To Wonderworld (1974) είναι ένα από τα καλά άλμπουμ της πλούσιας δισκογραφίας των Uriah Heep, της δεύτερης περιόδου (1972-1976), που διατήρησε όλα εκείνα τα καλά στοιχεία των προκατόχων του: Σπουδαία ερμηνεία από τον David Byron, καλές συνθέσεις (κυρίως του Ken Hensley) και 3 πολύ καλά κομμάτια(σ.σ. θα τα διαβάσετε πια κάτω) που κοσμούν τη δισκογραφία τους, ενώ τα “So Tired” και "Something or Nothing", στέκονται άνετα, χάρις στο παιχνίδισμα μεταξύ των κλαβιέ του Hensley και της κιθάρας του Box, αλλά και του γρήγορου ρυθμού τους. Το Wonderworld συνέχισε το δρόμο και την ποιότητα του προηγούμενου άλμπουμ τους Sweet Freedom, με το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ, να είναι ένα από τα καλύτερα του άλμπουμ (αν όχι το καλύτερο) με εξαιρετική ερμηνεία από τον Byron (ίσως η καλύτερή του!). Δίπλα του, πανέμορφη μπαλάντα “No Easy Road” και το “Dreams” ξεχωρίζουν σαν τα..πρωτοκλασάτα τραγούδια του Wonderworld (Νο 23 Μ.Βρετανία, Νο 38 Αμερική) που σε γενικές γραμμές είναι απλά ακόμα ένα καλό άλμπουμ των Uriah Heep.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Στο εξώφυλλο παρουσιάζεται το συγκρότημα σαν αγάλματα με σκόνη και αράχνες. Ας δούμε όμως την ιστορία πίσω από τη φωτογράφιση αλλά και την αφίσα!Εκείνη την εποχή οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν σε κακή κατάσταση και σχεδόν κανένας δεν μίλαγε σε κανέναν! Η ιδέα της φωτογράφισης ήταν του φωτογράφου Graham Hughes και προέβλεπε τα μέλη του συγκροτήματος να είναι σκονισμένοι στέκονται ο καθ’ ένας σε βάθρο σαν αγάλματα. Προσέξτε ότι ο μόνος που δεν φοράει πουκάμισο και παπούτσια είναι ο κιθαρίστας Mick Box, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είχε καλές σχέσεις με το φωτογράφο. Η ιδέα να δείχνουν σαν αγάλματα άρεσε σε όλους και μετά όταν είδαν τη φωτογραφία άρχισαν αν πειράζονται μεταξύ τους, με κορυφαίο τον ντράμερ Lee Kerslake που μοιάζει με φάντασμα.
Θα σας μεταφέρω την άποψή του Ken Hensley (πλήκτρα, τραγούδι, κιθάρα) για το εξώφυλλο όπως μου τη διηγήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 30 Σεπτεμβρίου 1997 στο studiο του Capital FM. «Ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το εξώφυλλο. Από τη διαδικασία της φωτογράφισης που γεμίσαμε με αυτό το πράγμα για να φαίνεται σαν σκόνη, η στάση που είχα, δεν μου άρεσε καθόλου. Λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ η εταιρεία είχε κανονίσει ένα πάρτι στο Λος Άντζελες κι όταν βγήκα από το αεροδρόμιο με το ταξί για να πάω στο ξενοδοχείο Hyatt Hotel, αντιλήφτηκα ότι όλες οι διαφημιστικές πινακίδες του δρόμου ήταν καλυμμένες από το εξώφυλλου του άλμπουμ. Έσκυψα για να μη με αναγνωρίσουν!»
Αν σας ακούγεται υπερβολική η στάση του, να σας μεταφέρω ότι ο Άγγλος κωμικός Vic Reeves συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του τη στάση του Hensley.
TRIVIA
To Wonderwolrd είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο μπάσο παίζει ο ΝεοΖηλανδός Gary Thain (πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1975 από υπερβολή δόση ναρκωτικών).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
18/8/23
Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ WONDERWORLD
Στη μακροχρόνια πορεία των Uriah Heep, η εποχή του David Byron (1969-1976), είναι σίγουρα η πλέον δημιουργική και πετυχημένη. To Wonderworld με τις "παγωμένες" φιγούρες στο εξώφυλλο, θεωρείται σαν το πιο αδύναμο, αλλά μάλλον είναι αδικημένο, αφού διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που υπάρχουν στους δίσκους τους της κλασικής περιόδου. Η απουσία ενός "Easy livin" ή ενός "Lady in Black", δείχνει να καταδικάζει το άλμπουμ, έστω κι αν "Wonderworld", "Something or Nothing" και "Dreams" κι ειδοκώτερα το ομώνυμο, είναι εξαιρετικά. Είναι κρίμα ένας δίσκος με τόσα καλά στοιχεία του λεγόμενου κλασικού αλλά και progressive rock, να μένει στην αφάνεια γιατί δεν διαθέτει το "κλασικό hit".
Δημοσίευση σχολίου