Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ήταν το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς. Καλοί οι Helloween, καλοί οι Kraftwerk που σε συνδυασμό με το Ηρώδειο ήταν μια ξεχωριστή συναυλία, καλοί οι Ghost, αλλά σαν τους Guns and Roses δεν έχει.
Το support που ήταν οι άγνωστοι Last Internationale, τους πρόλαβα στα τελευταία τραγούδια τους, όμως έχουν μια πολύ καλή τραγουδίστρια, την Delila Paz που έχει το πακέτο (κίνηση, «πιάνει» χώρο στη σκηνή αλλά κυρίως έχει φωνή), κατάφεραν να μου τραβήξουν την προσοχή. Αν ήξερα κάποια τραγούδια τους, σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Έχω την αίσθηση ότι είδαμε ένα συγκρότημα που θα ξανά να μας απασχολήσει ξανά. Ήταν από τα support που άξιζαν τον κόπο να δεις!
 |
| Last Internationale (φωτό High Priority Promotions) |
Με μόνο μισή ώρα καθυστέρηση (από τοις 20.30 στις 2.00) στη σκηνή βγήκαν οι Gunners, ξεκινώντας με το It's So Easy, που ήταν το πρώτο single (μικρός δίσκος που κυκλοφόρησαν) κι απέτυχε εμπορικά για να συνεχίζουν με τα Bad Obsession, Chinese Democracy και Slither (δεν παίχτηκαν πιο αδιάφορα τραγούδια…). Από εκεί και πέρα, σε ένα πρόγραμμα που διήρκεσε 3 ώρες(!), παίχτηκαν τα Pretty Tied Up, Mr. Brownstone, Welcome to the Jungle, Live and Let Die, Civil War,όπου ο Axl εμφανίστηκε με μπλούζα με την ουκρανική σημαία, Sweet Child o' Mine, November Rain, Knockin' on Heaven's Door (ο κόσμος αντέδρασε πολύ θετικά), Nightrain, Patience για να κλείσουν με τον κόσμο να τραγουδά στον Slash, το Happy birthday (γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1965). Για το τέλος έπαιξαν το Paradise City,αφήνοντας τον κόσμο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Βέβαια, θεωρώ ότι το πρόγραμμα (3 ώρες γεμάτες ) ήταν υπερβολικά μεγάλο και θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει έως και 6 κομμάτια που πέρασαν αδιάφορα, αλλά κρατώντας τις 2 διασκευές Down on the Farm (UK Subs) και T.V. Eye (Stooges), με το τελευταίο να τραγουδάει ο Duff. Με τον ήχο, εκεί που καθόμουν (θύρα 32) είχα τρομερό πρόβλημα. Η φωνή του Axl ακουγόταν με echo όπως στα πανηγύρια και ΔΕΝ άκουγα καθόλου τη δεύτερη κιθάρα και τα πλήκτρα!. Πάντως, πρέπει να παραδεχτώ αν και το σόλο του πριν το Sweet Child O’Mine ήταν κουραστικό, o Slash είναι ο τελευταίος guitar hero κι ένα επίπεδο πάνω από όλους τους κιθαρίστες που άκουσα τελευταία. Για το θέμα του ήχου, έχω ακούσει διάφορες γνώμες, με βάση το που καθόταν ο καθένας. Εύχομαι να είσασταν από τους τυχερούς που είχαν καλό ήχο! Τέλος, αυτό το …κολπάκι που έχουν βρει τα συγκροτήματα που παίζουν στις μεγάλες σκηνές να έχουν καταργήσει τα σκηνικά και να τα έχουν αντικαταστήσει από γραφικά, με κάνει κι αναπολώ τις συναυλίες των Iron Maiden 92022) με τα σκηνικά του Senjutsu αλλά και του Alice Cooper με το κάστρο!
 |
| φωτο: High Priority Promotions |
ΠΟΣΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ;
Καλή ερώτηση. Καθώς κατά πάγια τακτική των διοργανωτικών εταιρειών, δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση (σ.σ. νομίζω ότι πέραν των κλειστών χώρων που η χωρητικότητα είναι γνωστή) στις ανοιχτού τύπου συναυλίες, σε ελάχιστες συναυλίες οι διοργανωτές ανακοινώνουν τα εισιτήρια π.χ Wacken, Monsters of Rock). Έχοντας την εικόνα των μισογεμάτων κερκίδων αλλά και του πολύ κόσμου που υπήρχε στην αρένα και με δεδομένο ότι μετά την ανακαίνιση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Ολυμπιακό Στάδιο στη σημερινή του μορφή, χωράει 69.618 καθήμενους θεατές (Wikipedia), προσπαθώ να πλησιάσω σε ένα νούμερο όσο το δυνατό πιο κοντά στην πραγματικότητα που δεν πρέπει να ξεπερνά τις 45.000-48.000 θεατές, θεωρώντας ότι είχε περισσότερο κόσμο από τις 2 πρόσφατες συναυλίες των Iron Maiden και Scorpions Αλλά και πάλι, αυτή είναι η προσωπική μου άποψη…
Δεν μπορώ να μην αναφέρω δύο πράγματα σχετικά με τον κόσμο. Πως είναι δυνατόν το 1993, όταν έπαιξαν για πρώτη φορά στη χώρα μας με Matt Sorum στα ντραμς και Izzy στην κιθάρα, να μαζέψουν μετά βίας 16.000 κόσμο στο ζενίθ της καριέρας τους και σήμερα, 30 χρόνια μετά, να μαζέψουν τόσες χιλιάδες…. Και δεύτερο, εκτός του ότι υπήρχαν πολλοί ξένοι (τουρίστες), η γενική εικόνα των θεατών ήταν ένα μωσαικό όλων των ηλικιών. Μικρά παιδιά, 60αρηδες, κοσμικοί(!), παλιοροκάδες, οικογένειες…όλοι για τους Guns and Fucking Roses….
 |
| φωτό: Κώστας Στριφτός (κόσμος), High Priority Promotions (Axl με κόσμο), Μπάμπης Καλογιάννης(κεντρική σκηνη), Ρωμανός Τερζής (Duff/Slash) |
Κείμενο: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Φωτογραφίες: Ρωμανός Τερζής (κεντρική)
Δημοσίευση σχολίου