Και να λοιπόν που ο Άγιος Βασίλης ήρθε πρόωρα για τον Robben Ford καθώς η υποδοχή που του επιφυλάξαμε στην πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα ήταν άνευ προηγουμένου! Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να λάβει ομορφότερο δώρο για τα Χριστούγεννα και για τα επερχόμενα γενέθλια του. Κι αυτός όμως με τη σειρά του μας αποζημίωσε και με το παραπάνω! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στις 20:00 η ώρα ακριβώς όπως άλλωστε ήταν και το προβλεπόμενο ο Τάσος Σκούρας και η παρέα του πάτησαν το σανίδι του Fuzz και ως δεμένη και καλοπροβαρισμένη μπάντα κατάφεραν μέσα σε 45 λεπτά να ζεστάνουν το κοινό παρά το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε έξω από το μυθικό πλέον club. Με πολύ καλό ήχο, αψεγάδιαστη απόδοση και με ένα setlist που περιείχε τόσο original υλικό όσο και διασκευές, κατάφεραν να κερδίσουν το χειροκρότημα του κοινού και να αποσπάσουν θετικά σχόλια. Όσον αφορά τις διασκευές που επέλεξαν να παρουσιάσουν (και μιλάμε για διασκευές όχι για επανεκτελέσεις) ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν τα Hold the Line και Purple Haze των Toto και Jimi Hendrix αντίστοιχα.
 |
| Τάσος Σκούρας |
Κι αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες ανακατατάξεις και διευθετήσεις στο stage το ρολόι έδειξε 21:00 ακριβώς και είχε έρθει η ώρα να βγει ο Robben Ford στη σκηνή! Κι όχι απλά βγήκε… Βγήκε και μας πήρε και μας σήκωσε! Ο μάγκας για δύο ώρες ίδρωσε τη φανέλα δεόντως! Έχοντας μαζί του δύο εξαιρετικούς συνοδοιπόρους κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα live το οποίο θα το θυμόμαστε για πάντα! Ένα live κατά τη διάρκεια του οποίου δεν μας έλειψε τίποτα. Κι όταν λέω τίποτα το έννοώ! Σε αυτές τις δύο ώρες η τρίχα ήταν κάγκελο τόσο στα αργόσυρτα όσο και στα γρήγορα blues. Τα funk grooves μας έκαναν να χορεύουμε θέλαμε δεν θέλαμε και τόσο το jazz-fusion παραλήρημα όσο και οι αυτοσχεδιασμοί είχαν την τιμητική τους. Άσε που τα hard rock ξεσπάσματα μας έκαναν να μετανιώσουμε που δεν πήραμε μαζί μας έμπλαστρα ‘’Λέοντος’’ καθώς το headbanging έδινε και έπαιρνε. Για δύο ώρες αυτός ο Αμερικάνος μόρτης με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του, άλλοτε μας τρυπούσε την καρδιά με τρείς νότες μόνο , κι άλλοτε μας έκανε να μαζεύουμε τα σαγόνια μας από το πάτωμα με την απαράμιλλη τεχνική του.
Και θες να μάθεις και το καλύτερο; Κατά τη διάρκεια της διασκευής στο Jealous Guy’ του John Lennon ο θρυλικός και μονίμως χαμογελαστός κιθαρίστας ξέχασε του στίχους του πρώτου κουπλέ. Εκείνη τη στιγμή ακαριαία έκανε νόημα στους υπόλοιπους μουσικούς να σταματήσουν να παίζουν και ζήτησε από μία κοπέλα που βρισκόταν στην πρώτη σειρά να του πει τους στίχους. Πράγμα το οποίο έγινε και το τραγούδι ξαναξεκίνησε από το πρώτο κουπλέ! Αυτό σημαίνει απόλυτη ειλικρίνεια στον εαυτό σου και στους ανθρώπους που έρχονται να σε ακούσουν. Αυτό σημαίνει απενοχοποίηση του λάθους. Αυτό σημαίνει ότι έχεις κότσια και δεν σε διακατέχει καμία ανασφάλεια και κανένα κόμπλεξ.
Επίσης δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το γεγονός ότι δύο φορές κοιτούσε σαν μαγεμένος το κοινό για αρκετή ώρα αδυνατώντας να πιστέψει στις αντιδράσεις και στην υποδοχή που του επιφυλάξαμε. Τέλος αν προσθέσεις σε όλα αυτά την άψογη διοργάνωση και τον υποδειγματικό ήχο τότε έχεις ένα τέλειο live. Ναι ήταν τέλειο live!!! Άντε καλά Χριστούγεννα να έχουμε και πάντα τέτοια!
Κείμενο: Παναγιώτης Πατσάης
Φωτογραφίες Robben Ford: Χρήστος Κισατζεκιάν
Φωτογραφία Τάσου Σκούρα: Ιάκωβος Στρίκης
Δημοσίευση σχολίου