REMEMBER LIZZY/BLUEMERALD: GARY MOORE TRIBUTE ΚΥΤΤΑΡΟ 6 ΜΑΙΟΥ. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ

 

Πριν 10  χρόνια, αν μου έλεγες να πάω σε συναυλία Tribute με ελληνικά συγκροτήματα, ίσως να μην πέρναγα ούτε απ΄έξω. Τα χρόνια πέρασαν, οι άνθρωποι ωρίμασαν, οι μουσικοί έγιναν καλύτεροι, οι βραδιές tribute έγιναν ουσιαστικότερες και σήμερα, μια τέτοια συναυλία είναι must. To Σάββατο 6 Μαίου, οι Remember Lizzy και οι BluEmerald, απέτισαν ένα φόρο τιμής στον Ιρλανδό κιθαρίστα, με πολλούς καλεσμένους (κιθάρες/τραγούδι), που σε καμία στιγμή δεν έκαναν κοιλιά και κράτησαν το ενδιαφέρον του, μάλλον λίγου, κοινού. Η λογική αυτών των tributes είναι μια βασική μπάντα και εναλλασσόμενοι καλεσμένοι, που δένουν ο καθένας με τον τρόπο του με τα τραγούδια. Οι BluEmerald (Γιάννης Σκυλλας πλήκτρα, Κώστας Ραγκαζάς μπάσο, Λευτέρης Καφετζής ντραμς και Θανάσης Γκιόκας), έπαιξαν ένα δύσκολο set αφού είχαν προσανατολιστεί στη blues περίοδο του Gary Moore (Gold day in Hell, The Story of the Blues, Pretty Woman, Walking by Myself, Parisienne Walkaways, Too Tired αλλά και Shapes of Things, Wishing Well (Free) για να κλείσουν με το The Blues is Allright.

BluEmerald

Τρεις (θετικές) παρατηρήσεις: Τα πνευστά (Βαγγέλης Τσιλιβίγκος τρομπέτα και Δημήτρης Ψάλτης σαξόφωνο) ήταν δεμένα με τον ήχο, το συγκρότημα ήταν καλά προβαρισμένο και οι τρεις τραγουδίστριες, πολύ καλές (Αγγελική Ρουσολάτου, Αγγελική Δαρμή που βγήκε πρώτη και ξεψάρωτη και η super Vicky Bee, μακράν η καλύτερη φωνή της βραδιά). Προσέξατε, ότι ΔΕΝ υπήρχε άνδρας τραγουδιστής; (και δεν με χάλασε καθόλου).

Οι Remember Lizzy (Γιάννης Σίννης, Πάνος Παπαπέτρος κιθάρες, Αλέξης Λεβεντέρης μπάσο, Μάνος Γαβαλάς πλήκτρα, Άκης Γαβαλάς ντραμς), έχουν μεγάλη προϊστορία σαν tribute στους Thin Lizzy/Gary Moore, παρουσίασαν ένα δεμένο σύνολο τραγουδιών από τους 2 τιμώμενους καλλιτέχνες, με καλεσμένους τραγουδιστές τον Γιάννη Καλύβα (Flying Mercury) που ήταν πολύ καλύτερος απ΄ότι τον είχα δει πριν 4 περίπου μήνες στο Remedy με το συγκρότημά του(!), Αναστασία Μπάστα, Αργυρώ Ιγκλιζιαν(των Diamond Signs, επίσης πολύ καλή), Δημήτρη Γιαννακόπουλο κ.α.. Πολύ δεμένος ήχος, ήξεραν ο ένας το παίξιμο του άλλου και η παρουσία πολλών καλεσμένων, δεν έκανε κοιλία.

Remember Lizzy

Αντίθετα, γινόταν πολύ γρήγορα και το όλο set ήταν σφιχτό. Στα θετικά και ο καλός ήχος, ενώ ακόμα μια φορά να γράψω, κρίμα ο σχετικά λίγος κόσμος, που δεν στάθηκε δίπλα στην καλή προσπάθεια των 2 συγκροτημάτων. 

   
 

Φωτό Remember Lizzy: Vicky Neverland

Φωτό BluEmerald: Αρτεμισία Αλιμπαλή

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος