Μετά από μια τεράστια, τόσο δημιουργική όσο και ποιοτική καριέρα, σε Deep Purple και Rainbow, o Ritchie Blackmore αποφασίζει να αλλάξει δραστικά την καριέρα του και το καλοκαίρι του 1997 παρουσιάζει το πρώτο άλμπουμ με το καινούργιο συγκρότημα, τους Blackmore's Night! Η μεγάλη έκπληξη ήταν ότι αποφάσισε να παρουσιάσει ένα σχήμα με μουσική εμπνευσμένη από την Αναγέννηση με στοιχεία folk, new age και περιστασιακά περάσματα από ηλεκτρική κιθάρα. Εκτός από τον ίδιο που παίζει κιθάρα, μπάσο, μαντολίνο και ταμπουρίνο, στους Blackmore's Night συμμετέχουν η τότε αρραβωνιαστικιά του(και μετέπειτα γυναίκα του) Candice Night τραγούδι, Pat Regan πλήκτρα, Gerald Flashman τρομπέτα, γαλλικό κόρνο και οι Tom Brown τσέλο και Lady Green βιόλα/βιολί, μια σύνθεση που στο μέλλον θα άλλαζε παμπολλές φορές. Αλλά αυτό δεν μας απασχολεί! Εκείνη την εποχή, η New Age music(διάβασε Trivia) είχε αποκτήσει πολλούς οπαδούς, ακόμα και στο χώρο των καλλιτεχνών με αποτέλεσμα, άκριτα, το Shadow of the Moon να καταχωρηθεί σε αυτό το είδος. Κι όμως, είναι ένα εξαίρετο δείγμα Αναγεννησιακής φολκλορικής μουσικής με καλά φωνητικά (έκπληξη από την Candice Night) και, επιτρέψτε μου να γράψω, ΠΟΛΥ καλών συνθέσεων, με τα περισσότερα τραγούδια να είναι πρωτότυπες συνθέσεις αλλά μερικά να βασίζονται σε παραδοσιακές μελωδίες.
Ξεχάστε τα “Black Night”, “Long Live Rock’n’Roll” και “Space Truckin”, o Blackmore αποφάσισε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να ακολουθήσει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, που ξένισε τους περισσότερους, όπως κι εμένα όταν όμως το άκουσα για δεύτερη φορά το άλμπουμ, ανακάλυψα ότι ΔΕΝ έχει καμία σχέση με το New Age που το κατέταξαν τόσο εύκολα κι είναι γεμάτο από μελωδίες. Από το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το δίσκο έως το”Wish you were here” που κλείνει το δίσκο, το πρώτο άλμπουμ των Blackmore’s Night, έχει ένα ζεστό, δεμένο ήχο, που κρατά τον ακροατή. Πρώτη καλή στιγμή, το “Play Mistrel Play” όπου το φλάουτο του Ian Anderson (σ.σ. ναι, του γνωστού) ντύνει το κομμάτι με την αναγεννησιακή ατμόσφαιρα και το κάνει το καλύτερο του δίσκου.
Πρέπει να γράψω για ακόμα μια φορά, την πολύ καλή ερμηνεία της Candice Night και την παραγωγή των Pat Regan και Ritchie Blackmore, που αναδεικνύουν τη μουσική. Τότε, όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος, κοινό και δημοσιογράφοι ΔΕΝ έκριναν αυτό που άκουγανμ, αλλα τον ΙΔΙΟ τον Blackmore και την απόφασή του να αλλάξει μουσική ρότα. Με αυτή τη λάθος λογική, έχασαν το δάσος και δεν απόλαυσαν τη μουσική.
TRIVIA
Το μουσικό κίνημα του New Age εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 80 και σχετικά γρήγορα κέρδισε έδαφος στη δισκογραφία. Η καλλιτεχνική έμπνευση της βασίστηκε στη χαλάρωση που σαν συνέπεια είχε τη διαχείριση του άγχους, δημιουργώντας ήρεμη και γαλήνια κατάσταση σε ανθρώπους αλλά και στο περιβάλλον τους. Η μουσική κατεύθυνσή της περιλαμβάνει ακουστικά όργανα (φλάουτο, πιάνο,άρπα, ακουστική κιθάρα και μια μεγάλη ποικιλία μη ανατολικών κυρίως ακουστικών οργάνων,) αλλά και ηλεκτρικά όργανα με σπάνια φωνητικά.
Το άλμπουμ σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, όπου ξεπέρασε τις 100.000 αντίτυπα.
ΟΙ BLACKMORE’S NIGHT ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σε όλη αυτή την »καινούργια» καριέρα του σαν Blackmore’s Night, το συγκρότημα εμφανίστηκε μόνο μια φορά στη χώρα μας, στις 22 Σεπτεμβρίου 1998 στο θέατρο Λυκαβηττού, αφού προηγουμένως είχε ακυρωθεί...λόγω πιθανότητα βροχής (σ.σ. δεν έβρεξε!!!).
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν το επίσης καλό Under a Violet Moon (1999).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
5/5/23
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ SHADOW OF THE MOON
Το 1998 ο Blackmore πήρε μία πολύ συνειδητή απόφαση να συνεχίσει την νέα μουσική κατεύθυνση που είχε ξεκινήσει το 1997 με το Shadow of the Μoon, σαν Blackmore’s Night.
Οι συζητήσεις για ένα Rainbow reunion, με τον Ronnie Dio, τον Bob Daisley και τον Cozy Powell, την άνοιξη του 1997, έληξαν με τον θάνατο του τελευταίου τον Απρίλη τού 1998.
Από τότε με χαρακτηριστική συνέπεια, δημιούργησε μία ντουζίνα στούντιο δίσκους και δύο τρία live, κλείνοντας κάθε δρόμο για επιστροφή στο hard rock που υπηρέτησε για τόσα χρόνια, αποδεικνύοντας πως η απόφασή του δεν ήταν κάποιο πρόσκαιρο καπρίτσιο, και πως πράγματι αντιλαμβανόταν πλέον τον εαυτό του σαν μουσικό που έγραφε και έπαιζε μουσική επηρεασμένη από τον Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, και την folk, με ακουστικά όργανα και ελάχιστο volume.
Ένα καλό ξεκίνημα με τρία πολύ καλά άλμπουμς, ήταν αρκετά για να καθιερώσουν την νέα μουσική ταυτότητα, και για να αντιληφθούν οι fans, πως πλέον δεν τον ενδιέφεραν οι προτάσεις για επιστροφή στο rock, και στις μεγάλες συναυλίες.
Έπαιζε και εξακολουθεί να παίζει την μουσική που εκφράζει και ευχαριστεί, τον ίδιο, πρώτα από όλα, αλλά και δημιουργώντας ένα νέο base fan ακροατήριο που τον ακολουθεί πλέον.
Και όπως δείχνουν τα πράγματα, έτσι με αυτόν τον τρόπο θα κλείσει την μεγάλη καριέρα του.
Δημοσίευση σχολίου