Η διάλυση των Poll, φέρνει τον Κώστα Τουρνά να κυκλοφορεί το 1972 το Απέραντα Χωράφια, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της ελληνικής δισκογραφίας (σ.σ. όχι μόνο rock) κι έχοντας ανεβάσει τον πήχη, την αμέσως επόμενη χρονιά, συνεχίζει με έναν εξ ίσου σημαντικό δίσκο, Τα Αστρόνειρα. Για μια ακόμα φορά, η μουσική και οι στίχοι του είναι μπροστά από την εποχή τους, με τον ίδιο (μουσικά κι εμφανισιακά) επηρεασμένο από το glam κίνημα που είχε ξεσπάσει στην Αγγλία, ειδικά από τον David Bowie (δεν μπορώ να αγνοήσω το συσχετισμό του Starman με το “Ο πιο Καλός Τραγουδιστής»). Άψογος χειριστής της γλώσσας και των λέξεων, ο Τουρνάς παρουσιάζει 14 τραγούδια, σε μια εποχή που ακόμα και στο λαϊκο τραγούδι, οι στίχοι ήταν καλοί. Το Αστρόνειρα έχει 3 σπουδαία τραγούδια, τα «Ο Πιο Καλός Τραγουδιστής», «Η Μηχανή του Χρόνου» και το «Άρχοντα Νου», σε αυτά, να προσθέσω και τον «Διαστημάνθρωπο», που δεν ξεχωρίζει μόνο σαν σύνθεση αλλά και σαν ενορχήστρωση του, όπως και το “Εγώ κι εσύ». Όλα γεμάτα επιρροές από επιστημονική φαντασία που τότε είχε αρχίσει να μάς απασχολεί έντονα, με τα βιβλία του Erich von Däniken και Γιώργου Μπαλάνου να διαβάζονται μετά μανίας (όλα έχουν τη θέση τους στη βιβλιοθήκη μου). Με το πρώτο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ, που είναι το ομώνυμο, η στιχουργική κατεύθυνση είναι φανερή.
Ακούγοντας ξανά και ξανά τα Αστρόνειρα, καταλαβαίνω πόσο ώριμος συνθετικά και στιχουργικά ήταν ο Τουρνάς σε σχέση με τα άλλα ελληνικά συγκροτήματα που, προσέξτε, έκαναν ζηλευτή δουλειά.
Θα κλείσω με μια απαραίτητη σημείωση, που οι νεότεροι δεν μπορούν-δικαιολογημένα-να την κατανοήσουν. Ο Τουρνάς αλλά και όλα τα άλλα rock συγκροτήματα και τραγουδιστές της εποχής, είχαν στο μυαλό τους έναν ήχο συγκεκριμένο, που τον είχαν ακούσει από τα αγγλικά κυρίως συγκροτήματα. Όμως στη χώρα μας, τότε, οι ηχολήπτες, που ήταν πολύ καλοί στη δουλειά τους, δεν είχαν την κατάλληλη εμπειρία για να ηχογραφήσουν τον καινούργιο ήχο που ήθελε ο κάθε καλλιτέχνης. Κι έτσι υπήρχε η περίπτωση, η προσπάθεια να μην έπαιρνε τον όγκο και τη διάσταση που ήθελε!
Απαραίτητη η αναγραφή του ονόματος του Κώστα Φασόλα που επιμελήθηκε την παραγωγή και του Γιάννη Σμυρναίου που ήταν ο ηχολήπτης. Έπαιξαν οι μουσικοί: Τ. Μαρινάκης, Μ.Μπασίωτης ντραμς, Δ. Δημητρέλλης, Η.Μαρινάκης μπάσο,Τ.Χαρίτος πιάνο και οι Ρουθ φωνητικά(Μαρία, Μίστη, Λίλη, Peter, McNamee). Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Studio Polysound.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
7/11/23
Δημοσίευση σχολίου