Κάποια φορά έρχεται η απελευθέρωση μιας εσωτερικής ανάγκης που θέλεις να αποδείξεις πράγματα και να αλλάξεις λανθασμένες εκτιμήσεις άλλων που έχουν να κάνουν με εσένα. Για το σούπερ γκρουπ των Toto η συγκεκριμένη στιγμή είχε έρθει το 1981 με την κυκλοφορία του τρίτου τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο Turn Back το οποίο για πρώτη φορά δεν στόχευε στα charts αλλά στην απόδειξη ότι το συγκρότημα διαθέτει "μπάλες"!
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Steve Lukather, το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν ουσιαστικά η ανύψωση του μεσαίου δαχτύλου του χεριού σε όλους εκείνους που ήθελαν τους Toto μία γλυκανάλατη παρέα μουσικών "προικοθήρων" με ροπή στις καψούρικες μπαλάντες και με μοναδική έννοια τα ποπ charts και τα χρήματα. Είναι μία εντύπωση ασφαλώς λανθασμένη η οποία συντροφεύει το συγκρότημα σαν κατάρα τέσσερις δεκαετίες αργότερα. Γυρίζοντας πίσω στο ογδόντα, αμέσως μετά την κυκλοφορία του Hydra, οι Toto εμφανώς απογοητευμένοι από την κυκλοφορία του "99" σαν single αντί του μυώδες White Sister θέλησαν να δηλώσουν με την επόμενη δουλειά τους πως πάνω από όλα είναι μία rock 'n' roll μπάντα που γουστάρει τις σκληρές κιθάρες και που έχει τις ρίζες της στον progressive rock ήχο των Αγγλικών συγκροτημάτων του εβδομήντα. Η συνεργασία με τον Geoff Workman στην παραγωγή θα φέρει έναν πιο ωμό, αιχμηρό ήχο σαν τελικό αποτέλεσμα, περισσότερο οργανικό και λιγότερο γυαλισμένο, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Goodbye Elenore και την εικονική απόδωση του τεράστιου Jeff Porcaro στα τύμπανα. Η απόφαση για μία τέτοια παραγωγή ήταν Ρώσικη ρουλέτα αφού οι ένα εκατομμύριο πωλήσεις και η απουσία hit singles θεωρήθηκαν από την δισκογραφική εταιρεία σαν εμπορική αποτυχία του συγκροτήματος.
Για τους Toto όμως, το λιγότερο που τους ένοιαζε ήταν η άποψη της εταιρείας τους. Γνώριζαν πολύ καλά πως θα κέρδιζαν το χαμένο έδαφος Γνώριζαν πολύ καλά πως να γράφουν επιτυχίες γεγονός που θα το διαπίστωσαν όλοι με την επόμενη κυκλοφορία τους. Το μόνο που ήθελαν ήταν να δει ο κόσμος πως διαθέτουν κοφτερά δόντια και εν τέλει το είδε! Με ίδια σύνθεση (Lukather, Porcaro brothers, Paich, Kimball, Hungate) όπως στα προηγούμενα δύο αλμπουμς, οι Toto συνεχίζουν και στο Turn Back να πετυχαίνουν την τέλεια γραμμική αλληλουχία rock, pop και soul μουσικής όπως μόνο εκείνοι γνωρίζουν και μπορούν. Με περισσότερη έμφαση στις κιθάρες, είτε πρόκειται για ριφολογία είτε για καυτά solos, το "τσαμπουκαλεμένο" ύφος του δίσκου γίνεται αντιληπτό. Βέβαια αναφερόμαστε σε Toto επομένως μιλάμε για ασύλληπτες μελωδίες που μένουν στην επιφάνεια πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η παραγωγή του Geoff Workman προσθέτει χαρακτήρα στο τραπέζι αφού η μουσική ακούγεται εκρηκτική κυρίως λόγο του μεγάλου όγκου των ντραμς αλλά ταυτόχρονα είναι καθαρή και γυαλισμένη όπως αρμόζει στους κορυφαίους του μελωδικού ήχου. Η εκτελεστική ωριμότητα των μελών θεωρείται δεδομένη αφού έχουν χιλιόμετρα από τις session δουλειές σε άλλους καλλιτέχνες. Τα φωνητικά τα αναλαμβάνουν οι Lukather και Kimball με τον τελευταίο να έχει την μερίδα του λέοντος και δικαιωματικά άλλωστε αφού το επίπεδο τεχνικής και ερμηνείας του είναι ασύλληπτο!
Τα τραγούδια του δίσκου σφύζουν από ζωντάνια και ενέργεια εξαιτίας των υψηλών ηλεκτρικών φορτίων που εκπέμπονται από την κιθάρα του Steve Lukather. Κομματάρες όπως "Gift With A Golden Gun", "English Eyes", "Live For Today", "Goodbye Elenore" έχουν καταργήσει κάθε υπόνοια "γείωσης" ενώ η χρήση διάφορων φωνητικών στρωμάτων φωτογραφίζει δουλειές των Queen. Σε πολλά μέρη η κιθάρα συνοδεύεται από Hammond κάνοντας πιο βαρύ τον ήχο, πρωταγωνιστικό ρόλο όμως έχει το πιάνο. Στο τραγούδι "Turn Back" τα πλήκτρα εναρμονίζονται με τον αέρα αλλαγής που φέρει η νέα δεκαετία δίνοντας μία αίσθηση μελλοντικού χρόνου. Για όσους δε ψάχνουν το ρομαντικό στοιχείο υπάρχουν δύο αργές στιγμές στο δίσκο που ονομάζονται "A Million Miles Away" και "If It's The Last Night" αντίστοιχα.
Το "Turn Back" βρίσκει τους Toto λίγο απόμακρους από την "ποπιζουσα" πλευρά τους, αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που δεν είχε την επιτυχία προηγούμενων και επόμενων δουλειών τους. Τα πράγματα όμως είναι απλά! Ήθελαν να ξεφύγουν στην δεδομένη χρονική στιγμή από την ταμπέλα της "εύκολης" μουσικής και το έκαναν. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Σαράντα χρόνια μετά, το κατάφεραν στην συνείδηση του κόσμου; Οι απαντήσεις δικές σας!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
13/12/23
Μια από της καλύτερες μπάντες ever!
ΑπάντησηΔιαγραφή