Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τα ηχητικά της εφέ που ακούστηκαν στην ταινία Jurassic Park (1993) του ευφυούς Steven Spielberg κι αφορά τον περίφημο βρυχηθμό, το βάδισμα και την ανάσα του T-Rex που ήταν τόσο εμβληματικά όσο η ίδια η ταινία! Το απόκοσμο γρύλισμα κι ο ήχος του βηματισμού του που ταρακούνησε τις οθόνες του κινηματογράφου, τα ποτήρια με νερό(!), τις καρδιές μας κα ιμάς έκανε ασυναίσθητα να κυττάξουμε πίσω μας, δημιουργήθηκε από τον βραβευμένο με Όσκαρ σχεδιαστή ήχου Gary Rydstrom, που πρόσφατα μίλησε για την όλη διαδικασία πίσω από τη δημιουργία αυτού των ηχητικών. Ο Rydstrom είπε πως δημιούργησε τα απειλητικά βήματα από ήδη υπάρχοντα εφέ αλλά τα ηχογράφησε σε χαμηλότερη συχνότητα, κάτι που αποδείχτηκε ένας πραγματικά τρομακτικός γδούπος που συνδυάστηκε με την εμφάνιση του τεράστιου δεινόσαυρου, δίνοντας της όγκο. Η σκηνή όπου οι επιστήμονες βρίσκονται στο αυτοκίνητο και περιμένουν να επανέλθει η ισχύς ρεύματος, κι αρχίζουν να ακούγονται τα απόκοσμα, στην αρχή απόμακρα βήματα του T.Rex και σταδιακά να πλησιάζουν, κάνουν τον θεατή να στριμώχνεται στη θέση του. Είναι μια ιδιοφυή κίνηση του Spielberg για να μεταδώσει το φόβο, όχι με τα φωνητικά αλλά με τα βήματα. Από την πλευρά του ο Rydstrom, το πάλεψε πολύ για να καταλήξει σε αυτό το εφέ. Ο ήχος που υποτίθεται ότι κάνουν τα πόδια του Τ-Rex, είναι…βήματα σε κοκκινόξυλο που με το κατάλληλο βάθος από την κονσόλα, ακούστηκε έτσι. Το απίστευτο είναι ότι ο Rydstrom εμπνεύστηκε από ένα άλλο ζώο (σ.σ. αυτή τη φορά…υπαρκτό!) για τους ήχους της αναπνοής του T-Rex κι αυτό το ζώο είναι θαλάσσιο κι είναι μια φάλαινα κι ο ήχος που κάνει ο φυσητήρας της. Αλλά κι άλλα δύο υπαρκτά ζώα βοήθησαν με τους βρυχηθμούς τους τον Rydstrom να καταλήξει στους ήχους που ήθελε. Το πρώτο υπαρκτό ζώο είναι ένας συγγενής(!) του δεινόσαυρου κι είναι ο αλιγάτορας και το δεύτερο, το λιοντάρι που ο βρυχηθμός του ακούγεται στην επίθεση που κάνει ο δεινόσαυρος. Η κραυγή ή τέλος πάντων πείτε την όπως θέλετε, που βγάζει ο δεινόσαυρος την ώρα της επίθεσης, που είναι ένα δυνατό σφύριγμα υψηλής συχνότητας, προέρχεται από ένα μωρό ελέφαντα! Ο ήχος του πολλαπλασιάστηκε, δόθηκε βάθος όλη αυτή η κακοφωνία(!;) δημιουργήθηκε από τον του ο Rydstrom. Μπορεί σήμερα με την εξελιγμένη ψηφιακή τεχνολογία, αυτά να φαίνονται εύκολα, γι αυτό και στις μετέπειτα ταινίες της σειράς, τα εφέ ήταν ακόμα πιο προχωρημένα. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για 30 χρόνια πίσω, όταν η ψηφιακή τεχνολογία μόλις είχε μπει στη ζωή μας και η χρήση της ήταν ακόμα περιορισμένη. Εκείνο όμως που για μια ακόμα φορά μού προξένησε εντύπωση δεν είναι η χρήση των ηχητικών εφέ, αλλά η εφευρετικότητα του ηχολήπτη/δημιουργού, που από το… τίποτα, έκανε τις κινηματογράφους να σείονται!
Δημοσίευση σχολίου