.jpg)
4 χρόνια μετά την κυκλοφορία του The Battle Rages On... (1993), που ήταν το τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησε ο Ritchie Blackmore με τους Deep Purple και 2 χρόνια μετά το Stranger in Us All(1995) που ήταν το τελευταίο άλμπουμ με τους Rainbow, o Σπουδαίος Κιθαρίστας, ανακοινώνει την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του καινούργιου σχήματός τους, των Blackmore’s Night. Μαζί του, η αρραβωνιαστικιά του και τραγουδίστρια Candice Night, που ηχογράφησαν το άλμπουμ Shadow of the Moon, εμπνευσμένο από τη μουσική της Αναγέννηση με στοιχεία folk, και περιστασιακά κομμάτια ηλεκτρικής κιθάρας, με τον Blackmore να παίζει ακόμη μπάσο, μαντολίνο, ντραμς και ντέφι. Αν και το μεγαλύτερο μέρος των fans του Μαυροφορεμένου, περίμενε χαιρέκακα να κριτικάρει αρνητικά τις επιδόσεις της Candice Night, η καλή, ζεστή φωνή και η ερμηνεία της, έκαναν το φανατικό κοινό του Blackmore να δει, ή καλύτερα να ακούσει, με μεγαλύτερη προσοχή, τα 13 τραγούδια του Shadow of the Moon και να ανακαλύψει ένα διαφορετικό ήχο, γεμάτο μελωδίες, έτη φωτός μακριά από αυτόν των Rainbow και Deep Purple. Τα περισσότερα τραγούδια είναι πρωτότυπες συνθέσεις και κάποια άλλα βασίζονται σε παραδοσιακές μελωδίες, με τον Blackmore να κάνει πολύ καλές διασκευές. Σίγουρα, όλους μάς ξένισε αυτή η τεράστια αλλαγή, αλλά κι από την άλλη πλευρά, αργά ή γρήγορα, όλοι καταλάβαμε ότι ο Μεγάλος αποφάσισε, κι έχει κάθε δικαίωμα, να κάνει μια τέτοια αλλαγή μετά από μια τεράστια καριέρα. Το ομότιτλο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ είναι ότι καλύτερο για να μας συστήσει στο καινούργιο μουσικό ταξίδι του ήχο, το «Play Minstrel Play» με το φλάουτο του Ian Anderson μαζί με τα «Writing on the Wall», «The Clock Ticks On», με τους στίχους του να μιλούν για το πέρασμα του χρόνου και τη λαχτάρα να ζεις στο παρελθόν, το όμορφο “Renaissance Faire” και η διασκευή στο «Ocean Gypsy» (πρώτη εκτέλεση από τους Renaissance), είναι τα τραγούδια που κάνουν το Shadow of the Moon να ξεχωρίζει.
Προσέξτε, δεν υπάρχουν μέτρια κομμάτια, όλος ο δίσκος είναι καλός! Βέβαια, το γράφω για άλλη μια φορά, το Shadow of the Moon ΔΕΝ εκτιμήθηκε στην εποχή του, επειδή υπήρχε η δυσαρέσκεια για τη στροφή του Blackmore στην Αναγεννησιακή και folk μουσική, αλλά σαν άλμπουμ είναι υπέροχο και μοναδικό.
TRIVIA
- Μόνο έκπληξη δεν μου έκανε η συμμέτοχή του Ian Anderson στο δίσκο, αφού ο Blackmore στο παρελθόν είχε μιλήσει για το πόσο του άρεσε το War Child των Jethro Tull, που είχε πολλά στοιχεία folk αλλά και γενικά για βρετανικά φολκλορικά συγκροτήματα.
- Οι πωλήσει του Shadow of the Moon στην Ιαπωνία ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα
NEW AGE MUSIC
Στα τέλη της δεκαετίας του 80, εμφανίστηκε ο μουσικός όρος New-age για να χαρακτηρίσει την καλλιτεχνική έμπνευση, που συνδυάζεται με μουσική για χαλάρωση. Στη συνέχεια, οι «ειδικοί» προσέθεσαν και άλλα δεδομένα όπως μουσική για γιόγκα(!), μασάζ(!!), διαλογισμό(!!!) ακόμα και ανάγνωση και διαχείριση άγχους. Με τον όρο New Age προσδιορίστηκε η μουσική που βασίστηκε σε ακουστικές φόρμες, με όργανα όπως φλάουτα, πιάνο, ακουστική κιθάρα αλλά και μη δυτικά όργανα (ανατολίτικα) και σαν βασικό στοιχείο είχε την έλλειψη φωνητικών. Έτσι οι προσωπικοί δίσκοι των Rick Wakeman, Kitaro, Enya (η τραγουδίστρια των Glannad), David Arkenstone, Steve Howe (κιθαρίστας των Yes, κάποια κιθαριστικά άλμπουμ του), Jan Hammer, Yianni, Andreas Vollenweider (Ελβετός αρπίστας), Suzanne Ciani αλλά κι όποιος άλλος έβγαζε ένα χαμηλόφωνο instrumental δίσκο, αμέσως του κόλλαγαν την ταυτότητα, New Age. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το Shadow of the Moon που δεν είχαν που να το κατατάξουν και έτσι βρέθηκε να είναι…New Age. Ευτυχώς αυτό το..παραμύθι διήρκεσε λίγα χρόνια και τελείωσε.
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ
Δύο χρόνια αργότερα, το 1997 κυκλοφόρησε το επίσης καλό, Under a Violet Moon.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
24/11/23
Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ SHADOW OF THE MOON
Αναμφίβολα, η πρώτη δισκογραφική πρόταση των Blackmore’s Night, διαθέτει ότι χρειάζεται για να ξεχωρίσει και να γίνει διαχρονικό. Ο Μαυροφορεμένος ήρωας της κιθάρας, κάνει το πρώτο ολοκληρωμένο βήμα του με την παλιά αγάπη του, την μεσαιωνική κι αναγεννησιακή μουσική, όντως δεκαετίες πρωταγωνιστής στο hard rock. To Shadow of the Moon είναι ένα κομψοτέχνημα αναγεννησιακής μουσικής με rock ύφος, όπου τα όργανα της εποχής, συνδυάζονται με ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, χωρίς παραμόρφωση κι εφέ και σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές, συνοδεία της γλυκύτατης και υπέροχης φωνής της Candice Night. Φυσικά το φλάουτο του Ian Anderson συμπληρώνει το αποτέλεσμα με τον καλύτερο τρόπο. Η επετειακή έκδοση είναι σαφώς πιο ζουμερή με μπόλικο ανέκδοτο υλικό. Δυστυχώς, ο Ritchie με τα χρόνια ξέχασε τη Fender και το Hard rock…
Δημοσίευση σχολίου