεγάλη Βρετανία (Νο 15 στο Βρετανικό τσαρτ), αλλά και σε Γερμανία, Αυστραλία, ακόμα και στην Ελλάδα. Θυμάμαι τότε κάποιες «εισαγωγής» κόπιες που κυκλοφορούσαν από σπίτι σε σπίτι, σαν θησαυρός!! Οι εκπληκτικές συνθέσεις των μελών τους σε συνδυασμό με την εκτελεστική τους ικανότητα δημιουργούν ένα κλασσικό αριστούργημα του progressive rock με πολλά στοιχεία jazz, blues, rock, ενώ τα ιδιαίτερα «σόλο» των οργάνων απογειώνουν τον δίσκο. Παράδειγμα το "The Valentyne Suite" που ανοίγει την Β’ πλευρά συγκαταλέγεται στις κορυφαίες δημιουργίες του συγκεκριμμένου είδους μουσικής για τον γράφοντα. Ένας ακόμα δίσκος ορόσημο και απαραίτητος για κάθε σοβαρή δισκοθήκη, με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς (Dave Greenslade, Dick Heckstall-Smith, Jon Hiseman, James Litherland και Tony Reeves) που έβγαλε η Βρετανία στα τέλη των 60’ς, αρχές 70’ς.
Δημοσίευση σχολίου