Την άνοιξη του 1979, η Kate Bush, το υπέροχο αυτό «ξωτικό», με τη σαγηνευτική φωνή και
τις αέρινες χορευτικές κινήσεις, αποφάσισε να διοργανώσει μια τουρνέ στη ΜεγάληΒρετανία. Ο στόχος της τουρνέ, που ονομάστηκε “The Tour of Life”, ήταν να αποκτήσει το κοινό μια οπτικοποιημένη αντίληψη του περιεχομένου των δύο πρώτων άλμπουμ της Bush, του The Kick Inside (1978) και του Lionheart (1979). Η τουρνέ είχε σχεδιαστεί προσεκτικά σε κάθε της λεπτομέρεια και προοριζόταν να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος όλων των συναυλιών εκείνης της εποχής. Διαθέτοντας προϋπολογισμό £ 250.000 περίπου, οι διοργανωτές δεν σκόπευαν να αφήσουν τίποτα στην τύχη. Μέχρι και ασύρματο μικρόφωνο έφτιαξαν για την Kate Bush (δεν υπήρχαν τότε), ώστε να μπορεί αυτή απερίσπαστη να εκτελεί τη χορογραφία της ενόσω τραγουδούσε. Φανταστείτε, ακόμα και το, πάντα επιφυλακτικό, BBC ετοίμασε ένα ντοκιμαντέρ για την περιοδεία, η οποία ήταν ήδη sold out!
Δυστυχώς όμως, όσο τέλεια και να σχεδιάζουν οι άνθρωποι, δεν μπορούν να τα προβλέψουν όλα: Στις 2 Απριλίου 1979, κατά τη διάρκεια ενός τυπικού ελέγχου, ο υπεύθυνος φωτισμού Bill Duffield έπεσε από την σκαλωσία προβολέων και σκοτώθηκε. Το παιδί ήταν μόλις 21 χρονών και ο θάνατός του σοκάρισε την Kate Bush και όλο το προσωπικό της τουρνέ. Σαν ύστατο «χαίρε», αλλά και σαν ενίσχυση στην οικογένειά του, η Bush αποφάσισε να του αφιερώσει την τελευταία παράσταση της περιοδείας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαΐου, στο Hammersmith Odeon. Στη συναυλία αυτή κλήθηκαν να συμμετάσχουν και άλλοι καλλιτέχνες, που είχαν συνεργαστεί με τον Bill Duffield. Μεταξύ αυτών, ο Peter Gabriel και ο Steve Harley, οι οποίοι κάνανε δεύτερη φωνή στη Bush σε δυο
τραγούδια της, ενώ και εκείνη σιγοντάρισε τον Peter Gabriel στο (ακυκλοφόρητο ακόμα) “I
Don’t Remember”. Η παράσταση έληξε με τους τρεις μαζί να τραγουδούν, πολύ συγκινημένοι, το “Let it Be” των Beatles.
Είναι αμφίβολο αν η Kate Bush και ο Peter Gabriel θα είχαν γνωριστεί, αν δεν μεσολαβούσε
το τραγικό δυστύχημα! Το γεγονός είναι, ότι αμέσως μόλις γνωρίστηκαν, ένιωσαν μεγάλη
εκτίμηση ο ένας για τον άλλον, που εξελίχθηκε σε στενή φιλία. Ένα χρόνο αργότερα, βρίσκουμε την Kate Bush να κάνει δεύτερες φωνές στο τρίτο άλμπουμ του Gabriel (το ιστορικό Melt, όπου συμμετείχαν ο Robert Fripp και ο Phil Collins). Μάλιστα, στη διάρκεια αυτών των ηχογραφήσεων, η Bush έμαθε για τις δυνατότητες του Fairlight CMI synthesizer, που αξιοποίησε αργότερα στο “Running Up That Hill”.
Η κορυφαία στιγμή της συνεργασίας τους, πάντως, ήρθε το 1986, όταν ο Gabriel κυκλοφόρησε το σπουδαίο άλμπουμ So. Στο άλμπουμ αυτό, όπου βρίσκουμε μεγάλες επιτυχίες, όπως το “Sledgehammer” και το “Red Rain”, περιέχεται μια πολύ δυνατή μπαλάντα, με πολύ ευαίσθητους στίχους, που λέγεται “Don’t Give Up”. Το τραγούδι αυτό το εμπνεύστηκε ο Gabriel από τις συγκλονιστικές φωτογραφίες που είχε τραβήξει στις ΗΠΑ η Dorothea Lange, την εποχή του μεγάλου κραχ (1929). Στα απεικονιζόμενα πρόσωπα, ο Gabriel διέκρινε την ίδια απόγνωση, που συναντούσε πια, όλο και συχνότερα, στη Μεγάλη Βρετανία, λόγω της στυγνής οικονομικής πολιτικής της Thatcher εκείνη την εποχή. Έφτιαξε λοιπόν ένα τραγούδι για ένα ζευγάρι στα πρόθυρα της συντριβής: Ο άντρας θα ήταν αυτόςπου εκφράζει την αγωνία της έλλειψης δουλειάς για την επιβίωση και η γυναίκα ψάχνει να βρει λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης. Και εντάξει, τον ρόλο του άντρα τον κράτησε για
τον εαυτό του. Ποια όμως θα ήταν η γυναίκα τραγουδίστρια; Η αρχική ιδέα του Gabriel ήταν να αποταθεί στην Dolly Parton, αφού η έμπνευσή του προήλθε από την Αμερική. Όμως η Dolly Parton αρνήθηκε και τότε ο Gabriel στράφηκε στην καλή του φίλη Kate Bush, η οποία -ευτυχώς για όλους μας- δέχτηκε! Η ερμηνεία της ήταν τέτοια, που ο ίδιος ο Gabriel παραδέχτηκε ότι ανέβασε την μπαλάντα του σε άλλο επίπεδο! Σήμερα, το τραγούδι αυτό συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά και αγαπημένα του Gabriel και το γεγονός ότι μπορεί και να είχε περάσει απαρατήρητο, αν δεν είχε συμβεί ο άδικος θάνατος του Bill Duffield, προσθέτει στην τραγική του διάσταση.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
17/10/23
Δημοσίευση σχολίου