Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70, πριν ακόμα κυκλοφορήσουν τα αμιγώς μουσικά περιοδικά «Μουσική» και Ποπ-Τοκ, o Στέλιος Ελληνιάδης κυκλοφόρησε την εφημερίδα Μουσική Γενιά. To γραφεί ήταν στο σπίτι του στην οδό Ευπαλίνου. Σε ένας από τα φύλλα της, φιλοξένησε συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου που τότε έπαιζε στους «Εξαδάκτυλος» και στην ερώτηση »τι είναι "pop”, o ευρηματικός Πουλικάκος απάντησε «ο ήχος του φελλού της σαμπάνιας»!!!! Κι επειδή η λέξη φελλός είναι συνδεδεμένη με κάτι ανάλαφρο και μάλλον αφελές, την κολλήσαμε στην pop μουσική και στους καλλιτέχνες της. Κι αν οι δεκαετίες 60 και 70 είχαν αμέτρητα pop ανάλαφρα hits, στη δεκαετία του 80, τα πράγματα άλλαξαν, αφού η pop μετουσιώθηκε σε πιο ολοκληρωμένο ήχο που τον ονομάσαμε pop-rock, με καλύτερο στίχο αλλά και τραγούδια με συνθετική εξέλιξη, ανεβαίνοντας επίπεδο, κυρίως στη Μ.Βρετανία. Στο σημερινό άρθρο, θα διαβάσατε τα Καλύτερα Pop-Rock Συγκροτήματα που ξέφυγαν από τον απλό όρο της λέξης (σ.σ. μη με ρωτήσετε, ποιος είναι αυτός ο όρος-δεν ξέρω, ο Πουλικάκος ξέρει!) και κατάφεραν να γράψουν τραγούδια που έμειναν στο χρόνο, συνδυάζοντας τη μουσική με τη μόδα, που τη δεκαετία του 80 άλλαξε πολλές φορές. Γιατί, κι από την pop μουσική, υπήρξαν τραγούδια που σεβάστηκε ο χρόνος. Διαβάστε την παρακάτω λίστα, ακούστε όσα παραθέτονται στο youtube και θα «πιάστε» την εαυτό σας να το σιγοψυθίζει! Το ελληνικό ραδιόφωνο που από την αρχή της δεκαετίας, πρώτα με τους ερασιτεχνικούς σταθμούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μετά την εμφάνιση των Δημοτικών Ραδιοσταθμών (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη) και τελευταία με την έναρξη λειτουργίας των ιδιωτικών ραδιοσταθμών (και τηλεοπτικών) που άλλαξαν οριστικά το χάρτη ψυχαγωγίας στη χώρα μας, αλλά και με την δωρεν μετάδωση του MTV που έδωσε πνοή στη δισκογραφία, τίμησαν με το παραπάνω τα συγκροτήματα και τα τραγούδια τους, κάνοντας τα επιτυχίες. Όπως συμβαίνει σε κάθε αφιέρωμα, υπάρχουν κάποιες παράμετροι που πρέπει να αναφερθούν καθώς οι pop καλλιτέχνες, εξέλιξαν τη μουσική τους στην electro, techno αλλά και σε μια σίγουρα πιο rock διάσταση.
ΤΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί θα διαβάσετε για τα συγκροτήματα που κατάφεραν να απαλλαχθούν από τα pop νεανικά δεσμά και να αναβαθμισθούν σε ύφος, στίχους και αισθητική. Η αλήθεια είναι ότι από το 1983 και μετά, η παραδοσιακή σαχλοpop(sic) μουσική, εξελίχθηκε ποιοτικά και δεν είχε καμία σχέση με τα σαχλοτράγουδα που ξέραμε κι ακούγαμε έως τότε. (σ.σ. χωρίς να σημαίνει ότι ορισμένα από αυτά δεν ήταν καλά!). Συγκροτήματα όπως οι Crowded House, Squeeze, Style Council, Eurythmics, Icehouse αλλά και πολλά άλλα που θα διαβάσετε πιο κάτω, πήραν την pop από εδώ…. και την πήγαν πολλά μέτρα μακρύτερα. Βέβαια, μέσα από αυτό το κίνημα, αναπτύχθηκε η electro pop, synth pop κλπ, μουσικά κινήματα που τότε ακούγαμε. Π.χ. δεν έχουν περιληφθεί οι Soft Cell, Go West, ABC, Katrina and the Waves, Johnny Hates Jazz που κόλλησαν στην κλασική pop αλλά και οι Duran Duran που χρειάστηκαν μια ολόκληρη (και βάλε) δεκαετία για να παρουσιάσουν δύο πραγματικά σπουδαία τραγούδια ("Ordinary World" και "Come Undone"). Αν έχετε συνδυάσει την ποπ με τα κοριτσίστικα τραγούδια, ίσως πρέπει να αναθεωρήσετε.
Μια αναγκαία σημείωση πριν ξεκινήσετε είναι ότι η αναφορά στα συγκροτήματα και στην ποιότητά τους είναι καθαρά υποκειμενική γιατί ο καθένας μας που έχει ζήσει εκείνη τη δεκαετία, θα την έχει συνδυάσει με πολλά τραγούδια και συγκροτήματα που ίσως δεν έχουν συμπεριληφθεί στην παρακάτω λίστα.
Ίσως το καλύτερο δείγμα για το άρθρο, να είναι οι Αυστραλοί Crowded House των αδελφών Neil Finn (τραγούδι/κιθάρα) και Tim Finn (κιθάρα). Τα τραγούδια τους, κατά κύριο λόγο, συνθέσεις του Neil Finn ήταν ξεχωριστής και υψηλής ποιότητας συνθέσεις που συνδύαζαν μελωδίες και λυρισμό. Ανακαλύψτε τους ακούγοντας το “Dont dream its over”! Οι Αυστραλοί Church, ακούστηκαν στη χώρα μας, μάλλον περιορισμένα, χάρις στο πολύ όμορφο τραγούδι τους "Under the Milky Way" από το άλμπουμ τους Starfish(1988). Συνδύασαν στοιχεία από new wave, neo-psychedelia κι indie rock και αξίzει τον κόπο να τους ακούσετε. Παραμένουν ακόμα ενεργοί
Οι μεγάλες προσωπικότητες των Annie Lennox και Dave Stewart, οδήγησαν τους «Εύρυθμους» ή καλύτερα τους Eurythmics, σε μια σειρά αξεπέραστων επιτυχιών. Και δεν είναι η φωνάρα της Lennox και το ταλέντο του Stewart, είναι η ποιότητα των τραγουδιών τους!
Με την προσωπικότητα του David Sylvain να επισκιάζει τους πάντες, οι Japan ξεκίνησαν σαν ένα glam rock(!) συγκρότημα κι εξελίχθηκαν σε ένα electro συγκρότημα. Μπορεί να έχουν μόνο μια μεγάλη επιτυχία, το “Ghosts” και οι επηρεασμοί τους από Bowie να είναι εμφανέστατοι, όπωςκαι η ποιότητά τους.
Οι Primitives εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 80 και το 1988 γνώρισαν τη μεγαλύτερη επιτυχία τους που ήταν το"Crash". Ανήκουν στην ονομαζόμενη σχολή του indie rock της Μ.Βρετανίας και τους οφείλουν πολλά τα επόμενα συγκροτήματα καθώς είχαν ένα ραφιναρισμένο pop-rock ήχο!
Οι Level 42 ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση αφού ο ήχος τους είχε πολλά jazz-funk στοιχεία κι αυτό οφειλόταν στον πραγματικό πολύ καλό μπασίστα Mark King που με το παίξιμό του έδωσε προσωπικότητα στον ήχο τους. Οι all time classic επιτυχίες s "Lessons in Love" και "Something About You" επιβεβαιώνουν τα παραπάνω!
Οι Αυστραλοί Icehouse (πήραν το όνομά τους από το κρύο και παλιό σπίτι που έμενε ο τραγουδιστής Iva Davis-κλώνος του David Bowie), ακούστηκαν από το ελληνικό ραδιόφωνο το 1986 με το τραγούδι «No Promises”, ένα mid tempo τραγούδι, πάνω στα χνάρια ερμηνείας του Bowie, εποχής “This is not America”και συνθετικά βασίζεται στην synth pop-rock μουσική που ήδη είχε ανατείλει στη Μ.Βρετανία. Οι επιτυχίες των Icehouse, συνεχίστηκαν με τα "Hey Little Girl"(το καλύτερο τραγούδι τους), "Crazy", "Electric Blue"(επίσης πολύ καλό) και "My Obsession". Σε όλα το φάντασμα του Bowie, κόβει βόλτες από πάνω τους, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι έχουν μια ποιότητα, που τους ξεχωρίζει.
Οι Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD) ξεκίνησαν το 1978 σαν τετραμελές συγκρότημα κι από το αρχικό σχήμα παραμένει μόνο ο μπασίστας/τραγουδιστής Andy McCluskey. Για να μην μακρηγορούμε, οι OMD πήραν την electro pop μουσική από εδώ και τη βελτίωσαν πολύ. Το ίδιο έκαναν και οι Depeche Mode, που ξεκίνησαν την καριέρα τους το 1980, με ιθύνοντα νου τον Vince Clarke, που έδωσε όλο το ταλέντο και τη φαντασία του. Αποχώρησε στις αρχές του 1982 και το συγκρότημα συνέχισε την ανοδική πορεία του, φθάνοντας σήμερα να μετράει 43 χρόνια καριέρας. Και τι καριέρας!
Νομίζω ότι θα αδικήσω τους Tears for Fears αν τους κατατάξω στα pop συγκροτήματα. Οι Roland Orzabal και Curt Smith με τα 2 πρώτα άλμπουμ τους The Hurting (1983) και Songs from the Big Chair (1985), έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη. Ακόμα και σήμερα, τραγούδια σαν τα "Mad World", "Change","Shout"και "Everybody Wants to Rule the World" είναι αξεπέραστα.
Από τα βασικά συγκροτήματα της δεκαετίας του 80, οι Pet Shop Boys εξελίχθηκαν σε ένα μεγάλο συγκρότημα (στην ουσία ντουέτο, ο τραγουδιστής Neil Tennant κι ο οργανίστας Chris Lowe), χαρακτήρισαν τον όρο synth pop με τις τεράστιες επιτυχίες τους.
Δεν ξέρω αν θυμόμαστε τον Thomas Robertson ή αν προτιμάτε Thomas Dolby, σαν μουσικό ή σαν …εφευρέτη! Γεννημένος το 1958 στο Λονδίνο, τον μάθαμε από τις 2 μεγάλες επιτυχίες του "She Blinded Me with Science" (1982) και "Hyperactive!" και κάπου εκεί τον ψιλοχάσαμε αν και συνέχιζε να βγάζει τραγούδια. Στη δεκαετία του 1990, ο Dolby ίδρυσε την εταιρεία λογισμικού Beatnik, στην Silicon Valley, η τεχνολογία της οποίας χρησιμοποιήθηκε για την αναπαραγωγή ήχου στο Διαδίκτυο και αργότερα ήχων κλήσης, κυρίως σε τηλέφωνα Nokia.
Οι Ηeaven 17 σχηματίστηκαν το 1980 από 2 πρώην μέλη των Human League (τους Martyn Ware και Ian Craig Marsh) και τον Glenn Gregory κι εξελίχθηκαν σε ένα καλό synth pop συγκρότημα, με ακόμα καλύτερο στίχο. Μεγαλύτερες επιτυχίες τους τα (We Don't Need This) Fascist Groove Thang", "Come Live with Me" και «Temptation”.
Οι Human League που διαβάσατε πιο πάνω, είναι το κορυφαίο electro pop συγκρότημα για τη Βρετανία. Σχηματίστηκαν το 1977 με βασικά μέλη τους Philip Oakey και Martyn Ware, Ian Craig Marsh και ο ήχος τους επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών (και παραπάνω). Μαζί με τους Pet Shop Boys και Depeche Mode ήταν τα κορυφαία συγκροτήματα του είδους. Κορυφαία κομμάτια τους τα “Lebanon”, (Keep Feeling) Fascination", "Together in Electric Dreams", "Don't You Want Me" και "Love Action (I Believe in Love)". Ρωτήστε τον Moby για αυτούς!!!!!
Ακόμα…με θυμάμαι στο μακρινό 1984, καθισμένο στο γωνιακό γραφείο μου στη CBS, να ακούω από δείγμα (τότε στέλνανε κασέτες) το πρώτο άλμπουμ των Prefab Sprout. Ο τίτλος του ήταν Swoon και σίγουρα διέφερε απ΄ ότι είχαν ακούσει έως τότε. Ένας ξεχωριστός εκλεπτυσμένος ιδιότυπος σύγχρονος ποπ ήχος, πολύ διαφορετικός από ότι είχα ακούσει μέχρι τότε, με κάθε τραγούδι να έχει τη δική τοπ προσωπικότητα. Το ίδιο ποιοτικά ήταν και τα 6(!) επόμενα άλμπουμ τους, που τα χαρακτήρισε ένας λευκός funk με πολλές μελωδίες. Τόσα χρόνια μετά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι Prefab Sprout ήταν από τα καλύτερα pop(;) βρετανικά συγκροτήματα.
Ορμώμενοι από το γκρίζο Birmingham, οι Dexys Midnight Runners, κατάφεραν κι έμειναν στην ιστορία της βρετανικής pop μ,ε τις 2 πολύ μεγάλες επιτυχίες "Come On Eileen" και "Geno"(και τα δύο, No. 1 UK). Καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα, ειδικά το "Come On Eileen", ακούγεται. Το τραγούδι “Shine On”(1987) ήταν η αιτία που μάθαμε τους House of Love, που το ελληνικό ραδιόφωνο, έπαιξε αντάξια του ήχου τους. Σας προτείνω να τους ανακαλύψετε ακούγοντας το δεύτερο ομότιτλο άλμπουμ τους.
Οι Buggles έμειναν στην ιστορία της μουσικής χάρις σε ένα τραγούδι, το «Video Killed the Radio Star", που εκτός από ότι ήταν ένα σαφές δείγμα της επερχόμενης μουσικής αλλαγής (1981, Νο1 Μ.Βρετανία,Νο 40 Αμερική) ήταν το πρώτο video που έπαιξε το MTV. Τα δύο μέλη τους, Trevor Horn και Geoff Downes.μετά τη διάλυση τους, προσχώρησαν στους Yes με τους οποίους ηχογράφησαν το άλμπουμ Drama (σ.σ. το τι άκουσε το συγκρότημα για αυτή την συνεργασία, δεν γράφεται). Στη συνέχεια ο Downes έκανε μεγάλη καριέρα στους Asia αλλά και στους Yes στους οποίους παραμένει κι ο Horn (αυτός με τα μεγάλα γυαλιά), έκανε παραγωγή σε τραγούδια των Dollar, ABC, Malcolm McLaren, Yes και Frankie Goes to Hollywood. Το…αστείο είναι ότι οι Buggles ήταν τρεις…με τον τρίτο, τον Bruce Woolley, που είχε συνσυνθέσει το τραγούδι, να μην τον αναφέρει κανείς!
Οι Ultravox έχουν τις ρίζες τους στο Λονδίνο και στο μακρινό 1974, με τον ήχο τους να κινείται στο χώρο του new wave-electronic. H αποχώρηση του τραγουδιστή αλλά κινητήριου μοχλού John Foxx, φέρει δομικές αλλαγές στο ύφος τους με την παρουσία του Midge Ure να προσφέρει ένα μελοδραματικό synth pop ήχο
Όταν κατακλύζεσαι από καινούργιες κυκλοφορίες, φυσικό είναι κάποιες να περάσουν…αβλεπί. Και σε αυτή την κατηγορία, ήταν τα πρώτα 2 άλμπουμ(Daft, In Visible Silence) των Αrt of Noise που δεν γνώρισαν ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία ακόμα και στη χώρα τους. Κρίμα γιατί ο κόσμος τους ξέρει μόνο από τις ενδιαφέρουσες διασκευές τους στα "Kiss"(Prince), "Peter Gunn"(Henry Mancini), "Dragnet" (Roy Anthony Orcherstra) και πολύ λιγότερο από τα δικά τους “Close” και «Paranoimia". Παραγωγός, ο ευρηματικός Trevor Horn που διαβάσατε πιο πάνω.
Μπορεί να μην έχετε ακούσει καν την ύπαρξη του βρετανικού ντουέτου των Climie Fisher (Simon Climie τραγούδι, Rob Fisher πλήκτρα) αλλά να στα μέσα της δεκαετίας του 80 ακούγατε ραδιόφωνο, σίγουρα θα έχετε ακούσει τις 2 επιτυχίες τους, "Rise to the Occasion" και "Love Changes (Everything)". Μετά τη διάλυση τους, ο Fisher έδωσε κομμάτια του σε άλλους τραγουδιστές όπως στον Rick Astley, αλλά τον νίκησε ο καρκίνος. Ο Climie ακολούθησε το δρόμο του παραγωγού συνεργαζόμενος με pop ονόματα της Μ.Βρετανίας, αλλά σημαντικότερη επαγγελματική του στιγμή ήταν η συνεργασία με τον Eric Clapton, στο άλμπουμ The Road to Escondido (με τον J.J. Cale) αλλά και με τον Michael McDonald των Doobie Brothers.
Πολύ ιδιαίτερη περίπτωση οι Σκοτσέζοι Deacon Blue που πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο τραγούδι των Steely Dan αλλά ο ήχος τους ήταν πιο κοντά σε αυτόν των Simple Minds και Prefab Sprout, ίσως ακόμα πιο εκλεπτυσμένο. Μακάρι όλα τα pop συγκροτήματα να ακουγόντουσαν έτσι!
Οι Thompson Twins ανήκουν στη μεγάλη κατηγορία των synth pop συγκροτημάτων που χωρίς να ξεχωρίσουν ιδιαίτερα, είχαν τις επιτυχίες τους (Doctor Doctor, In the Name of Love,Hold me κ.α.) αλλά σίγουρα δύο κατηγορίες πιο πάνω ήταν οι Spandau Ballet που αναδείχθηκαν μέσα από το κίνημα των Νεορομαντικών (New Romantics) και δίσκο με δίσκο εξελίχθηκαν σε ένα μελωδικό pop σχήμα, με προσωποποιημένα τραγούδια (Gold, Lifeline, "Through the Barricades", True). Πόσο τυχαίο ότι ο Gary Kemp παίζει στο συγκρότημα του Nick Mason "Through the Barricades" στη συναυλία στην Αθήνα).
Οι Squeeze ήταν το συγκρότημα των Chris Difford και Glenn Tilbrook, που ξεκίνησαν σαν new wave συγκρότημα και εξελίχθηκαν σε ένα καθώς πρέπει(!!!) pop σχήμα. Το αξιοπερίεργο είναι ότι έκαναν επιτυχίες και στην Μ.Βρετανία και στην Αμερική. Αν δεν τους ξέρετε, αξίζει να τους ψάξετε! Νομίζω ότι οι Style Council είναι η επιτομή των καλών βρετανικών συγκροτημάτων που έδωσαν άλλη πνοή στην pop μουσική. Δημιούργημα των Paul Weller (πρώην Jam) και του οργανίστα Mick Talbot (πρώην Dexys Midnight Runners), οι Style Council συνδύασαν την pop με τη soul, δημιουργώντας ένα ελκυστικό κράμα τραγουδιών που ακόμα παίζονται στα ραδιόφωνο. Και οι Ultravox είναι από τα δυνατά χαρτιά της καλής Pop μουσικής, αν και ξεκίνησαν σαν New wave κι εξελίχθηκαν σε ένα synth pop σχήμα με πολλές επιτυχίες, με μεγαλύτερη το κλασικό "Vienna"(1981). Ο electro ήχος τους επηρέασε πολλούς σύγχρονους τους καλλιτέχνες όπως και του techno!
Οι Beautiful South σχηματίστηκαν προς το τέλος της μεγάλης έκρηξης των ποπ συγκροτημάτων, το 1988 από μέλη τωνHull και Housemartins. Πολύ καλά φωνητικά, ακόμα καλύτεροι στίχοι για μελαγχολικά και γλυκόπικρα τραγούδια αγάπης.
Την άλλη Κυριακή: Συνέντευξη Γιώργος Γάκης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
11/6/23
Δημοσίευση σχολίου