Τον Αύγουστο του 1962, ένας 21χρονος από τη Μινεσότα αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του από Robert Allen Zimmerman σε Bob Dylan, χωρίς -πιστεύω- να είχε συναίσθηση ή έστω υποψία τού τι θα σήμαινε αυτό το γεγονός για την μετέπειτα ιστορία της μουσικής. Από τα πρώτα του δειλά βήματα στη μουσική, ο νεαρός Robert ένιωθε να ασφυκτιά μέσα στην πραγματική του ταυτότητα, αυτή του γόνου μιας μεσοαστικής εβραϊκής οικογένειας, και πολύ γρήγορα κατέφυγε σε διάφορα ψευδώνυμα, όπως Elston Gunn ή Robert Allen, τελικά όμως τον κέρδισε το “Bob Dylan”. Πολλοί πίστευαν ότι το ψευδώνυμό του οφειλόταν στην αγάπη του για την ποίηση του Dylan Thomas, ενός Ουαλλού ποιητή, που πέθανε στις ΗΠΑ το 1953. Ο Bob Dylan όμως το διαψεύδει κατηγορηματικά: «Δεν πήρα αυτό το όνομα προς τιμήν του Dylan Thomas. Δεν μου αρέσει η ποίησή του. Είναι για ανθρώπους που τους αρέσουν τα αντρικά ρομάντσα». Για να προσθέσει αλαζονικά: «Στο κάτω-κάτω, περισσότερα χρωστάει ο Dylan Thomas σ’ εμένα, παρά εγώ στον Dylan Thomas».
Το πιθανότερο είναι, ότι το όνομα “Dylan” τού εντυπώθηκε υποσυνείδητα, όταν διάβαζε τα ποιήματα του Thomas, και το προέκρινε σαν το οριστικό του ψευδώνυμο. Τέλος, μας δίνει και μια εξήγηση για το “Bob”: «Οι δικοί μου με φώναζαν Robert ή Bobby, ποτέ Bob. Δοκίμασα το Robert Dylan και δεν μου άρεσε. Επίσης, απέρριψα αμέσως το Bobby, διότι η μουσική σκηνή ήταν γεμάτη από
Bobby: Bobby Darin, Bobby Vee, Bobby Rydell, κ.ά. Και έτσι, προέκυψε το Bob». Με τη νέα του ταυτότητα, απαλλαγμένος από δεσμεύσεις και προκαταλήψεις, ο νεοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης εξασφάλισε ένα φρέσκο ξεκίνημα και όλη την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν, για να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο μποέμ τραγουδοποιό της εποχής μας.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
8/8/23
Δημοσίευση σχολίου