Δύο πάσσαλοι σε σχήμα σταυρού καρφωμένοι σε ένα σκελετομένο κρανίο δαίμονα. Μία γραμματοσειρά με κόκκινους σαν αίμα γοτθικούς χαρακτήρες που σχηματίζουν το όνομα "CANDLEMASS" πάνω αριστερά από το κρανίο. Τρεις λέξεις κόκκινου χρώματος επίσης που αναφέρονται σε κάτι Epicus Doomicus Metallicus. Όλα αυτά σε ένα κατάμαυρο φόντο είναι αρκετά ως πρώτη εικόνα για να σε καλωσορίσουν σε έναν άλλο κόσμο όπου το φως είναι ανάμνηση από μία πραγματικότητα που πλέον έπαψε να υπάρχει και που αντί αυτής το σκοτάδι, το μοχθηρό και το κρύο στην ψυχή δημιουργούν ένα απόκοσμο τοπίο βγαλμένο καρφί από τις εγκεφαλικές ζυμώσεις του H. P. Lovecraft. Το ταξίδι στον κόσμο των σπουδαίων Candlemass ξεκινά το 1986 με τον δίσκο τομή στο metal, το ακατέργαστο διαμάντι Epicus Doomicus Metallicus. Ο απαραίτητος οβολός για να σε περάσει ο "βαρκάρης" στην απέναντι σκοτεινή όχθη!
Ο νεαρός Leif Edling, κάτοχος των αρετών του μπάσου και μαθητευόμενος "τραγουδιστής" είχε ένα συγκρότημα με την ονομασία Nemesis. Λίγο πριν το 1985, αποφασίζει να το διαλύσει και να ξεκινήσει ένα νέο μουσικό τόλμημα με την ονομασία Candlemass που έμελλε να γράψει ιστορία στο χώρο του σκληρού ήχου. Στην προσπάθειά του αυτή δηλώνουν συμμετοχή ο ντράμερ Matz Ekström και ο κιθαρίστας Kristian Weberyd και μαζί ηχογραφούν ένα demo, με φωνητικά από τον Leif Edling, ψάχνοντας παράλληλα για εταιρεία που θα τους αναλάβει. Η πιο πρόθυμη εταιρεία ήταν η Black Dragon Records στην Γαλλία με χειροπιαστή προσφορά $1,800. Η συγκεκριμένη εταιρεία υπήρξε το σπίτι πολλών underground συγκροτημάτων που θαύμαζαν οι νεαροί Σουηδοί με πρώτους τους Manilla Road. Η απάντηση υπήρξε επομένως θετική και από την πλευρά των Candlemass. Το συγκρότημα χρειαζόταν όμως τραγουδιστή. Η πόρτα άνοιξε για τον Johan Längqvist που τους ήταν γνωστός για τα φωνητικά προσόντα του, ηχογραφώντας στο φινάλε δίχως να έχει ακούσει καν το ύφος του συγκροτήματος. Στις κιθάρες ήρθαν ο Mats "Mappe" Björkman και ο Klas Bergwall και έτσι σχηματίστηκε η πρώτη επίσημη σύνθεση του γκρουπ. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα Thunderload Studios με παραγωγή από τον Ragne Wahlquist, γνωστό από το συγκρότημα των Heavy Load. Ο τεράστιος βιρτουόζος Yngwie Malmsteen είχε περάσει από τα συγκεκριμένα Studios, γεγονός που έθελξε τους Candlemass και τους έκανε να "ζηλέψουν" το ηχητικό αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο δίσκος συγγενεύει ως ένα βαθμό ηχητικά με τις δύο πρώτες δουλειές του Yngwie.
Το Epicus Doomicus Metallicus κυκλοφόρησε το 1986 και αμέσως παγίωσε την θέση τους στο μουσικό στερέωμα σαν έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους της Doom Metal σκηνής. Με αξιοσημείωτη ηχητική διαφοροποίηση από όλες τις ευρωπαϊκές metal μπάντες της εποχής, με τεράστια φυσικά επιρροή από τους Black Sabbath ως προς τις αργές και βαριές κιθάρες, με οπερετικά φωνητικά αλλά και με ένα σωρό άλλες μουσικές καταβολές που προέρχονταν από τους Rainbow, τους Manowar, τους Warlord κ.α. μπόρεσαν να ξεχωρίσουν σε μία εποχή που τουλάχιστον στην Σουηδία αν δεν είχες κάτι από Europe πήγαινες απευθείας κάδο. Εννοείται πως αγαπάμε Europe και λοιπούς στο τέρμα!
Ο δρόμος για τους Candlemass δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Στην αρχική του κυκλοφορία ο δίσκος δεν πούλησε ικανοποιητικά αναγκάζοντας την Black Dragon Records να τους εγκαταλείψει και να βρουν σύντομα καταφύγιο στην Active Records. Ως προς τον τίτλο του δίσκου, το Epicus Doomicus Metallicus, προέκυψε με την χρήση των "dog latins" προσαρμόζοντας τις λέξεις "Epic Doom Metal" σε λατινικό περιβάλλον δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση έτσι στο είδος που βοήθησε το συγκρότημα να πρωτοπορήσει και με το οποίο ταυτίζεται συχνότερα. Το Epicus Doomicus Metallicus είναι ένας δίσκος Άρτιος! Με έξι μόλις συνθέσεις, κορυφαίες για το είδος του Doom αλλά και για το Heavy Metal γενικότερα, μέσα από ένα μαύρο πέπλο διαπραγματεύεται θέματα που έχουν να κάνουν με το μεταφυσικό,την ζωή, τον θάνατο, την κατάθλιψη, την δημιουργία. Ένα άκρως ρομαντικό ταξίδι με σκοτεινή αισθητική που στο τέλος εκτός από μουσική πώρωση σε αφήνει με ένα χαμόγελο, ένδειξη αισιοδοξίας και ικανοποίησης. Τρελό έτσι; Ας μπούμε λοιπόν στον μαύρο λαβύρινθο των Candlemass για να δούμε γιατί το Epicus Doomicus Metallicus είναι τόσο καλό άλμπουμ.
Πρώτο τραγούδι είναι το "Solitude", ένας από τους ύμνους του συγκροτήματος διαχρονικά. Με στίχους γραμμένους από τον Leif Edling, όπως όλα τα υπόλοιπα τραγούδια, το κυρίως θέμα έχει να κάνει με την κατάθλιψη και την λύτρωση από αυτή μέσα από μια βασανιστική προσμονή που καταλήγει στο θανάτο ως τελευταία πράξη. Με εισαγωγή από ακουστικές κιθάρες και ατμοσφαιρικά πλήκτρα και με ένα μοιρολόι του Johan Längqvist το πλάνο ξαφνικά αλλάζει χάρις στο βαρύ και ασήκωτο riff επιπέδου Iommi, με την συνοδεία από ένα ρυθμικό βηματισμό τυμπάνων που θα κάνουν πιο μαρτυρική την διαδρομή του ήρωά μας προς το τέλος του.
Αφήνοντας πίσω μας το "Solitude" βαδίζουμε καρφί για να διαβούμε την πύλη που φρικιαστικά, ανίερα πλάσματα περιμένουν να κατασπαράξουν κάθε πτυχή της ψυχής μας. Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε στην "Demon's Gate". Ένα έπος εννέα περίπου λεπτών με μεθυστικό, παραπλανητικό, ανατολίτικο αέρα που μαρκάρει μυστηριωδώς την πυξίδα μας εκεί που είχε προφητεύσει ο τεράστιος Ronnie James Dio το 1978, στο σημείο που βρίσκεται το κλειδί που ανοίγει την πύλη της γλυκιάς κόλασης, στην παράξενη πόλη της Βαβυλώνας. Η Κρυστάλλινη Σφαίρα ("Crystal Ball") δεν έχει καμία σχέση με την Κρυστάλλινη Σφαίρα του Yngwie Malmsteen. Εδώ στην περίπτωση των Candlemass δεν υπάρχει φωτεινό μέλλον. Αντιθέτως, η Σφαίρα είναι μία παγίδα για να φυλακίσει στο αιώνιο σκοτάδι την ψυχή σου. Η κατάκτηση της γνώσης όσον αφορά την Ατλαντίδα και το φυλαχτό του Seth έχουν βαρύ αντίτιμο. Τόσο βαρύ όσο το μεγαλωπρεπές, επιβλητικό κιθαριστικό riff που χαλκεύει τα δεσμά μια και καλή στον κόσμο της Κρυστάλλινης Σφαίρας.
Το δεύτερο μέρος του άλμπουμ θα ξεκινήσει με μία ιστορία που δεν μας την έμαθε ποτέ κανείς και εξελισσόταν παράλληλα με ότι γνωρίζουμε σχετικά με την Γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το ονειροπόλο μυαλό του Leif Edling, εκτός από τους "μάγους" με τα Δώρα που έψαχναν το φωτεινό αστέρι που θα τους οδηγούσε στην Βηθλεέμ, το ίδιο αστέρι ταυτόχρονα έψαχναν και κάποιοι άλλοι μάγοι, άρχοντες των μαύρων τεχνών, για να απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας αρχαίας κατάρας που πέρναγε από πατέρα σε γιο και ούτω καθεξής. Μία Μαύρη Πέτρα έκρυβε ένα Μαύρο Μυστικό και ο μόνος κατάλληλος να το διαχειριστεί ήταν το νεογέννητο Θείο Βρέφος! Το τραγούδι "Black Stone Wielder" είναι ένα ακόμη όργιο φαντασίας πακεταρισμένο με ογκώδη ήχο που σε πείθει πως κάτι περίεργο τελικά έγινε εκείνη τη νύχτα που για το καλό μας δεν μάθαμε ποτέ, τουλάχιστον μέχρι το 1986!
Το "Under The Oak" είναι ένα τραγούδι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Σε έναν κόσμο που τρέχει με ταχύτητα φωτός προς ένα αβέβαιο μέλλον με ολέθριες αλλαγές πραγμάτων και καταστάσεων που γνωρίζαμε, οι σκέψεις μετάνοιας και περισυλλογής κάτω από μια βελανίδια απλά σημαίνει πως αργήσαμε πολύ. Κανείς δεν θέλησε να μεταφράσει τους οιωνούς ή κανείς δεν νοιάστηκε ποτέ. Όπως και να έχει, καθετί γεννιέται για να πεθάνει και πεθαίνει για να γεννηθεί ξανά. Η βελανιδιά από πολλούς λαούς θεωρούνταν ιερό δέντρο, συνδεδεμένο με το Θεϊκό στοιχείο αλλά και με την Δύναμη σε όλες τις μορφές της.
Τα οκτώ και δώδεκα λεπτά του έπους "A Sorcerer's Pledge" θα βάλουν το τέλος σε αυτό το σπουδαίο άλμπουμ. Κλείνοντας το μάτι στους RAINBOW του Ritchie Blackmore, οι Candlemass με αφορμή έναν άλλον κακό άνθρωπο που καταπιάνονταν με την αστρολογία ("Stargazer") θα τραγουδίσουν για έναν εξίσου κακό άνθρωπο, για έναν μάγο (Sorcerer), που θα ξυπνήσει από τον λίθαργό του για να σκλαβώσει όλη την ανθρωπότητα. Έπος, λυρισμός, σκότος πλεγμένα με άριστο τρόπο ανοίγουν τις πύλες του Άδη, σφραγίζοντας τις πόρτες του Παραδείσου.
Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε πως το δημιουργικό τέρας των Candlemass του 1986 πήρε την κληρονομιά των Sabbath της δεκαετίας του εβδομήντα και την πήγε ένα βήμα μπροστά. Με αυτόν τον τρόπο θεμελίωσε εκ νέου τον κλασσικό metal ήχο του ογδόντα, προσφέροντας ταυτόχρονα το ισχυρότερο και πιο εμπνευσμένο άλμπουμ στην ιστορία του συγκροτήματος.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
7/6/23
Δημοσίευση σχολίου