Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 80, άρχισαν να εμφανίζονται στην Αθήνα οι πρώτες pub, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε σε τι διέφεραν από τα bars. Έγιναν αμέσως της μόδας και έπρεπε απαραίτητα να πας μια φορά στη ζωή σου, έστω κι αν εξακολουθούσες να μην καταλαβαίνεις τη διαφορά τους με τα κλασικά bars ! Οι pubs ήταν ένα καινούργιο φρούτο που μάς ήλθε από τη Μ.Βρετανία και τα χαρακτηριστικά του ήταν ότι μπορούσε να σερβίρει αλκολούχα ποτά, είναι ανοιχτό στο κοινό (δεν έχει membership), σερβίρει βαρελίσια μπύρα ή μηλίτη χωρίς να απαιτείται η κατανάλωση φαγητού έχει τουλάχιστον έναν εσωτερικό χώρο που δεν είναι διαμορφωμένος για γεύματα, επιτρέπει την αγορά ποτών από ένα μπαρ και ο χώρος δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος (π.χ. δεν έμοιαζε καθόλου με τις γερμανικές μπυραρίες). Η όρος προέρχεται από τη σύντμηση της λέξης public house, ακριβώς γιατί δεν είχε μέλη.
Σε αυτούς τους μικρούς χώρους αν τη Μ.Βρετανία που η μπύρα έρεε κατά χιλιάδες λίτρα, αναπτύχθηκε το Pub rock, που στην ουσία είναι ένα είδος που ενσωμάτωνε τις ρίζες του κλασικού rock, μακριά από το βαρύγδουπο progressive αλλά και φανταχτερό glam, που σάρωνε στα μέσα της δεκαετίας του 70. Όπως θα διαβάσετε κι από τα ονόματα των συγκροτημάτων (σ.σ. δεν είναι πολλά), ο ήχος τους επέστρεφε στο πρώιμο rock’n’roll αλλά και το R&B, με το punk να μην έχει κάνει ακόμα τη θορυβώδη εμφάνισή του.
Για να έχουμε μια καλή μουσική εικόνα, τα βρετανικά charts εκείνη την εποχή ήταν γεμάτα από τις καινούργιες κυκλοφορίες των Black Sabbath, Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep Purple, Uriah Heep κι ότι άλλο σημαντικό κυκλοφορούσε. Τα μικρά ονόματα που δεν είχαν δισκογραφικό συμβόλαιο, δεν μπορούσαν να βρουν χώρους να παίξουν τη μουσική τους, αφού τα τότε clubs ήταν πολύ…μεγάλα για να τα γεμίσουν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παίξουν.
 |
| Οι Kilburn and the High Roads |
Σύμφωνα με τους Άγγλους μουσικολόγους, το πρώτο βρετανικό συγκρότημα που πέτυχε να παίξει σε pub και στην ουσία δημιούργησε τον όρο ήταν οι Brinsley Schwarz του Nick Lowe (αργότερα έκανε προσωπική επιτυχία τόσο σαν τραγουδιστής όσο και σαν παραγωγός) για να ακολουθήσουν σχεδόν αμέσως οι Bees make Honey, Ducks Deluxe, Ace, Chilli Willie and the Red Hot Peppers(!!!), Dr Feelgood, Steve Gibbons Band και οι Kilburn and the High Roads από τους οποίους ξεπήδηξε ο Ian Dury. Χωρίς τη ματαιοδοξία των rock stars, τα μέλη των pub rock συγκροτημάτων, φορούσαν απλά blue jean, καρό πουκάμισα και μάλλον δεν έδιναν καμία σημασία στην εμφάνισή τους, περιφρονώντας κάθε μορφή φανταχτερής παρουσίασης. Ο ήχος τους ήταν κοντά στον παραδοσιακό βρετανικό λευκό R&B των Rolling, Who και Yardbirds, με πολύ κιθάρα και δυνατά φωνητικά. Οι πιο γνωστές pub ήταν οι Hope and Anchor στο Islington και η Tally Ho, για να ακολουθήσει μια πλειάδα άλλων Pubs που αναγράφονται μόνο και μόνο για ιστορικούς λόγους όπως οι Brecknock, Lord Nelson, Greyhound, Red Lion, Pegasus, Torrington κ.α.Στην αριστερή φωτογραφία, από πάνω προς τα κάτω Tally Ho, Hope and Anchor και Lord Nelson
Στην Lord Nelson πραγματοποίησαν οι Ducks Deluxe τις πρώτες εμφανίσεις τους εν έτη 1973, με ελάχιστα backline και χωρίς σκηνή. Οι Βρετανοί μουσικολόγοι θεωρούν ότι το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ των Ducks Deluxe, είναι το καλύτερο του είδους. Σχεδόν αμέσως οι κυνηγοί ταλέντων των αγγλικών δισκογραφικών εταιρειών, επισκέφτηκαν τα pubs που είχαν live κι άρχισαν να υπογράφουν τα συγκροτήματα. Dr.Feelgood, Kilburn and the High Roads, Brinsley Schwarz, Ducks Deluxe, Kursaal Flyers, για να αναφέρω μερικά, βρήκαν το δρόμο προς το studio. Έως τότε, τα ποσά που ξόδευαν στα studio, ειδικά τα progressive συγκροτήματα, ήταν ιλιγγιώδη, με πολλά συγκροτήματα να περνούν στο studio, μήνες! Τα pub rock συγκροτήματα, μείωσαν αισθητά αυτά τα κόστη, αφού ο στόχος τους ήταν να καταγράψουν τον ήχο τους ζωντανό, κατεβάζοντας το break even από τις 20.000 δίσκους, στα 2.000 αντίτυπα! (σ.σ.δηλαδή για να βγουν τα έξω, να "έλθουν μια η άλλη", χρειαζόντνα να πουλήσουν 2.000 δίσκους!) Όμως εδώ, στην αναφορά των δισκογραφικών εταιρειών, εκείνες που βρέθηκαν αμέσως στο πλευρό αυτών των συγκροτημάτων, ήταν οι μικρές κι ανεξάρτητες Stiff και Chiswick. Μια μικρή αναφορά στη θρυλική Stiff που σχηματίστηκε το 1976 από τους Dave Robinson και Jake Riviera, με δάνειο £400 που πήρε ο πρώτος από τον τραγουδιστή των Dr. Feelgood, Lee Brilleaux κι άρχισαν να υπογράφουν αμέσως ονόματα, δίνοντας πολύ μικρά έως και μηδαμινά ποσά προκαταβολή, πληρώνοντας μόνο το studio. Η εταιρεία άντεξε έως το 1986 για να επανδραστηριοποιηθεί το 2007. Η χρυσή εποχή του pub rock ήταν η τετραετία 1972-1975, λίγο πριν την εμφάνιση του punk, που άλλαξε όλα τα μουσικά δεδομένα. Τότε έλεγαν ότι το Pub rock «σκοτώθηκε» από το punk, αλλά χωρίς αυτό θα μπορούσε να μην υπήρχε το punk! Γι αυτό και αρχικά τα όρια τους ήταν ασαφή σε σημείο, που οι Hot Rods και οι Sex Pistols θεωρήθηκαν αντίπαλοι! Αλλά όλα αυτά είναι στο μυαλό μας. Το 1974 ήταν η καλύτερη χρονιά του, όπου σχεδόν σε κάθε λονδρέζικη pub έπαιζε κι ένα συγκρότημα. Παρ΄όλα αυτά, τα περισσότερα pub συγκροτήματα ΔΕΝ μπόρεσαν να επαναλάβουν τον ατόφιο live ήχο τους στο studio κι απογοήτευσαν, ενώ σταδιακά άνοιξαν κι άλλοι μικροί συναυλιακοί χώροι, που αντικατέστησαν τις Pub με τους μουσικούς των pub rock συγκροτημάτων να πιστεύουν ότι στους μεγάλους χώροι, χάνεται η επαφή καλλιτέχνη-κοινού. Η πόλις που κυρίως ανέθρεψε το είδος ήταν το Λονδίνο αλλά και η Σκοτία! Πολλές από τις pub…επέζησαν σαν χώροι για εμφανίσεις punk συγκροτημάτων, όπως η Nashville και η The Hope & Anchor αλλά και πολλές από αυτές έκλεισαν ή κατεδαφίστηκαν όπως οι George Robey και Pied Bull.Για τους κάτοικους του Λονδίνου που μπορεί να διαβάζουν αυτό το άρθρο η Newlands υπάρχει και σήμερα με το όνομα The Ivy House (40 Stuart Road, London SE15 3BE).
ΚI ΟΜΩΣ…ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕΕ ΣΕ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ PUB HΤΑΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ!!!
Σε μια προσπάθεια καταγραφής της πρώτης pub rock, το περιοδικό Classic Rock (Ιούνιος 2007) αναφέρει ότι το πρώτο συγκρότημα που έπαιξε σε pub με ελάχιστες εγκαταστάσεις, ήταν το …αμερικάνικο τρίο των Eggs over Easy, το μακρινό 1971και συγκεκριμένα στις 13 Μαϊου, όπου εμφανίστηκαν σε μια pub που έπαιζε jazz (προφανώς με dj) κι άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
ΟΙ …ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ PUBS
Με πρώτους τους Eggs over Easy αλλά και τους Brinsley Schwarz, τα συγκροτήματα που άφησαν εποχή ήταν πολύ συγκεκριμένα. Οι Kokomo στους οποίους έπαιξε κι ο σαξοφωνίστας Mel Collins, είχαν τον ίδιο manager με τους Pink Floyd κι είχαν πολλά στοιχεία R&B, οι Eddie and the Hot Rods που ήταν τακτικοί στις pubs The Kensington και Nashville, μετεξέληξαν τον ήχο τους και το 1977 είχαν μια μεγάλη επιτυχία με το "Do Anything You Wanna Do" σαν Rods, οι Ducks Deluxe που εξακολουθούν να υπάρχουν(!), οι τεράστιοι Dr. Feelgood των Lee Brilleaux τραγούδι, φυσαρμόνικα (έφυγε από τη ζωή το 1994), John B. Sparks μπάσο, John Martin ντραμς και Wilko Johnson κιθάρα. Άργησαν να βγάλουν τον πρώτο δίσκο τους Down by the Jetty (1975) αλλά σίγουρα ήταν μακράν το καλύτερο συγκρότημα του είδους. Έχουν εμφανιστεί 2 φορές στη χώρα μας, την πρώτη στις 28 Μαρτίου 1981 στο Sporting με την κλασική σύνθεση που διαβάσατε στην αρχή του κειμένου και τη δεύτερη το 1989 στο Ρόδον με κιθαρίστα τον Gypie Mayo, που είχε αντικαταστήσει τον Wilco Johnson. Οι Kilburn and the High Roads είχαν για τραγουδιστή τον χαρισματικό Ian Dury και το πρώτο άλμπουμ τους ήταν το Handsome (1975). Κυκλοφόρησαν ακόμα το Wotabunch! (1977) με τον Ian Dury να έχει ξεκινήσει ήδη την προσωπική καριέρα του.
 |
Για να ξανά γυρίσω στο punk, πολλά συγκροτήματα κατάφεραν να περάσουν στην αντίπερα όχθη (Pub-punk) όπως ο Joe Strummer,(έπαιζε στους Strummer's 101), Eddie and the Hot Rods, Ian Dury αλλά κι ο Elvis Costello που ξεκίνησε την καριέρα του σαν D.P. MacManus (πραγματικό όνομα Declan Patrick MacManus) και πολλά από τα τραγούδια που έπαιζε, ελαφρά αλλαγμένα ηχογραφήθηκαν στον πρώτο δίσκο του My Aim is True όπου εμφανίστηκε με το όνομα Elvis Costello! Μέσα στις καπνισμένες pubs, υπήρξαν και μερικοί ανήλικοί όπως ο 17χρονος Paul Weller που λίγο αργότερα σχημάτισε τους Jam αλλά κι ο 20χρονος Graham Parker που σχημάτισε τους Rumors κι άφησε πίσω του μια σειρά καλών άλμπουμ και μια μεγάλη διαχρονική επιτυχία, “Lord don’t ask me questions”.
Πολλές από τις πραγματικές παμπ επέζησαν ως χώροι πανκ συναυλιών (ειδικά το Nashville και το The Hope & Anchor),[6] αλλά μια σειρά από αξιόλογες παμπ όπως το George Robey και το Pied Bull έκτοτε έκλεισαν ή κατεδαφίστηκαν. Η ταβέρνα Newlands επέζησε και τώρα ονομάζεται The Ivy House.
Αν σας ενδιαφέρει να ασχολειθείτε και να ακούστε μια σειρά αντιπροσωπευτικών pub rock τραγουδιών, σας προτείνω τις συλλογές Goodbye Nashville, Hello Camden Town A Pun Anthology(2007) και Naughty Rhythms: The Best of Pub Rock (1996) από των οποίων τα ένθετο πήρα πολλά στοιχεία γι αυτό το άρθρο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
6/6/23
Την άλλη Κυριακή: Τα πιο πετυχημένα αμερικάνικα συγκροτήματα και τραγουδιαστές της δεκαετίας του 60
Δημοσίευση σχολίου