Τον Βασίλη Μερζιώτη τον έμαθα μέσα από τα αφιερώματα στον Gary Moore, ώσπου άνοιξε τα φτερά του και ξεκίνησε τη δική του σχέση με τη μουσική του Μεγάλου Ιρλανδού Κιθαρίστα.Οι πάρα πολλές εμφανίσεις, έφεραν μια εμφανή βελτίωσητης ποιότητάς του κι αναβάθμισε τη σχέση καλλιτέχνη και αφιέρωμα(tribute). Ήταν φανερό ότι η σχέση Μερζιώτη-Moore είχε ανέβει επίπεδο κάτι που εύκολα διαπιστώνεται αν δείτε μια εμφάνισή του, αφού χρησιμοποιεί μουσικούς που στο παρελθόν έπιαξν σε δίσκους και συναυλίες με τον Gary Moore! Σήμερα, μετά από μια σειρά συναυλιών, κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο "All the Things you are, που είναι το τρίτο! Διαβάστε την παρακάτω συνέντευξη και γνωρίστε τον ήχο του Μασίλη Μερζιώτη.
Ερωτήσεις: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Μετά από τόσες συναυλίες όπου έπαιξες τα αφιερώματα στον Gary Moore, πως οδηγήθηκες σε αυτόν το δίσκο με πρωτότυπες συνθέσεις;
Νομίζω ότι ήρθε απλά η ώρα του γιατί γράφω δική μου μουσική εδώ και 2 δεκαετίες. Βλέποντας το πόσο καλοί μουσικοί είναι οι Pete Rees μπάσο, Vic Martin πλήκτρα, Graham Walker ντραμς, aka “The Gary Moore band” , ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να συνεργαστούμε και για original υλικό .
Απ ότι μου είπες, είναι ο 3oς δίσκος σου αφού είχαν προηγηθεί άλλα 2 ελληνόφωνοι και 2 μικροί δίσκοι. Μίλησε μου για αυτά.
Το 2006 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Σαν ξωτικό» με το όνομα «Γένεσις» - παρόλο που ανέκαθεν οι δημιουργίες ήταν δικές μου, μου άρεσε τα πρώτα χρόνια να χρησιμοποιώ όνομα συγκροτήματος. Ο δίσκος αυτός βγήκε από την ίδια εταιρία με τον καινούριο , το “All the Things you are” . Μου χάρισε μεγάλες επιτυχίες και στη συνέχεια το 2009 δημιούργησα το 2ο άλμπουμ με τίτλο «Χορεύεις με το διάβολο» που εκδόθηκε από τη Lyra. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ γνώρισα και την Irene Movia με την οποία παραμένουμε συνεργάτες μέχρι σήμερα, αλλά είναι και η γυναίκα που παντρεύτηκα! Το 2011 κυκλοφόρησε από τη Lyra, το single «Άνοιξέ μου» και το 2012 το «Μ’αγγίζεις» από τη Warner.
Νομίζω ότι ήταν η ώριμη στιγμή σου για μια συνεργασία στο studio με τους μουσικούς που στο παρελθόν έπαιξαν με τον Gary Moore.
Όπως είπα και παραπάνω, εν μέσω καραντίνας, δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσουμε μαζί με τους μουσικούς του Gary Moore, το νέο άλμπουμ. Έχουμε κάνει αναρίθμητες συναυλίες μαζί σε Ελλάδα και εξωτερικό και έτσι η συνεργασία σε πρωτότυπο υλικό ήταν φυσικό επακόλουθο. Το 2013 έγινε το 1ο αφιέρωμα στον Gary Moore στο Κύτταρο. Σ’αυτό το gig συμμετείχε ο Vic Martin στα πλήκτρα και παίξαμε μαζί για πρώτη φορά 3-4 κομμάτια. Άμεσα είχα πρόταση από τον Vic να δημιουργήσουμε το γκρουπ καλώντας και τους άλλους δύο μουσικούς, τον Pete Rees στο μπάσο και τον Graham Walker στα τύμπανα. Τότε «βάφτισα» και το συγκρότημα “Billy Merziotis & the Gary Moore band”. H πρώτη μας εμφάνιση μαζί έγινε το 2016 στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι όπου κινηματογραφήθηκε και η απήχηση που είχε στο Youtube ήταν κυριολεκτικά παγκόσμια.
Σε ποια στιγμή που ηχογραφούσες, αισθάνθηκες το φάντασμα του Gary Moore δίπλα σου;
Τον Gary Moore τον έχω πάντοτε μέσα μου από 15 χρονών που ξεκίνησα να παίζω κιθάρα. Στην ηχογράφηση του άλμπουμ αλλά και κατά τη δημιουργία του συνέθεσα ως Billy Merziotis
Πως κατάφερες μετά από τόσες συναυλίες παίζοντας tribute τη μουσική του, να βρεις ένα δικό σου μονοπάτι;
Δώσε μου μερικά στοιχεία για το δίσκο. Που ηχογραφήθηκε, πόσο διάστημα κράτησαν οι ηχογραφήσεις, ποιος ο παραγωγός, ο ηχολήπτης, πως έγιναν οι ηχογραφήσεις των Pete Rees, Vic Martin, Graham Walker, σε κοινή ηχογράφηση ή στις έστειλαν έτοιμες;
Πλήκτρα, μπάσο, τύμπανα ηχογραφήθηκαν στο Λονδίνο. Οι κιθάρες, οι φωνές και η μίξη έγιναν στην Αθήνα στο στούντιο 222 με ηχολήπτη τον Δημήτρη Ντελή, ο οποίος συνέβαλε με τις ιδέες του και στο στούντιο «Αργυρίου recordings» ( πρώην 111 ). Το mastering έγινε στη Ν.Υόρκη . Η διαδικασία είχε ως εξής: έστελνα στους μουσικούς τα τραγούδια με μορφή demo και στη συνέχεια μου έστελναν τα όργανά τους ηχογραφημένα . Παραγωγοί του δίσκου ήμασταν εγώ και η Irene Movia .
Σίγουρα θα έχεις μια καλή ιστορία για το εξώφυλλο.
Η φωτογράφιση για το εξώφυλλο του δίσκου έγινε στο HOBBS στα Βριλήσσια , του αγαπητού μου φίλου Ηλία Ζαχαράκου . Είχα το concept στο μυαλό μου από πριν. Ο τίτλος του άλμπουμ Αll the things you are έχει διπλό νόημα . Παρόλο που είναι ένα τραγούδι αφιερωμένο στον πατέρα μου που έχασα το 2018 και οι στίχοι απευθύνονται σ’εκείνον ταυτόχρονα ο τίτλος παραπέμπει σε ό,τι μας έχει σχηματίσει σαν μουσικούς. Γι’αυτό και τα συγκεκριμένα βινύλια και φυσικά ο παλιός Marshall και η LesPaul!
Ποια τραγούδια όταν τα άκουσες στην τελική μίξη, είπες» αυτό θα γίνει επιτυχία”;
Αυτό είναι κάτι που το επιλέγει ο κόσμος και όχι εγώ. Από την αρχή μου άρεσαν πολύ τα φοβερά παιξίματα των μουσικών και μου δίναν έμπνευση να ηχογραφήσω ακόμα καλύτερα.
Πόσο θεωρείς ό τι έχει επηρεαστεί το παίξιμό σου από τον Moore;
Ο Gary Moore είναι μια από τις βασικότερες επιρροές μου όπως και 2,3 ακόμη καλλιτέχνες αλλά στις αυθεντικές μου συνθέσεις προσπαθώ να αποφύγω κάποιου είδους αντιγραφή . Εκτός κι αν το κάνω επίτηδες ως φόρο τιμής .
Υπάρχουν ιστορίες πίσω από τους στίχους των τραγουδιών;
Όπως προανέφερα το “All the things you are” είναι προσωπικό μου βίωμα . Το “Lady of the sea” γράφτηκε από την Irene την ώρα της ηχογράφησης και είναι στην ουσία folk ιστορία. Το “I wanna breathe” γράφτηκε σε περίοδο καραντίνας και γεννήθηκε από το συναίσθημα της ασφυξίας που εμείς όπως και άλλοι καλλιτέχνες βιώσαμε.
Δεν ξέρω αν θα προλάβουμε φέτος μιας και ήμασταν απασχολημένοι με τη δημιουργία του δίσκου αλλά σίγουρα θα έχουμε μια παρουσίαση του άλμπουμ προς το φθινόπωρο .
Θυμάσαι κάποιο παραλειπόμενο από τις ηχογραφήσεις;
Η παραγωγή του άλμπουμ ήταν κάτι που με απασχολούσε διαρκώς γι’αυτό αφιερώσαμε πολλές ώρες και το αποτέλεσμα πιστεύω ότι το δικαιώνει.
Το All things you are θα κυκλοφορήσει σε φυσική μορφή (cd βινύλιο);
Ναι, είναι πολύ πιθανό το άλμπουμ μας να κυκλοφορήσει σε cd και σε βινύλιο , αν και πιστεύω ότι έχουν πια συλλεκτική αξία . Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου σε όλο τον πλανήτη ακούει μουσική από τις μουσικές πλατφόρμες διαδικτυακά όπου μπορεί όποιος θέλει να ακούσει το άλμπουμ. Σε προσωπικό επίπεδο λυπάμαι γιατί είμαι λάτρης του βινυλίου και της κασέτας λόγω του αναλογικού, ζεστού, φυσικού ήχου.
Την άλλη Κυριακή: Ο Γιάννης Δόλας μιλάει για το Rockpages.gr και τη συναυλία The Journey of No Return!
14/5/23
Δημοσίευση σχολίου