Αν και κάθε ένας από του 4 αγαπημένους τραγουδοποιούς έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνόφωνη ροκ σκηνή της χώρας μας, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τους είχα δει μαζί live. Η κοινή εμφάνιση των 4 στο Κύτταρο ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία. Έχοντας διαβάσει κριτικές παλαιότερων εμφανίσεων και έχοντας δει υλικό στο διαδίκτυο ήξερα τί να περιμένω, αν και η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Φτάσαμε νωρίς στο Κύτταρο, όπου ο χώρος είχε διαμορφωθεί κατάλληλα με τραπέζια μπροστά από την σκηνή αλλά και στον εξώστη. Πολύ σύντομα ο χώρος είχε γεμίσει όχι μόνο στις θέσεις των καθημένων, αλλά και με
πολλούς όρθιους τόσο στο επίπεδο της σκηνής όσο και στον εξώστη. Η αναμονή μας έλαβε τέλος λίγο μετά τις 22.30, όταν και οι τέσσερις μουσικοί ανέβηκανμαζί στην σκηνή ξεκινώντας με κάποια από τα γνωστότερα κομμάτια τους, δίνοντάς μας μια πρόγευση γι’ αυτό που θα ακολουθούσε: «Σαν σταρ του σινεμά» (Ζιώγαλας), «Γκρέκο Μασκαρά» (Μηλιώκας), «Έλα Γοριλάκι» (Παπαδόπουλος) και «Τσικαμπούμ» (Γιοκαρίνης). Για τις επόμενες τρεις ώρες ανεβαίνοντας στην σκηνή εναλλάξ μας χάρισαν κάποια από τα ομορφότερα κομμάτια της ελληνικής δισκογραφίας. Θα ξεχώριζα με δυσκολία το «Πόσα Μου Φύλαγες» (Ζιώγαλας), «Για να σε εκδικηθώ» (Παπαδόπουλος) με την φωνή του κοινού
να σκεπάζει την φωνή του ερμηνευτή, «Γυριστρούλα» (Παπαδόπουλος), «Για το καλό μου» (Μηλιώκας), «Ροζ» (Μηλιώκας), «Νοσταλγός του Rock N΄ Roll» (Γιοκαρίνης). Αυτό, που εύκολα μπορούσε να διακρίνει κανείς, είναι η αγάπη των μουσικών γι’ αυτό που κάνουν. Η χημεία μεταξύ τους και η ευκολία με την οποία επικοινωνούσαν με το κοινό καθιστούσε δεδομένο το αποτέλεσμα. Αν και το μεγαλύτερο μέρος την εμφάνισης έμοιαζε με πάρτι δεν έλειψαν και η πιο συναισθηματικές και «ιδιαίτερες» στιγμές. Ξεχωρίζω την ερμηνεία του Γιάννη Μηλιώκα στο «Ζητώ Συγγνώμη», ένα τραγούδι που αναφέρεται στην περίοδο της κατοχής και το οποίο με αφορμή την εθνική μας εορτή αφιέρωσε στους γονείς του και στα θύματα του πολέμου. Επιτυχημένη ήταν και η επιλογή των διασκευών με «Το ’69» του Παύλου Σιδηρόπουλου (Γιοκαρίνης) και το «Εκεί Στο Νότο» του Μαχαιρίτσα (Ζιώγαλας) να κλέβουν την παράσταση. Στο τελευταίο μέρος της εμφάνισης θα ανέβουν και πάλι και οι 4 μουσικοί στην σκηνή για να μας χαρίσουν λίγη ακόμα από την μουσική τους μαγεία, πριν μας αποχαιρετίσουν.
Το κοινό όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη! Τα παρατεταμένα μας χειροκροτήματα θα φέρουν και πάλι στην σκηνή τον Γιάννη Γιοκαρίνη, που θα μας αποτελειώσει με τα «Μπανάκι Μανάκι» του Σάκη Μπουλά και το αγαπημένο «Αν Ήσουν Φίλος» του Παύλου Σιδηρόπουλου. Λίγο πριν τις 2 το πρωί πήραμε τον δρόμο της επιστροφής όντας σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε και πάλι ζωντανά!
Δεν θα ήθελα να παραλείψω να κάνω λόγο αφενός για τους εξαιρετικούς μουσικούς που συνόδευαν τους 4 καλλιτέχνες καθώς και το εκπληκτικό χιούμορ του τεράστιου Λάκη Παπαδόπουλου.
Θέλω για μια ακόμα φορά να επισημάνω ότι η ελληνική ροκ σκηνή έχει πραγματικάεξαιρετικούς καλλιτέχνες που ειλικρινά αξίζουν την προσοχή μας. Αναφέρομαι όχι μόνο στην παλιά φρουρά –η αξία της οποίας είναι εγνωσμένη- αλλά και στους νεότερους μουσικούς.
Κείμενο/Φωτογραφίες: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
30/10/23
Δημοσίευση σχολίου