Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ - Η ΜΑΝΤΙΣΣΑ
Έτοιμοι να κάνουν το αποφασιστικό βήμα στην καριέρα τους, καθώς με το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους το βλέπουν να εδραιώνεται η φήμη τους διεθνώς, το 1981 οι Scorpions μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν ένα νέο άλμπουμ με την ελπίδα να χτίσουν στην πρόσφατη εμπορική επιτυχία. Δυστυχώς, τους περιμένει «ανώμαλη προσγείωση» στην πραγματικότητα. O τραγουδιστής και ηγετική τους μορφή Klaus Meine, έχει αναπτύξει όζους και πολύποδα στις φωνητικές χορδές. Η χειρουργική επέμβαση είναι αναπόφευκτη, το διάστημα αποκατάστασης μεγάλο και με αμφίβολο αποτέλεσμα. Το μέλλον των Σκορπιών ξαφνικά γίνεται αβέβαιο, καθώς ο Klaus θα υποβληθεί σε δύο επεμβάσεις και θα χρειαστεί έξι μήνες αφωνίας για να μπορέσει να επιστρέψει. Τόσο ο Klaus, όσο και ο Rudolf ανακαλούν στη μνήμη τους τα λόγια μιας πλανόδιας μάντισσας που είχαν συναντήσει κατά τη διάρκεια της περιοδείας του ’78. «Η καλύτερη εποχή σου θα είναι μεταξύ 1980 και 1982» είχε πει στον Rudolf και στον Klaus είχε πει: «Σε πέντε χρόνια, θα είσαι μεγάλο αστέρι, αλλά πρέπει να φροντίζεις την καρδιά σου». Ο Schenker επιμένει ότι με την λέξη “καρδιά” η ρυτιδιασμένη μάντισσα εννοούσε τη μουσική «αντλία αίματος» του Meine – τη φωνή του. Παλεύοντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, οι προετοιμασίες για την ηχογράφηση προχωρούν καθώς ο Rudolf Schenker (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), ο Francis Buchholz (μπάσο, φωνητικά), ο Herman Rarebell (ντραμς, κρουστά, φωνητικά) και ο Matthias Jabs (κιθάρα) δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό. Πολλά από τα demos είναι γραμμένα από τον Klaus, που ακολουθεί ένα σχολαστικό και επίπονο πρόγραμμα ανάρρωσης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τραγουδήσει. Για την πρόοδο των ηχογραφήσεων κρίνεται σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν στα φωνητικά τον νεαρό Don Dokken, που μόλις έχει αρχίσει να ξεχωρίζει με το συγκρότημά του τούς Dokken. O Dokken είναι fan των Scorpions, αλλά δεν τολμά να σκεφτεί την πιθανότητα να αντικαταστήσει τον Meine. O Dieter Dierks επιλέγει τον Don Dokken για να βοηθήσει στις ηχογραφήσεις, καθώς τον είχε δει πρωτοεμφανιζόμενο τότε σε κλαμπ του Αμβούργου και είχε εντυπωσιαστεί από τη φωνή του. O Dokken είχε range 4 οκτάβες. Λόγω της αναγκαστικής παρατεταμένης απουσίας του Klaus Meine, το συγκρότημα χρειάζεται κάποιον που να μοιάζει στο φωνητικό στυλ του Klaus και να είναι η guide voice για τα rhythm tracks.
Για εβδομάδες ο Dieter δουλεύει με τον Don όχι μόνο στα βασικά φωνητικά. Δοκιμάζει κάθε είδους αρμονίες και ψηλές νότες με τον Don, σε εξαντλητικούς ρυθμούς, τόσο που στο τέλος δηλώνει: "Tώρα κατανοώ γιατί ο Klaus χρειάστηκε χειρουργείο!". Μια ακόμη απόδειξη της τελειομανίας του Dieter Dierks, που εξωθούσε τους μουσικούς πέρα από τα όριά τους. O Don Dokken έκανε πολύ καλή δουλειά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόθεση από τον Dieter και το συγκρότημα να αντικαταστήσουν τον Klaus. Θα τον περίμεναν να επανέλθει! Η ανάρρωση τού Klaus ολοκληρώνεται πιο σύντομα από ότι αναμενόταν και η επιστροφή του δίνει ώθηση στην ηχογράφηση τού άλμπουμ, που θα χρειαστεί έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί, αν και αρχικά ο Klaus επικοινωνεί με σημειώματα καθώς απαγορεύεται ακόμη και να μιλάει. Το χρονικό διάστημα μοιράζεται μεταξύ των Villa San Pecaire, Saint Jacques Studios στο Grasse της Γαλλίας και Dierks Studios Studios στην Κολωνία της Δυτικής Γερμανίας. Τα studios στο Grasse διέθεταν μεγάλα δωμάτια με καταπληκτική θέα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Αναζωογονητική ατμόσφαιρα που, σε συνδυασμό με τις πολλές ανέσεις (πισίνα, γήπεδα τένις και γκολφ κλπ), ενισχύει την έμπνευση και τη δημιουργικότητα. Ξεχωριστό μέρος των εγκαταστάσεων είναι το τεράστιο living room με καταπληκτική ακουστική, όπου ηχογραφούν όλα τα rhythm tracks. Στα Dierks studios στη συνέχεια ηχογραφούν τα instrumenrtal solos και τα φωνητικά.
Μια συλλογή εννέα τραγουδιών, με μουσική γραμμένη από τον Schenker, ενώ οι Meine και Rarebell μοιράζονται το έργο της συγγραφής των στίχων. Στην παραγωγή ο Dieter Dierks, για έκτη συνεχόμενη φορά, που έχει την ικανότητα να κάνει κάθε τραγούδι ξεχωριστό. Όταν κυκλοφορεί το Blackout στις 29 Μαρτίου του 1982, μέσω της Harvest / EMI στην Ευρώπη και της Mercury στις ΗΠΑ, υπάρχει η σιγουριά ότι το αποφασιστικό βήμα προς την επιτυχία έχει πραγματοποιηθεί.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Τοποθετώντας τον δίσκο βινυλίου στο πικάπ, μόλις πέσει η βελόνα ξεκινά ο Heavy Metal βομβαρδισμός. Οι κιθάρες των Schenker και Jabs οργιάζουν και το "Blackout" γίνεται το κομμάτι που θα ξεσηκώνει για τις επόμενες δεκαετίες το κοινό τους, προκαλώντας ασταμάτητο headbanging. Μια ξέφρενη νύχτα στο Cleveland, παρέα με μέλη των Judas Priest και των Def Leppard αποτελεί την πηγή έμπνευσης για τον Rudolf. Ο Rudolf ήταν τόσο μεθυσμένος εκείνη τη νύχτα που, αφού γλίτωσε πρώτα τη σύλληψη από την αστυνομία έχοντας χάσει το δρόμο του και τρέχοντας γύρω γύρω από το parking, μπαίνοντας στο λόμπι του ξενοδοχείου κατά τις 2 το πρωι, πήρε μια μπύρα από το τραπέζι και την έριξε όλη στην τηλεόραση. Η τηλεόραση σχεδόν εξερράγη κι άρχισε να βγάζει καπνούς. O Herman Rarebell τον πήρε στο ασανσέρ και τον πήγε στο δωμάτιό του. Το επόμενο πρωί γελώντας τον ρώτησε: “Θυμάσαι τι έκανες χθες το βράδυ;” Ο Rudolf τον κοίταξε και είπε: "Από ένα σημείο και μετά απολύτως τίποτα!” Και ο Herman απάντησε: "Υοu really had a blackout!" Άρχισε να γράφει τους στίχους του τραγουδιού εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, στους οποίους αργότερα συνεισέφεραν ο Klaus Meine και η Sonja Kittelsen. Αφού και ο Rudolf συνέθεσε τη μουσική, αποφάσισαν να ονομάσουν όλο το άλμπουμ "Blackout"! (αρχικός τίτλος του Herman).Το κομμάτι ολοκληρώνεται με τον ήχο μιας τζαμαρίας που θρυμματίζεται και αμέσως ακούμε την εισαγωγή τού πιο ρυθμικού Can’t live without you, που έγραψε ο Klaus. Το επαναλαμβανόμενο ρεφρέν τονίζει το κεντρικό θέμα του τραγουδιού, καθώς μεταφέρει τη συναισθηματική εξάρτηση και τη βαθιά σύνδεση που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δυο ανθρώπων, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση το "Can't Live Without You" αντικατοπτρίζει τον αδιάσπαστο δεσμό και την ηλεκτρισμένη δύναμη σύνδεσης μεταξύ τού γκρουπ και των οπαδών. Ήταν ένα από τα τρία singles του άλμπουμ και γνώρισε επιτυχία σαφώς μικρότερη από τον ύμνο “No one like you” που ακολουθεί. Είναι το τραγούδι των Scorpions, που έφτασε στο #1 του Mainstream Rock chart στις Η.Π.Α. Όταν πολλοί ρωτούν τον Rudolf Schenker πώς καταφέρνει μια μπάντα από τη Γερμανία να έχει τεράστια επιτυχία στις αγγλόφωνες χώρες, εκείνος απαντά: «Ίσως επειδή βλέπουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Εξηγούμε τα πράγματα διαφορετικά, και πηγαίνουμε πολύ βαθιά μέσα μας με τη μουσική και τους στίχους, και έχουμε μια διαφορετική άποψη. Και οι άνθρωποι αρχίζουν να συμπαθούν αυτή την άποψη επειδή δεν είναι ίδια με τις απόψεις άλλων ανθρώπων».
Ο Rudolf είχε γράψει το κομμάτι πριν 4 χρόνια, αλλά ο Klaus το απέρριπτε! Σημαντική και η συνεισφορά τού Matthias πού προσθέτει τα double harmony leads στην αρχή του κομματιού που στην ουσία είναι το σόλο που κάνει τη διαφορά. Έτσι πείστηκε ο Klaus να δει με άλλο μάτι το τραγούδι και να γράψει τους στίχους. Για την προώθηση του τραγουδιού κυκλοφορεί ένα ακριβό (για τα δεδομένα της εποχής) video clip, με αρκετές σκηνές γυρισμένες στις ιστορικές φυλακές τού Alcatraz, στο οποίο ο Rudolf υποδύεται τον χαρακτήρα τού εξωφύλλου. Ο ρυθμός χαμηλώνει περισσότερο με το "You Give Me All I Need" που έχει την υπογραφή και το λυρικό στυλ του Rarebell. Σε συνέντευξή του το 2015 στο περιοδικό Cryptic Rock, ο Rarebell αναφέρθηκε στο Blackout και τους στίχους που έγραψε δηλώνοντας: «Οι στίχοι μου ήταν ως επί το πλείστον πολύ σεξουαλικοί και Rock-n-Roll, επειδή έζησα αυτή τη ζωή εκείνη την εποχή». Σε αντίθεση με άλλα πιο σεξιστικά τραγούδια του Herman, εδώ υπάρχει η πιο ρομαντική του πλευρά. Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από έναν χωρισμό. Διατηρώντας την ισορροπία του άλμπουμ, η πρώτη πλευρά ολοκληρώνεται με το καταιγιστικό "Now!" Το πιο σύντομο τραγούδι του άλμπουμ, μόλις δυόμισι λεπτά, είναι γεμάτο με δολοφονικές κιθάρες και μοναδικά φωνητικά του Meine, που απλά επιβεβαιώνει ότι έχει αφήσει πίσω τα προβλήματα που αντιμετώπισε και έχει επιστρέψει καλύτερος από πριν!
Ώρα να γυρίσουμε τον δίσκο στη δεύτερη πλευρά. Ξεκίνημα με το καταιγιστικό "Dynamite", ένα τραγούδι - δυναμίτης που οδηγεί τον ακροατή σε συνεχές headbang. Τόσο το Dynamite, όσο και το China White, τα έγραψε ο Rudolf στο Cebu, ένα μικρό νησί των Φιλιππίνων, όπου είχε πάει για διακοπές τον Μάιο του 1981. Εκεί διαπιστώνει ότι το Holiday είναι Νο1 hit και ακούγεται συνεχώς στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Σε αυτό το περιβάλλον χωρίς το άγχος του studio εμπνεύστηκε τη μουσική για τα δυο κομμάτια.
Αμέσως μετά το "Arizona" έρχεται να ρίξει τους τόνους, πιο ήρεμο και με ευχάριστη ατμόσφαιρα. Ένα από τα singles τού Blackout, με ενδιαφέρον promo clip που περιέχει σκηνές γυρισμένες στην πανεπιστημιούπολη του Arizona State University. Στίχοι εμπνευσμένοι από την αχαλίνωτη ζωή τού Herman και συγκεκριμένα από μια βραδιά που πέρασε, στην έρημο τής Αριζόνα, σε μια λιμουζίνα παρέα με μια σύντροφό του. Στη συνέχεια έρχεται το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του άλμπουμ, κάτι λιγότερο από επτά λεπτά διάρκεια, το "China White". Με δυνατούς στίχους και βαρύ ρυθμό, μουσικά μοιάζει διαφορετικό και ξεφεύγει από το κλίμα τού δίσκου, ενώ στιχουργικά (καθώς τα περισσότερα τραγούδια στο Blackout περιστρέφονται γύρω από την αγάπη) το "China White" τα συνοψίζει ιδανικά, ειδικά με τους στίχους: "Όσο περισσότερη αγάπη δίνεις, τόσο περισσότερη αγάπη θα βρεις". Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Schenker ήταν διχασμένος σχετικά με το ποιο από τα σόλο κιθάρας του να χρησιμοποιήσει στο κομμάτι, οπότε υπάρχουν πραγματικά μικρές διαφορές στα σόλο της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής κυκλοφορίας. Το "China White" αποτελεί μια αγωνιώδη κραυγή καταδίκης των αιματηρών πολέμων που καταστρέφουν τη γη από άκρη σε άκρη, αλλά και κάλεσμα για ειρήνη. Πόσο επίκαιρο ακούγεται στις μέρες μας! Το πόσο περίπλοκα σχεδιασμένο ήταν το Blackout αποδεικνύεται με το τελευταίο κομμάτι, "When the Smoke Is Going Down", που αφήνει τον ακροατή με μια γαλήνια ροκ αίσθηση. Μια λυρική μπαλάντα, με το σόλο κιθάρας να ανήκει στον Rudolf και τον Klaus να εμπνέεται τους στίχους από την εμπειρία των μουσικών μετά το τέλος μιας καταιγιστικής συναυλίας. Ακούγοντας ακόμα τους ήχους από τα πλήθη που έφευγαν και βλέποντας τα τελευταία φώτα της σκηνής ...μέσα από τους καπνούς και τον ξηρό πάγο, εκφράζεται η ανάγκη του καλλιτέχνη να ανεβαίνει ξανά στη σκηνή και να επιτελεί το έργο του μέσα από την επικοινωνία με το κοινό. Γεμάτο συναίσθημα και όμορφες κιθαριστικές μελωδίες, ολοκληρώνει το απόλυτο αριστούργημα των Scorpions.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο του Blackout είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Δημιουργήθηκε από τον αυστριακό ζωγράφο Gottfried Helnwein και στην ουσία αποτελεί αποτελεί αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη. δείχνει έναν νεαρό άνδρα με μουστάκι με το κεφάλι του εντελώς δεμένο με επίδεσμο και δύο ατσάλινα πιρούνια να προεξέχουν από το λευκό ύφασμα στους κροτάφους του, λυγισμένα απειλητικά στα μάτια του. Η αγωνιώδης κραυγή του έχει παραμορφώσει το πρόσωπό του και έχει σπάσει το τζάμι ακριβώς μπροστά του. To ανακάλυψε ο Rudolph Schenker, ξεφυλλίζοντας το περιοδικό Stern. "Oταν το είδα, "έμεινα". Ήξερα ότι αυτό θα ήταν το εξώφυλλο για το άλμπουμ. Τηλεφώνησα στον Klaus. To είχε μόλις δει, είχε εντυπωσιαστεί και συμφώνησε αμέσως μαζί μου!" θα δηλώσει αργότερα. Αρχικά οι Scorpions είχαν απευθυνθεί στο σχεδιαστικό στούντιο Hipgnosis, χωρίς όμως να μείνουν ικανοποιημένοι από την πρότασή τους. Ο συνιδρυτής του Hipgnosis Aubrey “Po” Powell θυμάται: «Είχαμε σχεδιάσει τα εξώφυλλα για το Lovedrive και το Animal Magnetism, προτού μας ζητηθεί να εργαστούμε στο Blackout. Ξέραμε πώς κινηματογραφούσαν τους ανθρώπους να περνάνε μέσα από γυαλί που σπάει στις ταινίες, οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε το ίδιο. Πρέπει να είχαμε χρησιμοποιήσει πενπενήντα πάνελ από ειδικό παγωμένο γυαλί μέσα σε μισή ώρα και ακόμα δεν μπορούσαμε να πάρουμε το σωστό καρέ. Έτσι αποφασίσαμε να κρεμάσουμε τα μεμονωμένα κομμάτια γυαλιού στα σημεία που θέλαμε. Οι βοηθοί μας πέρασαν πέντε ημέρες κρεμώντας όλα αυτά τα κομμάτια από γυαλί με λεπτό νάιλον νήμα και κόλλα. Φαίνεται γελοίο, αλλά νομίζω ότι είχε την ατμόσφαιρα ενός ζωντανού γλυπτού.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το Blackout καθυστέρησε τόσο πολύ που ένας Γάλλος κριτικός κατηγόρησε την μπάντα πως σκηνοθέτησε την ιστορία με την ασθένεια του Klaus για promotion, όμως το ειδικό μηχάνημα στον λαιμό του Klaus στην περιοδεία καταρρίπτει αυτή τη θεωρία (Φωτογραφία στο μέσο του κειμένου). Τα ενσωματωμένα ηλεκτρόδια και το ειδικό κολάρο είναι σκληρές υπενθυμίσεις ότι ο Meine έπρεπε ακόμα να φροντίσει την «καρδιά» του. Ο τύπος θα γράψει διθυραμβικά σχόλια. Ένας κριτικός έγραψε: “Έδωσαν στο Klaus Meine μεταλλικές φωνητικές χορδές”. Οι πωλήσεις τού άλμπουμ ξεπερνούν τις αντίστοιχες κορυφαίων αμερικανικών συγκροτημάτων της εποχής και το Blackout φτάνει στη 10η θέση στο Billboard 200 στις ΗΠΑ, γίνεται χρυσό στη Γαλλία το 1982 και πλατινένιο το 1984 στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Τεράστια θα είναι και η επιτυχία της δεύτερης αμερικανικής περιοδείας, που ακολούθησε την κυκλοφορία τού άλμπουμ, με support group τους Iron Maiden. Κορυφαία στιγμή στην ιστορία του γκρουπ θα είναι η θριαμβευτική τους εμφάνιση στο US Festival ’83.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στο ερώτημα αν το Blackout είναι heavy metal ή απλώς hard rock album θα απαντούσα πως κομμάτια όπως το Now, το Blackout ή το Dynamite δίνουν την απάντηση, αν και το μυστικό της επιτυχίας του άλμπουμ κρύβεται στην έξυπνη μίξη των δύο μουσικών ειδών. Κομμάτια που μπορεί να ακούσεις ψωνίζοντας σε ένα εμπορικό κέντρο, στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, κάνοντας headbanging στο σπίτι σου ή σε μια συναυλία των Scorpions, χωρίς να χάνουν το παραμικρό από τη μαγεία και τη γοητεία τους. Ένα άλμπουμ που θα παραμείνει άθικτο από τον χρόνο, ακόμη κι όταν οι Scorpions θα έχουν ολοκληρώσει τη μεγαλειώδη πορεία τους.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Γεράσιμο Πέτρου και τον Αντώνη Αλεξανδράκη για τη βοήθειά τους
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
3/11/23
Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ BLACKOUT
Στο μνημειώδες εξώφυλλο του Βlackout που φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Gottfried Helnwein, καθρεφτίζεται ο φόβος, η απόγνωση, ο θυμός και η έκρηξη. Το εξώφυλλο καταφέρνει να συνδυάσει το σχολιασμό για την επίδραση της τραυματικής πραγματικότητας στο σύγχρονο άνθρωπο με τη συναισθηματική κατάσταση του τραγουδιστή του group Κlaus Meine, που έχασε τη φωνή του στη διάρκεια των ηχογραφήσεων και έπρεπε να παλέψει, να φοβηθεί και να ελπίζει για ένα χρόνο. Και τελικά να επιστρέψει δριμύτερος και πιο «μεταλλικός» από ποτέ, σπάζοντας το φράγμα του ήχου με ψηλές νότες που στέλνουν σε έκσταση και ερμηνείες που θα έμεναν στην ιστορία (από την εκτόξευση αδρεναλίνης του «Dynamite» και του «Νοw!», στην εναλλαγή όλων των συναισθηματικών αποχρώσεων των «Νο Οne Like You» και «You Give Me All I Need» κι από κει στη γλυκιά μελαγχολία του «When The Smoke Is Going Down»). Αλλά όλο το συγκρότημα είναι σε top φόρμα: η διπλή κιθαριστική επίθεση των Schenker και Jabs είναι εκρηκτική και απογειωτική όσο ποτέ, το «Νο One Like You» περιέχει ένα ανεπανάληπτο εκστατικό σόλο-εισαγωγή του Matthias που έμεινε στην ιστορία, το ομώνυμο κομμάτι αποτελεί case study για τη σύγχρονη μεταλλική ιστορία. Η έκρηξη ενέργειας που χαρακτηρίζει το δίσκο υποστηρίζεται από το μαγικό παίξιμο των Francis/Herman…ένας Herman που θα συνεισέφερε συνθετικά σε πάνω από τις μισές συνθέσεις. Η ισοπεδωτική «μηχανή» των Scorpions καθοδηγήθηκε μαεστρικά για μια ακόμη φορά από τον μεγαλοφυή Dieter Dierks . Ίσως ο καλύτερος ήχος που είχε παραγωγή των Scorpions. Με το «Βlackout» οι Scorpions θα μπουν για πρώτη φορά στο Top-10 της Αμερικής και θα καθιερωθούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Με αυτό και το επόμενο αριστούργημα «Love At First Sting» θα ανυψωθούν σε νο 1 Hard Rock/Heavy Metal μπάντα παγκοσμίως και θα φτάσουν σε έναν μουσικό Όλυμπο.
Δημοσίευση σχολίου